Ανοίγεις το ψυγείο, τίποτα. Στα ντουλάπια, ερημιά. Ψάχνεις τους καταλόγους των ντελίβερι. Λογικό. Η γνωστή δικαιολογία για να παραγγείλεις σήμερα το βράδυ κάτι να φας: «Πεθαίνεις της πείνας». Η αμέσως επόμενη καλύτερη δικαιολογία είναι και ο λόγος για να μην το ξανακάνεις ποτέ: «Δεν έχω τίποτα να φάω στο σπίτι». Όμως δεν χρειάζεται να είναι κάθε μέρα έτσι, μπορείς να έχεις πάντα κάτι στο σπίτι για να φας καλύτερα, φθηνότερα και απολαυστικότερα. Και πολλές φορές γρηγορότερα.
Εξάλλου, κανείς μα κανείς που μπορεί να παραγγείλει τηλεφωνικά και να πληρώσει το take away του δεν «πέθανε της πείνας» στη σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία. Όταν μπορείς να πληρώσεις το κινητό σου και το φαγητό σου, τότε το να παραγγείλεις είναι απλώς μια εύκολη συνήθεια που, αν γίνει καθημερινή, ίσως έχει επιπτώσεις όχι μόνο στη ζυγαριά αλλά και στην υγεία. Αν, λοιπόν, ανήκεις σ' αυτή την ευνοούμενη ομάδα πληθυσμού, γιατί να μην αγοράσεις και να μη μαγειρέψεις το φαγητό σου μόνος σου; Εκτός αν δεν σου λέει τίποτα το μαγείρεμα και είσαι ο τύπος που δεν μαγειρεύει, δεν προλαβαίνει να ψωνίσει, δεν ξέρει να μαγειρεύει, δεν...
Δώσε περισσότερη αξία στο ελαιόλαδο και στο ξίδι, επιλέγοντας όχι πάντα το φθηνότερο αλλά το καλύτερο, στη μουστάρδα και στην κέτσαπ, φτιάξε τη δική σου μαγιονέζα, αγόρασε κάππαρη και φτιάξε τα δικά σου κρουτόν.
Το μαγείρεμα στο σπίτι όμως δεν είναι το περίτεχνο και αγχωτικό μαγείρεμα που βλέπουμε στα τηλεοπτικά μαγειρικά παιχνίδια, είναι κάτι άλλο, συνήθως πιο απλό και σίγουρα πιο διασκεδαστικό, που χρειάζεται μεν την οργάνωσή του αλλά αποτελεί, εκτός από μια απολαυστική ασχολία, μια ένδειξη ενηλικίωσης, ανεξαρτησίας, αυτοσεβασμού, φροντίδας και αυτονομίας, την πιο καθημερινή, θρεπτική και απολαυστική. Αντίθετα, το take away δεν είναι τίποτε άλλο από μια κακώς μασκαρεμένη «μαμά» που τρέχει να σου τηγανίσει πατάτες με το που σε δει κουρασμένο στην πόρτα (και όχι απαραίτητα στο καλύτερο λάδι). Με δεκάδες μπλογκ μαγειρικής στο Διαδίκτυο και συνταγές από αξιόπιστους σεφ και ζαχαροπλάστες, όλοι μπορούν πλέον να ετοιμάσουν κάτι να φάνε στο σπίτι.
Σαλάτα αγάπη μου!
Η σαλάτα είναι μια, ας την πούμε, γρηγορότερη και σίγουρα φιλικότερη προς τον οργανισμό μας λύση για το βράδυ, θρεπτικότερη από τα σουβλάκια, τα μπέργκερ και τις πίτσες. Κοιμάσαι καλύτερα έχοντας φάει μια χορταστική σαλάτα αντί τρία πιτόγυρα και ξυπνάς ακόμα καλύτερα το πρωί, λιγότερο φουσκωμένος και με περισσότερη ενέργεια. Στο σπίτι σου, εξάλλου, θα φροντίσεις τα σαλατικά σου έτσι όπως δεν θα τα φροντίσουν ποτέ στα περισσότερα εστιατόρια και σίγουρα όχι στα ταχυφαγεία, όπου οι σαλάτες, πολλές φορές, καταφθάνουν σε μεγάλες σακούλες από εταιρείες προμηθευτών. Θα αγοράσεις τα λαχανικά σου ιδανικά από τη βιολογική λαϊκή της γειτονιάς σου (δες εδώ το πρόγραμμά τους), το σούπερ μάρκετ ή τη συμβατική λαϊκή που εκνευριστικά «κλείνει» τον δρόμο προς το γραφείο π.χ. κάθε Πέμπτη και θα τα αφήσεις μέσα στις χάρτινες καφέ σακούλες για να διατηρηθούν περισσότερες ημέρες. Την ίδια μέρα, όμως, μην ξεχάσεις να πλύνεις και να κόψεις ορισμένα σαλατικά και να τα βάλεις στα πλαστικά διαφανή σακουλάκια για σήμερα και αύριο. Δεν θες να κάνεις τίποτε απ' όλα αυτά; Αγόρασε, γυρνώντας από το γραφείο, δυο-τρεις ντομάτες, δυο αγγουράκια και μια πιπεριά. Μαζί με φέτα και ελαιόλαδο φτιάχνεις τη βασίλισσα της σαλάτας, τη χωριάτικη, ή συνθέτεις ένα νόστιμο κριθαρένιο ντάκο με ντοματούλα, ανθότυρο ή μυζήθρα. Θα σου κοστίσει 1-2 ευρώ, αντί για 4-5 όταν τα παραγγέλνεις.
Το σωτήριο τάπερ της μαμάς, της θείας αλλά και της προικισμένης συναδέλφου
Θυμάσαι εκείνα τα νόστιμα τυροπιτάκια που έφερε η συνάδελφος στο γραφείο και ντράπηκες να πάρεις μερικά και για το σπίτι μετά τα δέκα που έφαγες επί τόπου; Δεν τα έφερε τυχαία: η συνάδελφος είναι η κοπέλα αυτή που δεν χάνει επεισόδιο του «ΜasterChef», που αγοράζει όλα τα περιοδικά γεύσης και περνά αμέτρητες ώρες χαζεύοντας συνταγές στο Διαδίκτυο με έναν μόνο σκοπό, να της πουν όλοι στο γραφείο πόσο απίθανα είναι τα τυροπιτάκια και τα κέικ της!
Γιατί, λοιπόν, δεν της δίνεις μια ευκαιρία να στεφθεί η προσωπική ή η εταιρική σεφ σας, πληρώνοντάς της τα υλικά και τον κόπο της; Εκείνη θα καμαρώνει όσο και η χρυσοχέρα θεία που σε «φόρτωσε» με τέσσερα κομμάτια πίτα κι εσύ θα έχεις κάτι απολαυστικό και σπιτικό να μασουλάς. Και πού ξέρεις; Αύριο-μεθαύριο, όταν η συνάδελφος ‒σεφ πια‒ δώσει την πρώτη της συνέντευξη για τα μυστικά της κουζίνας της, μπορεί να αναφέρει και σένα, πόσο της στάθηκες και την εμψύχωσες τότε, με τα τυροπιτάκια!
Αυγό: από μόνο του η καλύτερη λύση!
Αυτές τις δύο πατάτες που περιμένουν μέρες στη σακούλα, τις τρεις πιπεριές που μαραζώνουν στο ψυγείο και το κομμάτι από το νόστιμο τυρί στο ταπεράκι ξέρεις τι τα ενώνει και τι τα δονεί; Τα αυγά! Ψιλόκοψέ τα και χτύπα δύο αυγά, βάλε λίγο αλάτι και πιπέρι και σε δέκα λεπτά θα φας μια νόστιμη ομελέτα. Α, συγγνώμη, χτύπα τέσσερα αυγά, τη μισή θα την πάρεις αύριο τη δουλειά και θα την απολαύσεις μέσα σε ένα αφράτο ζεστό ψωμάκι που θα αγοράσεις το πρωί από τον φούρνο μαζί με τον καφέ σου! Αν δεν έχεις δοκιμάσει το σάντουιτς με την ομελέτα του γούστου σου (μήπως σου αρέσουν το ζαμπόν και τα λουκάνικα περισσότερο από τις πιπεριές;), σου εγγυώμαι ότι είναι το νοστιμότερο δεκατιανό!
Η κατάψυξη είναι φίλος σου, μην τη φοβάσαι!
Υπάρχει μια προκατάληψη για την κατάψυξη στη χώρα μας ή κάνω λάθος; Ότι, δηλαδή, τα φαγητά που μπαίνουν στην κατάψυξη χάνουν τις βιταμίνες ή τη γεύση τους. Και όμως, η κατάψυξη μπορεί να αποδειχτεί ο καλύτερός σου φίλος τις ώρες της βραδινής πείνας και σίγουρα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του σκουπιδοντενεκέ. Γιατί να πετάξεις τα δύο κομμάτια παστίτσιο που έμειναν στο τάπερ; Βάλ' τα στην κατάψυξη! Εκεί βάλε και τη μισή φραντζόλα ψωμί που περίσσεψε, αλλά, περίμενε, καλύτερα να την κόψεις μικρά κομματάκια για κρουτόν στη σαλάτα σου ή φέτες για το πρωινό σου και τα σάντουιτς! Αν προτιμάς να κάνεις κρουτόν, βάλ' τα σε μια πλαστική σακουλίτσα και ρίξε μέσα ρίγανη ή δεντρολίβανο, αλάτι, πάπρικα και ελαιόλαδο, κούνα τα καλά και, όταν έχεις όρεξη για σαλάτα, απλώς βάλ' τα σε ένα ταψί στον φούρνο για πέντε-δέκα λεπτά. Ρίξε μια ματιά και στην ιστοσελίδα του «Μπορούμε», που έχει οδηγίες για το πώς μπορούμε να μειώσουμε τη σπατάλη τροφίμων (ή, ακόμα περισσότερο, ολόκληρων μερίδων έτοιμου φαγητού). Οι στατιστικές, όπως μας εξηγεί ο Αλέξανδρος Θεοδωρίδης, ιδρυτικό μέλος και, φυσικά, food waste warrior του «Μπορούμε», είναι εντυπωσιακές: «Όταν το "Μπορούμε" ξεκίνησε το 2011 να σώζει και να προσφέρει φαγητό, η επισιτιστικές ανάγκες εξαιτίας της οικονομικής κρίσης ήταν τόσο ξαφνικές και έντονες που η οργάνωσή μας έγινε γνωστή περισσότερο για τον κοινωνικό της αντίκτυπο παρά για τον περιβαλλοντικό, ο οποίος είναι επίσης σημαντικός. Με άλλα λόγια, έγινε γνωστή περισσότερο για τις χιλιάδες μερίδες φαγητού που σώζουμε και προσφέρουμε καθημερινά σε εκατοντάδες κοινωφελείς φορείς στην Ελλάδα παρά για τον θετικό περιβαλλοντικό αντίκτυπο που έχει η διάσωση 8-9 εκατομμυρίων μερίδων φαγητού, οι οποίες ειδάλλως θα κατέληγαν στα σκουπίδια».
Γίνε ο δικός σου μάστερσεφ!
Δώσε περισσότερη αξία στο ελαιόλαδο και στο ξίδι, επιλέγοντας όχι πάντα το φθηνότερο αλλά το καλύτερο, στη μουστάρδα και στην κέτσαπ, φτιάξε τη δική σου μαγιονέζα, αγόρασε κάππαρη και φτιάξε τα δικά σου κρουτόν. Οι μικρές λεπτομέρειες σε μια ενδιαφέρουσα και χορταστική σαλάτα εστιατορίου είναι ακριβώς αυτά τα ψιλοπράγματα, λίγοι ξηροί καρποί, αποξηραμένα ή φρέσκα φρούτα, ένα ενδιαφέρον ντρέσινγκ. Να πώς κάνω το δικό μου για τα ανάμεικτα πράσινα σαλατικά:
Ντρέσινγκ με ρόδι και wasabi για πράσινες σαλάτες
½ φλιτζάνι ελαιόλαδο
2 κουταλιές της σούπας ξίδι από κόκκινο κρασί
1 κοφτή κουταλιά μουστάρδα
Λίγο wasabi (είναι η πράσινη πικάντικη πάστα από χρένο που σερβίρουν με το σούσι) προαιρετικά
Λίγος φυσικός χυμός ροδιού
Ανακατεύεις καλά και το προσθέτεις στη σαλάτα λίγο πριν τη σερβίρεις.
Τα δώδεκα μπαχαρικά και υλικά που πρέπει να έχεις στο ντουλάπι σου
Ρίγανη ή θυμάρι (για την ντοματοσαλάτα, τα ψητά κρεατικά και τα ψητά ψάρια), δενδρολίβανο (για νόστιμο κοτόπουλο και πατάτες του φούρνου), πάπρικα καυτερή και γλυκιά (για τις σάλτσες ντομάτας και τα μπιφτέκια), θαλασσινό αλάτι (για τις τηγανητές πιπεριές), ξερό δυόσμο (για τα κεφτεδάκια σου), νιφάδες καυτερής πιπεριάς (μπούκοβο ή τσίλι) για τα πάντα, βαλσαμικό ξίδι και μουστάρδα (για τις σαλάτες σου), μακαρόνια (με ή χωρίς γλουτένη), βούτυρο και ελαιόλαδο, σκόρδο και κρεμμύδια. Οι συνδυασμοί με αυτά τα υλικά είναι αμέτρητοι.
... τα πέντε στο ψυγείο σου...
Φέτα και όποιο άλλο τυρί σού αρέσει, αυγά, βούτυρο φρέσκο, σαλατικά και φρούτα, γιαούρτι.
... και τα δύο στην κατάψυξή σου
Κιμά (μοσχαρίσιο από λάπα ή χοιρινό ή ανάμεικτο) πλασμένο σε μπιφτέκια ή κεφτεδάκια ή μαγειρεμένο για μακαρόνια και, δεύτερον, ψωμί σε φέτες. Πολλοί από τους φούρνους «νέας γενιάς» κόβουν τη φραντζόλα της επιλογής σου σε λεπτές φέτες που χρειάζονται μόλις 2 λεπτά στην τοστιέρα για να γίνουν σαν φρέσκο ψωμί. Θα πρόσθετα και το φύλλο κρούστας ως απαραίτητο στην κατάψυξη, που επίσης χρειάζεται μόνο 10-15 λεπτά για να ξεπαγώσει, αλλά δεν είμαστε όλοι δεξιοτέχνες για να ξεπετάμε τυροπιτάκι στο δεκάλεπτο (τουλάχιστον όχι ακόμα!).
Το μικρότερο είναι και γρηγορότερο
Μικρότερα μπιφτέκια, πατάτες κομμένες σε μικρότερα κομμάτια, μικρά ψάρια, λεπτότερα στήθη κοτόπουλου, παϊδάκια αντί για μπριζόλες, λουκάνικα αντί για χοιρινό κρέας, όσο πιο λεπτά και μικρά και ψιλοκομμένα τα υλικά, τόσο γρηγορότερα βράζουν/ψήνονται/τηγανίζονται. Κατά κανόνα, το χοιρινό μαγειρεύεται γρηγορότερα από το μοσχάρι, ιδίως αν είναι κομμένο (π.χ. το ψαρονέφρι, το φιλέτο του χοιρινού και το πιο μαλακό και άπαχο κομμάτι του) σε λεπτές φέτες που δεν χρειάζονται πάνω από 5-8 λεπτά σε δυνατή φωτιά. Φιλεταρισμένα ψάρια αντί για ολόκληρα και, φυσικά, γαύρος, μαρίδα, αθερίνα, σαρδέλες, που χρειάζονται ελάχιστο καθάρισμα ή και καθόλου. Όταν η πείνα χτυπάει την πόρτα, το γρήγορο σπιτικό φαγητό αποδεικνύεται σωτήριο.
Τα δύο γρηγορότερα όσπρια
Η φάβα και τα μαυρομάτικα είναι τα δύο όσπρια που δεν χρειάζονται μούλιασμα. Οι κόκκινες «χάντρες» (τις συναντάμε στα τσίλι με κιμά) επίσης. Η φάβα χρειάζεται 30-40 λεπτά το πολύ. Τα κόκκινα φασόλια είναι εξαιρετικά και σε πράσινες σαλάτες με καλαμπόκι και φρέσκο κρεμμυδάκι.
Η αγαπημένη μου συνταγή για φασόλια μαυρομάτικα γιαχνί:
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 μικρό καρότο τριμμένο στον χοντρό τρίφτη
1 κλωναράκι σέλινο ψιλοκομμένο
1 κουταλιά της σούπας πελτές ντομάτας
2 μεγάλες ντομάτες ψιλοκομμένες ή μια κονσέρβα κονκασέ
Μισό σακουλάκι μαυρομάτικα, γύρω στα 250-300 γραμμάρια
1 πιπεριά Φλωρίνης και 1 πιπεριά «κέρατο» ψιλοκομμένες
1 καυτερή πιπερίτσα ψιλοκομμένη (προαιρετικά) και λίγο σέλινο ή σέλερι
1 φύλλο δάφνης, λίγο φασκόμηλο, λίγη ρίγανη φρέσκια ή αποξηραμένη αλάτι και πιπέρι
Ξεπλένουμε τα μαυρομάτικα 2-3 φορές με κρύο νερό. Τα βάζουμε στην κατσαρόλα, προσθέτουμε κρύο νερό μέχρι τα 3/4 της κατσαρόλας και τα βράζουμε σε δυνατή φωτιά περίπου 30-40 λεπτά, μέχρι να είναι μαλακά. Όταν είναι έτοιμα, ρίχνουμε λίγο κρύο νερό στην κατσαρόλα και τα σουρώνουμε (έτσι απομακρύνουμε το μαυριδερό υγρό τους και μένουν κάτασπρα για το γιαχνί μετά).
Σε απλωτή κατσαρόλα βάζουμε το κρεμμύδι και τα βρασμένα μαυρομάτικα με λίγο ελαιόλαδο και τα σκεπάζουμε για πέντε λεπτά, γιαχνίζοντάς τα καλά.
Προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά, κλείνουμε το καπάκι και μετά από πέντε λεπτά τουλάχιστον προσθέτουμε μια κούπα βραστό νερό.
Χαμηλώνουμε τη φωτιά στο ελάχιστο ώστε να σιγοβράσει το φαγητό για τουλάχιστον μία ώρα. Αν χρειαστεί κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος λίγο νερό ακόμα, τότε το προσθέτουμε λίγο-λίγο. Θέλουμε να χυλώσει ωραία το φαγητό μας και όχι να μείνουν πολλά υγρά στην κατσαρόλα. Ελέγχουμε για αλάτι και πιπέρι και προσθέτουμε επιπλέον, αν χρειάζεται, λίγο πριν από το τέλος της βράσης. Ραντίζουμε το έτοιμο φαγητό με λίγο από το καλύτερό μας ελαιόλαδο και σερβίρουμε με λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό, φέτα και φρέσκο ψωμί για να ευχαριστηθούμε την υπέροχη σαλτσούλα του.
