Απόμόνη της, χωρίς την παρέμβαση τηςανθρώπινης ερμηνείας, ακόμα και τηςανθρώπινης επέμβασης πολλές φορές στονκαθορισμό του τρόπου με τον οποίο θα«αποκτηθούν» οι αριθμοί για νατροφοδοτήσουν το Χ στατιστικό μοντέλο,η Στατιστική είναι μια χαρά επιστήμη.Παιδάκι της «επιστήμης των επιστημών»,των Μαθηματικών, και λαμβάνοντας υπόψηακόμα και αυτό που ονομάζουμε «στατιστικόλάθος», ξέρει και φωνάζει προς όλουςχρόνια τώρα ότι «ένα και ένα δεν μπορείπαρά να μας κάνουν δύο». Στον τόπο μαςτο μεγαλύτερο «στατιστικό λάθος» είναιη πονηριά των πολιτικών (ασορτίμε όσους, με αυτούς,συμμετέχουν στην κατασκευή πολλών σεταπό «βολικές αλήθειες»), η απληστίαεκείνων που ελέγχουν μεγάλα μερίδιατης αγοράς αλλά και το γνώριμο ρεφρένκαθενός μας ότι «εδώ είναι αλλιώς».
Οιάπληστοι της αγοράς, με την ανοχή τωνπρώτων αλλά και τη στήριξη μιας «μεγάληςκλίκας Νεοελλήνων» που δεν νοιάζονταιαν αγοράζουν 10 ή 20 την ντομάτα, όλο τοντελευταίο καιρό προσπαθούν να πείσουντην υπόλοιπη κοινωνία (προτάσσονταςαδιάψευστα, αλλά βολικά επιλεγμέναστατιστικά στοιχεία αλλά καιιστορικο-κοινωνιολογικές παπαρδέλες)ότι η ακρίβεια εδώ «δεν είναι όσο τηνπαρουσιάζουν τα μίντια». Ότι όπουυπάρχει, αυτό οφείλεται «σε εξωγενείςπαράγοντες» (δηλαδή, το γνωστό παραμύθιτων καυσίμων, ακριβά ενοίκια, κ.ά), πουτάχα μου αναγκάζουν τους φιλεύσπλαχνουςεπιχειρηματίες, παρά τη θέλησή τους καιμε πόνο καρδιάς, να αυξήσουν, φερ'ειπείν, τόσο πολύ την τιμή του γάλακτος,ώστε κατάντησε φθηνότερο να πάρειςαεροπλάνο και να το αγοράσεις από τοΛονδίνο, βλέποντας και τον Ριγκολέτοτου Βέρντι στο Κόβεντ Γκάρντεν.
Γι'αυτή την ασφυκτική, καρτελοποιημένηαγορά της Ελλάδας σήμερα η διαπίστωση,επί παραδείγματι, του «Βήματος» τηςπερασμένης Κυριακής ότι «η χώρα μας, σεμία εποχή οικονομικής κρίσης, όπου ηζήτηση έχει μειωθεί σημαντικά παντού,οι τιμές των προϊόντων διατροφήςπαρουσιάζουν κάθετη πτώση, εξακολουθείνα είναι η ακριβότερη στην Ευρώπη, καθώςοι ανατιμήσεις σε πολλά αγαθά, ακόμακαι σε βασικά είδη διατροφής, ξεκινούναπό 2% και αγγίζουν το 17%», δεν είναι παρά«στρέβλωση της πραγματικότητας» και«ακόμα μία υπερβολή των μίντια». Η αγορά,το ξέρουμε, δεν λειτουργεί ρομαντικά.Υπάρχει μία λογική, που, εάν είναι λογική,τουλάχιστον ξέρει ο καθένας πού στέκεται:τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, τρεις (καιόχι έξι) το λαδόξυδο.
Ξέρουμεότι ο παραγωγός, ο κτηνοτρόφος, οαμπελουργός, ακόμα και ο «κατασκευαστής»,βιομήχανος του τάδε προϊόντος, (που όλοιαυτοί επενδύουν κόπο και χρήμα για ναβγάλουν το προϊόν), θα πάρουν λιγότεραχρήματα από όλους τους άλλους που«ακολουθούν»: μεσάζοντες, παραμεσάζοντεςκαι τελικούς πωλητές. Όμως, έχει έναόριο (ηθικό και λογικό) το πράγμα. Κάτιπου αγοράζεται 3 και φτάνει να πωλείται10, όχι τόσο επειδή υπάρχει ζήτηση (αυτόείναι στα «λογικά» της αγοράς) αλλάεπειδή πέντ' έξι τύποι που ελέγχουνκάποιον τομέα της αγοράς αποφασίζουννα «φιξάρουν» τις τιμές, αυτό λέγεταιαλητεία και καλά κάνουν όσοι φωνάζουνότι πρέπει να σταματήσει.
σχόλια