Εποχές που δεν πρέπει να ξανάρθουν

Facebook Twitter
0

(από συνταγή του Τσελεμεντέ που δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα επί Κατοχής: ψιχουλολογία)

"Και τώρα ας κάµωµε και λίγη ψιχουλολογία! Προ καιρού ακούονται οι συµβουλές από τους αρµοδίους να µαζεύωµεν τα ψίχουλα καινα τα χρησιµοποιούµε στην µαγειρική. Στην αρχή ο πολύς κόσµος το πήρε στ’ αστεία γιατί το νόµιζε ανάξιο προσοχής. Οσοι όµως δοκίµασαν το µάζευµα είδον µε έκπληξί τους ότι σε µια βδοµάδα γέµιζαν ένα σακκουλάκι. Και όσοι δεν το πιστεύουν ακόµα ας ακούσουν µια στατιστική του υπουργείου Αγορανοµίας.

Υπολογίζοντες 8 δράµια ψίχουλα την ηµέραν, από κάθε οικογένειαν – και τα οποία επήγαιναν στα σκουπίδια – έχοµεν ένα ποσόν ηµερησίως από 40 τόννους σιτάρι. Και ούτω πετούµε στον τενεκέ των σκουπιδιών µίαν ποσότητα από ψίχουλα που κοστίζουν τον χρόνον περί τα 100 εκατοµµύρια δραχµάς. Αν τα υπολογίσωµεν 4 δράµια µόνον την ηµέραν, τώρα που δεν είνε άφθονα, έχοµε πάλι περί τα 50 εκατοµµύρια σπατάλη. Και αν θέλωµεν να κάµωµε και άλλο σκόντο στο τέταρτο, δεν είνε λίγα και τα 25 εκατοµµύρια να πηγαίνουν στα σκουπίδια. Να λοιπόν τι αξίζει να µαζεύωνται τα ψίχουλα».



Μπομπότα (όχι κατοχική)

Η μπομπότα, που είναι ψωμί φτιαγμένο από καλαμποκάλευρο, με σταφίδες και κανέλα για όσους είχαν, ακόμα ταυτίζεται με τη φτώχια και την ανέχεια. Οι Έλληνες συνήθιζαν το ψωμί από σιτάρι, το οποίο φουσκώνει και γίνεται αφράτο, ενώ αυτό από καλαμπόκι «λασπώνει» και χωρίζει. Βέβαια ακόμα και το καλαμποκάλευρο νοθευόταν με τσόφλια, ακόμα και με χώμα.

Υλικά

  • 1 ποτήρι λάδι
  • 5 αβγά
  • 1 σουρωτή
  • 400 γρ. τυρί φέτα
  • 1 φακελάκι (2 κ.σ.) μπέικιν πάουντερ
  • 10 κουταλιές καλαμποκάλευρο
  • 10 κουταλιές αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  • αλάτι (αν χρειαστεί)


Εκτέλεση
Χτυπάμε ελαφρά τα αβγά.

Προσθέτουμε το λάδι, τη σόδα, τη φέτα, τα 2 αλεύρια και το μπέικιν.

Ανακατεύουμε να γίνει ένα ομοιογενές μείγμα και αδειάζουμε σε καλά βουτυρωμένο ταψάκι με διαστάσεις 23χ28εκ.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 1 ώρα,μέχρι να ροδίσει καλά.

Kasha και ψαρόσουπα

Υλικά:

  • 1 ψάρι
  • Νερό
  • Ό,τι άλλο βρείτε

Το 1939 η Πολωνία δέχτηκε επίθεση από τη Γερμανία και τη Ρωσία ταυτόχρονα. Ο 14χρονος τότε Felix Chustecki μεταφέρθηκε μαζί με την οικογένειά του σε ένα ρώσικο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Αυτή είναι η περιγραφή των συνθηκών εκεί:

 

«Ήμασταν ένα μήνα στο φορτηγό που κανονικά μετέφερε αγελάδες στο δρόμο για τη Σιβηρία. Το φαγητό ήταν πολύ κακής ποιότητας και μερικές φορές δεν υπήρχε καν- μόνο νερό. Μερικές φορές οι στρατιώτες μας έδιναν λίγα ψάρια ή πατάτες και φτιάχναμε σούπα.

Τελικά φτάσαμε στο στρατόπεδο, στο οποίο απαιτούσαν πολύ βαριά εργασία, επειδή ο πατέρας μου είχε πολεμήσει κατά της Ρωσίας στη δεκαετία του 1930. Ο καθένας μας έπαιρνε μισό κιλό ψωμί καθημερινά, συνήθως μισοψημένο αλλά αν κατάφερνες να μαζέψεις μερικά νομίσματα μπορούσες να αγοράσεις λίγο φαγητό από τα μαγαζιά, αλλά μόνο kasha, ένα είδος αλευριού από βρώμη, το οποίο ανακατεύαμε με νερό, και μπορούσαμε να έχουμε μόνο ένα κουτάλι ηλιέλαιο με κάθε πιάτο kasha που αγοράζαμε.

Τότε οι συνθήκες ήταν καλές. Όταν μεταφερθήκαμε σε φάρμες στο Ουζμπεκιστάν οι συνθήκες ήταν τρομαχτικές κι εκεί πραγματικά δεν υπήρχε τίποτα για φαγητό, ούτε καν για τους ντόπιους- έπρεπε να πεθάνουν της πείνας για να φάει ο ρώσικος στρατός.

Μερικές φορές στα χωράφια με το βαμβάκι βρίσκαμε λοφάκια με βρώσιμα χόρτα, τα μαζεύαμε μαζί με τους χωρικούς και φτιάχναμε μία πολύ αραιή σούπα, αλλά πολλοί πέθαναν, ειδικά τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι.»


Στο προχθεσινό ποστ έγραφα ότι η νέα κρίση θα δημιουργήσει παχυσαρκία. Είναι προτιμότερη η αφθονία, προτιμότερο το κακής ποιότητας φαγητό, από την πείνα. Περνάμε κρίση αλλά μπορούμε να φάμε. Αυτό δεν είναι αυτονόητο ούτε μέσα στη Αθήνα πια.

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιωσιμότητα και συλλογικές φαντασιώσεις 

Γεύση / Μπορεί η υψηλή γαστρονομία να είναι πράγματι βιώσιμη;

Βραβευμένα εστιατόρια, που αποτελούν το όνειρο πολλών foodies, καυχιούνται για τις βιώσιμες πρακτικές τους, την ίδια στιγμή που κάποιες «λεπτομέρειες» για τη λειτουργία τους τείνουν να αποσιωπούνται από τη βιομηχανία της εστίασης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Instant noodles: Tο πιο viral φαγητό στον κόσμο τώρα

Γεύση / Instant noodles: Tο πιο viral φαγητό στον κόσμο τώρα

Η συναρπαστική ιστορία του πιο εύκολου φαγητού ξεκινά από την αρχαία Κίνα και τη δυναστεία Τσινγκ. Σύμφωνα με έναν τριάστερο σεφ, υπάρχει τρόπος να κάνουμε τα συσκευασμένα noodles γκουρμέ. Δοκιμάσαμε όσα βρήκαμε στην Αθήνα και προτείνουμε τα καλύτερα.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Ο Dr. George Soleas εξηγεί πώς έγινε ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς έγινα ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

O Dr. George Soleas, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του LCBO, του μεγαλύτερου εισαγωγέα κρασιών και οινοπνευματωδών ποτών στον κόσμο, αφηγείται στην Υρώ Κολιακουδάκη (Dip WSET) και τον Παναγιώτη Ορφανίδη την κινηματογραφική ζωή του.
THE LIFO TEAM
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
Proveleggios

Γεύση / Ο Αλέξανδρος Καρακάτσανης έχασε πολλά σε μια νύχτα, αλλά επιστρέφει δυναμικά στο Proveleggios

Ο νεαρός και ταλαντούχος σεφ που είδε το πρώτο του μαγαζί στην Αθήνα να καίγεται ολοσχερώς δεν το έβαλε κάτω στιγμή. Πρόσφατα ανέλαβε να αλλάξει την κουζίνα του δημοφιλούς εστιατορίου και θέλει να αφηγηθεί τις αναμνήσεις όλης της ομάδας που τον υποδέχτηκε μέσα από τα πιάτα του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Το κρασί με απλά λόγια / Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Τι είναι το Aszu, το Szamorodni, το Furmint και το Harslevelu; O Robert Kindl, γενικός διευθυντής του θρυλικού Oremus, εξηγεί στην Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET τον Παναγιώτη Ορφανίδη γιατί το Tokaj είναι μια από τις σημαντικότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της Ευρώπης.
THE LIFO TEAM
Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Ιστορία μιας πόλης / Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Φιξ, Μετς, Κλωναρίδη. Τρία τοπωνύμια, τρεις περιοχές της Αθήνας που σχετίζονται με τη ζυθοποιία. Επιχειρήσεις που έμαθαν στην αθηναϊκή κοινωνία να πίνει μπίρα, να την απολαμβάνει κατ’ οίκον ή σε πάρκα. H Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Βασίλη Νάστο για τη ζυθοποιία Κλωναρίδη και την εξέλιξη της περιοχής των Πατησίων.
THE LIFO TEAM
Alchemist

Γεύση / Στο Alchemist, ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, η δυσφορία είναι στο μενού

Σε ένα εστιατόριο της Κοπεγχάγης σερβίρονται ωμές μέδουσες και παγωτό από αίμα γουρουνιού ενώ στην οροφή προβάλλονται βίντεο σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Πρόκειται για «γαστρονομική όπερα» ή για μια ηδονιστική υπερβολή;
THE LIFO TEAM
Kennedy

Γεύση / Kennedy: Για γαλλικά κρασιά, ψωμί με βούτυρο και ακροάσεις δίσκων

Στο νέο wine bar του κέντρου -που έχει πάρει το όνομα του από το biannual περιοδικό του Chris Kontos- θα βρίσκουμε κρασιά που δεν παίζουν αλλού στην Αθήνα ενώ η μουσική και ο ήχος θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Γεύση / Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Ο σταρ σεφ που όλοι θεωρούν «δικό τους άνθρωπο», σε μια συνέντευξη για την κατάσταση της εστίασης στην Αθήνα και την επιλογή του να αποχωρήσει από τρία από τα μαγαζιά που έστησε στο κέντρο της πόλης.
M. HULOT