Ο Nathaniel Newnham-Davis έγραψε κι άλλα βιβλία-ταξιδιωτικούς οδηγούς για την Αγγλία και για άλλες χώρες ενώ παράλληλα έκανε καριέρα στο ναυτικό και ως δημοσιογράφος. Για τον Bastard δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες, εκτός του ότι το όνομα Bastard συνδέθηκε με σκάνδαλο όταν έκανε αίτηση διαζυγίου, ενώ ταυτόχρονα έκανε αίτηση μία άλλη γυναίκα, η οποία ισχυριζόταν ότι ο άντρας της διατηρούσε χρόνια εξωσυζυγικές σχέσεις με την κυρία Bastard.
Τα ταξίδια του απολύτως ενδιαφέροντος βιβλίου περιλαμβάνουν πολλές χώρες της Ευρώπης. Ξεκινώντας από τη Γαλλία, αναφέρονται όλα τα μεγάλα εστιατόρια του Παρισιού και μετά τα σημαντικότερα (κατά τους συγγραφείς) στη Γερμανία, στη Δανία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, Ελβετία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ουγγαρία, Τουρκία και το ταξίδι καταλήγει στην Ελλάδα.
Η αγγλική υπεροψία ξεχειλίζει από κάθε σελίδα του βιβλίου, κάτι που το κάνει ακόμα πιο απολαυστικό. Οι συγγραφείς φαίνονται να παραδέχονται μόνο τους Γάλλους, και ειδικότερα τους σεφ της πρωτεύουσας. Όλες οι υπόλοιπες χώρες περιγράφονται ως φρικτές επαρχίες με μερικές χαριτωμένες βουκολικές αρετές. Όμως πρόκειται για μία ματιά σε μία Ευρώπη που έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολο να φανταστείς μέσα από τα βιβλία της ιστορίας. Το φαγητό λέει περισσότερα από όλες τις στατιστικές του κόσμου. Σας παρουσιάζω τα σχόλια για την Ελλάδα:
"Κανείς δε ζει καλύτερα από έναν εκπατρισμένο Έλληνα, ο οποίος όταν βρίσκεται στην Ελλάδα συνοδεύεται από έναν μάγειρα που μπορεί να καταφέρει πολλά με λίγα υλικά. Οι Έλληνες μάγειρες μπορούν να ψήσουν ένα περιστέρι στη σούβλα υποφερτά και οι τρόποι με τους οποίους μπορούν να φτιάξουν τα ορτύκια, από το να το βάλουν στο φούρνο τυλιγμένα σε φύλλα δάφνης μέχρι να τα ψήσουν μυστηριωδώς, είναι αμέτρητοι. Στην ελληνική κουζίνα υπάρχουν αμέτρητα πιλάφια, κυρίως με αρνί, και είναι σίγουρο ότι η μαγειρική à la Grec σημαίνει κάτι αλμυρό, με αρκετή ποσότητα λαδιού, με υποψία κρεμμυδιού, με γεύση μαϊντανού και πολύ ρύζι.
Τα πιο χαρακτηριστικά φαγητά είναι τα εξής: το κοκορέτσι- εντόσθια και συκώτι αρνιού, τυλιγμένα σε σούβλα. Πλιγούρι, σιτάρι αλεσμένο χοντρά, μαγειρεμένο σε ζωμό με συνοδεία κασεριού. Αβγοκαλάμαρα, ένα μίγμα από αλεύρι και κρόκο αβγού, τηγανιτό σε βούτυρο που περιχύνεται με μέλι.
Τα ελληνικά φαγητά, όπως και τα τούρκικα, πρέπει να μαγειρεύονται πολύ αργά σε φωτιά από κάρβουνα. Η χρήση υπερβολικά πολύ λαδιού είναι η αμαρτία του αδιάφορου έλληνα μάγειρα. Υπάρχουν πολλές συνταγές με μελιτζάνες, με πιο συνηθισμένη γεμιστές με φτηνό κρέας, ψιλοκομμένο.
Το φαγητό του χωρικού είναι τα δημητριακά, το ρύζι, το κατσικίσιο κρέας όταν μπορεί να το βρει, τα κοκκαλιάρικα πουλερικά που θεωρούνται μεγάλες λιχουδιές, το γάλα και τυρί με έντονη γεύση. Λίγα σταφύλια και μία φέτα ξινό ψωμί αποτελούν φαγοπότι.
Τα ελληνικά κρασιά δεν είναι εντελώς ανούσια αλλά είναι πολύ ελαφριά. Συνήθως εξάγονται στη Βιέννη αλλά ενισχύονται πρώτα για να αντέξουν στο ταξίδι και ενισχύονται πάλι όταν φτάσουν, οπότε τα αρχικά τους χαρακτηριστικά έχουν χαθεί ολοκληρωτικά.
ΑΘΗΝΑ
Ο καλός μου συνεργάτης Α.Β. έκανε κρουαζιέρα στα ελληνικά νερά την προηγούμενη Άνοιξη έχοντας στόχο να ερευνήσει τα ελληνικά εστιατόρια. Μου έγραψε όταν έφτασε στην Αθήνα και το ρεπορτάζ του ήταν σύντομο και εύστοχο: «Έξω από τα ξενοδοχεία υπάρχει μόνο ένα καφέ, το «Σόλων», που στην ουσία είναι σημείο ραντεβού για πολιτικές συζητήσεις. Τα θέλγητρα είναι λιγοστά.»
Ένας ιδιαίτερα σοβαρός λογοτέχνης ταξίδεψε εκτενώς στην Ελλάδα κι επειδή εγώ είχα να πάω δέκα χρόνια, του ζήτησα επιπλέον πληροφορίες. Το επίθετο «κτηνώδες» συνόδεψε όλες τις περιγραφές ελληνικών εστιατορίων και συμπλήρωσε ότι αυτό που λείπει επειγόντως από την Αθήνα είναι ένα αμερικανικό μπαρ που να πουλάει δροσερά ποτά μέσα στον Παρθενώνα."
Oι εκπληκτικές φωτογραφίες της παλιάς Αθήνας εκείνης της εποχής προέρχονται από το facebook group Old photos from Athens, Attiki
σχόλια