ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

Κήποι

Κήποι Facebook Twitter
Φωτό: Μιχάλης Μιχαήλ / LifO
0

Tρίτη 13.5

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, ξέρεις πού θα με βρεις. Στον κήπο. Σε αυτό το ακατάστατο και άναρχο πράγμα, προϊόν χιλιάδων πειραμάτων, πολλών αγριόχορτων, αποτυχημένων προσπαθειών, αδέσποτων φυτών που βρέθηκαν στον δρόμο και περισώθηκαν, αφού πρώτα έκαναν βόλτα σε όλα τα μπαρ του κέντρου και μετά μπήκαν στο ταξί για το σπίτι. Δεν ξέρω πώς να σου το περιγράψω. Ένα είναι το διακύβευμα (τη χρησιμοποίησα κι εγώ αυτήν τη λέξη, επιτέλους): ίσκιος, δροσιά, ήχος από φυλλωσιές, κάλυψη, απόκρυψη από τους γείτονες τους καινούργιους που δεν είναι γέροι, είναι νέοι, με παιδιά, σκυλιά, και θέλουν μέρα-νύχτα να κάθονται στη βεράντα τους, όπως κι εγώ. Τέλος πάντων, φέτος φύτρωσαν κάτι πολύ εκκεντρικές ντάλιες με πολύπλοκα άνθη και φυτεύτηκαν και γαλλικές λεβάντες που είναι πολύ όμορφες. Τα πλατύφυλλα έχουν πολλαπλασιαστεί και μεταφυτεύτηκαν, ενώ με τις γαζίες βιώνουμε ένα παρατεταμένο γήρας. Θέλουν βάψιμο οι τοίχοι, έχουν αποφλοιωθεί και παλιώσει όσο δεν πάει, όμως η Α. λέει να μην το κάνουμε – έχουμε το πιο ωραία ηλικιωμένο σπίτι που έχει δει. Την Κυριακή που πέρασε έδωσα μάχη να μη βγούμε να φάμε και να κάτσουμε στον κήπο μας τον αναρχικό να φάμε κάτι βασικό. Ξέρω πως με τόσους αφρούς και άλλα εξωτικά που γράφουμε όλη μέρα θα σας φανεί ταπεινό, αλλά εγώ την Κυριακή περίμενα μια focaccia πέντε ώρες να γίνει και να την ψήσω ωραία και όμορφα με τις φουσκάλες της και το αλάτι και το δεντρολίβανο. Παράλληλα, περίμενα αργά και βασανιστικά μια σάλτσα ντομάτας να μαγειρευτεί. Μετά από δύο ώρες είχε γίνει ένα βαθύ, κόκκινο βελούδο. Τη σέρβιρα με μακαρόνια και βασιλικό. Δίπλα είχα ψήσει τα πιο φρέσκα σπαράγγια – ήμουν τυχερός, μόλις τα είχαν έφεραν στο ντέλι της γειτονιάς. Και είχα και μια πιατέλα προσούτο. Δεν ξέρω. Εμένα αυτό το φαγητό μου αρέσει. Ό,τι βρεις και ό,τι είναι εύκολο. Και να πω εδώ πως αυτή την περίοδο κανένα γλυκό δεν παίζει, αν δεν έχει φράουλες. Ή αν δεν είναι φράουλες.

Κήποι Facebook Twitter
Φωτό: Μιχάλης Μιχαήλ / LifO

Αν έχεις ανάγκη από ομορφιά αυτό τον καιρό και αν σου αρέσουν οι κήποι, τα ωραία σπίτια και οι ιστορίες ανθρώπων γύρω από τραπέζια, έχω κάποια πράγματα να σου προτείνω. The Bloomsbury Cookbook. Το κίνημα ίσως και να το έχετε ακούσει: Virginia Woοlf, Vanessa Bell, John Maynard Keynes, E.M. Forster και άλλοι σπουδαίοι της διανόησης της εποχής. Το βιβλίο καταγράφει πρώτα τις συνταγές που προέκυψαν από τα τραπέζια και τις συναντήσεις τους σε διάφορα σπίτια, όπως το Monk House αλλά και το Charleston. Πέρα από τις συνταγές, οι ιδιαίτερες ιστορίες, τα έργα τέχνης, αδημοσίευτο υλικό. Στον ίδιο τόνο το άλλο βιβλίο με τον κήπο του Monk House, του σπιτιού της Virginia Woοlf. Μια ματιά του έχω ρίξει, ένα μόνο έχω να πω: όσους κηπουρούς κι αν έχει κανείς, η προσωπική ματιά είναι που τα αλλάζει όλα. Και οι άνθρωποι αυτοί ήξεραν τι έκαναν. Πάλι από την Αγγλία, αλλά με ματιά στη Μεσόγειο, το βιβλίο του Μorito. Του εστιατορίου με τάπας της ομάδας του Μόρο. Χίλιες ιδέες για μεσογειακούς μεζέδες που σε βιβλίο από Έλληνα συγγραφέα δεν θα βρείτε ποτέ. Όχι τουλάχιστον τόσο χαλαρά και γνήσια.

Αυτά για σήμερα, σας φιλώ

0

ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Dr. George Soleas εξηγεί πώς έγινε ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς έγινα ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

O Dr. George Soleas, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του LCBO, του μεγαλύτερου εισαγωγέα κρασιών και οινοπνευματωδών ποτών στον κόσμο, αφηγείται στην Υρώ Κολιακουδάκη (Dip WSET) και τον Παναγιώτη Ορφανίδη την κινηματογραφική ζωή του.
THE LIFO TEAM
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
Proveleggios

Γεύση / Ο Αλέξανδρος Καρακάτσανης έχασε πολλά σε μια νύχτα, αλλά επιστρέφει δυναμικά στο Proveleggios

Ο νεαρός και ταλαντούχος σεφ που είδε το πρώτο του μαγαζί στην Αθήνα να καίγεται ολοσχερώς δεν το έβαλε κάτω στιγμή. Πρόσφατα ανέλαβε να αλλάξει την κουζίνα του δημοφιλούς εστιατορίου και θέλει να αφηγηθεί τις αναμνήσεις όλης της ομάδας που τον υποδέχτηκε μέσα από τα πιάτα του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Το κρασί με απλά λόγια / Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Τι είναι το Aszu, το Szamorodni, το Furmint και το Harslevelu; O Robert Kindl, γενικός διευθυντής του θρυλικού Oremus, εξηγεί στην Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET τον Παναγιώτη Ορφανίδη γιατί το Tokaj είναι μια από τις σημαντικότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της Ευρώπης.
THE LIFO TEAM
Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Ιστορία μιας πόλης / Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Φιξ, Μετς, Κλωναρίδη. Τρία τοπωνύμια, τρεις περιοχές της Αθήνας που σχετίζονται με τη ζυθοποιία. Επιχειρήσεις που έμαθαν στην αθηναϊκή κοινωνία να πίνει μπίρα, να την απολαμβάνει κατ’ οίκον ή σε πάρκα. H Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Βασίλη Νάστο για τη ζυθοποιία Κλωναρίδη και την εξέλιξη της περιοχής των Πατησίων.
THE LIFO TEAM
Alchemist

Γεύση / Στο Alchemist, ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, η δυσφορία είναι στο μενού

Σε ένα εστιατόριο της Κοπεγχάγης σερβίρονται ωμές μέδουσες και παγωτό από αίμα γουρουνιού ενώ στην οροφή προβάλλονται βίντεο σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Πρόκειται για «γαστρονομική όπερα» ή για μια ηδονιστική υπερβολή;
THE LIFO TEAM
Kennedy

Γεύση / Kennedy: Για γαλλικά κρασιά, ψωμί με βούτυρο και ακροάσεις δίσκων

Στο νέο wine bar του κέντρου -που έχει πάρει το όνομα του από το biannual περιοδικό του Chris Kontos- θα βρίσκουμε κρασιά που δεν παίζουν αλλού στην Αθήνα ενώ η μουσική και ο ήχος θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Γεύση / Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Ο σταρ σεφ που όλοι θεωρούν «δικό τους άνθρωπο», σε μια συνέντευξη για την κατάσταση της εστίασης στην Αθήνα και την επιλογή του να αποχωρήσει από τρία από τα μαγαζιά που έστησε στο κέντρο της πόλης.
M. HULOT