Ο χαλβάς του Σαρτρ

Facebook Twitter
1

στην αγορά της Ιερουσαλήμ

Ο Σαρτρ διάβαζε την Δίκη του Κάφκα όταν ξαφνικά στις 2 Σεπτεμβρίου βυθίστηκε στον καφκικό σύμπαν ενός στρατού που βρισκόταν σε αναμονή. Έμοιαζε να περιμένει μία αιωνιότητα, αλλά ήταν μόνο έξι μήνες, στην εισαγωγή ενός πολέμου που δεν έλεγε να αρχίσει, μεταξύ του Σεπτεμβρίου του 1939 και του Μαρτίου του 1940.

Σαρτρ - ντε Μποβουάρ

Ως μέλος μίας τετραμελούς ομάδας βρισκόταν μαζί με άλλες σε μία σειρά μικρών αλσατικών χωριών παράλληλα με τα γερμανικά σύνορα. Έγραφε κάθε μέρα. «Τρία γράμματα, πέντε σελίδες μυθιστορήματος, τέσσερις σελίδες σημειώσεων. Δεν είχα γράψει περισσότερο σε όλη μου τη ζωή.»  Ήξερε πως σώθηκε χάρη στη λογοτεχνία, διαβάζοντας, γράφοντας.

Και, μέσα στα γράμματα που έγραφε καθημερινά στην Σιμόν ντε Μποβουάρ, φαίνεται ότι εκτός από φιλόσοφος, συγγραφέας και στοχαστής, ήταν άνθρωπος σαν κι εμάς: ανάμεσα στις σκέψεις για τη ζωή και το θάνατο, ονειρευόταν την αγαπημένη του λιχουδιά. Στο βιβλίο «Witness to my life» μπορούμε να διαβάσουμε τα γράμματα που έγραψε εκείνη την εποχή και αυτό που παρουσιάζεται ξανά και ξανά, είναι το ζήτημα του χαλβά.

Διάβασα γι’ αυτή την εμμονή στο υπέροχο blog “Paper and Salt” όπου συνδυάζεται η λογοτεχνία με το φαγητό – τι άλλο να ζητήσει κανείς.

 «Μην το ξεχάσεις,» λέει στην Σιμόν το 1939, όταν της ζητάει να του στείλει δύο κουτιά. Όμως στο επόμενο γράμμα – επίπληξη και απογοήτευση. «Είχα τρομερά κέφια, και μετά έλαβα τα βιβλία σου, αλλά όχι τον χαλβά. Μήπως έστειλες κι άλλο δέμα


Μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη όμως όταν ο χαλβάς τελικά έφτανε: «Ο χαλβάς έφτασε σε καλή κατάσταση.. Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ, γλυκιά μου. Φάγαμε όλο το κουτί στο μεσημεριανό.» «Έδωσα χαλβά στον Πίτερ, ο οποίος χασομερούσε τόσο πολύ που του έβαλα τις φωνές. Αυτή τη στιγμή τρώει ένα μεγάλο κομμάτι με μεγάλη ευχαρίστηση.»


Υπάρχουν άπειρες παραλλαγές χαλβά, αλλά αυτός που άρεσε στον Σαρτρ ήταν σκέτος σε ατομικές μερίδες, καλυμμένος με τριμμένο αμύγδαλο. «Είναι εξαίσιος, και τα αμύγδαλα προσθέτουν κάτι το διαφορετικό.»

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Από Άγιο Όρος στην Κρήτη: Πώς μαγειρεύει η Ελλάδα τον μπακαλιάρο

Γεύση / Από το Άγιο Όρος στην Κρήτη: Πώς μαγειρεύει η Ελλάδα τον μπακαλιάρο

Σε μακαρονάδα ή παστός με ρεβίθια, ή λεμονάτος με ολόκληρα κρεμμύδια: Από το ένα πέλαγος στο άλλο, το τελετουργικό μας πιάτο παίρνει διαφορετικές μορφές, αποτελώντας ένα εκλεκτό έδεσμα της ελληνικής cucina povera.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Τραβόλτα: Σ’ αυτή την ψαροταβέρνα η παράδοση και η καινοτομία που αναδεικνύουν τη φρεσκάδα της θάλασσας πάνε χέρι-χέρι

Γεύση / Πώς να φτιάξετε στο σπίτι τα κορυφαία πιάτα του Τραβόλτα

Πριν από 13 χρόνια, σε μια ψαροταβέρνα πολύ μακριά από τη θάλασσα, οι αδελφοί Λιάκοι μαζί με τον Ανέστη Λαζάι συνδυάσαν την παράδοση με την καινοτομία και δημιούργησαν γεύσεις-σταθμούς, όπως το καλαμάρι κοντοσούβλι και η τσιπούρα χουνκιάρ, κερδίζοντας φανατικούς θαυμαστές.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Λήμνος: Ταξίδι στους αμπελώνες και τις γεύσεις του νησιού

Το κρασί με απλά λόγια / Λήμνος: Ένα από τα αρχαιότερα μέρη στον κόσμο που έφτιαχνε κρασί

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET ταξιδεύει στη Λήμνο για να οινοτουρισμό και μοιράζεται με τον Παναγιώτη Ορφανίδη τις εμπειρίες της από τις γεύσεις που δοκίμασε και φυσικά ό,τι έμαθε για τα κρασιά, τις ποικιλίες, την αμπελουργία και τα οινοποιεία του νησιού.
THE LIFO TEAM
Χταπόδι με ασκολύμπρους, αβρονιές, κρίθαμα: Τα πολλά πρόσωπα ενός αρχέγονου φαγητού

Γεύση / Χταπόδι με ασκολύμπρους, αβρονιές και κρίθαμα: Τα πολλά πρόσωπα ενός αρχέγονου γεύματος

Δεν είναι απλώς ένα έδεσμα. Είναι μια τελετουργία που χάνεται στα βάθη του χρόνου, μια ιεροτελεστία που ξεκινά από την άγρια καταδίωξη στα βράχια και καταλήγει στο μεθυστικό άρωμα της θάλασσας, που αναδύεται στο πιάτο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Τάσος Μαντής: Από τα υδραυλικά στα αστέρια Michelin

Οι Αθηναίοι / Τάσος Μαντής: Από τα υδραυλικά στα αστέρια Michelin

Ένα απρόσμενο Σαββατοκύριακο σε ένα κότερο στάθηκε αρκετό για να αλλάξει τη ζωή του. Από την πρώτη του εμπειρία ως μάγειρας στον στρατό μέχρι τις κουζίνες των κορυφαίων εστιατορίων του κόσμου, κάθε σταθμός διαμόρφωσε τη φιλοσοφία του βραβευμένου σεφ. Σήμερα, μέσα από το αστεράτο Soil, αποδεικνύει πως η μαγειρική δεν είναι απλώς τέχνη, αλλά τρόπος ζωής.
M. HULOT
Αξώτης: Για καλοψημένο παϊδάκι και θεϊκές πατάτες στο Πολύγωνο

Γεύση / Αξώτης: Για καλοψημένο παϊδάκι και θεϊκές πατάτες στο Πολύγωνο

Μια ταβέρνα που έχτισαν το '56 οι οικοδόμοι της περιοχής και κράτησαν ζωντανή ακόμα και στις δύσκολες στιγμές, συνεχίζει μέχρι σήμερα να αποτελεί ένα comfort zone, με λίγα, κλασικά και καλά πράγματα, για τις μέρες που δεν θέλουμε να είμαστε μέρος της «φάσης».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

1 σχόλια
Ωραίοι αυτοί στη φωτογραφία που βάλατε, αλλά δεν είναι ο Σαρτρ και η Μπωβουάρ, είναι οι ηθοποιοί που τους έπαιξαν στην ταινία https://m.lifo.gr/uploads/image/369906/tumblr_lkzre2NMlr1qc5sf3o1_400.jpg