Μονόλογος μιας παντρεμένης Αθηναίας που απατά

(Oτ)αν γίνεις μάνα -και άνευ κερατώματος, δεν είναι καθόλου αναγκαίο- η απορία σου θα λυθεί ;-)

(Ότ)αν γίνω, ελπίζω να καταλαβαίνω ότι το παιδί μου αξίζει χρόνο. Και γι'αυτό θα γίνω μόλις νιώσω έτοιμη να έχω ένα άλλο πλάσμα ως προτεραιότητα.

@Breena (και @Lambros και όλοι όσοι παρακολουθείτε),όπως οι περισσότεροι εδώ (γιατί το μεγαλύτερο κοινό της Lifo δεν έχει παιδιά, όπως προκύπτει, ή αν έχει είναι πατεράδες που άλλοι τους τα μεγαλώνουν) δεν έχεις/έχετε κατανοήσει ότι η "γκρίνια" των παιδιών συχνά δεν έχει να κάνει με το ότι δεν περνούν χρόνο με τους γονείς τους ή ακόμη ότι δεν περνάνε *ποιοτικό* χρόνο με τους γονείς τους αλλά μπορεί ενίοτε να είναι κλάψα του στυλ "παίξε ΑΛΛΟ ένα δίωρο μαζί μου με τα Πόκεμον και τον Πίκατσου" (που σε "διαβεβαιώ" είναι η πεμπτουσία του ποιοτικού χρόνου με το παιδί!!) και "πάμε οπωσδήποτε μέχρι την άλλη άκρη της πόλης ΤΩΡΑ για να πάρουμε το συνολάκι της Barbie που έχει η Μαριλιζα στο Α2 και δεν έχω εγώ αλλιώς θα είσαι κακή μαμά και θα τραβήξω μια σκηνή που θα σε κάνει ρεζίλι σε όλη την γειτονιά" κλπ. κλπ. Με συγχωρείς κιόλας, αλλά αυτό το συγκεκριμένο δεν το ονοματίζω "προτεραιότητα σε άλλο άτομο". ;-)Για να μην βιαστείτε να αρχίσετε ότι αυτά τα κάνουν τα κακομαθημένα, ΟΛΑ τα παιδιά είναι φύσει κακομαθημένα και ζητούν να τεστάρουν τα όριά σου ανά πάσα στιγμή. Αυτή είναι η δουλειά τους, έτσι έρχονται από τον κατασκευαστή. Όσο και να δώσεις υλικό ή πνευματικό ή συναισθηματικό, πάντα κάτι παραπάνω θα ζητούν. Δεν είναι κακό αυτό, αντίθετα είναι αναγκαίο, ούτε τους to κρατάμε μανιάτικο. Απλά είναι σπαστικό κάποιες φορές!!Γι'αυτό η πείρα μου με έχει διδάξει ότι όλοι όσοι λένε "θα γίνω μάνα όταν θα μπορώ να γίνω καλή μάνα" συνήθως δεν γίνονται ποτέ και όσοι λένε "γιατί το έκανες το παιδί μωρή τότε;" (σε περιπτώσεις που κατά την επιφανειακή τους ανάγνωση η μάνα δεν ανταποκρίνεται στο πρότυπο που έχουν στο μυαλό τους) δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει μεγαλώνω παιδί!Με το συμπάθιο κιόλας, ε; Δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις, αλλά είναι καλό κάποιος που γνωρίζει να απομυθοποιεί κάποια πράγματα. Ως ρεζουμέ: Κατά την ταπεινή γνώμη μου δεν υπάρχει κακή μάνα και σας το λέω με το χέρι στην καρδιά και έχοντας θυσιάσει πολλά πράγματα στον εν λόγω βωμό. Ακόμα και η μάνα που εγκαταλείπει το παιδί της σε κάποιον άλλο να της το μεγαλώσει, βαθιά μέσα της πιστεύει ότι αυτό που κάνει είναι για το καλό του παιδιού πάνω απ'ΟΛΑ και είναι σίγουρο ότι πονάει. Το να γεννήσεις ένα παιδί είναι μια καταλυτική εμπειρία που παρόμοιά της δεν υφίσταται και κάτι που δεν καταλαβαίνει κανένας άντρας τουλάχιστον μέχρις η τεχνολογία να κάνει την υπέρβαση και να κυοφορούν και να γεννούν οι άντρες (αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν επιθυμητό). Και ως μάνα, ποτέ των ποτών δεν θα κρίνω άλλη μάνα, κι ας πολλές φορές κάτι μου φαίνεται ότι εγώ θα το έκανα διαφορετικά. Η αλαζονεία να κρίνουμε εξ'ιδίων τα αλλότρια κάνει να διαιωνίζονται πολλά κρυφά δράματα….σε πολλά σπίτια…με πολλά παιδιά και γονείς υπεράνω "υποψίας".

@Lambros,για παντρεμένος με νηπιαγωγό-παιδαγωγό σου διαφεύγουν πολλά σχήματα λόγου, ανάμεσά τους και το σχήμα υπερβολής και η ειρωνία (=λέω το αντίθετο του πραγματικού, οπως πχ. η "εξίσωση" του Πόκεμον με τον ποιοτικό χρόνο, έλεος). Κάθισες κι έγραψες ένα σεντόνι (πολλά, μάλλον, κρίνοντας από τον σύνολο) για το πόσο πετυχημένα έχεις διάγει τον συζυγικό σου βίο και έχεις μεγαλώσει τα παιδιά σου. Μπράβο σου λοιπόν! Όσοι είμαστε ακόμα στο ματσαγκόνι δεν μπορούμε να μιλάμε αφ'υψηλού, αλλά μην ανησυχείς δεν υπάρχει περίπτωση να χάσω την ευκαιρία να κάνω κύρηγμα όταν φτάσω στην ηλικία/εμπειρία σου. Φαίνεται πως η ηθική ικανοποίηση είναι τεράστια!!

@Lambros,τελευταίο σχόλιό μου γιατί βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια. Η γραπτή επικοινωνία υπολείπεται της δια ζώσης και χάνονται νοήματα και αποχρώσεις.Έχεις μεγάλο ταλέντο στην μυθοπλασία και την εξαγωγή συμπερασμάτων για τις ζωές των άλλων. Τα Πόκεμον και η Barbie είναι απλά παραδείγματα μη βγαλμένα από προσωπική εμπειρία αλλά για αναλογία (δεν έχουμε τα συγκεκριμένα παιχνίδια), επίσης το θέμα χειροδικία δεν καταλαβαίνω από που το εξήγαγες από τα γραφόμενά μου. Επίσης πουθενά δεν μίλησα για σεξ ή τι πιστεύω για τις σχέσεις γενικώς.Μήπως σε έχουν εππηρεάσει πολύ τα παιδαγωγικά βιβλία που διαβάζεις κι οι θεωριες συνωμοσίας για την χειράγωγηση των μαζών που αναφέρεις σε άλλο σχόλιο; (Παρεμπιπτόντως, εκείνη η "μετα-θατσερική κοινωνία" άλλου σχολιαστή, αναφερόμενη δις, μου έχει κάνει τεράστια εντύπωση)Όλο το ύφος αναδύει μια αλαζονεία. Θέλω να δω τι θα κάνεις αν η κόρη σου αύριο μεθαύριο τα μπλέξει με κάποιον παντρεμένο, έχει διπλά σχέση, κλπ. κλπ. Να το απευχηθώ βεβαίως!Δεν έχω κάποια στερεότυπη οπτική του θέματος. Βλέπω πως μεγαλώνουν τα παιδιά τους οι Σουηδοί, οι Νορβηγοί (είχα κοντινά παραδείγματα) και αναρωτιέμαι απλά.Γενικά είμαι σε τάση αμφισβήτισης και έθεσα έναν προβληματισμό για το τι θεωρεί η μέση ελληνική κοινή άποψη "καλή μάνα". Οπως και στην δεκαετία του '50, αυτήν που "θυσιάζεται", με τα εισαγωγικά στην θέση τους. Να είστε καλά, να περνάτε καλά και να κρίνετε όποιον/όποιαν θέλετε. Κι αφήστε κι εμάς να μην κρίνουμε αλλά μόνο να παρατηρούμε (χωρίς να δίνουμε δίκιο ή άδικο), αν το επιθυμούμε. Είναι δικαίωμά μας στο τέλος τέλος.

Αγαπητή amacord μια και έχουμε μεγαλώσει τις κόρες μας με την γυναίκα μου χωρίς να τις μαλώσουμε, πόσο μάλλον να χειροδικήσουμε επάνω τους, και βλέποντας πόσο ευχαριστημένες είναι απο την παιδεία που πήραν, και πόσο όμορφη σχέση έχουμε τώρα, με αυτή την εμπειρία, σου λέω οτι κάνεις λάθος, τα παιδιά για δύο λόγους κλαίνε, ή γιατι έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας, ή γιατί θέλουν να αποσπάσουν την προσοχή των γονιών τους, που είναι απόρια της ανασφάλειας που νοιώθουν.Το να παίξεις άλλο ένα δίωρο μαζί τους με πίκατσου και πόκεμον. και να τρέχεις στην άλλη άκρη της πόλης για να τους αγοράσεις αυτό που θέλουν όταν το θέλουν, σε διαβεβαιώ οτι μόνο ποιοτικός χρόνος δεν είναι, καταναγκασμός που σου επιβάλλουν τα παιδιά είναι, και μία νίκη τους, που θα ξαναχρησιμοποιήσουν την μέθοδό της στο μέλον, και φυσικά δεν ονομάζεται προτεραιότητα σε άλλο άτομο, αλλα γονιός που πιάστηκε κορόϊδο (ώς συνήθως) απο το παιδί του.Επίσης έτσι κάνουν τα κακομαθημένα παιδιά, κάνεις πολύ μεγάλο λάθος οτι τα παιδιά γεννιούνται κακομαθημένα, ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ.Πολύ σωστά λές οτι κάθε στιγμή τεστάρουν τα όριά σου, δεν σε ξέρουν, δεν γνωριζόσαστε απο παλιά, όπως κάνουν και δύο άγνωστοι μεγάλοι που για κάποιο λόγο (φιλία συμβίωση δουλειά) βρίσκονται πολλές ώρες μαζί καθημερινά, έτσι και τα παιδιά απο την βρεφική ηλικία, προσπαθούν να καταλάβουν με ποιόν έχουν να κάνουν, και αναλόγως προσαρμόζουν τον χαρακτήρα τους. Άρα είναι σημαντικό οι γονείς να είναι σταθεροί χαρακτήρες, καλοί ή κακοί. Όταν όμως απειλείς το παιδί σου, μιά δυό τρείς φορές, ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ ΡΕ, ΘΑ ΣΟΥ ΚΟΨΩ ΤΑ ΠΟΔΙΑ-ΧΕΡΙΑ, ΘΑ ΣΟΥ ΣΠΑΣΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, και δεν το κάνεις, την επόμενη φορά θα ξανακάνει την "ζημιά" γιατι ξέρει οτι δεν θα έχει συνέπειες, ο γονιός του ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ. Ακόμα χειρότερα, όταν χτυπάς το παιδί σου και μετά που βάζει τα κλάματα, το παίρνεις αγκαλιά και του ζητάς συγνώμη, έχεις χάσει κάθε εκτίμηση απο μέρους του, γνωρίζει ασυνείδητα, οτι δεν είσαι σταθερός χαρακτήρας, και θα κάνει μονίμως αταξίες για να αποσπάσει την προσοχή σου. Όσο υλικό και να δώσεις, πνευματικό ή υλικό, αν δεν συνοδεύεται απο υποχρεώσεις που έχουν ψηφιστεί στο οικογενειακό συμβούλιο, το παιδί θα ζητάει μονίμως κι άλλο, γιατι έχει καταλάβει λανθασμένα (γι αυτό φταίνε οι γονείς) οτι έχει μόνο δικαιώματα, χωρίς υποχρεώσεις. Στην περίπτωση των παιδιών μας, όταν ζήταγαν παραπάνω, λέγαμε πήρατε αυτό που χρειάζεστε, και εκεί τελείωνε το θέμα.Γι αυτό η δική μου πείρα με δίδαξε, οτι τα παιδιά αποζητούν σταθερότητα και ασφάλεια, για να βρούν τα όριά τους και να προσαρμόσουν τον χαρακτήρα τους. Καθήκον των γονιών, δεν είναι να κάνουν τα πάντα για το παιδί, αλλα να διδάξουν το παιδί να κάνει τα πάντα μόνο του. Ο καλύτερος τρόπος γι αυτό, είναι οι φυσικές και λογικές συνέπειες, ένας δημοκρατικός τρόπος, για να μάθουν τα παιδιά, οτι δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις δεν υπάρχουν.Κι εγώ με το συμπάθειο, μια και δεν γνωριζόμαστε, αλλα δεν νομίζω οτι γνωρίζεις, πόσο μάλλον οτι απομυθοποιείς κάτι, τουναντίον το διαιωνίζεις.Και κατα την δική μου ταπεινή γνώμη, υπάρχουν πολλές κακές μανάδες (μη σου πώ οι περισσότερες και με βρίσεις) όπως και πατεράδες. Το πρόβλημα προκυπτει απο το οτι δεν διδασκόμαστε πώς να μεγαλώνουμε παιδιά (εκεμένα πιστεύω) σε τεχνητό αστικό περιβάλλον, με δημοκρατικές διαδικασίες, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί ο φασισμός στις οικογένειες, των γονέων ή των παιδιών.Το να γεννήσεις ενα παιδί, είναι το πλέον συνηθισμένο γεγονός στην φύση, και σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό που νομίζουν οι μαμάδες που κάνουν ένα ή δύο παιδιά. Η εμπειρία της γέννησης, είναι καθαρά θέμα της κοινωνικής κουλτούρας που μεγαλώνει η εκάστοτε μητέρα, δεν βιώνουν όλες την ίδια εμπειρία, ούτε έχουν όλες τα ίδια συναισθήματα για τα νεογέννητα, υπάρχουν αρκετές έρευνες, μελέτες και ντοκυμαντέρ για του λόγου το αληθές, απο μαρτυρίες των μανάδων.Το να κρίνεις εξ΄ιδίων τις περισσότερες φορές κρίνεις λάθος, αλλα πίστεψέ με, το τίμημα για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με δημοκρατικό τρόπο, ήταν η απομόνωσή μας σε μεγάλο βαθμό απο τους συγγενείς και φίλους. Αν θέλεις να κάνεις σίγουρο εχθρό, πές σε κάποιο γονιό οτι κάνει λάθος που χτυπάει ή μαλώνει το παιδί του, αν δε τους μιλήσεις για σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, άνετα σε χαρακτηρίζουν εγκληματία. Υπάρχει πολύ υποκρισία και πουριτανισμός, στην θρησκόληπτη καταπιεστική κοινωνία μας.Υ.Γ - Όχι οτι παίζει ιδιέταιρο λόγο, αλλα η γυναίκα μου είναι παιδαγωγός νηπιαγωγός. Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζει με τις συναδέλφους της, παρ΄όλο που έχουν διδαχτεί τα ίδια πράγματα.

drink your coffee, γράψε λάθος, δεν είναι και προς θάνατο. Τώρα αν λές γυναικεία χειραφέτηση και ανεξαρτησία, την εξευτελιστική εξάρτηση της Κατερίνας απο τον πρώην της, που κατα ομολογία της δεν δίνει δεκάρα γι΄αυτήν, αλλα την έχει για να βολεύεται, κρίμα στους αγώνες της Κλάρας Τσέτκιν.

Το σκέφτηκα πολύ για να σου απαντήσω, ακόμα και τώρα που γράφω πιστεύω οτι δεν έχει νόημα. Προφανώς ό,τι σου χαλάει την στερεότυπη εικόνα που έχεις για τις σχέσεις και την οικογένεια, είναι κήρυγμα, ειρωνία, ή ηθική ικανοποίηση του άλλου. Εσύ ζήτησες μια γνώμη πώς να μη γίνει ανιαρός ένας γάμος, αλλα επειδή δεν συνάδει με την εικόνα που έχεις, ή με την ζωή σου αυτό που έγραψα, δεν απάντησες, εσύ βαυκαλίζεσαι στα δικά σου σεντόνια, οτι έχεις το θάρρος και το θράσος να λές τα πράγματα με τ΄όνομά τους, δικαιολογόντας ένα άμοιρο σεξουαλικό υποχείριο, που κατα δήλωσή της λέει στην μικρή κόρη της που δεν καταλαβαίνει, οτι είναι χαμένη, και βγάζεις πουριτανούς και ηθικολόγους, όσοι λένε το αυτονόητο, οτι είναι ανισόρροπη και κάνει λάθος. Τέλος εσύ έγραψες οτι επειδή έχεις γνώση, απομυθοποιείς κάποια πράγματα για τα παιδιά. Είναι φανερό οτι έχουμε εντελώς διαφορετικές απόψεις, και για τις σχέσεις, και για το σέξ, και για την οικογένεια, και πολύ περισσότερο για τα παιδιά την ψυχολογία τους, και τον τρόπο να τα μεγαλώσει κανείς. Ειδικά για το τελευταίο, είναι κάτι που το έχω συναντήσει και αντιμετωπίσει εκατοντάδες φορές στα 22 χρόνια που έχω παιδιά. Σε έχω δεί στο πρόσωπο εκατοντάδων γονέων, που λένε τόσα χρόνια ακριβώς αυτά που λές κι εσύ για τα παιδιά, γι΄αυτό και ενοχλήθηκες όπως κι εκείνοι, όταν έγραψα οτι το παιδί σου σε έπιασε κορόϊδο και σε νίκησε. Είμαι σχεδόν βέβαιος οτι έχεις χτυπήσει το παιδί σου, (όχι στην μούρη, έτσι μια στον πωπό λένε οι περισσότεροι) και μετά το πήρες αγκαλιά γεμάτη ενοχές, για να σταματήσει το κλάμα, μόνο που δεν πρόσεξες ποτέ, οτι έκλαιγε ψεύτικα. Δεν πειράζει, χιλιάδες χρόνια τώρα, έτσι μεγαλώνουν τα παιδιά, γι΄αυτό έχουμε ισορροπημένη κοινωνία. Ζήσε με την στερεότυπη εικόνα που έχεις φτιάξει, και μη αφήσεις κανέναν να στη χαλάσει. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο στην ζωή σου.

Θα σου απαντήσει η drink your coffee, που ξέρει την γυναικεία σεξουαλικότητα, και είναι χειραφετημένη.

Σεβαστά αυτά που αναφέρεις amarcord. Και το 'πα από την πρώτη στιγμή ότι όσα επρόκειτο να πω θα 'ταν από την προοπτική μίας κόρης, έστω πρώην, κι όχι μητέρας. Άρα δεν έχω εμπειρία κι έξω από το χορό σας τραγουδάω. Και φυσικά ό,τι κι αν δηλώσω τώρα, (ότ)αν γίνω μάνα δεν ξέρουμε αν θα ισχύει. Αλλά μπορώ να ελπίζω και να βάλω προσωπικούς στόχους, σωστά;Παρ'όλο που με ξενίζουν κι οι γονείς που χά-νο-νται μέσα στο γονικό τους χαρακτήρα, η εξιστόρηση η παραπάνω με παραξένεψε κυρίως στο κομμάτι του παιδιού κι αναρωτήθηκα αν εγώ το βλέπω υπερβολικά ή όντως είναι...κάπως. Σκέψου το σαν ερώτηση μιας wannabe mom.

@λάμπρος: Μ'αρέσει που προεξοφλείς το φύλο μου μόνο και μόνο επειδή λέω στοιχειώδη πράγματα και δεν δέχομαι τις "αρσενικές" ηθικολογικές μπουρδολογίες.

@λαμπρος: να ξεκαθαρίσω κάτι, γιατί είναι σημαντικό: το να με θεωρείς γυναίκα το θεωρώ τιμή μου, όχι προσβολή. απλώς σχολίασα την άνεσή σου να βγάζεις βολικά συμπεράσματα.

drink your coffee, δεν βλέπω που έχω βγάλει βολικά συμπεράσματα, μάλλον εσύ τα βγάζεις, που διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, θεωρείς τον γυναικείο εξευτελισμό ενός υποχειρίου του πρώην, γυναικεία χειραφέτηση και ανεξαρτησία. Αν έχεις (η αν κάνεις) παιδιά και ειδικά κορίτσια, να τους φέρεις σαν πρότυπο της γυναικείας χειραφέτησης και της ανεξαρτησίας την Κατερίνα, εγώ που έχω δύο κόρες σε ώριμη σεξουαλική ηλικία, ( η μεγάλη έχει ήδη σεξουαλική σχέση) τους έχω πεί, οτι αυτό λέγεται ΦΤΥΣΙΜΟ κι όχι ψιχάλα, (πόσο μάλλον χειραφέτηση και ανεξαρτησία) είναι ο ορισμός του εξευτελισμού της προσωπικότητας του ατόμου. Στην δική σου περίπτωση, έβγαλα το συμπέρασμα οτι είσαι γυναίκα, απο τα συμφραζόμενα των σχολίων σου, που είναι ενας γενικός μπούσουλας για να αντιληφθεί κανείς κάτι άγνωστο, κατι που αποδείχτηκε σωστό, δεν νομίζω οτι σε πρόσβαλα ή σε κατηγόρησα.Υ.Γ - Δεν κατάλαβα γιατι θεωρείς τιμή σου το αυτονόητο το οτι σε θεώρησα γυναίκα, θα έχεις τους λόγου σου.