Το νέο χάσμα γενεών δεν είναι όπως τα παλιά

Το νέο χάσμα γενεών δεν είναι όπως τα παλιά Facebook Twitter
Για πολλούς νέους, το «απόλυτο κακό» είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύουμε εμείς.
0

ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΓΕΝΙΑ φτάνει σε μια (μέση) ηλικία όπου αναρωτιέται αν οι αξίες, οι ιδέες, τα πράγματα που θεωρούσε δεδομένα, αυτονόητα και αδιαπραγμάτευτα σημαίνουν κάτι στους νεότερους. Μπορεί να κάναμε κι εμείς κάποτε πλάκα με τα στείρα και μονότονα κηρύγματα περί δημοκρατίας που ακούγαμε από το πρωί ως το βράδυ στη μακρά μεταπολίτευση, ελάχιστοι όμως θα έφταναν να αμφισβητήσουν το ίδιο το πολίτευμα.

Τώρα πλέον, είναι όλο και πιο φανερό ότι για πολλούς νέους, όροι όπως «δημοκρατία», «κοινοβούλιο» ή «φασισμός» έχουν χάσει το βάρος που είχαν κάποτε. Είναι απλά λέξεις που προέρχονται από άλλη συνθήκη, από άλλη εποχή. Για πολλούς νέους, το «απόλυτο κακό» είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύουμε εμείς. 

Καλή τύχη μ’ αυτό, και στη Βρετανία και παντού. Μονίμως προβληματισμένοι είμαστε, αλλά δεν αλλάζει κάτι. Απλά όλο και περισσότερο έχουμε την αίσθηση ότι οι αλλαγές και οι περιστάσεις μάς ξεπερνούν.

Το μαντάτο είναι φρέσκο, από τη Βρετανία, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι ανάλογα ευρήματα θα είχαμε κι εδώ σε μια αντίστοιχη έρευνα σαν αυτή που διεξήχθη από το Channel 4 λίγες μέρες μετά τον τυφώνα που ήδη έχει εξαπολύσει ο Τραμπ, διαπιστώνοντας ότι περισσότεροι από τους μισούς εκπροσώπους της «γενιάς Z» που ερωτήθηκαν σχετικά, πιστεύουν ότι η Βρετανία θα έπρεπε ιδανικά να διοικείται από έναν δικτάτορα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, το 52% της Gen Z –δηλ. των ατόμων ηλικίας μεταξύ 13 και 27 ετών– δήλωσαν ότι «το Ηνωμένο Βασίλειο θα ήταν ένα καλύτερο μέρος αν επικεφαλής ήταν ένας ισχυρός ηγέτης που δεν χρειάζεται να ασχολείται με ζητήματα όπως το κοινοβούλιο και οι εκλογές».

Το ένα τρίτο (33%) της ίδιας ηλικιακής ομάδας εμφανίζεται να πιστεύει επίσης ότι όλα θα ήταν καλύτερα «αν επικεφαλής ήταν ο στρατός», ενώ κάτι λιγότερο από τους μισούς (47%) συμφωνούν ότι «ολόκληρος ο τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας μας πρέπει να αλλάξει ριζικά μέσω επανάστασης».

Τα ευρήματα ανέδειξαν επίσης ένα σημαντικό «έμφυλο» χάσμα. Σχεδόν οι μισοί (45%) των αρρένων ερωτηθέντων ηλικίας 13 έως 27 ετών συμφώνησαν με τη δήλωση «έχουμε προχωρήσει τόσο πολύ στην προώθηση της ισότητας των γυναικών ώστε κάνουμε διακρίσεις εις βάρος των ανδρών». Το 42% των αρρένων ερωτηθέντων συμπεριέλαβαν εμβληματικές μορφές της Νέας Αντίδρασης όπως ο Άντριου Τέιτ και ο Τζόρνταν Πίτερσον στις «κορυφαίες επιρροές» τους, ενώ το 58% όλων των ερωτηθέντων της Gen Z δήλωσε ότι οι αναρτήσεις και τα links των φίλων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι εξίσου –και μερικές φορές περισσότερο– αξιόπιστες από την «καθιερωμένη δημοσιογραφία». Υποθέτω ότι στην Ελλάδα, αυτό το ποσοστό θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο.

Ο Άλεξ Μάον, διευθύνων σύμβουλος του Channel 4, δήλωσε με τη σειρά του ότι «η Gen Z επιμελείται την δική της κατανόηση της "αλήθειας" και για πολλούς αυτό φαίνεται ότι επιδεινώνει τις κοινωνικές εντάσεις και υπονομεύει την αξία της δημοκρατίας», καταλήγοντας ότι τα πορίσματα της έρευνας «θα πρέπει να μας προβληματίσουν όλους».

Καλή τύχη μ’ αυτό, και στη Βρετανία και παντού. Μονίμως προβληματισμένοι είμαστε, αλλά δεν αλλάζει κάτι. Απλά όλο και περισσότερο έχουμε την αίσθηση ότι οι αλλαγές και οι περιστάσεις μάς ξεπερνούν.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

The Face: Τότε που κάθε σελίδα ήταν πολύτιμη

Daily / The Face: Τότε που κάθε σελίδα ήταν πολύτιμη

Με αφορμή μια μεγάλη έκθεση στο Λονδίνο για το μυθικό βρετανικό περιοδικό και την επίδρασή του στη σύγχρονη κουλτούρα, θυμήθηκα το πρώτο τεύχος του που έπεσε στα χέρια μου, πριν από σαράντα χρόνια, όταν ήμουν μαθητής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Sly Lives!: Τα μπλουζ του (ψυχεδελικού) πρίγκηπα

Daily / «Sly Lives!»: Τα μπλουζ του (ψυχεδελικού) πρίγκιπα

Ένα εξαιρετικό μουσικό ντοκιμαντέρ στο Disney+ για τη διαστημική άνοδο και την αργόσυρτη πτώση του ιδιοφυούς Sly Stone, ηγέτη της πιο εντυπωσιακά πολυμορφικής μπάντας όλων των εποχών, τόσο ηχητικά όσο και εμφανισιακά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
The White Lotus: Spa και διαλογισμός μετά φόνου στον τρίτο κύκλο της «καυτής» σειράς

Daily / The White Lotus: Spa και διαλογισμός μετά φόνου στον τρίτο κύκλο της «καυτής» σειράς

Σ’ ένα πολυτελές θέρετρο στην Ταϊλάνδη μεταφέρεται ο νέος κύκλος της επιτυχημένης σειράς που μόλις ξεκίνησε, φανερώνοντας κάποια σημεία κόπωσης, παρά το πάντα εντυπωσιακό στήσιμό της.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ω, τι κόσμος μπαμπά! 

Daily / Ω, τι κόσμος μπαμπά! 

Το παιδάκι του Μασκ που έκλεψε την παράσταση στο Οβάλ Γραφείο μπορεί να είναι το «μωρό της Ρόζμαρι», μπορεί όμως και να είναι ο Μεσσίας. Όλα είναι πιθανά στη δυστοπική σουρεάλα που ζούμε, και ο δρόμος προβλέπεται μακρύς κι αλλόκοτος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πού θα πάει τέλος πάντων η βαλίτσα με το Severance;

Daily / Πού θα πάει τέλος πάντων η βαλίτσα με το Severance;

Τρία χρόνια μετά τον πρώτο, ξεκίνησε πριν λίγες εβδομάδες ο πολυαναμενόμενος δεύτερος κύκλος της ατμοσφαιρικής, ρετροφουτουριστικής, αινιγματικής – και πανάκριβης – σειράς που κερδίζει όλο και περισσότερους πιστούς θεατές.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η Γάζα θα μας στοιχειώνει πάντα

Daily / Η Γάζα θα μας στοιχειώνει πάντα

Παρότι στο παρελθόν υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της πολιτικής του Ισραήλ, στο νέο του βιβλίο, ο επιφανής καθηγητής, συγγραφέας και αρθρογράφος Πίτερ Μπέιναρτ επιχειρεί να αναμετρηθεί ως Εβραίος με τη γενοκτονία στη Γάζα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ένα κοινωνικό γεγονός

Daily / Τέμπη: Ένα κοινωνικό γεγονός

Το τραύμα είναι βαρύ, η πληγή βαθιά, οι ενδείξεις συγκάλυψης χαστούκι στο πρόσωπο, ο κυνισμός των αρχών γροθιά στο στομάχι. Και ίσως αυτός ήταν ο λόγος που τόσοι άνθρωποι που δεν βγαίνουν τακτικά «στον δρόμο» αποφάσισαν να δηλώσουν τη φυσική τους συμμετοχή στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε το δρόμο για τα Όσκαρ 

Daily / Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε τον δρόμο για τα Όσκαρ

Υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ταινίας ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους είναι αυτή η εκπληκτική ταινία που εκθέτει με αποκαλυπτικό τρόπο τη μεταχείριση της αφρόκρεμας της τζαζ μουσικής ως «βιτρίνας» για την καθαίρεση και τη δολοφονία του ηγέτη της ανεξαρτησίας του Κογκό, Πατρίς Λουμούμπα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ