Δημήτρης Χατζηχρήστος

Δημήτρης Χατζηχρήστος Facebook Twitter
0

Είμαι από τον Λαγκαδά, μια μικρή κωμόπολη έξω από τη Θεσσαλονίκη. Μου πάει πάρα πολύ η Θεσσαλονίκη, γιατί όταν δεν έχεις ζήσει κάπου, το έχεις στο μυαλό σου διαφορετικά. Στην Αθήνα ήρθα μωρό και, επί της ουσίας, θεωρούμαι γκάγκαρος. Το θέμα δεν είναι, όμως, τι θεωρείσαι αλλά τι αισθάνεσαι ότι είσαι. Θα ήθελα να ζήσω τώρα οπουδήποτε, έξω από την Αθήνα. Κατά προτίμηση, στη Θεσσαλονίκη.

Μεγάλωσα στη Νεάπολη Εξαρχείων. Κανείς δεν ξέρει να ονομάσει σωστά τη γειτονιά. Άλλοι το λένε «Εξάρχεια», άλλοι το λένε «Γκύζη». Το σωστότερο όλων είναι Παναθήναια. Πάντα έμενα στο κέντρο. Το δημοτικό μου ήταν στην Κωλέττη, το γυμνάσιο στη Βαλτετσίου, το Βαρβάκειο, τα φροντιστήριά μου στη Σόλωνος και η Νομική στη Σόλωνος. Όλη μου τη ζωή την πέρασα στα Εξάρχεια. Δεν έχει καμία σχέση με τώρα. Αυτό το περί ενεργητικότητας και περί προβληματισμού, που λένε ότι υπάρχει στα Εξάρχεια, είναι μια μπαρούφα. Βέβαια, αυτό το καταλαβαίνεις όταν περάσεις τα 35 και τα 40. Μέχρι τότε, υπάρχει μια άλλη κουλτούρα.

Μικρός ήμουνα Παναθηναϊκός, γιατί τα αδέρφια του πατέρα μου ήταν Παναθηναϊκοί και με πήγαιναν στο γήπεδο. Ο πατέρας μου, όμως, όταν συνειδητοποίησε την πραγματικότητα, επενέβη δραστικά και έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Ήταν ΠΑΟΚ και μόλις ήρθε στην Αθήνα έγινε ΑΕΚ. Όταν έμαθε ότι με πηγαίνουν στον ΠΑΟ, με συνοπτικές διαδικασίες μού έριξε κάτι φάπες και με κλείδωσε έξω από το σπίτι και έγινα ΑΕΚ. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή, πριν από μερικά χρόνια, μου είπε «Ρε γαμώτο! Σε έκανα ΑΕΚτζή. Θα είχε πάρει άλλο δρόμο η ζωή σου». Θα είχα οικογένεια δηλαδή, θα είχα τελειώσει τη Νομική και δεν θα είχα καμία επαφή με τον Παναθηναϊκό.

Δεν οργανώθηκα, οργάνωσα την Original.Πήγα μόνος μου μια φορά, με πλακώσανε, πήγα δύο με πλακώσανε πάλι και είπα γιατί να πηγαίνω συνέχεια μόνος μου. Όταν ήμουν πιτσιρικάς, έπεφτε πολύ ξύλο, αλλά όχι όπως τώρα. Υπάρχει ξύλο και ξύλο. Το να παίζεις δύο μπουνιές για την ομάδα σου όταν σε πειράξουνε, εντάξει, είναι κάπως λογικό, αλλά το να κουβαλάς μαχαίρια είναι άλλο πράγμα. Όλα έχουν μετατραπεί σε συμμορίτικες καταστάσεις. Μακριά από μας. Η Original έγινε τότε για να στηρίξει την ΑΕΚ παντού. Στην αρχή τους μάζευα έναν έναν. Αν κάνεις βέβαια σωστά πράγματα, θα ανταποκριθούν οι άνθρωποι. Το πρόβλημα της Original είναι η ΑΕΚ. Για την ΑΕΚ γίνονταν, για την ΑΕΚ γίνονται, για την ΑΕΚ θα γίνονται όλα.

Η Original δεν έχει μέλη. Δεν υπάρχουν εγγραφές και συνδρομές. Απλά έρχεσαι εδώ και πίνεις μια μπίρα και συζητάς. Η μεγαλύτερη κατάντια της ΑΕΚ είναι ότι είμαι εγώ πρόεδρος της Ερασιτεχνικής. Ένας οπαδός οργανωμένος, σεσημασμένος είναι και πρόεδρος. Στον ερασιτεχνικό Ολυμπιακό είναι ο Συγγελίδης, που έχει τη Citroen. Στον Παναθηναϊκό είναι ο Γιαννακόπουλος, που έχει τις ασπιρίνες. Στην ΑΕΚ είναι ο Χατζηχρήστος, που ήταν 30 χρόνια courier. Είμαστε εκεί για να μη διαλυθεί η ΑΕΚ, όχι για να τη σώσουμε. Κάθε μέρα λέω δέκα φορές να τα παρατήσω, αλλά το θέμα είναι τι λες όταν πέφτεις στο κρεβάτι.

Ο τελευταίος τροχός της άμαξας είναι οι οργανωμένοι οπαδοί. Το μεγαλύτερο ανέκδοτο που έχω ακούσει στην Ελλάδα είναι πως, αν διαλύσουμε τους οργανωμένους, θα καταστείλουμε και τη βία. Χούντα έχουμε και θα διαλύσουμε τους οργανωμένους οπαδούς; Απαγορεύεται δηλαδή ν' ανέβω σε ένα παγκάκι και να μιλάω για την ΑΕΚ; Όταν δεν πιάνουν τα μεγάλα κεφάλια, οι οπαδοί τους φταίνε; Επαναπαύονται τα μεγάλα κεφάλια με το να τα ρίχνουν στους οπαδούς.

Παλιά πλακώνταν δύο σε μια γωνία και τρέχαμε όλοι να τους χωρίσουμε. Τώρα καθόμαστε και τους κοιτάμε. Έχουμε γίνει του «δεν βαριέσαι μωρέ». Γι' αυτό βγαίνει και η Νέα Δημοκρατία στην Ελλάδα. Είναι η εξέλιξη και η αλλαγή νοοτροπίας του Έλληνα. Ήμασταν η πιο ωραία χώρα του κόσμου και τώρα έχουμε γίνει ένα απέραντο μπουρδέλο. Γι' αυτό και οι άνθρωποι που φτάνουν στα 50 διακατέχονται σε μόνιμη βάση από τάσεις φυγής.

Κάποτε πίστευα πως είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Το πίστευα πολύ αυτό. Από τότε, όμως, που γύρισε ο Μπάγιεβιτς, για πρώτη φορά κατάλαβα πως δεν είναι καθόλου διαφορετικό. Κάποτε, αλήθεια, πίστευα πως όποιος είναι Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός είναι κακός άνθρωπος. Μετά κατάλαβα πως υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι.

Πόλεμος και ειρήνη είναι η σχέση μας με τον Μπάγιεβιτς. Εμείς όμως είμαστε ΑΕΚ. Δεν έχουμε δικαίωμα ν' αλλάξουμε ομάδα. Ορισμένα πράγματα παραμένουν αναλλοίωτα. Την πρώτη φορά που επέστρεψε δεν ήταν καθόλου υπερβολική η αντίδρασή μας. Υπερβολικός ήταν αυτός, που επέστρεψε.

Το «παπί» μου θα το λένε πάντα Ντούσαν.Αλλά από τον παλιό τον Ντούσαν. Δεν έχει καμιά σχέση ο τωρινός Μπάγιεβιτς. Τώρα είναι ένας παρωχημένος άνθρωπος. Δόξασε την ΑΕΚ, δοξάστηκε μαζί της και μετά την πλήγωσε. Και εγώ αύριο, βέβαια, μπορεί να προδώσω αυτό που αγαπάω. Δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή. Μπορεί να έρθει αύριο ο Κόκκαλης, να μου δώσει 1.000.000 ευρώ να οργανώσω τους οπαδούς του. Λέμε τώρα.

Ο Μελισσανίδης την έχει βοηθήσει την ομάδα. Μας έχει στενοχωρήσει, αλλά τον έχουμε στεναχωρήσει και εμείς. Πρέπει να κάτσει και να σκεφθεί ψύχραιμα τι θα κάνει με την ομάδα. Όσο κάνουν τα πούρα του στοιχίζει ο προϋπολογισμός της ομάδας χάντμπολ. Έχει δημιουργηθεί μια εντύπωση πως όποιος πάει να βάλει στην ΑΕΚ τα λεφτά του τα χάνει ή του τα τρώνε. Γι' αυτό και δεν βρίσκει η ΑΕΚ ανθρώπους να τη βοηθήσουν. Τώρα, καλώς ή κακώς, έχουμε κάτι άσχετους, αλλά αν φύγουν και οι άσχετοι δεν θα μείνει τίποτα. Καλύτερα με τους άσχετους, μήπως και τους βάλουμε μυαλό, παρά με το τίποτα.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης ήταν το μεγάλο χαμένο στοίχημα της ΑΕΚ.Επηρεαζόταν πάρα πολύ από αυτά που άκουγε και άλλαζε συνέχεια γνώμη. Δεν περίμενα πότε ότι θα φερθεί τόσο αλαζονικά. Έκανε αυτά που κατηγορούσε. Εγώ αν υπάρχω ακόμα στην ΑΕΚ, είναι γιατί ποτέ δεν ξέχασα ποιος ήμουν και τι έκανα. Για μένα ο τελευταίος πιτσιρίκος που θα έρθει στην Original είναι και ο καλύτερός μου φίλος.

Πολιτικά είμαστε για κλάματα. Εγώ γι' αυτό ασχολήθηκα με τα γήπεδα και την ΑΕΚ. Ο αθλητισμός και τα ποδόσφαιρα είναι πολύ καλύτερα. Την ψωνίζεις πιο εύκολα. Με την πολιτική είναι δύσκολο να την ψωνίσεις. Πρέπει να είσαι πολύ βλάκας. Εγώ, μέχρι πρότινος, πίστευα την ιστορία με την Αγιά-Σοφιά και την Κωνσταντινούπολη, το μαρμαρωμένο βασιλιά και τέτοια. «ΑΕΚ, ζούμε, στην Πόλη να σε δούμε»: εγώ το είχα βγάλει αυτό το σύνθημα. Κολοκύθια τούμπανα και όνειρα. Κάθισα και σκέφτηκα, μάζεψε όσους μπορείς, πήγαινε στην Πόλη, πάρ' την, κάνε την πρωτεύουσα της Ελλάδας και βάλε και την ΑΕΚ εκεί να παίζει ή ας μετακομίσουν όλοι οι Αεκτζήδες στην Πόλη. Γίνεται αυτό το πράγμα;

Αγαπημένο σύνθημα μου είναι: «Μια ομάδα στον κόσμο αγαπώ, το όνομά της πια είναι γνωστό και η καρδιά, αν ρωτήσεις, θα πει μοναχά: Ένωσις».

Οι Αθηναίοι
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ελάχιστοι άνθρωποι που ασχολήθηκαν με την τέχνη άφησαν παρακαταθήκη»

Οι Αθηναίοι / «Αυτό που λέμε ευτυχισμένη ζωή δεν υπάρχει»

Ο Θέμης Ανδρεάδης γνώρισε τεράστια επιτυχία με το σατιρικό τραγούδι αλλά το ρίσκο να ασχοληθεί με το αγαπημένο του είδος, την μπαλάντα, τον άφησε εκτός μουσικής για σχεδόν είκοσι χρόνια. Η επιστροφή του με ένα δίσκο βινυλίου με συμμετοχές μουσικών από τις νεότερες γενιές ανοίγει ένα νέο, πιο φωτεινό κεφάλαιο στη ζωή του.
M. HULOT
Γιάννης Μπακογιαννόπουλος

Οι Αθηναίοι / Γιάννης Μπακογιαννόπουλος: «Η δημοσιότητα που έχω είναι μεγαλύτερη από την αξία μου»

Τη δεκαετία του '50 έβγαλε το πιο φτηνό εισιτήριο, βρέθηκε στο Παρίσι και κοιμόταν στο πάτωμα, προκειμένου να γνωρίσει το «μαγικό σύμπαν» του κινηματογράφου. Ο Βούλγαρης τον φωνάζει ακόμα «δάσκαλο», ενώ κάποτε του έλεγαν ότι οι κριτικές του έμοιαζαν να απευθύνονται μόνο στους φίλους του. Όμως εκείνος παρέμεινε πιστός στον δικό του δρόμο. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Χρήστος Μποκόρος, εικαστικός

Οι Αθηναίοι / Χρήστος Μποκόρος: «Η τέχνη δεν είναι θέαμα, πρέπει να σε αφορά και να σε πονάει»

Όταν βρέθηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, ένιωσε ότι ναυάγησαν όλα του τα όνειρα και οι επιθυμίες. Αν και έχει ζωγραφίσει χιλιάδες κεράκια, ακόμα αισθάνεται αρχάριος, γιατί το καθένα είναι διαφορετικό, όπως και οι άνθρωποι. Για εκείνον, η τέχνη είναι ένα μνημείο, και κάθε φορά με τα έργα του ακουμπά εκεί που πονάει, για να παίρνει δύναμη.
M. HULOT
Μαίρη Κουκουλέ

Οι Αθηναίοι / Μαίρη Κουκουλέ (1939-2025): Η αιρετική λαογράφος που κατέγραψε τη νεοελληνική αθυροστομία

Μοίρασε τη ζωή της ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι, υπήρξε σύντροφος ζωής του επίσης αιρετικού Ηλία Πετρόπουλου. Ο Μάης του ’68 ήταν ό,τι συγκλονιστικότερο έζησε. Πέθανε σε ηλικία 86 ετών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Θανάσης Σκρουμπέλος, συγγραφέας

Οι Αθηναίοι / «Δεν μπορεί να κερδίζει συνέχεια το δίκιο του ισχυρού»

Στο Λονδίνο, ο Θανάσης Σκρουμπέλος έλεγε ότι είναι «απ’ τον Κολωνό, γείτονας του Σοφοκλή». Έχοντας βγει από τα σπλάχνα της, ο συγγραφέας που έγραψε για την Αθήνα του περιθωρίου, για τη γειτονιά του και τον Ολυμπιακό, πιστεύει ότι η αριστερά που γνώρισε έχει πεθάνει, ενώ το «γελοίο που εκφράζει η ισχυρή άρχουσα τάξη» είναι ο μεγαλύτερός του φόβος.
M. HULOT
«Κάποια στιγμή έμαθα να βάζω στον λόγο μου ένα "ίσως", ένα "ενδεχομένως"»

Οι Αθηναίοι / «Κάποια στιγμή έμαθα να βάζω στον λόγο μου ένα "ίσως", ένα "ενδεχομένως"»

Στην Α’ Δημοτικού τη μάγεψε η φράση «Η Ντόρα έφερε μπαμπακιές». Διαμορφώθηκε με Προυστ, Βιρτζίνια Γουλφ, Γιώργο Ιωάννου και Κοσμά Πολίτη. Ως συγγραφέα την κινεί η περιέργεια για τις ανθρώπινες σχέσεις. Η Αγγέλα Καστρινάκη είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τζούλια Τσιακίρη

Οι Αθηναίοι / Τζούλια Τσιακίρη: «Οι ταβερνιάρηδες είναι ευεργέτες του γένους»

Με διαλείμματα στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, έχει περάσει όλη της τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας - το ξέρει σαν την παλάμη της. Έχει συνομιλήσει και συνεργαστεί με την αθηναϊκη ιντελεγκέντσια, είναι άλλωστε κομμάτι της. Εδώ και 60 χρόνια, με τη χειροποίητη, λεπτολόγα δουλειά της στον χώρο του βιβλίου και με τις εκδόσεις «Το Ροδακιό» ήξερε ότι δεν πάει για τα πολλά. Αλλά δεν μετανιώνει για τίποτα απ’ όσα της επιφύλαξε η μοίρα «εις τον ρουν της τρικυμιώδους ζωής της».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Κωνσταντίνος Ρήγος

Οι Αθηναίοι / «Έχω αισθανθεί να απειλούμαι τη μέρα, όχι δουλεύοντας τη νύχτα»

Οκτάνα, Επίδαυρος, ΚΘΒΕ, Πέγκυ Ζήνα, Εθνικό, Λυρική, «Brokeback Mountain» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Ως χορογράφος και σκηνοθέτης, ο Κωνσταντίνος Ρήγος έχει κάνει τα πάντα. Και παρότι έχει αρκετούς haters, νιώθει ότι αυτοί που τον καταλαβαίνουν είναι πολύ περισσότεροι.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Σμαράγδα Καρύδη: «Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Ρέτσος μαζί»

Οι Αθηναίοι / Σμαράγδα Καρύδη: «Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Ρέτσος μαζί»

Ηθοποιός, σκηνοθέτις, ακατάτακτη και αγαπημένη του κοινού, η Σμαράγδα Καρύδη θυμάται πως ανέκαθεν ήθελε το σύμπαν, χωρίς να περιορίζεται. Στον απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας της, ως η Αθηναία της εβδομάδας, καταλήγει πως, ούτως ή άλλως, «στο τέλος ανήκεις εκεί που μπορείς να φτάσεις», ενώ δηλώνει πως πάντα θα επιλέγει συνειδητά να συντάσσεται με τη χαρά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αντουανέττα Αγγελίδη: «Κάθε ταινία μου είναι το ευτυχές τέλος μιας περιπέτειας απορρίψεων»

Οι Αθηναίοι / Αντουανέττα Αγγελίδη: «Κάθε ταινία μου είναι το ευτυχές τέλος μιας περιπέτειας απορρίψεων»

Μοναδική περίπτωση για το ελληνικό σινεμά, η ιδιοσυγκρασιακή σκηνοθέτις που τιμάται στο 13ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Ταινιοθήκης αφηγείται τη ζωή και την πορεία της στη LiFO.
M. HULOT
«Περηφανευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα μας στον κόσμο, αλλά δεν κρατήσαμε ούτε ένα λυχναράκι»

Oι Αθηναίοι / «Περηφανευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα μας στον κόσμο, αλλά δεν κρατήσαμε ούτε ένα λυχναράκι»

Η αρχιτέκτονας και υπεύθυνη των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη, Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, δεν λησμόνησε ποτέ στην πορεία της πως η μορφή ενός κτιρίου πρέπει να έχει χαρακτήρα, ειλικρίνεια και κλίμακα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Δημοσιογράφος, στιχουργός. Θα ήταν ευχαριστημένος αν, απ’ όλα τα τραγούδια του, έμενε στην ιστορία το τετράστιχο: «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο, στην ανηφοριά».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ