Στις 21 Ιουλίου πέντε άτομα με δώδεκα βαλίτσες ξεκινούν από την Ελλάδα για ένα ταξίδι είκοσι τριών ημερών με σκοπό να καταγράψουν σε ένα ντοκιμαντέρ τα προβλήματα που απορρέουν από την κλιματική αλλαγή και τη ρύπανση στην Αρκτική και στους πληθυσμούς της.
Με αρχηγό της αποστολής τον αθλητή υπεραποστάσεων Μάριο Γιαννάκου, η ελληνική ομάδα παρέμεινε για σχεδόν έναν μήνα εκεί, διανύοντας με ιστιοφόρο 930 ναυτικά μίλια (1.722 χλμ.), καλύπτοντας τα φιόρδ της βορειοδυτικής Νορβηγίας και φτάνοντας μέχρι το Βόρειο Ακρωτήριο, το βορειότερο σημείο της Ευρώπης, καθώς και μεγάλο μέρος των ακτών του Σπίτσμπεργκ, πλέοντας στο αρχιπέλαγος του Σβάλμπαρντ. Στη διαδρομή αυτή η ομάδα κατάφερε να καταγράψει εντυπωσιακές εικόνες φυσικού κάλλους αλλά και τη θαλάσσια και χερσαία πανίδα στο φυσικό της περιβάλλον.
Τα μέλη της ομάδας κατάφεραν να συνομιλήσουν με επιστήμονες που μελετούν επί χρόνια την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της και έχουν επιλέξει την Αρκτική ως τόπο μελέτης, με τα στοιχεία για την ταχύτερη άνοδο της θερμοκρασίας στην περιοχή σε σχέση με τον υπόλοιπο πλανήτη να είναι σαφή, ενώ παράλληλα συγκέντρωσαν μαρτυρίες από επαγγελματίες και κατοίκους της βόρειας Νορβηγίας ‒μεταξύ αυτών και γηγενείς Σαάμι‒, οι δραστηριότητες των οποίων επηρεάζονται ολοένα και περισσότερο από τις φαινομενικά ανεπαίσθητες αλλαγές στις περιβαλλοντικές συνθήκες. Την προσπάθεια στήριξε το ελληνικό γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αλλά και η BlueCycle και το Ίδρυμα Λασκαρίδη και το ντοκιμαντέρ θα έχει ως στόχο να ευαισθητοποιήσει το κοινό αλλά και να κάνει πιο κατανοητά όσα συμβαίνουν.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, η αποστολή μεταφέρει, μέσα από το ημερολόγιό της ‒αποσπάσματα του οποίου παραχώρησε αποκλειστικά στο LIFO gr.‒, το μήνυμα που έλαβε: υπάρχει χρόνος να κάνουμε κάτι για το περιβάλλον, κάτι για το μέλλον μας. Ακόμη και πράγματα που φαίνονται ασήμαντα παίζουν ρόλο σε αυτή την αλυσίδα, της οποίας είμαστε όλοι κρίκοι.
Αποσπάσματα ημερολογίου
Τετάρτη 21/7
Ήρθε η μεγάλη μέρα! Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα! Το μεγάλο ταξίδι που οργανώθηκε εν μέσω πανδημίας, lockdown και ταξιδιωτικών οδηγιών που άλλαζαν σχεδόν από μέρα σε μέρα ξεκινάει σήμερα!
Πρώτη συνάντηση όλης της ομάδας στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος! Γίνονται οι απαραίτητες συστάσεις: ο Μάριος, η Μαρία, ο Μάνος, ο Κωνσταντίνος, η Έλια. Αυτοί θα είμαστε. Το vibe είναι πολύ καλό. Λίγη αγωνία για το ταξίδι της ημέρας μέχρι τον τελικό μας προορισμό και πολύς ενθουσιασμός για την αποστολή μας: θα καταγράψουμε τα προβλήματα που απορρέουν από την κλιματική αλλαγή και τη θαλάσσια ρύπανση στην Αρκτική.
Το ταξίδι έχει προγραμματιστεί όσο καλύτερα γινόταν, έχουν γίνει οι απαραίτητες συνεννοήσεις για να μπορέσουμε να επισκεφθούμε μέρη και να μιλήσουμε με ανθρώπους που θα μας δώσουν μια ολοκληρωμένη οπτική για τα θέματα που μας απασχολούν. Τελικός μας στόχος είναι να συνθέσουμε την εικόνα της κατάστασης που επικρατεί σήμερα στην Αρκτική, στο «θερμόμετρο» του πλανήτη μας, να αναδείξουμε τη σημασία της για τη ρύθμιση του κλίματος και να δούμε ποιο μπορεί να είναι το μέλλον. Ελπίζουμε πως το υλικό που θα συλλέξουμε θα μας βοηθήσει να αφηγηθούμε μια ιστορία που δεν είναι καθόλου απλή: να δείξουμε την πραγματικότητα.
Μπορεί να ζούμε τις επιπτώσεις των αλλαγών στην καθημερινότητά μας όπως όλοι, αλλά όχι, δεν είμαστε εξειδικευμένοι επιστήμονες. Γι’ αυτό έχουμε οργανώσει τις συναντήσεις μας με ανθρώπους που ζουν και μελετούν την κατάσταση στην Αρκτική. Εμείς είμαστε απλώς παθιασμένοι με τον στόχο μας και πιστεύουμε πως αξίζει τον κόπο να μοιραστούμε με όλους την εμπειρία μας: έχουμε σχεδιάσει να δημιουργήσουμε ένα ντοκιμαντέρ. Αυτός είναι ο στόχος μας.
Μάλλον τα τρολ, τα ξωτικά της σκανδιναβικής μυθολογίας, ξέρουν να διαλέγουν τον τόπο που θα κατοικήσουν. Απόκοσμοι βράχοι, στολισμένοι με δέντρα σε κάθε απόχρωση του πράσινου, καταρράκτες που ξεχύνονται από τις κορυφές των βουνών και φτάνουν στη γαλήνια θάλασσα. Και σε μια κορυφή τα πρώτα χιόνια που αντικρίζουμε στο ταξίδι! Τώρα νομίζω πως αρχίζω να συνειδητοποιώ πού έχουμε φτάσει...
Ώρα για ταξίδι, λοιπόν! Τελικός προορισμός της ημέρας το Svolvaer, η πρωτεύουσα των νησιών Lofoten. Ωστόσο, για να καταφέρουμε να φτάσουμε, πρέπει να πετάξουμε πρώτα μέχρι το Όσλο, στη συνέχεια να πετάξουμε στο Bodo και τέλος να πάρουμε μια μικρή εσωτερική πτήση που θα μας πάει στον προορισμό μας. Βασικοί στόχοι της ημέρας; Να προλάβουμε όλες τις πτήσεις και να φτάσουμε με όλες μας τις βαλίτσες, και τις δώδεκα...
Τελικά, τα καταφέραμε! Προσγειωνόμαστε γύρω στις 11 το βράδυ στο αεροδρόμιο της πόλης και, ναι, η πρώτη εμπειρία ήταν όπως ακριβώς την περιμέναμε: κρύο και φως! Ο ήλιος του μεσονυκτίου! Παρότι έχει σύννεφα και ψιλόβροχο, μοιάζει να είναι απλώς ένα φθινοπωρινό απόγευμα. Ναι, πρέπει να το συνηθίσουμε. Άλλωστε, θα πηγαίνουμε ολοένα βορειότερα και το φαινόμενο θα γίνεται εντονότερο.
Βγαίνοντας από το μικρό αεροδρόμιο, ένα απόκρημνο βουνό μάς καλωσορίζει, πνιγμένο στην καταχνιά, ενώ η θάλασσα δίπλα μας είναι σκοτεινή και ταραγμένη. Ίσως στο μυαλό όλων να τριγυρίζουν σκέψεις για τις δυσκολίες του θαλασσινού μας ταξιδιού που θα ξεκινήσει αύριο το μεσημέρι.
Όπως και να ’χει, ώρα για ξεκούραση...
Παρασκευή 23/7
Κλείσαμε ήδη την πρώτη μας ημέρα στο ιστιοπλοϊκό! Καλά τα έχουμε καταφέρει. Άλλωστε η θάλασσα, όσο βρισκόμαστε ανάμεσα στα φιόρδ, είναι ήρεμη και κανείς δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα, ευτυχώς. Επιπλέον, ο 27χρονος Νορβηγός skipper μας, ο Vetle, είναι εξαιρετικός!
Ξυπνήσαμε το πρωί στο νησί Skrova, έναν μικρό, γραφικό ψαρότοπο. Η συνέχεια του ταξιδιού μάς έφερε στο μαγευτικό Trollfjord. Μάλλον τα τρολ, τα ξωτικά της σκανδιναβικής μυθολογίας, ξέρουν να διαλέγουν τον τόπο που θα κατοικήσουν. Απόκοσμοι βράχοι, στολισμένοι με δέντρα σε κάθε απόχρωση του πράσινου, καταρράκτες που ξεχύνονται από τις κορυφές των βουνών και φτάνουν στη γαλήνια θάλασσα. Και σε μια κορυφή τα πρώτα χιόνια που αντικρίζουμε στο ταξίδι! Τώρα νομίζω πως αρχίζω να συνειδητοποιώ πού έχουμε φτάσει...
Σάββατο 24/7
Σήμερα είχαμε «περιπέτεια»! Η μέρα ξεκινά ήρεμα. Στόχος μας, να φτάσουμε το απόγευμα στο Andenes, σε περιοχή όπου συχνάζουν φάλαινες. Πλησιάζοντας στον προορισμό μας, ο άνεμος είναι ευνοϊκός και ανοίγουμε τα πανιά μας. Το ιστιοπλοϊκό μας σκίζει το νερό, παίρνοντας την κλίση που του δίνει ο άνεμος, και όλοι βοηθάμε με ενθουσιασμό. Ξαφνικά, στο βάθος του ορίζοντα φαίνονται αφροί. «Φάλαινες!» φωνάζει ο Vetle. Η χαρά μας δεν περιγράφεται!
Στρέφουμε το τιμόνι προς το μέρος που φαίνονταν και καρφώνουμε τα μάτια μας στο φαινόμενο, για να μην τις χάσουμε καθώς θα καταδύονταν ανά διαστήματα. Παράλληλα, ετοιμαστήκαμε να τις καταγράψουμε με όλα τα μέσα που είχαμε στη διάθεσή μας. Η θάλασσα είναι αρκετά ταραγμένη, βρισκόμαστε και σε σημείο που δεν μας προφυλάσσει η στεριά, αλλά τίποτα δεν μας πτοεί! Ακολουθώντας τις φάλαινες, πέρασαν αρκετά δραματικά λεπτά. Εντοπίζουμε συνεχώς τους αφρούς στον ορίζοντα, που διαρκώς φαίνονται να μετακινούνται, κι εμείς συνεχίζουμε την πορεία μας, όπου μας οδηγούν.
Κάποια στιγμή, φτάνουμε αρκετά κοντά στους αφρούς και τότε... απογοήτευση. Είναι μικροί ύφαλοι που προεξέχουν ελάχιστα από το νερό ‒άλλωστε η περιοχή είναι γεμάτη από τέτοια σημεία‒ και η φουρτουνιασμένη θάλασσα σκάει πάνω τους, δίνοντάς μας την εντύπωση ότι ήταν τα θαλάσσια πλάσματα που θέλαμε τόσο πολύ να δούμε... Άνθρακες ο θησαυρός, λοιπόν. Συνεχίζουμε να ψάχνουμε μάταια την περιοχή, πλέοντας στον ταραγμένο Αρκτικό Ωκεανό, και το φυσικό αποτέλεσμα ήταν να ταλαιπωρηθεί αρκετά το ασυνήθιστο σε τέτοιες «συγκινήσεις» στομάχι μας...
Κυριακή 25/7
Ξημέρωμα στο τουριστικό θέρετρο Hamn. Όταν λέμε τουριστικό θέρετρο, ας μη φανταζόμαστε υπερπολυτελή ξενοδοχεία με πισίνες στη σειρά και ορδές κόσμου στις παραλίες. Μιλάμε για ένα πολύ ήσυχο μέρος, με ένα όμορφο ξενοδοχείο και σπιτάκια/διαμερίσματα με σεβασμό στην τοπική αρχιτεκτονική, που προορίζονται για ενοικίαση από τους τουρίστες.
Παρά τη βροχή και τον μουντό καιρό, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι Ιούλιος και οι Νορβηγοί κάνουν κι αυτοί τις διακοπές τους. Θέλοντας να πατήσουμε λίγο στεριά, πάμε για έναν πρωινό καφέ στο ξενοδοχείο, όπου μας περίμενε μια έκπληξη. Μας υποδέχεται μια Ελληνίδα από την Κρήτη, η Χριστιάνα, που εργάζεται στο ξενοδοχείο αυτό για τη σεζόν! Μιλάμε με τη φυσική εγκαρδιότητα που γεννά η συνάντηση με ένα οικείο πρόσωπο σε ένα τόσο μακρινό μέρος και απολαμβάνουμε τη ζεστασιά.
Επόμενος σταθμός του ταξιδιού μας το Sommarøy. Εκεί θα συναντήσουμε τον κ. Borre Hansen, επαγγελματία αλιέα, καπετάνιο σε ένα από τα σκάφη μιας μεγάλης εταιρείας. Ο κ. Hansen μάς υποδέχεται με χαρά, μας ξεναγεί στο πλοίο και μας εξηγεί τον τρόπο αλιείας που εφαρμόζουν. Βρίσκεται στη θάλασσα σαράντα χρόνια και είναι ο κατάλληλος για να μας μιλήσει για τις αλλαγές που βλέπει στους ψαρότοπους αλλά και στη διαχείριση της αλιευτικής δραστηριότητας. Μας μιλάει ακόμα και για τον εγκαταλελειμμένο αλιευτικό εξοπλισμό που βρίσκουν καθώς ψαρεύουν, τα προβλήματα που δημιουργεί αλλά και το γεγονός ότι, όταν τον μαζεύουν και τον βγάζουν στη στεριά, πρέπει να πληρώσουν για να τον πάρουν οι αρμόδιες αρχές για απόρριψη. Μας δείχνει, μάλιστα, τέτοιον εξοπλισμό που φυλάει στην αποθήκη του, μέχρι την ώρα που θα καλέσει για να τον παραδώσει.
Φυσικά, μου έρχεται στον νου η κατάσταση στην Ελλάδα, με όλα αυτά τα εγκαταλελειμμένα δίχτυα που βρίσκονται στη θάλασσα, αλλά χαίρομαι γιατί πλέον υπάρχει η BlueCycle, που τα ανακυκλώνει και τους δίνει νέα ζωή.
Τρίτη 27/7
Η μέρα ξημέρωσε (λέμε τώρα) ηλιόλουστη! Πραγματικά, στο φως του ήλιου η φύση της Νορβηγίας ζωντανεύει.
Παγετώνας Øksfjordjøkelen! O ένατος μεγαλύτερος παγετώνας στην ηπειρωτική Νορβηγία. Η έκτασή του, σύμφωνα με τη Wikipedia, είναι σαράντα δύο τετραγωνικά χιλιόμετρα, ωστόσο οι φωτογραφίες στο διαδίκτυο διαφέρουν μάλλον αρκετά σε σχέση με τη θλιβερή πραγματικότητα που είδαμε. Ο Μάνος και ο Μάριος αποβιβάζονται στον παγετώνα και ξεκινούν την ανάβασή τους, εξοπλισμένοι με κραμπόν και πιολέ, με όλα τα μέτρα ασφαλείας.
Οι υπόλοιποι παρακολουθούμε από το σκάφος με τα κιάλια, διαπιστώνοντας ότι ο παγετώνας, που φαινόταν σχετικά μικρός, τελικά είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ όσο πιστεύαμε. Ωστόσο, η διαφορά που έχει από παλιότερες φωτογραφίες μάς θλίβει...
Παρασκευή 30/7
Ξυπνήσαμε κοντά στο Βόρειο Ακρωτήριο! Ώρα για trekking! Θα ακολουθήσουμε τον δρόμο των πρώτων επισκεπτών: θα ανέβουμε το μονοπάτι από το Hornvika. Το ήσυχο αγκυροβόλιό μας βρίσκεται περίπου 1 χλμ. ΝΑ του ακρωτηρίου και το απότομο μονοπάτι που θα ανεβούμε ήταν η μοναδική πρόσβαση σε αυτό μέχρι τη διάνοιξη του δρόμου το 1956.
Η ανάβαση είναι σχετικά απαιτητική, αλλά η θέα στον κόλπο όπου είμαστε αγκυροβολημένοι είναι εντυπωσιακή. Μετά από συνολικά περίπου 45’ πεζοπορίας φτάνουμε στο Nordkapp! Έπειτα από τις απαραίτητες ενθουσιώδεις φωτογραφίες και την περιήγηση στο κέντρο επισκεπτών, παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής στο ιστιοπλοϊκό. Μια τυχαία συνάντηση μας εντυπωσίασε: ένα μικρό κοπάδι ταράνδων πέρασε από κοντά μας, βόσκοντας ελεύθερο στην περιοχή! Ήταν όπως ακριβώς μας τα είχε πει χθες ο Σάμι, εκτροφέας ταράνδων που συναντήσαμε και συζητήσαμε μαζί του. Ελπίζουμε να μάθουμε ακόμα περισσότερα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ζώα αυτά και οι εκτροφείς τους τον χειμώνα.
Τρίτη 3/8
Εδώ Longyearbyen! Φτάσαμε αισίως στο Σβάλμπαρντ και στο Γιαν Μάγεν, όπως λέγονται τα νησιά αυτά. Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο μας υποδέχεται μια ταμπέλα, όπου αναφέρεται το στίγμα μας (είμαστε πια στον 78ο παράλληλο), η απόστασή μας από άλλες μεγάλες πόλεις του κόσμου και μια προειδοποίηση για τις πολικές αρκούδες!
Τα μεγαλοπρεπή αυτά ζώα, οι πιο μεγάλοι χερσαίοι θηρευτές στη γη, προστατεύονται από διεθνή νομοθεσία. Το κυνήγι τους έχει απαγορευτεί από το 1973 και δεν είναι σπάνιο φαινόμενο πλέον να τις συναντήσει κάποιος. Βέβαια, ο βασικός κανόνας σε περίπτωση συνάντησης με μια πολική αρκούδα είναι σαφής: αποφεύγουμε την επαφή. Τις περισσότερες φορές, το ζώο δεν ενδιαφέρεται για την παρουσία των ανθρώπων, ωστόσο υπάρχει περίπτωση να γίνει επικίνδυνο.
Εγκαταλελειμμένες στοές εξόρυξης άνθρακα στις πλαγιές γύρω από την πόλη, σχετικά λίγα ξύλινα κτίρια ‒καταστήματα και ξενοδοχεία κυρίως‒, μεγάλα πάρκινγκ όπου τα snowmobiles περιμένουν να χιονίσει για να πιάσουν δουλειά και μια ησυχία συνθέτουν το σκηνικό μιας παράξενης πόλης, όπου δεν επιτρέπεται να γεννηθεί και να πεθάνει κανείς (εκτός αν γίνει ατύχημα, φυσικά). Όχι, δεν είναι ιερή, όπως ήταν η Δήλος. Είναι για λόγους ασφάλειας των κατοίκων.
Ανυπομονούμε να ξεκινήσει το δεύτερο μέρος του ταξιδιού μας, που θα μας οδηγήσει σε νέες εμπειρίες!
Πέμπτη 5/8
Το σκηνικό είναι τελείως διαφορετικό απ’ ό,τι στη Νορβηγία. Άγονη γη και πάγοι από όπου κι αν περνάμε με το ιστιοπλοϊκό. Σήμερα περπατήσαμε όλοι μαζί σε έναν παγετώνα! Μαζί μας είχαμε και την οδηγό και φύλακά μας, τη Saga. Σε αυτό το κομμάτι του ταξιδιού οι κανόνες για την προστασία του οικοσυστήματος αλλά και τα πρωτόκολλα ασφαλείας είναι πολύ αυστηρά.
Όταν αποβιβαζόμαστε στην ακτή, η Saga είναι η πρώτη που βγαίνει από το μικρό φουσκωτό μας και η τελευταία που επιβιβάζεται στο πλοίο. Έχει μαζί της ένα πιστόλι φωτοβολίδων και όπλο. Τη ρωτήσαμε διεξοδικά για το θέμα της χρήσης των όπλων και μας εξήγησε ότι μόνο αν χρειαστεί θα ρίξει μια φωτοβολίδα, ώστε απλώς να τρομάξει το ζώο και να απομακρυνθεί από τους ανθρώπους. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να χρειαστεί κάποιος να πυροβολήσει σε αυτοάμυνα μια αρκούδα. Άλλωστε, κάτι τέτοιο επιφέρει ενδελεχή έρευνα από τις αρμόδιες αρχές. Όσο και να μας φοβίζει, όλοι μέσα μας παρακαλάμε να καταφέρουμε να δούμε μια αρκούδα όσο είμαστε στο ταξίδι, έστω και από μακριά!
Το απόγευμα είχαμε άλλη μια ενδιαφέρουσα «συνάντηση»! Θαλάσσιοι ίπποι, τεράστιοι, με τους μακριούς τους χαυλιόδοντες, απολάμβαναν τον ήλιο σε μια περιοχή που μας επέτρεπε να αποβιβαστούμε, με τον γνωστό τρόπο πάντα, και να τους θαυμάσουμε από κοντά, χωρίς φυσικά να τους ενοχλήσουμε ή να διαταράξουμε με οποιονδήποτε τρόπο το φυσικό περιβάλλον. Είπαμε, είναι πολύ αυστηροί οι κανόνες εδώ για τη διατήρηση του οικοσυστήματος!
Παρασκευή 6/8
Είμαστε στον βορειότερο οικισμό του κόσμου, στο Ny-Ålesund! Παλιός τόπος εξόρυξης άνθρακα, σήμερα κατοικείται σχεδόν αποκλειστικά από επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, οι οποίοι μελετούν τη χλωρίδα, την πανίδα, το κλίμα, το οικοσύστημα, την κοσμική ακτινοβολία και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος. Κάθε χώρα έχει το κτίριό της, όπου ζουν οι ερευνητές που εργάζονται στα διάφορα πρότζεκτ, οι οποίοι περνούν από λίγες εβδομάδες έως και μήνες εκεί. Είναι μεγάλη τύχη και χαρά να συναντάς και να συνομιλείς μαζί τους για όλα αυτά τα προβλήματα και τις αλλαγές που καταγράφονται. Τα πάντα είναι αλληλένδετα, εύθραυστοι κρίκοι μιας αλυσίδας που πρέπει να φροντίσουμε και να κατανοήσουμε, αν θέλουμε να έχουμε ένα καλό μέλλον.
Σάββατο 7/8
Φτάσαμε στο βορειότερο σημείο του ταξιδιού μας σήμερα, σε έναν μεγάλο παγετώνα (79ο 20’)! Τεράστιος, εντυπωσιακός και, δυστυχώς, ενεργός. Ο παγετώνας υποχωρεί με αρκετά γοργούς ρυθμούς, ενώ, μαζί με το γαλάζιο του πάγου, είναι εξαιρετικά ευδιάκριτα τα μαύρα σημάδια του διοξειδίου του άνθρακα.
Κυριακή 8/8
Επισκεφθήκαμε κι άλλον μεγάλο παγετώνα. Θλιβερό θέαμα: την ώρα που συζητούσαμε με τον skipper μας, τον Mario Acquarone, δρα Βιολογίας και αναπληρωτή γραμματέα του Διεθνούς Προγράμματος για την Παρακολούθηση και Αξιολόγηση της Αρκτικής (Arctic Monitoring and Assessment Programme), ένα κομμάτι πάγου μεγέθους πολυκατοικίας ξεκόλλησε και έπεσε στη θάλασσα.
Το κέφι μας, όμως, ανέβηκε όταν αργότερα, καθώς πλέαμε πίσω προς το Ny-Ålesund, εντοπίσαμε μια θηλυκή πολική αρκούδα να περπατάει μαζί με το αρκουδάκι της! Η χαρά μας δεν περιγράφεται! Σημαντικό στοιχείο που μας επισήμανε η Saga; Η αρκούδα δεν είχε σημανθεί από τους επιστήμονες που τις παρακολουθούν, δεν είχε κολάρο, όπως έχουν οι περισσότερες θηλυκές! Βρήκαμε μια... «αόρατη» αρκούδα!
Δευτέρα 9/8
Σήμερα, η προτελευταία ημέρα του ταξιδιού σημαδεύτηκε από ένα μοναδικό θέαμα: ένα κοπάδι από πτεροφάλαινες ‒10; 15; 20;‒ βρέθηκε στον δρόμο μας! Μόνο η λέξη «δέος» μπορεί να περιγράψει τη συνάντηση με αυτά τα πλάσματα. Τεράστιες (οι δεύτερες μεγαλύτερες φάλαινες, μετά τις μπλε), μεγαλειώδεις, εμφανίζονταν στην επιφάνεια αφήνοντας τον χαρακτηριστικό πίδακα νερού. Ο Mario και η Saga, συμμετέχοντας στον γενικό ενθουσιασμό, μας είπαν πως δεν είχαν δει ποτέ ούτε οι ίδιοι τέτοιο θέαμα! Αν δεν είναι τύχη αυτό, τότε τι είναι; Το κερασάκι στην τούρτα: καθώς βουτούσαν, καταφέραμε να φωτογραφίσουμε την ουρά τους έξω από το νερό, πράγμα εντελώς ασυνήθιστο γι’ αυτό το είδος φάλαινας!
Τετάρτη 11/8
Να ’μαστε πίσω στο Longyearbyen, έτοιμοι να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού. Οι εικόνες και οι εμπειρίες ενός ταξιδιού ζωής, όπως αυτό, θα μας συντροφεύουν για πάντα. Ο στόχος μας, όμως, δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό μας.
Μάριος Γιαννάκου: επικεφαλής αποστολής, αθλητής υπεραποστάσεων
Μαρία Τσακίρη: project manager
Μανώλης Αρμουτάκης: κινηματογραφιστής
Κωνσταντίνος Μαλγάραλης: φωτογράφος
Έλια Νικητοπούλου: media manager (Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη, BlueCycle)
Η αποστολή είχε την υποστήριξη του ελληνικού γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
