Δείπνο σε ένα δεντρόσπιτο της Χαλκιδικής

Δείπνο σε ένα δεντρόσπιτο της Χαλκιδικής Facebook Twitter
Το Ekies All Senses Resort είναι με διαφορά ένα από τα πιο καλόκαρδα μέρη στην Ελλάδα.
0

Νομίζω πως ο χαρακτηρισμός «παραμυθένια» είναι απολύτως ακριβής για τη Χαλκιδική. Δεν μπαίνω καν στον κόπο να κάνω τη σύγκριση με τις Κυκλάδες. Η Χαλκιδική είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, εξυπηρετεί μιαν άλλη αισθητική ανάγκη. Φέτος, ταξιδεύοντας προς τη Βουρβουρού, μετά από παρατεταμένη διαμονή στην όμορφη Ανάφη, το διαπίστωσα και πάλι. Αυτά τα δάση, τα κρυστάλλινα νερά, λειτουργούν αλλιώς μέσα σου. Βρέθηκα, λοιπόν, στη Βουρβουρού για δύο μέρες, καλεσμένος του Ekies All Senses Resort, για να παραστώ στο Cooking for Charity event που διοργανώθηκε εδώ για δεύτερη χρονιά. Τι είναι αυτό; Τρεις πολύ σημαντικοί σεφ μαγειρεύουν και σερβίρουν τις δημιουργίες τους στο πανέμορφο δεντρόσπιτο του Ekies, ο καθένας για δύο βραδιές, για φιλανθρωπικό σκοπό. Φέτος κλήθηκαν να μας μαγέψουν με τη μαγειρική τους οι Θοδωρής Παπανικολάου, Pascal Favre d' Anne και Arnaud Bignon. Το Cooking for Charity γίνεται με σκοπό να ενισχύσει τη δράση ενός κοινωφελούς ιδρύματος. Φέτος η διοργάνωση συνεργάζεται με το «Μπορούμε», μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που καταπολεμά τη σπατάλη του περισσευούμενου φαγητού και δρα υπέρ της αξιοποίησής του σε όλη την Ελλάδα. Είχα την τιμή να δοκιμάσω τα πιάτα του κ. Bignon, αλλά θα πούμε περισσότερα γι' αυτό σε λίγο.


Το Ekies All Senses Resort είναι με διαφορά ένα από τα πιο καλόκαρδα μέρη στην Ελλάδα. Στην ξενάγηση που μου κάνουν οι καλοί μάνατζερ του ξενοδοχείου μαθαίνω την ιστορία του μέρους. Το παλιό Porto Capis πέρασε στα χέρια της οικογένειας Ευσταθιάδου λίγο πριν από την απόλυτη κατάρρευση. Εκεί ξεκίνησε το Ekies all Senses Resort. Διαπιστώνω την αγάπη της ιδιοκτήτριας Αλεξάνδρας Ευσταθιάδου για το design αλλά και το απαλό, απροσποίητο, ψιθυριστό στυλ της. Όλοι οι χώροι είναι δουλεμένοι από Έλληνες designers – το ελληνικό design είναι διακριτό παντού, παντρεμένο άψογα με το διεθνές. Εδώ τίποτα δεν φωνάζει, όλα κάπως δένουν τέλεια κάτω από τα αιωνόβια πεύκα του Ekies που παρέμειναν ανέγγιχτα κατά την ανακαίνιση του ξενοδοχείου. Ειδικές κατασκευές έχουν φτιαχτεί γύρω τους για να γίνουν κι αυτά ένα κομμάτι του συνόλου. Κάθε κτίριο είναι φτιαγμένο αλλιώς, κάθε καλεσμένος αισθάνεται ξεχωριστός εδώ. Όλα οδηγούν στη θάλασσα και στο decked περιβάλλον των εστιατορίων και του μπαρ. Εδώ βρίσκεται και το φημισμένο Treehouse. Εξαιρετικά σχεδιασμένο από τους CTRLZAK, με μεγάλη ευαισθησία φτιαγμένο, ένα υπέροχο εστιατόριο για δέκα άτομα κάτω από τις φυλλωσιές ενός πεύκου με θέα τη θάλασσα και το απέναντι νησί. Εδώ δοκιμάσαμε τις δημιουργίες του Arnaud Bignon.

Έχω μια αδυναμία στους Γάλλους σεφ. Νομίζω πως στον συνδυασμό πνεύματος, καλλιέργειας, αισθητικής και νοστιμιάς σε ένα πιάτο αυτοί τα καταφέρνουν καλύτερα από όλους. Αυτό διαπίστωσα και στο Treehouse το βράδυ που ο κ. Bignon (πολλοί από εμάς τον ξέρουμε από τις ένδοξες μέρες του στην αθηναϊκή Σπονδή) μαγείρεψε για μας. Τι θυμάμαι; Λοιπόν. Θυμάμαι μια υπέροχη διαδοχή πιάτων που ξεκίνησε ψιθυριστά, με όλα τα entrées να κινούνται σε απαλές γεύσεις που ταίριαζαν πολύ με το περιβάλλον της Χαλκιδικής. Μια άλλη Ελλάδα, πιο ήσυχη, με τις εντάσεις στο «απαλό», σχεδόν στο «ρομαντικό», αν μπορεί να το πει κανείς αυτό για ένα φαγητό. Μέντα, πεπόνι, καρύδα και κάρι όριζαν τα canapés και τα amuse-bouches που έπαιζαν με τις υφές χωρίς μεγάλη διάθεση εντυπωσιασμού, αλλά με μεγάλη μαεστρία και σιγουριά. Στα πρώτα πιάτα ένα παιχνίδι με την ντομάτα, το δικό μας «εθνικό» υλικό, και μια απάντηση στα προηγούμενα εδέσματα, με ένα «άκουσμα» από δυόσμο και μια νότα τσίλι, αλλά και ένα άλλο πιάτο με ένα υπέροχο καρπάτσο από χριστόψαρο με νότες τζίντζερ και καρότου! Το λαβράκι με τον ζωμό από βασιλικό ήταν μια υπέροχη γέφυρα στο κυρίως, ένα αρνί με μελιτζάνα που στη γεύση ήταν απαλό σαν χάδι, ενώ οι εντυπωσιακές πινελιές στο πιάτο από την κατακόκκινη σάλτσα χαρίσα έκαναν ωραίο παιχνίδι με τη γεύση και την αισθητική. Το γλυκό: βατόμουρο, γουασάμπι, λευκή σοκολάτα. Ένα μικρό ποίημα, τόσο γευστικό όσο και οπτικό.


Τελειώσαμε τη βραδιά με μια βόλτα στα μαγεμένα δάση που περιτριγυρίζουν το ξενοδοχείο. Καλαμιές, πεύκα, τριζόνια, ησυχία και επιστροφή στο όμορφο Ekies. Ένα 100% πανέμορφο διήμερο, ένα υπέροχο event που θα το θυμάμαι.

www.ekies.gr

Θερμές ευχαριστίες στην κ. Αλεξάνδρα Ευσταθιάδου για τη φιλοξενία και στον κ. Χάρη Σταυρίδη για την πολύτιμη βοήθεια.

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Osteria Mamma 

Γεύση / Ένα νέο ιταλικό σερβίρει πιάτα που περιέχουν άγνωστες στην Αθήνα λέξεις

Θέλοντας να τιμήσει μια επιθυμία της μητέρας της, έπειτα από πολλά ταξίδια και γεύματα σε διαφορετικές ιταλικές πόλεις, η Ελένη Σαράντη ετοιμάζει στο Osteria Mamma πιάτα με μπόλικη comfort νοστιμιά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τα γλυκά των φετινών Χριστουγέννων 

Γεύση / Όλα τα νέα χριστουγεννιάτικα γλυκά σε μία λίστα

Τετράγωνοι κουραμπιέδες, κρητική αλλά και γαλλική βασιλόπιτα, πολλά προζυμένια πανετόνε: Σε αυτή τη λίστα δεν θα βρείτε τα κλασικά γλυκά της Αθήνας -τα ξέρετε ήδη- αλλά όλες τις φρέσκες ιδέες των τριτοκυματικών φούρνων και των πιο δημιουργικών ζαχαροπλαστών.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Γεύση / Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Ένα τοπόσημο της πόλης αλλάζει ριζικά, επενδύει σε μια dream team και σε ό,τι κλασικό, από το φαγητό και το ποτό μέχρι την αρχιτεκτονική του, ακόμα και τη μουσική του μερικές φορές, και περιμένει τη νέα γενιά Αθηναίων, ακόμα κι εκείνους που δεν το είχαν στο ραντάρ τους μέχρι τώρα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Γεύση / Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Μπορεί ένα εστιατόριο να είναι μια ιστορία πάθους, ταλέντου, απανωτών δυσκολιών και επιμονής; Φυσικά και μπορεί. Ο restaurateur Κώστας Πισιώτης αφηγείται την πορεία του μικρού εστιατορίου του Συντάγματος, λίγο πριν αυτό ξεκινήσει το νέο του κεφάλαιο. 
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Γεύση / Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Το πιο κλασικό ελληνικό πρωινό, η τυρόπιτα, φτιάχνεται και ψήνεται μπροστά μας σε ένα μικρό μαγαζί που συνεχίζει τη θεσσαλική παράδοση στην Αθήνα. Την πρότεινε ο Σωτήρης Κοντιζάς και τη δοκιμάσαμε.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Ηχητικά Άρθρα / Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Φτιαγμένο με τα πιο απλά υλικά, αλεύρι, νερό και λάδι, συνδέθηκε, μαζί με την μπομπότα, με την Κατοχή. Ο M. Hulot περιγράφει τις αναμνήσεις που του φέρνει στο μυαλό αυτό το πολύ απλό «φαγητό των γιαγιάδων».
M. HULOT