Ένα Σπίτι Από Μανιτάρια Ή Ένα Πιάτο Από Οικοδομικά Υλικά;

Ένα Σπίτι Από Μανιτάρια Ή Ένα Πιάτο Από Οικοδομικά Υλικά; Facebook Twitter
2

«Ερευνώντας το γαστρονομικό τοπίο βρίσκεις τις αναλογίες του με το αρχιτεκτονικό: μέτρο, ρυθμός, αναλογία, ειλικρίνεια, οκονομία, διαχείριση των υλικών. Μια πίτα είναι το αντίστοιχο ενός πολυόροφου κτιρίου. Με την τροφή είμαστε πιο εξοικειωμένοι. Σε μαθησιακό επίπεδο μπορούμε να ξεκινήσουμε από αυτή την εξοικείωση για να διδάξουμε στα παιδιά ένα άγνωστο πεδίο. Οι υποψήφιοι αρχιτέκτονες μέσα από τη διαδικασία της μαγειρικής μπορούν να κατανοήσουν με σωματικό τρόπο τα μυστικά μιας κατασκευής» λέει ο Αλέξανδρος Ψυχούλης.

Και οι φοιτητές του στην Αρχιτεκτονική του Βόλου μαθητεύουν με το νοστιμότερο τρόπο στον τρόπο που θα χτίζονται οι πολυκατοικίες του μέλλοντος με workshops όπου αντί να χρησιμοποιούν τη σκληρή γλώσσα των οικοδομικών υλικών, τη μεταφράζουν και την παραφράζουν μέσα από τη ζάχαρη, το αβγό, το τυρί, το σοτάρισμα και το ψήσιμο, για να βγάλουν ζεστές από το φούρνο ιδέες που τρώγονται-στο βάθος, όμως, κατοικούνται.

Ένα Σπίτι Από Μανιτάρια Ή Ένα Πιάτο Από Οικοδομικά Υλικά; Facebook Twitter

Στις «Μέρες Γαστρονομίας» το M.U.S.H. Rooms αγάπησε το μανιτάρι. Ρώτησε τα πάντα γι’αυτό, μυήθηκε στη μυθολογία και την πραγματικότητά του, πώς τρώγεται, πώς ψήνεται, πώς καλλιεργείται, τί αγαπάει και πώς σκέφτεται. Πέντε ομάδες με δυό παιδιά η καθεμιά, ρώτησαν παραγωγούς και γνωστούς σεφ, μετά αψήφισαν την πληροφορία και έπλασαν το δικό τους μανιτάρι να το φάμε διαφορετικό στο πιάτο.

Ο Βασίλης Καλλίδης περνά για μια συμβουλή, στο μάτι του διακρίνω μια γλυκιά ζήλια, πως η κοιλιά του αρχιτέκτονα-που δεν έχει ιδέα από κουζίνα-μπορεί να «κατεβάσει» μια ιδέα που έρχεται κατευθείαν από το μενού της μοριακής γαστρονομίας. Όταν κατασταλλάζει το μενού, οι φοιτητές της σχολής Le Monde έρχονται να προσθέσουν τη δική τους εμπειρία, να αγγίξει το πιάτο και τον ουρανίσκο εκτός από τον εγκέφαλό μας. Οι δυό ειδικότητες μπλέκονται σε μια δημιουργική ώσμωση, στο τέλος οι μάγειρες μιλούν σαν αρχιτέκτονες, οι αρχιτέκτονες σκέφτονται σαν μάγειρες.

Ένα Σπίτι Από Μανιτάρια Ή Ένα Πιάτο Από Οικοδομικά Υλικά; Facebook Twitter

Μια σκέψη κοινή, αφού «οι τρόποι που διαχειρίζεται κανείς ακατέργαστα υλικά, μπορούν εύκολα να μεταφερθούν στην αρχιτεκτονική, αν απλά σκεφτείς ένα κτίριο σαν ένα γεύμα», όπως λέει και ο D. Hambeukers. Στον τελικό, το μανιτάρι λειτουργεί σαν ατόφια πέτρα, τρίβεται σαν μαρμαρόσκονη, κολλάει σαν γύψος, λιώνει σαν μέταλλο, σπάει σαν ξύλο, διαστρωματώνεται σαν κονίαμα, τρώμε τα κτίρια.

Σε τρεις μέρες και πέντε πιάτα τα παιδιά αποκαθηλώνουν τον Φεράν Αντριά άθελά τους και εν αγνοία τους. Αστεράτοι σεφ και απλοί οικοδόμοι, ταυτόχρονα. Φάγαμε τα μανιταρόσπιτά τους ελπίζοντας κάποτε να τα κατοικήσουμε.  

Ένα Σπίτι Από Μανιτάρια Ή Ένα Πιάτο Από Οικοδομικά Υλικά; Facebook Twitter
Γεύση
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT

σχόλια

2 σχόλια
Ο Αμερικανός αρχιτέκτοναςGreg Lynn έχει να πει κάποιες ενδιαφέρουσες απόψεις για τους τρεις διαφορετικούς τρόπους που μπορείς να αναμείξεις τα διαφορετικά στοιχεία στην μαγειρική. Πρώτα είναι το χτύπημα ή το ανακάτεμα των ομογενών υλικών σε ένα καινούργιο ομοιόμορφο συστατικό (αλάτι, μαγιά, νερό και αλεύρι γίνονται ζύμη). Δεύτερος τρόπος είναι η ανάμειξη διαφορετικών συστατικών σε ένα μίγμα στο οποίο τα στοιχεία διακρίνονται και τα γεύεσαι ξεχωριστά (αγγούρι, τομάτα, αλάτι, πιπέρι, λάδι, ξύδι και μαρούλι γίνονται ένα μπολ σαλάτας). Ο τρίτος τρόπος είναι το δίπλωμα, η απαλή ανάμειξη διαφορετικών συστατικών χωρίς ανακάτεμα ή χτύπημα με τέτοιο τρόπο ώστε τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά των συστατικών να διατηρούνται αν και δημιουργούν ένα νέο συστατικό. Αυτοί οι τρόποι που διαχειρίζεται κανείς ακατέργαστα υλικά μπορούν εύκολα να μεταφερθούν στην αρχιτεκτονική εάν απλώς σκεφτείς ένα κτίριο σαν ένα γεύμα.