Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελευσίνα. Η ζωή εκεί ήταν περιπετειώδης και μυστήρια. Θυμάμαι πολύ έντονα τη μυρωδιά από το εργοστάσιο της Big Bubble, που βρισκόταν κοντά στο σπίτι μου. Μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός, τραγουδίστρια και ζωγράφος. Στα δύο τρίτα έπεσα μέσα, το τρίτο το καλύπτει ο άντρας μου. Τα μόνα πράγματα που θέλω να ξέρει κάποιος για μένα είναι ότι αγαπώ τις γάτες και την Κούβα.
• Οι φίλοι μου είναι η οικογένειά μου, ακόμα και η οικογένειά μου είναι φίλοι μου. Παίζουν στη ζωή μου τον σημαντικότερο ρόλο. Ό,τι κάνω το κάνω πρώτα γι' αυτούς και μετά για μένα.
• Σπούδασα θέατρο. Με τη μουσική ασχολούμαι από πολύ μικρή, από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου τραγουδάω. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι με έκανε να το ρίξω στο τραγούδι. Η μουσική ήταν πάντα η μόνη μου διέξοδος. Από τη μουσική και το θέατρο έχω μόνο οφέλη. Καμία ζημία. Μεγάλωσα ακούγοντας Tom Waits, Birthday party, Cure, Smiths και U2. Τώρα πια τα ακούω όλα, εκτός από κέλτικα και μουσική από τις Άνδεις, που τα βαριέμαι πολύ. Ένας από τους καλύτερους δίσκους που άκουσα τελευταία είναι το «I know you 're behind me, but Ι 'm not scared» της Etten.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και εργασιομανή. Πιστεύω στην τύχη και στη δουλειά. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις στην Ελλάδα, είτε είσαι μουσικός, είτε είσαι οτιδήποτε άλλο. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι πως πρέπει να παλεύουμε καθημερινά για τα αυτονόητα. Αυτά που μας σώζουν, νομίζω, είναι ο ρομαντισμός μας και το τοπίο.
• Δεν συστήνομαι με κάποια ιδιότητα. Δεν θεωρώ πως αυτά που κάνω είναι άσχετα μεταξύ τους. Το θέατρο και η μουσική είναι η δουλειά μου, η διασκέδασή μου, η ανάγκη μου και το χόμπι μου. Από ό,τι έχω κάνει ως τώρα, αυτό που θεωρώ σημαντικότερο είναι η ομάδα μου «Δρόμος με δέντρα», με την οποία από το 2000 έχουμε ανεβάσει έξι παραστάσεις και όλες είχαν πολλά να μου μάθουν.
• Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και εργασιομανή. Πιστεύω στην τύχη και στη δουλειά. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις στην Ελλάδα, είτε είσαι μουσικός, είτε είσαι οτιδήποτε άλλο. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι πως πρέπει να παλεύουμε καθημερινά για τα αυτονόητα. Αυτά που μας σώζουν, νομίζω, είναι ο ρομαντισμός μας και το τοπίο.
• Ένας άνθρωπος που με έχει επηρεάσει πολύ και συνεχίζει να με επηρεάζει είναι ο άντρας μου, ο Βασίλης Μαντζούκης. Γνωριστήκαμε το 1996 και από τότε έχω αλλάξει πολύ. Του χρωστάω πολλά.
• Πιστεύω πως οι άνθρωποι χωρίζονται σ' αυτούς που έχουν χιούμορ και σ' αυτούς που δεν έχουν. Ένας άνθρωπος με χιούμορ με κερδίζει πάντα.
• Η δύναμη που κρατά ενωμένα τα πράγματα είναι ο Θεός. Ή ο έρωτας. Ή μήπως είναι το ίδιο;
• Τι μου αρέσει πολύ; Μετά από μια παράσταση, ή μια συναυλία, μπορώ να περάσω πέντε ώρες βλέποντας τελεμάρκετινγκ. Ντρέπομαι πολύ γι' αυτό. Επίσης, τα τηγανητά αυγά είναι το νούμερο ένα φαγητό στον πλανήτη.
• Δεν θα έλεγα πως είμαι μοναχικός τύπος. Έχω μάθει να απομονώνομαι όταν βρίσκομαι μέσα σε κόσμο.
• Ένα αυτοκίνητο πήρε φωτιά κάτω απ' το σπίτι μου, στο Παγκράτι, και την έσβησα με τη μάνικα που έχω στο μπαλκόνι μου. Είμαι πολύ περήφανη γι' αυτό.
• Έχω μετανιώσει που δεν έμαθα ποδήλατο. Αν γύριζα τη ζωή μου πίσω, αυτή θα ήταν η πρώτη μου προτεραιότητα.
• Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει σπουδαία μια ερμηνεία. Έχω νιώσει, όμως, ακούγοντας την Μπέλλου ας πούμε, πως τραγουδάει αποκλειστικά για μένα.
• Έχουν γράψει πολλά για μένα και για τη δουλειά μου, θετικά και αρνητικά. Προσπαθώ να μην τα λαμβάνω υπ' όψιν. Οι κριτικές είναι σαν παράσιτα που παρενοχλούν τη μετάδοση του προγράμματος.
• Δεν ξέρω αν με απασχολεί η εικόνα μου όσο συνηθίζεται. Θέλω να είμαι όμορφη, χαλαρή και ετοιμοπόλεμη. Δεν με νοιάζει αν αρέσω σε όλους, σ' αυτούς που θέλω αρέσω.
• Πιστεύω πως περισσότερες ευκαιρίες έχουν οι άντρες καλλιτέχνες, επειδή είναι λιγότεροι. Και πάλι, όμως, δεν είμαι σίγουρη. Δεν πιστεύω τόσο στις ευκαιρίες όσο στη θέληση.
• Η Αθήνα είναι το μόνο μέρος στην Ελλάδα που θέλω να ζήσω για πάντα. Κυκλοφορώ αρκετά στην πόλη, ιδιαίτερα στο κέντρο της. Μ' αρέσουν η Μενάνδρου, η Ευριπίδου, η Αθηνάς, η Αγίου Κωνσταντίνου. Μου αρέσει να κατεβαίνω από το Παγκράτι στο κέντρο με τα πόδια από τη Βασιλίσσης Σοφίας και να βλέπω την αλλαγή της φρουράς στη Βουλή. Αυτό που με ενοχλεί στους ανθρώπους της πόλης είναι πως μοιάζουν όλοι παρεξηγημένοι. Κυκλοφορούν με κατεβασμένα μούτρα και δεν χαμογελάνε, ακόμα κι αν τους χαμογελάσεις. Με στενοχωρεί επίσης που οι περισσότεροι ταξιτζήδες δεν απαντούν ποτέ όταν τους λες καλημέρα.
• Τα πιο άσχημα σπίτια στον κόσμο τα έχω δει στην Ελλάδα. Κάτι τούρτες απερίγραπτες, χωρίς ίχνος ντροπής. Μα δεν βλέπουν οι άνθρωποι γύρω τους; Πώς είναι δυνατόν να φτιάχνεις κάτι τόσο εξόφθαλμα άκυρο;
• Με την πολιτική ασχολούμαι μόνο μέσα από τη δουλειά μου. Η τέχνη, πιστεύω, έχει τη δύναμη να κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους, αρκεί να το καταλάβουν αυτό οι καλλιτέχνες και να μην κοιτάνε μόνο την πάρτη τους.
• Δύναμη μού δίνουν ένα ωραίο τραγούδι που δεν το είχα ξανακούσει, μια ταινία που θα με κάνει να χάσω τον ύπνο μου, μια ξαφνική εκδρομή ή μια ξαφνική βροχή, μια νύχτα παίζοντας Παλέρμο με τους φίλους μου, μια βόλτα για άσκοπα ψώνια με τις αδερφές μου, ένα τηλεφώνημα στον πατέρα μου. Δύναμη μού δίνει ο Βασίλης.
• Στη Μαχαμπαράτα διάβασα πως αυτό που είναι αναπόφευκτο για όλους τους ανθρώπους είναι η ευτυχία. Η ζωή μου από τότε άλλαξε. Για πάντα. Τι σημαίνει ευτυχία; Να συναντιέσαι με τους ανθρώπους που εκτιμάς και να ανακαλύπτεις ότι επικοινωνείτε. Η ζωή μού έχει μάθει πολλά. Τα πιο πολλά όμως μου τα έμαθε ο θάνατος.
• Θα ήθελα να γνωρίσω τον Tom Waits. Να του μαγειρέψω φακές και να τα πούμε. Έχω πολλά να του πω.
σχόλια