ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ: ΟΝΟΜΑΤΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
Η δολοφονία στα Γλυκά Νερά έφερε στην επιφάνεια το ζήτημα της γυναικοκτονίας και συγχρόνως τη δυσανεξία πάρα πολλών να το προσεγγίσουν δίχως προκαταλήψεις.
Γυναικοκτονία είναι η δολοφονία γυναικών και κοριτσιών λόγω του φύλου τους.
Ο όρος δημιουργήθηκε για να περιγράψει ένα υπαρκτό κοινωνικό φαινόμενο σε πλούσιες και φτωχές χώρες. Σύμφωνα με ορισμένες έρευνες, κάπου 87.000 γυναίκες δολοφονήθηκαν με πρόθεση παγκοσμίως, το 2017, με κύριο χαρακτηριστικό το φύλο τους.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχουν αναγνωρίσει τη γυναικοκτονία ως την πλέον ακραία μορφή βίας κατά των γυναικών. Μέχρι σήμερα, τουλάχιστον 15 χώρες την έχουν επίσης αναγνωρίσει ως διακεκριμένη κατηγορία εγκλήματος, ενώ πολλές ομάδες τη θεωρούν έγκλημα μίσους.
Μολονότι οι ορισμοί διαφέρουν και οι εννοιολογικές διασαφηνίσεις συνεχίζονται, είναι αυτονόητο ότι χρειάζεται η ονομασία τού φαινομένου για να αντιμετωπιστεί καλύτερα.
Η λέξη «féminicide» έχει καταχωριστεί στο λεξικό Le Petit Robert και η λέξη femicide στο Merriam-Webster εδώ και χρόνια, και τη χρησιμοποίησαν ο Εμ. Μακρόν και επανειλημμένως η Γαλλίδα υπουργός Μαρλέν Σιαπά.
Η χρήση της λέξης παρουσιάζει εκθετική αύξηση, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων Europresse: 180 φορές το 2017, πάνω από 400 το 2018 και 5.000 το 2019.
Τούτων και άλλων δοθέντων, η άρνηση να χρησιμοποιήσει κανείς τη λέξη «γυναικοκτονία» είναι στρουθοκαμηλισμός που στην πραγματικότητα δεν θέλει να δει ένα υπαρκτό κοινωνικό φαινόμενο.
• • •
ΓΑΛΛΙΚΕΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Η κύρια διαπίστωση από τις χθεσινές περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία είναι η μεγάλη αποχή: δύο στους τρεις Γάλλους δεν πήγαν να ψηφίσουν. Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων είχαν προβλέψει τη μικρή συμμετοχή, αλλά όχι τόσο μεγάλη αποχή.
Ασφαλώς, η μακρόχρονη καραντίνα λόγω της covid-19 και οι υψηλές θερμοκρασίες συνετέλεσαν στην απόφαση των πολιτών ότι είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν από το να πάνε να ψηφίσουν. Ωστόσο, επιβεβαιώθηκε το διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στους πολίτες και τους εκπροσώπους τους, κόμματα και πολιτικούς, παρά τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι υπάρχει έντονο ενδιαφέρον των Γάλλων για την πολιτική.
Τα καλά νέα είναι ότι το κόμμα της Μαρίν Λεπέν, Εθνικός Συναγερμός, τα πήγε χειρότερα από ό,τι πριν από έξι χρόνια. Με τις προεδρικές εκλογές σε έναν χρόνο, η Λεπέν έδειχνε να είναι σε ανοδική πορεία, και ασφαλώς η αποτυχία του κόμματός της δείχνει να ανακόπτει την υποτιθέμενη δυναμική της. Από τη μεριά της, η κυβερνητική πλειοψηφία επιβεβαίωσε τόσο τους ασθενείς δεσμούς της σε τοπικό επίπεδο, όσο και το ότι η προεδρική εκλογή αποτελεί εξόχως προσωπικό στοίχημα του Μακρόν.
Η δεξιά, εκπροσωπούμενη από το κόμμα Les Républicains (Οι Ρεπουμπλικανοί, LR), έχει κάθε λόγο να ευχαριστημένη, δεδομένου ότι αύξησε το ποσοστό της κατά 2,5 μονάδες. Το LR, που εμφανιζόταν να πιέζεται θανάσιμα στις προσεχείς προεδρικές εκλογές μεταξύ Μακρόν και Λεπέν, έσπευσε να χαιρετίσει τη νίκη του λέγονας ότι «το καλύτερο οχυρό κατά της Λεπέν, είμαστε εμείς».
Παρομοίως στην αριστερά, ικανοποιημένο είναι το Σοσιαλιστικό κόμμα που διατήρησε τις δυνάμεις του και υπερκέρασε τους Οικολόγους σε εθνικό επίπεδο, ανακόπτοντας την προηγούμενη ανοδική τους πορεία.
Τα αποτελέσματα αυτά αναμένεται να επιβεβαιωθούν στον δεύτερο γύρο την προσεχή Κυριακή. Πάντως, δεδομένης της μεγάλης αποχής και της πριμοδότησης των απερχόμενων αρχόντων, θα πρέπει να ερμηνευτούν με μεγάλη προσοχή.
Πηγή: Le Monde, Libération
• • •
Ο ΡΗΓΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
Υπάρχουν πολλοί λάτρεις του Ρόναλντ Ρήγκαν στη χώρα μας, εκ των οποίων ένας μη αμελητέος αριθμός είναι σφοδροί πολέμιοι των μεταναστών και της μετανάστευσης.
Έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που ο Ρήγκαν εκφώνησε τις επόμενες γραμμές στην τελευταία του ομιλία μετά τη δεύτερη θητεία του. Όσο κι αν έχουν έκτοτε αλλάξει οι συνθήκες, η αξία των απόψεων του παραμένει αναλλοίωτη, δεδομένου ότι αποτελούν την πολιτική του παρακαταθήκη.
Αυτό, πιστεύω, είναι μία από τις σπουδαιότερες πηγές του μεγαλείου της Αμερικής. Ηγούμαστε του κόσμου επειδή, μοναδικοί μεταξύ των εθνών, προσελκύουμε τους ανθρώπους μας — τη δύναμή μας — από κάθε χώρα και κάθε γωνιά του κόσμου. Και ενεργώντας έτσι συνεχώς ανανεώνουμε και εμπλουτίζουμε το έθνος μας. Ενώ άλλες χώρες παραμένουν προσκολλημένες στο αποτελματωμένο παρελθόν, εδώ στην Αμερική δίνουμε ζωή στα όνειρα. Δημιουργούμε το μέλλον, και ο κόσμος μάς ακολουθεί στο αύριο. Χάρη σε κάθε κύμα νέων αφίξεων σε τούτη τη γη της ευκαιρίας, είμαστε έθνος εσαεί νέο, εσαεί υπερχειλίζον με ενέργεια και νέες ιδέες, και πάντοτε στην πρώτη γραμμή, πάντοτε καθοδηγώντας τον κόσμο στο επόμενο όριο. Τούτη η ποιότητα είναι ζωτική για το μέλλον μας ως έθνος. Αν κάποτε κλείσουμε την πόρτα σε νέους Αμερικανούς, η ηγεμονία μας στον κόσμο θα χαθεί σύντομα.
— Απόσπασμα από την τελευταία ομιλία του Ρόναλντ Ρήγκαν, 19 Ιανουαρίου 1989
• • •
ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΜΗ
Το ενδιαφέρον δεν είναι ότι αυτά τα λένε «ψεκασμένοι», αλλά και άνθρωποι που υποτίθεται ότι έχουν λάβαρό τους τον ορθολογισμό.
Ο πατέρας μου (ένας ψυχολόγος): Όταν ήμουν νέος, οι άνθρωποι έλεγαν «Γιατί οι Εβραίοι είναι τόσο έξυπνοι;»
Τώρα λένε «Γιατί οι Ασιάτες είναι τόσο έξυπνοι;»
Σε 40 χρόνια θα λένε «Γιατί οι Αφρικανοί είναι τόσο έξυπνοι;»
Και θα παρουσιάσουν κάποια νέα γελοία θεωρία.
Noah Smith
• • •
ΟΠΕΡΑ ΓΚΑΡΝΙΕ
Παρά τα μετέπειτα αρνητικά σχόλια διαφόρων, ανάμεσά τους τού Λε Κορμπυζιέ, το Παλαί Γκαρνιέ ή Όπερα Γκαρνιέ αναδείχθηκε εξαρχής και παραμένει ένα από τα πιο διάσημα αρχιτεκτονικά σύμβολα του Παρισιού.
Απίστευτης αρχιτεκτονικής χλιδής και διακόσμησης, η όπερα κατασκευάστηκε σε σχέδια του Σαρλ Γκαρνιέ επί του Ναπολέοντα Γ΄, το διάστημα 1861 – 1875.
Η όπερα οφείλει τη φήμη της εν μέρει και στο μυθιστόρημα του Γκαστόν Λερού, Το Φάντασμα της Όπερας.
Ένα από τα αξιοθέατά της είναι η ζωγραφισμένη από τον Μαρκ Σαγκάλ οροφή της, που ολοκληρώθηκε το 1964. Όπως κατά κανόνα συμβαίνει, η ανακοίνωση από τον τότε υπουργό πολιτισμού ότι το έργο ανατέθηκε στον Σαγκάλ προκάλεσε πολλές αντιρρήσεις, κυρίως διότι Γάλλοι δεν μπορούσαν να δεχτούν έναν νεωτεριστή καλλιτέχνη να παρέμβει σε νεο-μπαρόκ αριστούργημα.
Ωστόσο, ο Σαγκάλ έκανε αυτό που πίστευε: «Η αξιοπρέπεια ενός καλλιτέχνη βρίσκεται στην υποχρέωσή του να κρατήσει σε εγρήγορση της αίσθηση του θαύματος στον κόσμο». Το έργο του δικαίωσε την επιλογή του Μαλρώ, αποτελώντας ορόσημο στην ενσωμάτωση του νεωτερισμού σε ιστορικές δημιουργίες.
• • •
ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
«Αν βαριέστε και σας αηδιάζει η πολιτική και δεν μπαίνετε στον κόπο να ψηφίζετε, στην πραγματικότητα ψηφίζετε για εδραιωμένα Κατεστημένα... τα οποία έχουν πλήρη επίγνωση ότι είναι προς το συμφέρον τους να σας κρατούν αηδιασμένο και βαριεστημένο και κυνικό, και να σας δίνουν κάθε δυνατό λόγο να μένετε στο σπίτι.
... Βεβαίως μείνετε στο σπίτι αν θέλετε, αλλά μην λέτε παπαριές ότι δεν ψηφίζετε. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει το δεν ψηφίζω: είτε ψηφίζετε ψηφίζοντας, είτε ψηφίζετε μένοντας στο σπίτι, και σιωπηλά διπλασιάζετε την αξία της ψήφου κάποιου αντιδραστικού.
— Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας (1962 – 2008)
