Τι κοινό έχουν η μόδα και η τέχνη; Ξέρουμε πολύ καλά ότι πάντα συνδέονταν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Η τέχνη επηρεάζει συχνά τη μόδα και το αντίστροφο, και πολλοί καλλιτέχνες είναι εμπνευσμένοι από αυτούς τους δύο κόσμους.
Η Μαριαλίζα Κάμπη προερχόμενη από τον χώρο του graphic design αλλά έχοντας φοιτήσει και στην Καλών Τεχνών δημιούργησε εδώ και έναν περίπου χρόνο το δικό της brand ρούχων στο πλαίσιο του οποίου πειραματίζεται με την τυπογραφία και την ιδέα της παραμόρφωσης και της επαναδιατύπωσης της εικόνας και τη μείξη της αναλογικής με την ψηφιακή τέχνη. Με λίγα λόγια προσπαθεί να εκφράσει με τον τρόπο της τη μετα-ψηφιακή εποχή.
«To Digital Tribe είναι η απόρροια ή αλλιώς το δόκιμο "biproduct" της εικαστικής μου πρακτικής, που πάντα έχει επιπλέον στόχο την εύφημο μνεία στο design και στην αξία του – πέραν της χρηστικότητας και του εφαρμοσμένου χαρακτήρα του. O στόχος μου είναι να ενώσω τα δίπολα που ερευνούσα κατά το μεταπτυχιακό μου, δηλαδή την τέχνη ως design και αντίστροφα, τη χρήση της τυπογραφίας σαν οπτικό παιχνίδι, τον συνδυασμό αισθητικών στοιχείων από το Ίντερνετ με απόλυτα αρχαϊκές φόρμες, όπως ένα αρχαιοελληνικού τύπου ρούχο με πολύ σκληρά και κορεσμένα digital prints» λέει η ίδια προσπαθώντας να περιγράψει τα ιδιαίτερα prints των ρούχων της.
Δεν σκέφτηκα ποτέ το φύλο που θα φοράει τα Digital Tribe. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως ο καθορισμός του ρούχου βάσει φύλου ή ακόμα και βάσει εποχικότητας είναι κάτι που στην πράξη σταδιακά καταρρίπτεται.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα μαντίλια και τα καφτάνια του Digital Τribe είναι τέχνη που μπορεί να φορεθεί. Μάλιστα η Μαριαλίζα έχει χρησιμοποιήσει εικαστικά από την Digital Art Biennale στην οποία συμμετείχε δύο φορές, ως αναφορά για τη συλλογή της Άνοιξη-Καλοκαίρι 2020.
Μεταξοτυπίες, χειρισμός της τυπογραφίας, αποδόμηση και επανασύνθεση εικόνων, ψηφιακός σχεδιασμός, glitch art, μέσα από το οποίο δημιουργεί μοτίβα για εκτύπωση στα πανιά της είναι όλα κομμάτια της δημιουργικής διαδικασίας που ακολουθεί η Μαριαλίζα. Η ίδια λέει ότι κύριο ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία παίζει και η μουσική, μια και εκτός από την αισθητική της ψηφιακής εικόνας, το Digital Tribe εμπεριέχει μέσα τη φιλοσοφία του και την «αισθητική» της ψηφιακής-ηλεκτρονικής μουσικής.
«Από γραφιστικές αναφορές στην κουλτούρα του clubbing της δεκαετίας του '90 με τα ψυχεδελικά μοτίβα στα ρούχα που συνόδευαν τη μουσική αυτή, ως τα ρυθμικά μοτίβα στα prints του tribalism: Απόκοσμοι ή και πιο αυστηροί ψηφιακοί ήχοι μαζί με αρχετυπικούς ήχους από κρουστά. Έτσι νομίζω ότι είναι σε αντιστοιχία και τα prints του brand. Εξού και Digital Τribe. Νομίζω πως ό,τι ακούω όταν σχεδιάζω επηρεάζει άμεσα και το αποτέλεσμα. Ως επί των πλείστον ακούω ηλεκτρονική μουσική και έχω την αίσθηση ότι μεταφέρει τον ρυθμό της στην εικόνα μου. Ψηφιακοί ήχοι που γίνονται εικόνες, ρυθμοί που σχεδόν φαίνονται στο χρώμα».
Η επιλογή των υφασμάτων είναι κι αυτή ένα ταξίδι για την Μαριαλίζα. Πότε εξυπηρετεί το γυαλιστερό, ευαίσθητο και εμβληματικό μετάξι, πότε ένα ευτελές πλαστικό και γιατί όχι ένα ανακυκλωμένο ξεχασμένο τόπι από fluorecent κίτρινο chiffon πάνω στο οποίο θα κάνει σε μεταξοτυπία ένα εικαστικό print που είχε εκθέσει πέρσι πάνω σε μάρμαρο στην Art Athina. «Είμαι μέσα σε όλα σε ό,τι αφορά τα υλικά. Άλλωστε πιστεύω ότι ο σκοπός προσδιορίζει το μέσον και το μέσον αναδεικνύει τον σκοπό».
Η χρήση των μεταξωτών υφασμάτων για τη δημιουργία της συλλογής με τα φουλάρια της προέκυψε, όπως λέει η ίδια, επειδή η λάμψη του της θύμιζε τη λάμψη της οθόνης, και έτσι αναδείκνυε τα έργα-γραφικά με απόλυτα αντιπροσωπευτικό τρόπο. «Το μετάξι κάνει τα χρώματα να λάμπουν, τις φόρμες να χορεύουν, το σώμα να είναι όμορφο και σφριγηλό, όταν τυλίγεται γύρω από αυτό».
Αντιμετωπίζοντας τα ρούχα της ως καμβά θέλησε με τη δημιουργία της συλλογής της να δει τα έργα της να παίρνουν σάρκα και οστά. «Το ρούχο, το φουλάρι ή το κόσμημα υπάρχουν μέσω του ανθρώπου που τα φοράει και πιστεύω ότι τα σχέδια και τα υλικά ζωντανεύουν μόλις φορεθούν. Αποκτούν κίνηση και από στατικά παίρνουν μια μορφή σχεδόν χορευτική. Γίνονται έργα εν κινήσει».
Πράγματα που την επηρέασαν κατά τη δημιουργία του Digital Tribe; «Η Hermès, το Bauhaus, η αγάπη για το ρούχο, η προσπάθεια για ανάδειξη της ατομικής μοναδικότητας και όλα όσα αυτό σημαίνει για την εποχή μας και τις αξίες της».
Η Μαριαλίζα πιστεύει ότι υπάρχει μια πολιτισμική, και όχι μόνο αισθητική, κουλτούρα που δημιουργήθηκε κατά τις δεκαετίες του '80 και του '90, που συντηρείται και εξελίσσεται μέχρι και σήμερα, και η οποία προκύπτει μέσα από την ολοένα αυξανόμενη χρήση του υπολογιστή, των software και του Ίντερνετ.
«Παραδείγματος χάριν, έχουμε τα RGB χρώματα τα οποία είναι απόλυτα κορεσμένα και φωτεινά και με τα οποία εξοικειωθήκαμε να τα βλέπουμε συνέχεια στα bannerw των websites και σε εικόνες μέσα από τις οθόνες μας, που είναι κατεξοχήν ψηφιακές. Σε όλα αυτά προσπαθώ να αναφερθώ με έναν αναλογικό τρόπο και τα αξιοποιήσω πάνω στα υφάσματά μου. Ύστερα, ακόμα και η τυπογραφία στη μετά-Ίντερνετ εποχή έχει αλλάξει. Οι γραμματοσειρές που χρησιμοποιούνται στα μίντια στην ψηφιακή εποχή δεν έχουν σχέση με αυτές που χρησιμοποιούσαν παλαιότερα οι εφημερίδες γιατί για να είναι ευανάγνωστα τα στοιχεία στην οθόνη πρέπει τα γράμματα να έχουν άλλη δομή σχεδιαστικά. Αντίστοιχα και οι εικόνες έχουν άλλες προδιαγραφές είτε για λόγους απήχησης, είτε για λόγους τεχνικούς».
Όλα αυτά τα μεταφέρει και τα χρησιμοποιεί ως αναφορές-σημεία των καιρών μας στον σχεδιασμό των συλλογών της Digital Tribe. «Επιπλέον μέσα από το Ίντερνετ αλλά και μέσω της ευρείας χρήσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών έχουν προκύψει πολλών λογιών εικαστικά-σχεδιαστικά-καλλιτεχνικά κινήματα, από το Glitch Art μέχρι το Clipart ή το Vaporwave στα οποία θέλω να κάνω αναφορές και να δανείζομαι κατά καιρούς στοιχεία απ αυτά».
Η συλλογή της αποτελείται από φορέματα, καφτάνια και ασορτί πετσέτες παραλίας, κοσμήματα, πιο βραδινά μεταξωτά αλλά και τα μεταξωτά φουλάρια απ' όπου ξεκίνησε και όλη η ιδέα, μια και λειτουργούν, όπως είπαμε πιο πάνω, πολύ όμορφα ως καμβάς. «Έχω προσπαθήσει να αποτυπώνουν αυτήν τη μετάβαση και τη μεταμόρφωση ενός εικαστικού έργου σε αντικείμενο μόδας. Έχω επίσης προσπαθήσει εκτός από εύμορφα, τα ρούχα να είναι και λειτουργικά, άνετα. Να τα φοράς, όχι να σε φορούν».
Στον λογαριασμό του Digital Tribe στο Instagram κανείς βλέπει αγόρια και κορίτσια να φορούν τα ρούχα της συλλογής της. «Δεν σκέφτηκα ποτέ το φύλο που θα φοράει τα Digital Tribe. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως ο καθορισμός του ρούχου βάσει φύλου ή ακόμα και βάσει εποχικότητας είναι κάτι που στην πράξη σταδιακά καταρρίπτεται. Εγώ φοράω oversized jeans του αδερφού μου και ο αδερφός μου, που είναι απόλυτα αρσενική παρουσία, φοράει με άνεση τα πολύχρωμα μαντίλια μου. Φίλοι άντρες φοράνε τα καφτάνια μου και είναι ultra sexy. Τι σημασία έχει λοιπόν το φύλο!».
Instagram: @digital_tribe19
Facebook: Digital Tribe
σχόλια