Το «Love Songs Vol.2» του Yishak Banjaw είναι η νέα κυκλοφορία της Teranga Beat του Αδαμάντιου Καφετζή. Και είναι ένας εκπληκτικός δίσκος, από τους πιο όμορφους της εταιρείας.
Ο Banjaw, με καταγωγή από την Αιθιοπία, έφτιαξε το 1986 έναν ασύλληπτο δίσκο για τα δεδομένα της εποχής, που παρέμεινε όμως στην αφάνεια μέχρι πρόσφατα. Έπεσε στα χέρια του Αδαμάντιου όταν ένας φίλος του, μετά από ένα ταξίδι εκεί, έφερε ένα κουτί με κασέτες και τον κάλεσε να τις ακούσουν μαζί. Γράφει ο Αδαμάντιος: «Ήταν η πρώτη κασέτα που έπεσε στα χέρια μου. Το artwork ήταν τόσο κακό, που τελικά σχεδόν γινόταν καλό. Στο εξώφυλλο διάβαζες "Isak Bangaw". Δεν είχα ξανακούσει αυτό το όνομα ποτέ. Μόλις άρχισε να παίζει, έπαθα σοκ. Το άλμπουμ έμοιαζε σαν minimal wave από άλλο πλανήτη! Δεν είχα ακούσει τίποτα παρόμοιο ποτέ. Όταν φτάσαμε στο τρίτο κομμάτι ("Temekeri"), σκέφτηκα πώς ακόμη και αν η υπόλοιπη κασέτα ήταν μέτρια, άξιζε να κυκλοφορήσει».
Φυσικά, η κασέτα μόνο μέτρια δεν ήταν. Ο Banjaw δημιούργησε 8 instrumental συνθέσεις που τις παίζει σε ένα απλό παιδικό Casio. Το αποτέλεσμα είναι απερίγραπτο. Με απλά λόγια, είναι ό,τι πιο φουτουριστικό έχεις ακούσει τελευταία. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή. Σε μια εποχή που οι παραγωγές των άλμπουμ γίνονται με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας έρχεται ένας μικρός δίσκος από το πουθενά, με απίθανες μελωδίες στην κυριολεξία. O τίτλος είναι εντελώς παραπλανητικός.
Πολύ εύστοχα ένας ενθουσιώδης ξένος ακροατής τις χαρακτήρισε εξωγήινες. Ένας Έλληνας ίσως βρει αρκετά κοινά σημεία με τη μουσική που παίζεται στα δικά μας πανηγύρια.
Αρχικά, μπορεί να θυμίζει τις σόλο δουλειές ενός άλλου σπουδαίου Αιθίοπα μουσικού, του Hailu Mergia, όμως οι συνθέσεις του Banjaw είναι τόσο απόκοσμες, που οι συγκρίσεις σταματούν εκεί.
Πολύ εύστοχα ένας ενθουσιώδης ξένος ακροατής τις χαρακτήρισε εξωγήινες. Ένας Έλληνας ίσως βρει αρκετά κοινά σημεία με τη μουσική που παίζεται στα δικά μας πανηγύρια. Το άλμπουμ μπορεί να γράφτηκε στο παρελθόν, αλλά συνδυάζει την ηλεκτρονική μουσική με την παράδοση με τρόπο που ξεγελάει τον χρόνο και τον τόπο στον οποίο δημιουργήθηκε κι έτσι γίνεται αυτόματα μοναδικό.
Συχνά, οι εθνομουσικολόγοι και οι συλλέκτες δίσκων, για να ανακαλύψουν ένα χαμένο άλμπουμ, μπορούν να πάνε εκεί όπου κανένας άνθρωπος δεν έχει πατήσει ποτέ, που λέει ο λόγος. Αυτό το επίμονο ταξίδι να βρουν και να φέρουν στο φως τους μουσικούς ή τις σπάνιες ηχογραφήσεις τους έχει το ίδιο ενδιαφέρον με τους ηχητικούς «θησαυρούς» που ξεθάβουν. Ο Αδαμάντιος χρειάστηκε περίπου έναν χρόνο και αρκετό ψάξιμο για να ξετρυπώσει τον μυστηριώδη δημιουργό της κασέτας. «Δεν υπήρχε καμία πληροφορία, ούτε καν στο Διαδίκτυο» λέει.
Ξεκίνησε πρώτα από μια βόλτα στην Κυψέλη, όπου έχουν μαγαζιά αρκετοί Αιθίοπες, και άρχισε να τους ρωτάει, μάταια όμως.
«Δεν ήθελα να ταξιδέψω στην Αντίς και να γυρίσω πίσω χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι, άρχισα να ρωτάω φίλους συλλέκτες που ταξίδευαν συχνά στην Αιθιοπία αν μπορούσαν να βρουν καμιά πληροφορία γι' αυτό τον τύπο από τις επαφές τους. Δυστυχώς κανείς δεν τον ήξερε».
Τελικά, κάποιος εντόπισε το όνομα του Yishak Banjaw και έστειλε το τηλέφωνό του στον Αδαμάντιο, ο οποίος τον συνάντησε στην Αιθιοπία. Βρέθηκε μπροστά σε έναν πολύ ευγενικό και εσωστρεφή άνθρωπο που δεν νιώθει άνετα να μιλάει για τον εαυτό του, σε αντίθεση με αρκετούς Αιθίοπες συναδέλφους του. Η ιστορία του είναι εξίσου ενδιαφέρουσα, όπως την αφηγείται ο ίδιος:
«Γεννήθηκα στην Αιθιοπία πριν από 64 χρόνια και η μουσική είναι το μόνο πράγμα που ξέρω να κάνω. Όταν ήμουν 14 χρονών μπήκα σε μια σχολή, όπου σπούδασα κλασική μουσική. Το πρώτο μου όργανο ήταν το βιολί. Ξεκίνησα να παίζω πλήκτρα τον Απρίλιο του 1975, μετά πήγα στην Ερυθραία για να δουλέψω ως μουσικός. Ήταν πραγματικά δύσκολα τότε, μια και μόλις είχε ξεκινήσει ο εμφύλιος πόλεμος(1974-1991). Κάποια στιγμή έγινα μέλος των Police Band. Τα μέλη του γκρουπ ήταν Αιθίοπες και Ερυθραίοι. Παίζαμε αγγλική μουσική, αλλά και σουδανέζικα, αμχαρικά παραδοσιακά κομμάτια. Παίζαμε τα πάντα, αλλά αντί για παραδοσιακά όργανα, χρησιμοποιούσαμε ηλεκτρονικά. Έμεινα στο γκρουπ μέχρι το 1989.
Αποφάσισα να ηχογραφήσω εκείνες τις δύο κασέτες, τα "Love Songs Vol.1" και "Vol.2" το 1986. Είχα κλασικό μουσικό background κι έτσι γνώριζα τι αίσθηση έπρεπε να βγάζει η μουσική μου. Τα έκανα όλα μόνος μου επειδή δεν μπορούσα να βρω τότε μπάντα ικανή να υποστηρίξει όσα είχα στον νου μου. Δεν υπήρχε ενδιαφέρον γι' αυτό το είδος μουσικής και κανείς δεν ήθελε να ηχογραφήσει μαζί μου. Ξέρετε, ήταν πολύ σκληρές οι εποχές τότε στην Ερυθραία. Δεν μπορούσαμε να πάρουμε άδεια να παίξουμε δημόσια μπροστά σε κοινό κι έτσι παίζαμε μόνο για τον στρατό. Ακόμη και το συγκρότημα δεν μπορούσε να ταξιδέψει πουθενά.
Στην πορεία, βέβαια, έπαιξα τα "Love Songs" για πολλά χρόνια και με διάφορα σχήματα. Ένας φίλος από την Ερυθραία, που τώρα ζει στην Αμερική, μου νοίκιασε, για ένα ευτελές ποσό, ένα μικρό Casio για παιδιά και κάπως έτσι αποφάσισα να γράψω αυτά τα τραγούδια μ' εκείνο το καινούργιο για μένα όργανο, μέσα σε τρεις ώρες, το "Vol.1", και σε ακόμη λιγότερες το "Vol.2". Ηχογράφησα τις κασέτες στην Ασμάρα και κυκλοφόρησαν σε όλη την Αιθιοπία πριν από 30 χρόνια ακριβώς. Πρόκειται για παραδοσιακά κομμάτια. Μου άρεσε πολύ τότε η παραδοσιακή μουσική και άκουγα και από το Σουδάν και από τη Σομαλία. Είχαν επιτυχία, αλλά έβγαλα ελάχιστα χρήματα. Τότε ήμασταν νέοι και μας ενδιέφερε μόνο η μουσική, το να μπορούμε να παίζουμε ελεύθερα. Μέχρι σήμερα έχω τυπώσει επτά "τόμους", αλλά μόνο ο πρώτος και ο δεύτερος αποδίδονται με Casio. Παραμένω ακόμη ενεργός μουσικά και είμαι πολύ χαρούμενος που το "Love Songs Vol.2" θα κυκλοφορήσει σε όλο τον κόσμο».
σχόλια