Έχεις δοκιμάσει ποτέ αβγά σαλιγκαριού; Από την Ελένη Ψυχούλη

Έχεις δοκιμάσει ποτέ αβγά σαλιγκαριού; Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter
3
Έχεις δοκιμάσει ποτέ αβγά σαλιγκαριού; Από την Ελένη Ψυχούλη Facebook Twitter

Δυό μεγάλες εκθέσεις-πανηγύρια που έρχονται ολοταχώς-¨Ημέρες Γαστρονομίας”, 9-11 Μαϊου στο Μουσείο Μπενάκη και Ελλάδα-Γιορτή Γεύσης στην Τεχνόπολη, 9-11 Μαϊου, επίσης. Ένα Σαββατοκύριακο όπου το ό,τι καλύτερο της νέας τοπικής παραγωγής, σε περιμένει να το γνωρίσεις, να το δοκιμάσεις, να συστηθείς με ανθρώπους και προσπάθειες πίσω από βαζάκια και καινοτόμα προϊόντα. Όχι, το τοπικό προϊόν δεν είναι πια άλλη μια σπιτική μαρμελάδα σε βαζάκι, ούτε άλλο ένα γλυκό κεράσι χωρίς συντηρητικά.

 

Χώρα-μπουτίκ, ήρθε η δική μας ώρα να αποδείξουμε ότι ουκ εν τω πολλώ το ευ και να παρουσιάσουμε ως σπάνιο και ξεχωριστό το λιγοστό προϊόν που παράγει η κάθε περιοχή. Ίσως σε καμμιά άλλη χώρα της Μεσογείου το μέλι ή το ελαιόλαδο δεν παρουσιάζουν μια τόσο μεγάλη ποιοτική και γευστική διαφορά από το ένα χωριό στο παραδίπλα και ήδη η λίστα των ΠΟΠ μετράει γύρω στα 100 προϊόντα, τα οποία περιμένουν να αποκτήσουν μια θέση στα «πολύτιμα» γκουρμέ του πλανήτη.

 

Το ελληνικό μέλι προσφέρεται σαν δώρο γάμου στην Ιαπωνία, στην Ασία τα ελληνικά πεπόνια προσφέρονται σε συσκευασίες κοσμημάτων, το ελληνικό ελαιόλαδο φιγουράρει στην Αμερική πλάι στις πιο ακριβές μάρκες καλλυντικών, η μαστίχα Χίου γίνεται ανάρπαστη σαν πρώτη ύλη για καλλυντικά και φαρμακευτικά σκευάσματα από την Ιαπωνία ως το Χονγκ-Κονγκ και προσφέρεται ως ξεχωριστό δώρο στα Αραβικά Εμιράτα. 198 χώρες στον κόσμο ανακαλύπτουν σιγά-σιγά όλα όσα παραμελήσαμε σαν λαός στη μεταπολεμική Ελλάδα της ξενομανίας.

 

Ο παλιός αγρότης της αραχτής των επιχορηγήσεων, δίνει τη θέση του στον αγρότη νεο-γιάπι, που διαθέτει πλείστα διδακτορικά, κυρίως στο μάρκετινγκ, σε κείνον που προσπαθεί να επανεφεύρει, να ανακαλύψει, να ντύσει με πρωτοτυπία και με όση τεχνολογία αιχμής αντέχει το προϊόν της παράδοσης προκειμένου να βρει τη θέση που του αξίζει στις αγορές του κόσμου. Αυτός ο νέος αγρότης, που ελέγχει μέσω i-phone τα κοπάδια και τις στάνες του, δεν περιμένει τίποτα από το κράτος.

 

Οι νέοι και παλιότεροι επιχειρηματίες, πίσω από τα χαμόγελα της όποιας μέχρι στιγμής επιτυχίας, κρύβουν την κούραση, την αγανάχτιση, τον κόπο του μοναχικού κάου-μπόυ απέναντι σε μια Πολιτεία, που αντί για αρωγός στην προσπάθεια, κάνει ό,τι μπορεί για να τους αντιμετωπίσει ως εκ των προτέρων ενόχους ενός θωλού εγκλήματος. Καμμία οικονομική βοήθεια, καμμία συντονισμένη πολιτική, καμμία σοβαρή κίνηση προώθησης. Μόνο μια άκρατη, παροχημένη γραφιοκρατεία, που την εποχή της απόλυτης τεχνολογικής αιχμής, απαιτεί μεταφράσεις και δικαιολογητικά σε δαιδάλους που καθυστερούν, και ενίοτε ακυρώνουν, την ιδιωτική προσπάθεια, εξαντλώντας την υπομονή του ξένου πελάτη.

 

Κι αν αναρωτιέστε τί νόημα έχει όλο αυτό στη δική μας καθημερινότητα,  αγοράζοντας “ξένα” κερδίζουμε στιγμιαία αλλά μακροπρόθεσμα καταστρέφουμε την οικονομία μας, την παραγωγή μας, σκοτώνουμε τα μαγαζιά της γειτονιάς, στέλνουμε στα αζήτητα της ανεργίας τον παλιό μπακάλη και τον μανάβη. Όταν ψωνίζουμε παπούτσι από τον τόπο μας δημιουργούμε θέσεις εργασίας για μας και τα παιδιά μας κι αν κάθε ελληνική οικογένεια αφιερώσει 500 ευρώ ετησίως σε ελληνικά προϊόντα τότε για 1000 οικογένειες θα αυξηθεί η ζήτηση των ελληνικών προϊόντων κατά 500 000 ευρώ. Σε οικονομικούς όρους, αυτές οι 1000 οικογένειες μπορούν να δημιουργήσουν 100-150 θέσεις εργασίας.

 

Η οικονομία του μέλλοντος ξεκινά από το προσωπικό καλάθι της αγοράς του καθενός από μας.  Όταν η μαμά σε μεγαλώνει από τα πιο μικρά σου με “εισαγωγής”, δύσκολα σαν ενήλικος θα αναζητήσεις στα ράφια το κασκαβάλι και το κατίκι που απλά αγνοείς ότι υπάρχουν και ότι ανήκουν στην οικογένεια των νοστιμότερων τυριών της χώρας που σε γέννησε. 

 

Κάπου μάλλον ξεχάσαμε το πόσο νόστιμη χώρα είμαστε.

 

Γεύση
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT

σχόλια

3 σχόλια
Για να πω την αλήθεια , τους τελευταίους εξι μήνες , λόγω η ανεργία, τρέφομαι με τυρόπιτες. Μόλις όμως φτιαξουν τα πράματα και ξαναγίνω CO στην εταιρεία , θα είναι από τα πρώτα που θα δοκιμάσω.Το υπόσχομαι.
Δεν ξεχάσαμε ακριβώς τη νοστιμιά της χώρας μας αλλά προτιμήσαμε το εύκολο κέρδος και την αρπαχτή. Διάβαζα ότι οι αγρότες προτιμούσαν ποικιλίες ροδάκινων που δεν ήταν ανθεκτικές στο κρύο, ώστε τα δέντρα να μη δίνουν καρπούς και να εισπράττουν τις αποζημιώσεις.Είναι παρήγορο το γεγονός ότι σιγά σιγά αλλάζει αυτή η νοοτροπία με νέους ανθρώπους που επιστρέφουν στην ύπαιθρο φέρνοντας καινοτόμες ιδέες. Και όσο για το κράτος θα ήταν αρκετό να μη βάζει γραφειοκρατικά εμπόδια, για βοήθεια ούτε λόγος...