Ο Πυροσβέστης

Ο Πυροσβέστης Facebook Twitter
0

Μεγάλωσα στο Κουκάκι, ακριβώς κάτω από την Ακρόπολη. Ήταν πιο ανάλαφρα τα πράγματα τότε, υπήρχε μια αίσθηση γειτονιάς.

Από πολύ πιτσιρικάς ήθελα να γίνω πυροσβέστης - από το δημοτικό. Είναι ένα επάγγελμα που σε εξιτάρει.

Έκανα τη βασική εκπαίδευση και μετά έδωσα εξετάσεις και μπήκα στη σχολή αξιωματικών. Πέρασα ωραία στα τέσσερα χρόνια της σχολής - ήμασταν λίγοι τότε, μόνο 26 άτομα.

Η πρώτη φωτιά που έσβησα ήταν σαν δόκιμος πυροσβέστης σ’ ένα κατάστημα με ρούχα στη Γλυφάδα. Δεν ξεχνάς την πρώτη σου φωτιά: θυμάμαι τον πανικό που είχε δημιουργηθεί -ήταν σε πολυκατοικία- και έπρεπε να κατεβάσουμε τον κόσμο κάτω.

Έχουμε πανελλαδικά γύρω στα 55.000 συμβάντα το χρόνο. Oι πυρκαγιές αφορούν περίπου 25.000 με 30.000 απ’ αυτά.

Το καλοκαίρι ο ημερήσιος αριθμός πυρκαγιών ξεπερνά τις 100. Tις περισσότερες τις προλαβαίνουμε πριν πάρουν έκταση.

Οι περισσότερες πυρκαγιές οφείλονται σε πρόθεση. Το καταλαβαίνουμε από τους εμπρηστικούς μηχανισμούς. Βέβαια, υπάρχει και μια αρκετά σημαντική μερίδα ψυχικά άρρωστων ανθρώπων: πυρομανείς που τρελαίνονται να βλέπουν τη φωτιά ή να ακούν τις πυροσβεστικές σειρήνες.

Για να βάλει κάποιος μια φωτιά αποβλέπει σε κάτι: είτε να σβήσει κάποια ίχνη εγκλήματος (έχουμε και πολλά περιστατικά με χωρισμένα ζευγάρια που ψάχνουν για εκδίκηση) ή -στην περίπτωση των οικοπεδοφάγων- περιμένει να γίνει κάποια στιγμή αποχαρακτηρισμός.

Στη δουλειά μας δεν έχει σημασία τι βαθμίδα έχεις. Αυτή τη στιγμή μπορεί να χτυπήσει το τηλέφωνο και από την Πειραιώς να βρεθώ σε δύο ώρες στα Γιάννενα.

Είναι επικίνδυνο αυτό που κάνουμε. Μόνο τη θερμότητα να σκεφτείς. Εδώ καίγεται κανείς με τον καύσωνα με 40-45 βαθμούς, φαντάσου σε θερμοκρασίες 500 και 1000 βαθμών τι γίνεται. Υπάρχουν και τα απρόβλεπτα - πας να σβήσεις τη φωτιά, αλλάζει κατεύθυνση ο άνεμος και σε κλείνει μέσα.

Αν έχω φοβηθεί ποτέ; Όχι πολύ.

Σε μια πυρκαγιά σαν αυτή της Πάρνηθας όλος ο οργανισμός της πυροσβεστικής τίθεται σε επιφυλακή - δουλεύει κανείς τουλάχιστον επί ένα 24ωρο.

Η πιο έντονη ανάμνησή μου από δασική πυρκαγιά πάντως ήταν στο Μαίναλο το 2000. Είχε πολύ ψηλή βλάστηση και ήταν εύκολο να εγκλωβιστεί κανείς. Πόσες ώρες ήμουν εκεί; Ώρες; 4 μέρες έμεινα!

Εκείνη τη στιγμή σε κρατάει η ένταση, η αδρεναλίνη. Σκέφτεσαι «Αυτή η φωτιά πρέπει να τελειώσει τώρα, δεν πρέπει να κάψει άλλο». Οι περισσότεροι από μας θα μπορούσαν να φύγουν μετά από κάποιες ώρες, αλλά δεν το κάνουν. Τους αρέσει. Εξάλλου, οι πυροσβέστες είμαστε μια ομάδα, σαν οικογένεια. Σκεφτόμαστε «Θα αφήσω τον Άγγελο ή τον Κώστα; Όχι θα πάμε μαζί».

Ακούμε καλά σχόλια από τον κόσμο. Μας έχουν ψηλά.

Οι λέξεις δεν φτάνουν για να περιγράψουν τη χαρά που νιώθουμε όταν διασώζουμε ένα άτομο μετά από ένα σεισμό ή από μια πλημμύρα. Βγάλαμε γύρω στα 85 άτομα ζωντανά απ’ τα χαλάσματα μετά το σεισμό του ’99. Αρκετοί απ’ αυτούς έχουν κρατήσει επαφή με τους πυροσβέστες - τη στιγμή της διάσωσης ο πυροσβέστης είναι σαν Θεός.

Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα παιδιά. Για μένα κάθε παιδί είναι σαν να ’ναι ο γιος μου - εκεί τα δίνω όλα. Μια διάσωση που δεν θα ξεχάσω ήταν όταν ένα παιδί είχε εγκλωβιστεί με τις πλημμύρες σε κάτι βάρκες στο λιμανάκι της Γλυφάδας. Είχε πάει με τον πατέρα του να δέσουν τη βάρκα και τους παρέσυρε το ρεύμα. Η βάρκα ανατράπηκε και το παιδί εγκλωβίστηκε ανάμεσ σε δύο άλλες. Δεν μπορούσε ούτε να αναπνεύσει. Θα μπορούσαμε να περιμένουμε τις ομάδες διάσωσης, αλλά δεν υπήρχε χρόνος. Πέσαμε με τα ρούχα να το σώσουμε.

Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να μην μπορείς να σώσεις έναν άνθρωπο. Αυτό το ζούμε έντονα στα τροχαία - πάμε αναγκαστικά για τον απεγκλωβισμό. Εκεί, ακόμα και το λεπτό έχει σημασία. Τα καλοκαιρινά τροχαία, ειδικά στην παραλιακή, είναι τα χειρότερα, γιατί συναντάς νέους ανθρώπους.

Κάτι τέτοιες στιγμές είναι σαν να ζεις δυο διαφορετικές ζωές. Πας σ’ ένα τροχαίο, προσπαθείς να σώσεις κάποιον και μετά πρέπει να γυρίσεις σπίτι όπο σε περιμένουν τα παιδιά σου, ειδικά όταν είναι μικρά, και σου λένε « Έλα να παίξουμε». Κι όμως, πρέπει να συνδυάσεις και τα δυο. Δεν μπορείς να πας σπίτι και να λες στα παιδιά σου «Αφήστε με γιατί ήμουν σ’ ένα σοβαρό τροχαίο».

Στη δουλειά μας εθίζεσαι στην αδρεναλίνη. Πολλοί συνάδελφοι μετά τη συνταξιοδότηση έχουν πρόβλημα προσαρμογής. Βλέπεις αρκετούς για πολύ διάστημα να περιφέρονται γύρω από την υπηρεσία - έρχονται μέσα για καφέ… Δεν είναι εύκολο ν’ αφήσεις αυτό το επάγγελμα.

Επειδή έχει αναπτυχθεί πολύ το φιλοζωικό συναίσθημα, τα τελευταία χρόνια έχουμε πολλές κλήσεις για γάτες που έχουν ανεβεί σε δέντρα και φωταγωγούς.

Το πιο ευτράπελο, πάντως, ήταν μια φορά που μας είχαν καλέσει σ’ ένα ισόγειο στην Καλλιθέα για να βγάλουμε ένα φίδι που είχε χωθεί στον τοίχο. Ήταν δύσκολο γιατί δεν υπάρχει τρόπος να καλέσεις ένα φίδι.

Η Αθήνα παρουσιάζει κάποιες δυσκολίες στην πυρόσβεση. Η μεγαλύτερη είναι το κυκλοφοριακό. Δεν μπορούμε να φτάσουμε έγκαιρα για να σβήσουμε τη φωτιά. Υπάρχουν και κάποιες περιοχές, όπως η Κυψέλη με τα παρκαρισμένα ή η Πλάκα, που έχουν στενούς δρόμους - εκεί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.

Πριν από 5 χρόνια φύγαμε με τη γυναίκα μου από το Κουκάκι. Τώρα μένουμε στην Ηλιούπολη: είναι κάπως πιο ανθρώπινα, οι δρόμοι είναι λίγο μεγαλύτεροι, έχει αρκετό πράσινο. Όταν υπάρχει χρόνος βγαίνω για κανένα καφέ με φίλους, πάω σε κανένα ταβερνάκι. Συνήθως ξαναγυρνώ στην παιδική μου γειτονιά - στην Πλάκα, στου Ψυρρή, στο Θησείο...

Tι χρειάζεται για να γίνει κανείς πυροσβέστης; Πάνω απ’ όλα να είναι αλτρουϊστής, να του αρέσει να προσφέρει στους άλλους. Αν δεν το έχει αυτό, καλύτερα να κοιτάξει αλλού.

Οι Αθηναίοι
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Οι Αθηναίοι / Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Η συνιδρύτρια και διευθύντρια της Black Light και συνδημιουργός της σειράς podcast της LiFO «Ζούμε ρε» δραστηριοποιείται ώστε οι ΑμεΑ να διαθέτουν ίσες ευκαιρίες και απεριόριστη πρόσβαση, δίχως στιγματισμούς και διακρίσεις. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Lorenzo

Οι Αθηναίοι / Lorenzo: «Η techno σκηνή έχει γίνει χρηματιστήριο»

Γνώρισε την techno στη Φρανκφούρτη των αρχών των ‘90s. Ερχόμενος στην Αθήνα, όσο έβλεπε ότι ο κόσμος σοκαριζόταν με τις εμφανίσεις του, τόσο περισσότερο του άρεσε να προκαλεί. Ο θρυλικός χορευτής του Factory και ιδρυτής της ομάδας Blend είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ελισάβετ Κοτζιά

Οι Αθηναίοι / «Τα πρώτα χρόνια λέγανε ότι τις κριτικές μου τις έγραφε ο πατέρας μου»

Η Αθηναία της εβδομάδας Ελισάβετ Κοτζιά γεννήθηκε μέσα στα βιβλία· κάποια στιγμή, τα έβαλε στην άκρη, για να ξανασυναντήσει τη λογοτεχνία μέσα από μια αναπάντεχη εμπειρία. Άφησε το οικονομικό ρεπορτάζ για την κριτική βιβλίου. Τη ρωτήσαμε γιατί το ελληνικό μυθιστόρημα δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό, και δεν πιστεύει πως για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απλές απαντήσεις.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Αρετή Γεωργιλή

Οι Αθηναίοι / «Δεν θα σταματήσω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα της γυναίκας να νιώθει ελεύθερη να εκφράζεται»

Η Αρετή Γεωργιλή γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια και τα δώδεκα τελευταία χρόνια, αφότου άνοιξε το Free Thinking Zone, ζει εκεί και στην Αθήνα. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατιάνα Μπαλανίκα

Οι Αθηναίοι / Κατιάνα Μπαλανίκα: «Μέσα μου είμαι κουτάβι, γι’ αυτό και με πάταγαν όλοι»

Η ηθοποιός που αγαπήθηκε για τους κωμικούς της ρόλους έκανε μόνο δράμα στη σχολή. Θα ήθελε να ξαναπαίξει στην τηλεόραση αλλά βλέπει πως δεν θυμούνται τη γενιά της πια. Είναι ευγνώμων για τη ζωή της και την αφηγείται στη LiFO - γιατί είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μάριο Μπανούσι

Οι Αθηναίοι / Μάριο Μπανούσι: «Αν δεν εκτεθείς στη ζωή, δεν έχει νόημα»

Ο νεαρός σκηνοθέτης, που έχει ήδη μετρήσει διαδοχικά sold out, άρχισε να βλέπει θέατρο όταν μπήκε στη δραματική σχολή. Του αρέσει η ανθρώπινη αμηχανία, η σιωπή και η ησυχία τον γοήτευαν πάντα. Αν και δεν τα πάει καλά με τα λόγια, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
M. HULOT
Γιώργος Τσιαντούλας, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / «Γελάτε γιατί χανόμαστε, κάντε σεξ, ταξιδέψτε, διαβάστε και φάτε, φάτε, φάτε»

Ο πολυσυζητημένος πρωταγωνιστής της ταινίας «Το καλοκαίρι της Κάρμεν», Γιώργος Τσιαντούλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζει στο Παγκράτι, διατηρεί θεατρική ομάδα στα Τρίκαλα, έχει παίξει σε παραστάσεις του Ρομέο Καστελούτσι και του Δημήτρη Παπαϊωάννου και τα πιο ριψοκίνδυνα πράγματα που έχει κάνει είναι «γαστρονομικοί συνδυασμοί σε λάθος στιγμή και λάθος ώρα».
M. HULOT
Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LIFO

Οι Αθηναίοι / Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LiFO

Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού μιλά για τις ανεξίτηλες συναντήσεις της πορείας της, για το πώς πήγε κόντρα στο ρεύμα της εποχής της, για μια ζωή χορτάτη. Δουλεύοντας επί 67 συναπτά έτη δεν ανέχεται να της πει κανείς «τι ανάγκη έχεις;».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αγνή Πικιώνη: «Η Αθήνα έχει εξελιχθεί σ’ ένα μαζικό λούνα παρκ»

Οι Αθηναίοι / «Δυσκολεύονταν να με πλησιάσουν επειδή ήμουν η κόρη του Πικιώνη»

Η Αγνή Πικιώνη, κόρη του οραματιστή αρχιτέκτονα που είχε αφοσιωθεί στη λαϊκή αρχιτεκτονική, μιλά για τη ζωή της δίπλα σε εκείνον, που της έμαθε ότι «ένας απλός άνθρωπος μπορεί να φτιάξει κάτι σημαντικό». Αρχιτέκτονας και η ίδια, φρόντισε να διασώσει και να ταξινομήσει το έργο του. Τη θυμώνει η μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική και πιστεύει ότι η Αθήνα έχει χάσει το στοίχημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αρβανίτης: «Έλεγα "είμαι καλύτερος" και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Αρβανίτης: «Πείσμωνα για να γίνω ο καλύτερος και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Από μια νιότη γεμάτη αντιξοότητες, ο τροχός για εκείνον γύρισε, η ζωή του στράφηκε στο φως και έγινε βιβλίο. Η Ευρώπη τον ανακάλυψε από τις ταινίες του Αγγελόπουλου, στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν ο Φίνος, ο Μαστρογιάνι και ο Κουροσάβα. Ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας που ήταν «πάντα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος» είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Οι Αθηναίοι / Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Όλοι τη ρωτούν για τον Παύλο Σιδηρόπουλο όμως έχει ζήσει περισσότερα δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Eurovision, αισθάνεται περήφανη που μεγαλώνοντας κατέληξε να κάνει μόνο πράγματα που της αρέσουν. Έχει γυρίσει τον κόσμο με τον Στάθη Καλυβιώτη και τη μουσική τους, μόλις κυκλοφόρησε ένα βιβλίο για τα ταξίδια τους που μετράνε πια 25 χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ