Πέργαμος & Αϊβαλί

Πέργαμος & Αϊβαλί Facebook Twitter
0

Ξαπλωμένος στα βότσαλα, μισός μέσα στα δροσερά νερά του βόρειου Αιγαίου, στην παραλία Χρυσή Ακτή, κοιτώντας απέναντι αναπολούσα τις στιγμές που μόλις είχα βιώσει και όμως μου φαινόταν σαν να είχαν περάσει χρόνια. Μόλις πάτησα το πόδι μου στην άλλη πλευρά, για καλή μου τύχη γνώρισα τηνTanju Izbek(βραβείο Ιπεκτσί για μια νουβέλα της στο κρητικό ιδίωμα, όπως αυτό μιλιέται σήμερα στην περιοχή της Cunda, δηλαδή στα παλιά Μοσχονήσια). Η ευγενέστατη Tanju μου έδωσε τη δυνατότητα να μπορέσω να μάθω και να δω χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια.

Ξεκινήσαμε με μια επίσκεψη στην αρχαία Πέργαμο (160.000 κάτοικοι στην εποχή της ακμής της), στο Ασκληπιείο και στην Ακρόπολή της. Ασύλληπτες εικόνες της παλιάς της δόξας έδιναν τροφή στη φαντασία και στις σκέψεις. Κατεστραμμένοι γυμνοί ναοί, απαράμιλλη θέα και ένα εντυπωσιακό θέατρο με 10 και πλέον χιλιάδες θέσεις, σκαρφαλωμένο στην πλαγιά του βουνού δημιουργούσαν κατάλληλο περιβάλλον για αναπάντητα ερωτήματα στο βάθος του χρόνου. Άφωνος παρακολουθούσα την Tanju να εξηγεί, ενώ ονειρευόμουνα, ένα προσκύνημα στην Ακρόπολη με τους πολύχρωμους ναούς την εποχή της δόξας τους.

Κατηφορίσαμε προς την πεντακάθαρη νέα πόλη, την Bergama, και συνεχίσαμε οδικώς για Δεκέλεια. Στην παραλία της η θαλασσινή αύρα, η ρακί , οι πεντανόστιμοι μεζέδες και κυρίως η γλυκύτητα και η φιλοξενία των ντόπιων δημιουργούσαν μια αίσθηση φιλίας χαμένης μέσα στο χρόνο. «Μήπως θα ήθελες να πάμε για καφέ στη Σμύρνη;» ρώτησε η Tanju. Το σκέφτηκα και εύκολα απάντησα «όχι... ίσως μια άλλη φορά, ώστε να της αποδώσουμε το χρόνο και την τιμή που της πρέπουν...». Άλλωστε ήθελα να δω το Αϊβαλί και ταΜοσχονήσια. Φθάνοντας στο Αϊβαλί, η πρώτη εντύπωση είχε να κάνει με τη μυρωδιά και το φως που μου φάνηκαν οικεία.

Η Τουρκική πλευρά των πραγμάτων τα κάνει να μοιάζουν με τα δικά μας στη δεκαετία του ‘80. Ελάχιστα σπίτια στις παλαιές γειτονιές έχουν επισκευαστεί. Τα υπόλοιπα δείχνουν να περιμένουν την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα χρώματα διαφορετικά, δεν υπάρχει έμφαση στο λευκό. Η κόκκινη πέτρα στα παλιά νεοκλασικά, δίνει μια άλλη νότα που φέρνει πιο κοντά το Αϊβαλί με τη Μυτιλήνη.

Το Αϊβαλί εκτείνεται με κατεύθυνση Βορράς-Νότος κατά μήκος της παραλίας. Στα νότια, νεοκλασικά κτίρια με κήπους κατεβαίνουν ως τη θάλασσα. Ο τρόπος δόμησης δαιδαλώδης, μα η πόλη κρατά ένα βασικό ρυμοτομικό σχέδιο. Τρεις παράλληλοι με τη θάλασσα δρόμοι τέμνονται από πλήθος κάθετων μικρών οδών που καταλήγουν στην παραλία. Τα χωρίς κήπους σπίτια, το ένα δίπλα στο άλλο. Χωρίς κενά . Ελάχιστες μικρές πλατείες. Όψη αστική. Κυριαρχεί ο νεοκλασικός χαρακτήρας των αρχών του 20ούαιώνα.

Οι αρχαίοι ναοί που κάποτε έγιναν εκκλησιές τώρα έχουν γίνει τζαμιά και η πόλη δείχνει να επιβιώνει, χάρη στους επισκέπτες από την Ελλάδα που δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον, ως συνήθως, για την ιστορία και τα αξιοθέατα. Ενδιαφέρονται για φθηνά ψώνια, φαγητό και σιροπιαστά. Συνηθισμένα πράγματα. Το τραπέζι του διαβόλου, λίγο έξω από την πόλη, την ώρα που ο ήλιος ετοιμαζόταν να βυθιστεί στην άλλη πλευρά του, ήταν το καταλληλότερο σημείο για να δεις από ψηλά τις καταπράσινες δαντελωτές ακτές του Αιγαίου σε όλο τους το μεγαλείο.

Το Μοσχονήσι ή Τζούνταέγινε η φιλόξενη αγκαλιά για τη γλυκιά βραδιά που ακολούθησε. Μελωδίες και ρυθμοί από Τούρκους τροβαδούρους, συνοδεία κρουστών, πλημμύριζαν τον αέρα, ο χρόνος έτρεχε και χωρίς να ξέρω το πώς και το γιατί αισθανόμουνα να επιστρέφω στην παιδική μου ηλικία. Νωρίς το πρωί της επομένης άρχισαν οι επισκέψεις στους παραδοσιακούς καφενέδες, ξεκινώντας από τον παλιό καφενέ του Κανέλλου που δεσπόζει δίπλα στο εξίσου όμορφο δημαρχείο. Μόλις άκουγαν οι ντόπιοι ότι ήμουν από την Ελλάδα, ερχόντουσαν για μια εγκάρδια χειραψία και πρόσφεραν γλυκό, καφέ ή ρακί! Το μεσημέρι μας βρήκε να τσιμπολογάμε στην παραλιακή της Τζούντα με την Tanju να προσπαθεί να οργανώσει μια συνάντηση με τον Αλί Μπέη (ήρθε από την Κρήτη 6 χρονών το 1922). Η Tanju έμαθε τη γλώσσα από τη γιαγιά της που ήρθε από το Ρέθυμνο την εποχή των βαλκανικών εθνοκαθάρσεων. Και όμως, τόσα χρόνια αργότερα κυριαρχεί ο φανατισμός που αλόγιστα ενισχύουν οι πολιτικές των κομμάτων ένθεν και ένθεν. Λίγο πριν την επιστροφή στη Μυτιλήνη μια επίσκεψη σ' ένα χριστιανικό παρεκκλήσι που ανακατασκευάστηκε με χρήματα του πιο πλούσιου Τούρκου Ραχμί Κοτς (Ίδρυμα Βέχμπι Κοτς ) μου έδωσε ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη στην περιοχή.

ADDRESS BOOK

Οι διευθύνσεις που πρέπει να επισκεφθείτε.

2GO

Με το καραβάκι κάθε πρωί στις 9, από Μυτιλήνη. Επιστρέφει στις 6 το απόγευμα. Αν θέλετε να πάτε Σμύρνη και Έφεσο, χρειάζεστε τρεις διανυκτερεύσεις τουλάχιστον. Το κόστος των ξενοδοχείων είναι αναλογικά πολύ χαμηλότερο.
BONUS:
Επικοινωνείστε με την Ταντζού Ιζμπέκ, τηλ. 0090-2663271154, [email protected]: Αν έχει χρόνο ζητείστε της να σας δείξει την περιοχή και όχι μόνο! Η καλύτερη εκδοχή για να αφουγκρασθείτε την εκεί πλευρά του Αιγαίου.

2EAT

Η περιοχή φημίζεται για τα φρέσκα θαλασσινά και η κουζίνα της θυμίζει πολύ καλή ελληνική , στο πιο ελαφρύ

KUMSAL
Cumhuriyet Mah. Ugur Mumcu Cad. Sunset Otel Yani Dikili.
Πάνω στο κύμα για εξαιρετικούς μεζέδες, φρέσκα θαλασσινά και ψητά κάθε είδους στη σχάρα.

LALE REST
1978''Alibey (Cunda) ή Μοσχονήσι. Bay Nihat. Εδώ τρώει ο Πατριάρχης. Δοκιμάστε αυγά καλαμαριού!

2BE

SEYTAN SOFRASI
Ή το τραπέζι του σατανά! 9 χλμ. από το Αϊβαλί. Ό,τι καλύτερο για το ηλιοβασίλεμα

ΑΡΧΑΙΑ ΠΕΡΓΑΜΟΣ
60 χλμ. από Αϊβαλί. Ακρόπολη, Αρχαίο Θέατρο, Ασκληπιείο, Αρχαιολογικό Εθνογραφικό Μουσείο και φυσικά το ομώνυμο μουσείο με τους κλεμμένους θησαυρούς, στο Βερολίνο.

2DO

Απογευματάκι για καφέ στον Άη Γιάννη της Κούλας, Μοσχονήσι.
Ψηλά στο λόφο, δίπλα σε έναν ανεμόμυλο και κοντά στην ερειπωμένη βασιλική της Αγίας Τριάδας.

SARIMSAKI ΚΑΙ ALTINOVA
Στον παραλιακό δρόμο για Dikili (Δεκέλεια), οι καλύτερες παραλίες για μπάνιο.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ελένη Τσομπανίδου γύρισε στο χωριό της, τα Δίκαια του Έβρου και βρήκε αυτό που έψαχνε χρόνια στο εξωτερικό

Γειτονιές της Ελλάδας / «Σε ένα χωριό με εκατό ανθρώπους, μπορείς να κάνεις τη διαφορά πιο εύκολα»

Αφήνοντας πίσω της τη ζωή στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, η Ελένη Τσομπανίδου επέστρεψε στα Δίκαια Έβρου και ζωντανεύει ανενεργούς χώρους μέσα από την τέχνη και τη συνεργασία με την τοπική κοινότητα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οικοτοπία: Η νέα πρωτοβουλία αναβίωσης του Καλοχωρίου στην Ήπειρο δείχνει τον δρόμο για την αναζωογόνηση και άλλων ορεινών χωριών σε όλη την Ελλάδα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Θα βάλουμε τα δυνατά μας να αναζωογονήσουμε το Καλοχώρι»

Με ένα συνεργατικό καφενείο και με οργανικά μποστάνια, αναβαθμίζοντας μονοπάτια και ανακαινίζοντας πέτρινες κατοικίες, μια μικρή ομάδα φιλοδοξεί να ξαναζωντανέψει το καταπράσινο χωριό της Ηπείρου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Έπειτα από μια ανάβαση στο φαράγγι του Ανθοχωρίου, ο Χρήστος Αθανασιάδης ανακάλυψε το ησυχαστήριό του, ένα πετρόχτιστο κονάκι χωρίς ρεύμα, και άφησε πίσω του την Αθήνα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Εφόσον ντρέπεσαι να μας πεις από ποιο χωριό είσαι, φρόντισε να μάθουμε το χωριό σου μέσα από την τέχνη σου, για να έρθουμε κιόλας»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Εφόσον ντρέπεσαι να μας πεις από ποιο χωριό είσαι, φρόντισε να το μάθουμε μέσα από την τέχνη σου»

Δύο 26χρονοι επέστρεψαν στον τόπο καταγωγής τους, το Φανάρι Καρδίτσας, και του έδωσαν νέα ζωή μέσα από το καλλιτεχνικό φεστιβάλ Nowstalgism.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Νικόλας και η Ευσεβία ευχήθηκαν πριν από 11 χρόνια να αφήσουν την Αθήνα για τη Δημητσάνα και η μοίρα τούς έκανε το χατίρι

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Δημητσάνα βρήκαμε μια οικογένεια που πραγματικά νοιάζεται»

Η επαγγελματική υποβάθμιση του Νικόλα έγινε η αρχή για μια νέα, καλύτερη ζωή με την Ευσεβία. Αφήνοντας πίσω τα ακατόρθωτα deadlines, τώρα ανοίγουν το παράθυρό τους κάθε πρωί και βλέπουν ένα ελατόδασος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Αργυρό Πηγάδι

Γειτονιές της Ελλάδας / «Καθημερινά χαιρετώ τον ήλιο που ξεπροβάλλει μέσα από τις κορυφές των βουνών»

Ο Βασίλης Κωνσταντινίδης επέστρεψε στο Αργυρό Πηγάδι Αιτωλοακαρνανίας έπειτα από είκοσι επτά χρόνια στην Αθήνα και πλέον ηγείται του καφενείου και του ξενώνα του χωριού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Τι πιο ωραίο από τα ξενοδοχεία;

Αύριο φεύγω / Τι πιο ωραίο από τα ξενοδοχεία;

Ακούω τον χτύπο στην πόρτα. Μυρίζω το oud και το σανταλόξυλο πριν καν ανοίξω. Δεν είναι ένα νέο κορίτσι, ούτε μια κουρασμένη γυναίκα. Είναι ο Ahmed. Μοσχοβολιστός, χαμογελαστός με μια βαλίτσα λες και ήρθε να περάσουμε μαζί το διήμερο.
ΚΛΕΛΙΑ ΛΟΝΤΟΥ
Στις Ροβιές κάθε μέρα τελειώνει με ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα

Γειτονιές της Ελλάδας / Στις Ροβιές κάθε μέρα τελειώνει με ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα

Ο Άκης Φράγκος κατάφερε να κάνει το πάθος του επάγγελμα και να ζει από τις καταδύσεις, έχοντας γεννηθεί, μεγαλώσει και συνεχίζοντας να μένει στο ίδιο χωριό της Βόρειας Εύβοιας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Ρούλα Αντωνίου άφησε τις πόλεις για την Καλλονή, ένα μικρό χωριό στα Τζουμέρκα, εκεί που η ψυχή ανασαίνει ελεύθερα.

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στα Τζουμέρκα η ψυχή ανασαίνει ελεύθερα»

Μέλος μιας κοινωνικής συνεταιριστικής επιχείρησης που δραστηριοποιείται στη φιλοξενία, την εστίαση, τη μελισσοκομία και την αγροτική παραγωγή, η Ρούλα Αντωνίου υποστηρίζει πως η ζωή στο χωριό μπορεί να είναι εξίσου γεμάτη, όπως και στην πόλη, αλλά με περισσότερο νόημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Στο Μπουράνο μασουλώντας μπουσολάι

Nothing Days / Δαντέλες, μπισκότα, ανεξέλεγκτος τουρισμός: Μια βόλτα στο πολύχρωμο Μπουράνο

Το νησί της Βενετίας, που κάποτε ήταν ένα ψαροχώρι και κέντρο της τοπικής δαντελοποιίας, βρίσκεται στο έλεος του υπερτουρισμού, κινδυνεύοντας να χάσει τον χαρακτήρα και τους κατοίκους του.  
M. HULOT