100 χρόνια στη Μύκονο

100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
5

Περισσότεροι ανεμόμυλοι, λιγότερος κόσμος, σχεδόν καθόλου βίλες και beach bars. Σταδιακά η Μύκονος ανακαλύπτεται από τους πρώτους τουρίστες που την λατρεύουν για την ομορφιά, την ανοχή και την αύρα της. Ο κόσμος πληθαίνει, η Μύκονος αρχίζει να συζητιέται παγκοσμίως και κάθε καλοκαίρι προσελκύει ολοένα και περισσότερους. Οι φωτογραφίες από τη συλλογή του χρήστη Jan Willemsen είναι ένα μικρό, νοσταλγικό ταξίδι στην ιστορία και τη μεταμόρφωση της έως ότου καθιερωθει στον χάρτη του παγκόσμιου τουρισμού, με ότι αυτό συνεπάγεται. Μερικές από τις πιο πρόσφατες, είναι τραβηγμένες από τον ίδιο, στις καλοκαιρινές του διακοπές που πάντα τον οδηγούσαν πίσω στο νησί των ανέμων.

 -Θ.Χ.

100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1885
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Λιμάνι Μυκόνου 1908
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Λιμάνι 1920
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1950
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1950
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1960
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1960
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1961
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1961
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1976
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1978
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1978
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Super Paradise 1978
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Το λιμάνι του νησιού - 1978
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1979
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Super Paradise 1979
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1980
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Super Paradise 1980
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1980
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1980
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Λιμάνι 1980
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Pierro's 1980
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Η τράπεζα στο λιμάνι το 1982
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Παράγκα 1982
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1984
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Super Paradise 1985
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Super Paradise 1988
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Super Paradise 1988
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Super Paradise 1988
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Super Paradise 1988
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
Παράγκα 1990
100 χρόνια στη Μύκονο Facebook Twitter
1991
Ταξίδια
5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Η 28χρονη Φωτεινή Γάλλου εκδίδει την εφημερίδα «Τα Χωριάτικα» στον παραδοσιακό οικισμό της Πρώτης Σερρών, όχι για να καλύψει ένα κενό στην αγορά αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Απολαμβάνει τη ζωή στο χωριό και δεν τη βρίσκει ούτε πισωγύρισμα ούτε αποτυχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Λάρισα

Ταξίδια / 48 ώρες στη Λάρισα

Από τα αρχαία θέατρα που κρύβονται στο κέντρο της, μέχρι το καλλιτεχνικό χωριό της που ζωντανεύει κάτω από τον ήλιο, η πόλη αυτή δεν είναι απλώς μια ενδιάμεση στάση προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά προσφέρει πολλά μαζί με το τσίπουρο Τυρνάβου και τον χαλβά Φαρσάλων.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Οι άνθρωποι του χωριού είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Επέλεξα να ζήσω ανάμεσά τους και όχι σε παλάτια. Κοντά τους όμως νιώθω βασιλιάς».

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ζώντας κοντά στους ανθρώπους του χωριού νιώθω βασιλιάς»

Ο Νίκος Πατερέκας μετακόμισε ξαφνικά στη Νέα Αβόρανη, έγινε αγρότης και, αν και κάποια αγαπημένα του πρόσωπα μπορεί να μην τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση, πορεύεται με οδηγό την υπόσχεση που έδωσε όταν έχασε τους παππούδες του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στον Βόλο

Ταξίδια / 48 ώρες στον Βόλο

Από ένα έργο του Πικιώνη και ένα ιστορικό κινηματοθέατρο μέχρι τα παραδοσιακά τσιπουράδικα και τα βιομηχανικά μνημεία, ο Βόλος αποκαλύπτει την πολυπολιτισμική του κληρονομιά. Εδώ, το παλιό συναντά το νέο, με την παραλία και τα Παλαιά να είναι μόνο η αρχή για μια συναρπαστική εξερεύνηση.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Η Χαρά Δελή άφησε τη δουλειά της ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα για να ζήσει από τη σαπωνοποιία στην Τρίπολη. Αν και η μετάβαση δεν ήταν εύκολη, τώρα δεν φαντάζεται τη ζωή της χωρίς τον χρόνο που απέκτησε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Ηχητικά Άρθρα / Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Το Μιλάνο μπορεί να έχει μια απωθητική μουσολινική αισθητική στα κτίρια και τον χειρότερο κόσμο που μπορείς να συναντήσεις σε κέντρο πόλης, αλλά δεν είναι ούτε άσχημο, ούτε αδιάφορο.
M. HULOT

σχόλια

5 σχόλια
επειδή έζησα τη Μύκονο από το 85-86 έως και το 2002 περίπου, να πω ότι η κατάντια ξεκίνησε και δε σταμάτησε το 1996. εξακολουθώ δε να θεωρώ "σταθμό" το κλείσιμο της Βεγγέρα (Γιάννη Μαρκή miss you), να αναπολώ τον άδειο Πάνορμο, το αγνό και hippy like Paradise με Φρέντι να χαμογελά, προτού ο Μάρκος καταπιεί μια ιστορία και και και και καιη απληστία, σε συνδυασμό με την εξέλιξη, που ουδείς αγνοεί, άλλαξαν ΚΑΙ τη Μύκονο.ευτυχώς υπάρχουν οι αναμνήσεις.
Τα παλιά αποθεώνονται και μπαίνουν σε μια άλλη σφαίρα. Η αλήθεια είναι ότι το κιτς και το υπερφίαλο γεννήθηκε στη Μύκονο κάπου στις αρχές του 80 και κρατάει τα πρωτεία από τότε. Μην ακούω χαζά για αθωότητες που χάθηκαν στα 90ς.
Καλα κανετε και σταματατε αρχες δεκαετιας 90. Το εβλεπες να ερχεται ηδη απο το 80 αλλα εκει, μεσα 90 εγινε το μεγαλο μπαμ, ο θριαμβος του δηθεν, του ψευτικου, του life style, η απολυτη κυριαρχια της μοδας, του κορμιου του γυμναστηριου, του *δειτε με* και του *ποιος εισαι εσω που τολμας να με κοιτας*, της ομπρελας, του νταπα ντουπα σκυλο ποπ... Μπλιαχ!