Πριν από 7 χρόνια ελάχιστοι γνώριζαν την Αβραμιώτου, αυτό το μικρό, παράλληλο στην Αθηνάς στενό, με τις μονίμως σπασμένες λάμπες φωτισμού και τους παρατεταγμένους κάδους σκουπιδιών στην είσοδό του, ενώ η ευρύτερη περιοχή του ιστορικού τριγώνου απευθυνόταν μάλλον σε μια μικρή μερίδα του αθηναϊκού κοινού. Αν δεχτούμε ότι την τελευταία 15ετία γεννήθηκαν δύο μεγάλες πιάτσες στην Αθήνα, πρέπει να υπήρξε κάποια ηχηρή αφορμή για το μεγάλο boom που οδήγησε στην ανάδειξή τους σε ισχυρά χαρτιά στον αστικό χάρτη της διασκέδασης. Στο Γκάζι ήταν η έλευση του μετρό το 2007. Στο Μοναστηράκι ήταν η δημιουργία του six d.o.g.s, που αποτελεί μια πραγματικά πολύ ιδιαίτερη περίπτωση.
Κατ' αρχάς, δεν μπορείς εύκολα να του αποδώσεις έναν συγκεκριμένο χαρακτηρισμό. Πολυχώρος με την αυστηρή σημασία της έννοιας δεν είναι. Κλαμπ/μπαρ/γκαλερί/καφετέρια είναι, με διακριτά στοιχεία απ' όλα, χωρίς ωστόσο κάποιο από αυτά να επικρατεί ή να υπερκαλύπτει τα υπόλοιπα. Δηλαδή, δεν θα πεις ότι το d.o.g.s είναι κλαμπ. Ούτε ότι είναι καφέ. Το δεύτερο ξεχωριστό χαρακτηριστικό του είναι το κοινό του. Το six d.o.g.s το ξέρουν όλοι. Είναι ίσως το μοναδικό spot του κέντρου που αναγνωρίζουν ακόμα και άνθρωποι των βορείων/νοτίων προαστίων που δεν πατάνε ποτέ στο κέντρο, καθότι κατά καιρούς έχει φιλοξενήσει από corporate events και δράσεις της Αμερικανικής Πρεσβείας μέχρι τη «χαλαρή συνάντηση» για καφέ του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με νέους και νέες την παραμονή της περσινής εκλογικής αναμέτρησης – ενώ θα μπορούσε άνετα να φιλοξενήσει και το επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη σε αντίστοιχη μελλοντική μάζωξη. Παράλληλα, έχει καταφέρει να μην υποπέσει ποτέ στη λούπα του "mainstream", αλλά ταυτόχρονα να μην κυνηγάει επί τούτου τον χαρακτήρα του «εναλλακτικού», σε μια εποχή που οι ίδιες οι έννοιες ακούγονται αστείες, καθώς το τοπίο της διασκέδασης αλλάζει δραματικά από σεζόν σε σεζόν. Έχει κατορθώσει επίσης να δημιουργεί τάσεις χωρίς σοβαροφάνεια, γιορτάζοντας, για παράδειγμα, και κάνοντας μόδα το Halloween στην Ελλάδα, και πλέον να μη διστάζει να «ανοιχτεί» σε επιτυχημένες συνεργασίες με μεγάλους φορείς, όπως η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε μια Αθήνα που δεν διαθέτει πια κανένα mega κλαμπ, σε μια Αθήνα όπου η διασκέδαση είναι πιο πολωμένη από ποτέ γύρω από το τρίπτυχο «μπουζούκια, all day μπαρ ή mobile parties», κι ενώ το κλάμπινγκ, έτσι όπως το γνωρίζαμε μέχρι πριν από μερικά χρόνια, πεθαίνει παγκοσμίως, με την πρόσφατη είδηση του κλεισίματος του Fabric στο Λονδίνο να αποτελεί μία από τις ταφόπλακες, το six d.o.g.s αυτήν τη στιγμή είναι ένα μέρος όπου ξέρεις πως θα βρεις τα καλύτερα live και τα καλύτερα πάρτι στην πόλη, σταθερά, χωρίς σκαμπανεβάσματα, με την a-list των εγχώριων DJs να κάνει τακτικά ή μόνιμα περάσματα από τα decks του. Το six d.o.g.s είναι κατηγορία από μόνο του, κι ενώ παρέες νέων εξακολουθούν να το ανακαλύπτουν σε αδιάλειπτη βάση, ανανεώνοντας την ανθρωπογεωγραφία του, σε δέκα μέρες συμπληρώνει 7 χρόνια λειτουργίας.
Θυμάμαι ότι την πρώτη φορά που πήγα στο d.o.g.s βρέθηκα σε σύγχυση. Δεν ήξερα πού ακριβώς γινόταν το event που έψαχνα, άνοιγα πόρτες, κατέβαινα σκαλιά κι ένιωθα λίγο χαμένος. Έκτοτε έχουν μεσολαβήσει πολλές βραδιές σε κάθε διαφορετική σπιθαμή του χώρου που ενοποίησε και αναδιαμόρφωσε το 2009 τα μικρά μπαράκια που προϋπήρχαν στην Αβραμιώτου κι έναν χρόνο αργότερα πρόσθεσε τον ωραιότερο κήπο του κέντρου της πόλης στo δυναμικό του. Σήμερα, η μεταμόρφωση του εσωτερικού του, που είχε προαναγγελθεί στα social media από το καλοκαίρι, είναι εντυπωσιακή και αναπάντεχη. Gig space και bar έχουν ενωθεί, με τον τοίχο που τα χώριζε να αποτελεί παρελθόν, ο χώρος είναι ενιαίος με αλλαγές στη διαρρύθμιση και τη δημιουργία ενός κάπως πιο «πριβέ» παταριού – άλλο ένα αναπάντεχο στοιχείο που θα έπαιρνα όρκο ότι δεν θα συνέβαινε ποτέ στο six d.o.g.s, η δημιουργία δηλαδή μιας VIP, εντός πολλών εισαγωγικών, γωνιάς σε ένα μαγαζί που είναι περιβόητο για τον χύμα χαρακτήρα του. Κι όμως, η αίσθηση δεν είναι καθόλου ελιτίστικη, περισσότερο παρεΐστικη θα είναι η φάση σε αυτό το νέο «VIP πατάρι».
Η αρχή και το όνομα
Παραδίπλα, στο project space, o Κωνσταντίνος Δαγριτζίκος, καλλιτεχνικός διευθυντής και ψυχή του d.o.g.s από την ίδρυσή του, ανεβοκατεβαίνει στα γρήγορα για έβδομη φορά σήμερα τις σκάλες που οδηγούν από τον χώρο της γκαλερί στο γραφείο του, στον απόηχο του opening του ανανεωμένου gig space. Μου περιγράφει ότι η σχέση του με την Αβραμιώτου χρονολογείται από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, όταν η Όλγα Μανέτα και ο Γιάννης Βουλγαράκης φτιάχνουν το Kinky, το πρώτο μπαρ που άνοιξε στο στενό – είναι ο πρώτος και ο τελευταίος DJ που παίζει στο Kinky, το καλοκαίρι του 2005, σε pre-party, και του 2009, πριν ξεκινήσουν οι εργασίες για το d.o.g.s. Στο ενδιάμεσο διάστημα, που τον βρίσκει για σπουδές στο Λονδίνο, ο Ντίνος Αυγουστίδης ανοίγει άλλα τρία παραπλήσια μπαράκια. Όταν ο Κωνσταντίνος εγκαταλείπει την αρχική του επιθυμία, ως curator, για έναν χώρο που θα στεγάζει κατά βάση εκθέσεις και μουσικά live στο ανατολικό Λονδίνο, αποφασίζει να την υλοποιήσει επιστρέφοντας στην Αθήνα – σοφά, όπως θα αποδειχθεί. Ψάχνει για κτίρια στο Μεταξουργείο και η αρχική του ομάδα περιλαμβάνει άτομα που θα τρέξουν ακόμα περισσότερα διαφορετικά πράγματα, όπως η διαχείριση καλλιτεχνικών στούντιο ή οι παραστάσεις θεάτρου και χορού. Τελικά, συνασπίζεται με τους τρεις προαναφερθέντες ιδιοκτήτες των μπαρ της Αβραμιώτου, που, όπως αναφέρει, η ιδιαιτερότητά του έγκειται στο ότι είναι «ένα πολύ μικρό στενάκι, κρυμμένο, σαν σε άβατο, σε ένα πολύ κεντρικό σημείο: πίσω από την Αθηνάς, που είναι μεγάλος δρόμος, και πίσω από την Ερμού, που είναι εμπορικός πεζόδρομος», και δημιουργούν το six d.o.g.s. Το Kinky μετατρέπεται στο bar, η Πλαστελίνη στο project space που λειτουργεί μη κερδοσκοπικά για διάφορα πρότζεκτ, από παρουσιάσεις βιβλίων και μίνι fashion shows μέχρι εκθέσεις, βιντεοπροβολές και μικρά πειραματικά live. Ο ενδιάμεσος πυρήνας είναι το gig space, που στεγάζει συναυλίες και πάρτι.
Στις 19 Αυγούστου 2010 αναφωνούμε για πρώτη φορά «στο βάθος, κήπος!», κατεβαίνοντας τα πολυφωτογραφημένα στα social media σκαλιά που οδηγούν στον οπίσθιο ακάλυπτο. «Για να γίνει ο κήπος προηγήθηκαν τέσσερις μήνες πραγματικά πολύ σκληρής χειρωνακτικής δουλειάς. Η μόνη πρόσβαση σε αυτόν ήταν τα σκαλιά. Δεν έχουμε παρέμβει στο landscaping, ο βράχος δεν είναι τεχνητός, υπήρχε. Ουσιαστικά εμείς καθαρίσαμε τον χώρο, γιατί ήταν ένας σκουπιδότοπος 50-60 χρόνων από όλους τους ακάλυπτους των γύρω κτιρίων. Είχαμε βρει από μπάζα και παπούτσια μέχρι ποντίκια, ζιζάνια και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Φέραμε την ποταμίσια άμμο, την οποία διατηρούμε ακόμα στο έδαφος, που ήταν ιδέα του αρχιτεκτονικού γραφείου των Point Supreme Architects, με τους οποίους συνεργαζόμαστε εξαρχής. Έχουν αναλάβει τα πάντα στο six d.o.g.s».
Πώς προέκυψε όμως το ομολογουμένως εξαιρετικά πετυχημένο όνομα του six d.o.g.s; «Εγώ στην αρχή ήθελα να το ονομάσω ειρωνικά "Το Μαϊστράλι", ένα κλασικά ηλίθιο όνομα για καφετέρια ή ταβέρνα τουριστικού νησιού, κάτι που θα ήταν εντελώς αντίθετο δηλαδή με την ουσία του χώρου», λέει χαμογελώντας ο Κωνσταντίνος. «Οι φίλοι μου θα έπιαναν το παιχνιδάκι, αλλά επειδή δεν ήθελα να έρχονται μόνο οι φίλοι μου, σκεφτήκαμε ότι έπρεπε να δώσουμε ένα πιο ορθολογικό όνομα. Επειδή, λοιπόν, ο χώρος διαθέτει υποχώρους και υποκατηγορίες πραγμάτων που γίνονται σε αυτούς, σκεφτήκαμε τη γνωστή κοινωνιολογική μελέτη του "six degrees of separation" που υποστηρίζει ότι όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη απέχουν μεταξύ τους το πολύ έξι βήματα. Για να μην είναι πολύ μεγάλο το όνομα, του προσθέσαμε τελίτσες, αλλά το six d.o.s ήταν κακόηχο, έτσι, επειδή είχαμε και πολλά αδέσποτα τριγύρω, προέκυψε το six d.o.g.s!». Θα μπορούσε, όμως, να σημαίνει και six degrees of global separation, με το κοινό να αναρωτιέται και να παίζει το επιτυχημένο παιχνίδι του Κωνσταντίνου και των συνεργατών του εδώ και χρόνια. Όσο για τα σκυλιά, όλοι έχουμε παρατηρήσει ότι είναι παρόντα και ευπρόσδεκτα –πώς θα μπορούσαν να μην είναι, άλλωστε;–, με την παρουσία τους να κάνει εντύπωση ακόμα και στους ξένους καλλιτέχνες. Πρόσφατα, σε συνέντευξη στο LIFO.gr η Nina Kraviz θυμήθηκε το αγαπημένο τυφλό αδέσποτο που είχε χωθεί στο booth της, όταν έπαιξε πριν από χρόνια στο d.o.g.s.
Σήμερα
Εδώ και 5 χρόνια το six d.o.g.s βρίσκεται υπό τη συνιδιοκτησία του Κωνσταντίνου Δαγριτζίκου και του Παναγιώτη Πιλαφά, μετά την αποχώρηση των αρχικών συνεταίρων και του Κωνσταντίνου Δούρου από την επιχείρηση. Οι δύο φίλοι και συνεργάτες αλληλοσυμπληρώνονται και, άτυπα, ο Κωνσταντίνος είναι το «πρόσωπο» του d.o.g.s, μια φυσιογνωμία που γνωρίζουν λίγο-πολύ όλοι όσοι κινούνται στην Αθήνα, και ασχολείται με το στήσιμο των live και των πιο «οργανικών» δρώμενων, ενώ ο Παναγιώτης μένει περισσότερο στα μετόπισθεν, αναλαμβάνοντας το πιο επιχειρηματικό κομμάτι, καθώς και τη διοργάνωση των club nights. Η επιχείρηση απασχολεί πλέον καμιά εβδομηνταριά άτομα συνολικά, από την παραγωγή των events και τους ηχολήπτες, μέχρι τα παιδιά που δουλεύουν στο σέρβις, στην μπάρα, στην κουζίνα και στη λάντζα.
Στα επτά χρόνια λειτουργίας του, εκτός από την αναμόρφωση του εμπορικού τριγώνου και την ανάδειξη της παραπλήσιας πλατείας Αγίας Ειρήνης στο πιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης, το d.o.g.s έχει συντελέσει στην ανάδειξη πολλών καλλιτεχνών που το προτιμούν σταθερά για τα live τους κι έχει δημιουργήσει έναν συμπαγή πυρήνα από DJs της house και techno σκηνής (Anestie Gomez, K.atou, Gus & Bonso, Mr. Roussos, Chevy και πολλοί άλλοι) που το νιώθουν σαν σπίτι τους, μια και το gig space δεν ξεκίνησε με καθημερινά live και dance πάρτι κάθε Παρασκευή και Σάββατο – ήταν κάτι που χτίστηκε και εδραιώθηκε σταδιακά κι έγινε δικό τους trademark. «Δεν μπορείς να κάνεις μόνο πράγματα της αρεσκείας σου», εξηγεί ο Κωνσταντίνος. «Αν συνέβαινε αυτό, το d.o.g.s θα ήταν ο πιο weird χώρος της πόλης. Δεν έχει νόημα κάτι τέτοιο. Πρέπει αυτά που κάνεις να έχουν κάτι να πουν, ακόμα κι αν, σε προσωπικό επίπεδο, δεν τρελαίνεσαι για όλα. Οκ, κάνουμε και κάποια αστεία πράγματα για το yolo, αλλά για το 99% αυτών που παρουσιάζουμε είμαστε πολύ περήφανοι. Πολλά δεν τραβάνε. Το Deteriorate Sound Festival, ας πούμε, που φέτος τον Απρίλιο θα το στήσουμε για πέμπτη φορά, έχει πολύ πειραματικό ήχο για πολύ περιορισμένο κοινό, μαζεύει 40-50 άτομα. Αυτά τα events δεν πάνε οικονομικά, μας βάζουν μέσα, αλλά τα συνεχίζουμε. Απλή, προσβάσιμη επικοινωνία και εξωστρέφεια για το κοινό και τους καλλιτέχνες, αγάπη και φροντίδα για τον χώρο και αυτά που παρουσιάζουμε είναι τα κλειδιά της δουλειάς μας. Σιχαίνομαι τους ψαγμένους, εσωστρεφείς χώρους, τις κλίκες, τα ψευδώνυμα, όλες αυτές τις κακές έννοιες. Δεν μπορείς να κάνεις "εσωτερικά αστειάκια" με το κοινό, πρέπει να είσαι ανοιχτός σε όλους. Άσε που πάντα υπάρχουν τρόποι να καταρρίπτεις τους μύθους που κυκλοφορούν. Λένε ότι οι Αθηναίοι δεν χορεύουν. Έλα σε ένα πάρτι στο d.o.g.s να δεις αν χορεύουν. Η Αθήνα έχει τεράστιες δυνατότητες για το μέλλον. Σε μερικά χρόνια δεν θα πιστεύουμε αυτά που θα γίνονται στην Αθήνα».
Αξέχαστες νύχτες στο d.o.g.s και έξω από αυτό - η προσωπική επιλογή του Κωνσταντίνου Δαγριτζίκου
- Τα πρώτα 4 πάρτι που κάναμε μέσα στα χαλάσματα και τις εργασίες, τον Σεπτέμβριο του 2009, λίγο πριν ανοίξουμε επίσημα.
- Το διπλό live των Οf Montreal, τον Ιούλιο του 2014.
- Οι τρεις συνεργασίες με τη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, με αποκορύφωμα το περσινό πάρτι σε όλους τους ορόφους του κτιρίου της Στέγης, με 5 διαφορετικά line-ups.
- Τα 3 Dagribirthday, τα γενέθλιά μου, στα οποία προφανώς είχα περάσει υπέροχα.
- Το δεύτερο Halloween party, ένα από τα πιο φανταστικά πάρτι που κάναμε ποτέ.
- Τα 3 Φεστιβάλ Πολλής Μουσικής που διοργανώσαμε με τον The Boy, τα οποία ήταν πραγματικά μοναδικά.
- Νο 1 και αξεπέραστο: Τα 634 Λεπτά Μέσα στο Ηφαίστειο, ο αυτοσχεδιασμός 15 μουσικών στον κρατήρα του ηφαιστείου της Νισύρου, τον Αύγουστο που μας πέρασε, μια τεχνική και καλλιτεχνική σπαζοκεφαλιά.
- Μελλοντικά υπάρχει πλάνο για τη δημιουργία εστιατορίου στους δύο μεγάλους χώρους που βρίσκονται ακριβώς κάτω από τον κήπο. «Το έχουμε βάλει μπροστά και το έχουμε αναβάλει τρεις φορές. Το δουλεύαμε πάλι φέτος το καλοκαίρι, είχαμε βρει τον σεφ, αλλά τελικά προέκυψε ένα ακραίο μπάτζετ, κι επειδή θέλουμε να γίνει πολύ σωστά, το αφήσαμε γι' αργότερα».
ΙNFO
7 years six d.o.g.s
Παρασκευή & Σάββατο 14-15/10, με ένα μεγάλο line-up, από τις 21:00
Είσοδος ελεύθερη
Περισσότερες πληροφορίες για το event και το καθημερινό πρόγραμμα του six d.o.g.s στο site και στο Facebook
Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ six d.o.g.s ΜΕΣΑ ΑΠΟ 30 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Photo credits: Πηνελόπη Γερασίμου, Mike Tsolis, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Αλέξανδρος Πετσάβας, Βαγγέλης Πατεράκης
