Ο Γιώργος Βαγιάτας είναι κωμικός. Γίνεται γνωστός μέσω της συμμετοχής του σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές, μεταξύ αυτών και στο «Κάψε το Σενάριο», ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει αποφασίσει να ασχολείται μόνο με το ελληνικό Youtube.
Το καλοκαίρι που πέρασε, λοιπόν, πήρε τον κολλητό του, τον Πασχάλη, τον αδερφό του και δυο ακόμη φίλους του και γύρισαν μ' ένα τροχόσπιτο όλη σχεδόν τη νότια Ευρώπη: Ιταλία, Γαλλία, Μονακό, Ισπανία και Γιβραλτάρ.
Τα επεισόδια της εκπομπής ανεβαίνουν τώρα πια, χειμώνα, σιγά-σιγά στο κανάλι του στο YouTube και ήδη μετρούν εκατοντάδες χιλιάδες προβολές. Τον συναντώ στο κέντρο της Αθήνας ένα κρύο απόγευμα. Κρύο για μας, καθώς ο Γιώργος είναι από τις Σέρρες και «ξέρουν απ' αυτά».
«Περιμένουμε το 4» του λέει περαστικός χωρίς καμιά αφορμή, όσο περπατάμε. Πρόκειται για το τέταρτο επεισόδιο της «Εκπομπής με το τροχόσπιτο» που ετοιμάζεται.
Το τροχόσπιτο το έχω 9 χρόνια, το πήρα λίγο πριν την κρίση. Δε ξέρω, πάντα μου άρεσε αυτό που μπαίνεις μέσα και απλά ξεκινάς ένα ταξίδι. Έχει τη μαγεία ότι δεν χρειάζεται να κανονίσεις τίποτα, ούτε για το που θα μείνεις, ούτε για το που θα κοιμηθείς. Εμείς, να φανταστείς, ξεκινήσαμε για ένα ταξίδι 20 μερών, έχοντας κλείσει μόνο τα ακτοπλοϊκά.
Γιατί αποφάσισε να κάνει αυτό το ταξίδι, πώς η ζωή ενός Έλληνα μπορεί να γίνει πολύ πιο εύκολη στο εξωτερικό και πόσο φτωχός μπορεί να νιώσει ο τουρίστας που επισκέπτεται για πρώτη φορά το πριγκιπάτο του Μονακό; Η απάντηση στην τελευταία ερώτηση είναι «πολύ».
— Κατ' αρχάς, γιατί τροχόσπιτο;
Το τροχόσπιτο το έχω 9 χρόνια, το πήρα λίγο πριν από την κρίση. Δεν ξέρω, πάντα μου άρεσε αυτό που μπαίνεις μέσα και απλά ξεκινάς ένα ταξίδι. Έχει τη μαγεία ότι δεν χρειάζεται να κανονίσεις τίποτα, ούτε για το πού θα μείνεις, ούτε για το πού θα κοιμηθείς. Εμείς, να φανταστείς, ξεκινήσαμε για ένα ταξίδι 20 ημερών, έχοντας κλείσει μόνο τα ακτοπλοϊκά.
Με το τροχόσπιτο έχω μείνει σε απίστευτα μέρη. Έχω πάει στη Ρώμη και έχω κοιμηθεί ακριβώς έξω από το Κολοσσαίο. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να σ' το δώσει άλλος τρόπος ταξιδιού. Για κάποιο λόγο, συνηθίζουν να τα παίρνουν ηλικιωμένοι, αλλά ταιριάζει πιο πολύ όταν είσαι μικρός, γιατί σου βγαίνει πιο φθηνά το ταξίδι.
Επεισόδιο 1
— Πώς ξεκίνησε η ιδέα;
Το σκεφτόμασταν πριν από 5 χρόνια. Κάναμε έναν πιλότο για τον Alpha, με το μαγευτικό road trip Σέρρες - Καβάλα, και μας είπαν πως θα γινόταν μόνο αν έβρισκαν χορηγό. Δεν βρήκαν όμως, έτσι λοιπόν πέρυσι μου την έδωσε και αποφάσισα να το κάνω με δικά μου έξοδα.
Να ξέρεις, είναι δύσκολη χώρα η Ελλάδα για να μετακινηθείς. Θα μπορούσαμε να διασχίσουμε τα Βαλκάνια, κάτι που δεν είναι και το πιο κουλ πράγμα οδικώς. Δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Στην Αλβανία, όταν είχα πάει πριν από τέσσερα χρόνια, είχα μπει σε χωματόδρομο. Κοίταζα το GPS και ήταν πραγματική εθνική οδός, σαν την Αθηνών - Θεσσαλονίκης.
— Είχατε στήριξη από χορηγούς ή τα βάλατε όλα από την τσέπη σας;
Το ταξίδι είχαμε αποφασίσει να το κάνουμε όπως και να 'χει. Είχαμε κάνει κάποιες συναντήσεις με χορηγούς, αλλά ήταν πολύ φλου γιατί μας ζητούσαν κόνσεπτ και εμείς τους λέγαμε απλά πως θα ξεκινήσουμε μια παρέα μ' ένα τροχόσπιτο και θα κάνουμε τον γύρο της Ευρώπης.
Ευτυχώς μια βδομάδα πριν φύγουμε, βρέθηκε χορηγός που πλήρωσε για μερικά επεισόδια. Το καλό πάντως είναι ότι ήμασταν απολύτως ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αν είχαμε έναν μεγάλο χορηγό μπορεί να μας ζητούσε να έχουμε ένα συγκεκριμένο προφίλ, ακόμη και να μη δείχνουμε ότι τρώμε φαγητό απ' έξω.
Δεν μιλάμε για τηλεόραση. Εκεί θα το πηγαίναμε και θα κοβόταν το μισό (γελάει). Μπορεί να μην τους άρεσε δηλαδή ότι εμείς δείξαμε, για παράδειγμα, πως μπήκαμε παράνομα σ' ένα κάμπινγκ.
— Έλα, πες την αλήθεια, πόσο ανέμπνευστος ήταν ο τίτλος της «Εκπομπής με το Τροχόσπιτο»;
Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να βρω ονόματα εκπομπών, είναι η αλήθεια. Έτσι, έχω αποφασίσει εδώ και κάποια χρόνια ότι δεν θα ψάχνω ιδιαίτερα. Σκεφτήκαμε το RV There Yet, γιατί έτσι λέγεται το τροχόσπιτο στα αγγλικά. Recreational Vehicle. Επειδή, όμως, ήξερα πως όλοι θα λένε μεταξύ τους «Ρε συ την είδες αυτήν την εκπομπή; Ποια εκπομπή; Αυτή με το τροχόσπιτο ρε» αποφάσισα να την ονομάσω έτσι. Για αυτόν και την άλλη εκπομπή τη λέω Top 10. Τι έχει; Top 10. Άρα έτσι θα την πω.
— Πώς είναι να ζουν 5 άνδρες μέσα σ ένα τροχόσπιτο;
Δεν μπορείς να καταλάβεις. Ό,τι σκέφτεσαι για τον στρατό, επί δέκα. Ήταν μια ιδιαίτερη κατάσταση, αλλά ευτυχώς δεν καθόμασταν πάρα πολύ εκεί. Μόνο ο Άλεξ, ο σκηνοθέτης, έκανε σαν τη μάνα μας. «Ποιανού είναι αυτές οι κάλτσες, ποιανού τα παπούτσια; Δεν έχω πει να μην τα πετάμε όλα από 'δω και από κει;». Μας τρέλανε. Ήμουν με κλειστά μάτια και τον έβριζα από μέσα μου. Του απάνταγα «άμα σε ενοχλεί τόσο πολύ φτιάχ' τα μόνος σου». Έβρισκες, πάντως, κάλτσες σε κάτι κουλά σημεία, ακόμη και πίσω από τα μαξιλάρια. Ήταν λίγο τριτοκοσμική η κατάσταση.
— Σ' ένα επεισόδιο, σας βλέπουμε να ψάχνετε ώρες να βρείτε μεσάνυχτα μια περιπτερόμπιρα στις Κάννες. Τι παίζει με το ευρωπαϊκό nightlife;
Δεν έχουν νυχτερινή ζωή πουθενά. Μετά τις 11 το βράδυ, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα. Μόνο οι Ισπανοί είναι πιο κοντά σε μας. Στις Κάννες, λοιπόν, ψάχναμε να βρούμε επί 1μιση ώρα ένα μαγαζί για να πιούμε λίγο αλκοόλ. Στη Φλωρεντία, να φανταστείς, δεν σέρβιραν μετά τις δύο το βράδυ. Αν έχεις συνηθίσει τον δικό μας τρόπο ζωής είναι πολύ δύσκολο έξω.
Επεισόδιο 2
— Πόσο πλέμπα νιώσατε στο Μονακό;
Αυτό που πρέπει να κάνεις όταν πας στο Μονακό είναι να μην προσπαθήσεις να το παίξεις ότι είσαι κουλ, γιατί δεν είσαι. Πώς κάνεις αν βγεις εδώ σε μια ακριβή περιοχή; Ναι, εκεί που το αυτοκίνητο του τύπου κάνει 300 χιλιάρικα και το μπουφάν του όσα βγάζεις το χρόνο, δεν μπορείς να το κάνεις. Καλό είναι να κατεβείς με ένα σορτσάκι και ένα απλό t-shirt.
— Τι μπορούσατε να κάνετε δηλαδή εκεί και να μη χρειάζεται να δαπανήσετε μια περιουσία;
Περπατήσαμε, κοιτούσαμε, όπως κάνουν όλοι, και φάγαμε στα McDonalds, τα οποία ήταν πανάκριβα. Σκέψου τριπλάσιες τιμές σε σχέση με την Ελλάδα. Α, ήπιαμε και στα Starbucks έναν καφέ. Και να σκεφτείς, δεν πήγαμε βράδυ που ο πλούτος είναι ακραίος. Να φανταστείς στα νυχτερινά μαγαζιά, οι Ferrari είναι παραπεταμένες πολύ πίσω στην ουρά, σε σχέση μ' άλλα αυτοκίνητα.
— Τι έγινε τελικά με το κάμπινγκ. Μπήκατε παράνομα;
Το πρόγραμμά μας είχε μέρα παρά μέρα κάμπινγκ. Μπάνιο και τουαλέτα μπορείς να χρησιμοποιήσεις στο τροχόσπιτο αλλά έχει μόνο εκατό λίτρα νερό. Δεν θέλαμε να μπούμε και στη διαδικασία να αλλάζουμε τη χημική τουαλέτα γιατί είναι λίγο επίπονη (γελάει).
Όταν είχαμε πάει παλιότερα με τον Πασχάλη στα Βαλκάνια, είχαμε την «τουαλετοτσάντα», ένα backpack με δύο χλωρίνες και καθαριστικά. Βρίσκαμε μία καφετέρια άδεια, μπαίναμε, καθαρίζαμε και λέγαμε «η τρίτη τουαλέτα δεξιά είναι πεντακάθαρη».
Για να μην το κάνουμε αυτό τώρα, αποφασίσαμε να μένουμε σε κάμπινγκ. Έκλειναν, όμως, από τις 9 το βράδυ, απόγευμα για μας. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να μπούμε παράνομα. Το θεωρήσαμε μεγάλη ελληναριά. Στην αρχή μας έπιασε αυτό το ευρωπαϊκό αλλά μας έφυγε γρήγορα και όλο χειροτέρευε. «Ρε μήπως να κάνουμε ένα μπάνιο; Ρε μήπως να κάτσουμε κι άλλο λίγο; Ρε μήπως να βάλουμε και το ρεύμα για το air condition;». Το τελευταίο ήταν το πιο ακραίο που είπαμε.
— Τελικά είναι καλό ή κακό να είσαι Έλληνας στο εξωτερικό;
Είναι φουλ ατού έξω. Στην Ελλάδα βασικά μας δυσκολεύει γιατί είμαστε όλοι έτσι. Σκεφτόμαστε «να ένας νόμος, πώς θα τον παρακάμψουμε». Στο Βατικανό δεν περίμενα τρεισήμισι ώρες ουρά, να φανταστείς. Πήγα και έκατσα δέκα μέτρα από την πύλη, ήξερα ποιοι δεν θα πουν τίποτα, μπήκα σε ένα γκρουπ Κινέζων –οι οποίοι ντρέπονται να σε κοιτάξουν στα μάτια– και μπήκα.
Επεισόδιο 3
— Αν σου ζητούσα να μου χαρακτηρίσεις τους λαούς που πέρασες με μια λέξη, τι θα μου έλεγες;
Οι Ιταλοί είναι πολύ καλοντυμένοι αλλά είναι κοντά μας. Για τους Γάλλους, από την άλλη, είναι λίγο περίεργο. Τους μισείς, γιατί είναι θεόξινοι και δεν σε συμπαθούν, αλλά θα 'θελες να 'σαι σαν αυτούς. Είναι ρε παιδί μου εντυπωσιακοί, όπως όταν κατεβαίνεις πρώτη φορά από μια επαρχιακή πόλη και πας στην Κηφισιά. Οι Ισπανοί μάς μοιάζουν πιο πολύ από όλους, γι' αυτό είναι και έτσι οικονομικά.
— Απομυθοποίησες καθόλου την Ευρώπη μ' αυτό σου το ταξίδι;
Διαβάζω πολλά μηνύματα που μας ρωτάνε πόσα χρήματα χαλάσαμε και ότι θέλουν να κάνουν κι αυτοί το ίδιο ταξίδι. Το σκέφτεσαι λίγο ειδυλλιακά, όπως αυτοί οι vanlife YouTubers που ξυπνάνε και τα δείχνουν όλα τέλεια. Έχουν το τέλειο φως, την τέλεια γκόμενα, με τον τέλειο σκύλο και ξαπλώνουν πίσω, σ' ένα πεντακάθαρο κρεβάτι. Έχει πολλή βρόμα και όσο κουλ και να δείχνεις, ρε φίλε, χέζεις σ' έναν κουβά.
Ναι, το απομυθοποιείς το ταξίδι. Για κάποιο λόγο δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις τα μέρη που περνάς, παρά μόνο όταν γυρίζεις. Έλεγα «πάμε Σεν Τροπέ να κάτσουμε ένα τρίωρο» και τώρα σκέφτομαι πως μίλαγα λες και πηγαίναμε Κολιάτσου για έναν καφέ.
— Πες μου, πόσο έχεις βαρεθεί να βλέπεις τον εαυτό σου στο μοντάζ;
Πέφτει πολλή δουλειά για να βγει ένα βίντεο. Στην αρχή κάθομαι και βλέπω αμοντάριστο υλικό πάνω από δέκα ώρες. Τρώω και βλέπω κανονικά λες και παρακολουθώ δεκάωρη ταινία. Μετά κάθομαι με τον Άλεξ, τον σκηνοθέτη, και βάζω το σπικάζ. 35 με 40 ώρες, 5 μέρες καλής δουλειάς και επειδή δεν πληρωνόμαστε για αυτό, μοντάρουμε κάθε Κυριακή.
— Και κάτι τελευταίο. Έχεις επιλέξει να μη βρίζεις γενικά στο κανάλι σου στο YouTube. Γιατί;
Επειδή ξεκίνησα στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, έχω μάθει να μη βρίζω στον αέρα. Εξάλλου δεν το θεωρώ ωραίο. Δεν είναι πως δεν βρίζω γενικά, απλά δεν μ' αρέσει να το κάνω on camera. Πολλοί YouTubers δεν έχουν θέμα. Ξέρεις, όμως, το βρίσιμο είναι πολύ εύκολο αστείο.
Μ' είχε βρει σ' ένα μαγαζί ένας μπαμπάς και μου είπε «σ' ευχαριστώ πολύ γιατί βλέπει ο γιος μου τα βίντεό σου που είναι 9 χρονών και δεν βρίζεις». Εγώ θέλω να μπορεί να τα παρακολουθεί από ένα παιδί 15 χρονών μέχρι μια γιαγιά. Χωρίς να τους ενοχλεί η γλώσσα.
σχόλια