Fahrpreiskampf
Ο αγώνας ενάντια στις αυξήσεις εισιτηρίων στη Γερμανία του 1975
[με αφορμή το κύμα καταστροφών ακυρωτικών μηχανημάτων στην Ελλάδα του 2017 και την πρόσφατη ποινικοποίηση της λαθρεπιβίβασης στη Γαλλία]
Η αναφορά στη μεγάλη κινητοποίηση ενάντια στις αυξήσεις εισιτηρίων, και η ανάληψη παράνομων δράσεων μέσα από μια προκήρυξη της εξίσου παράνομης τότε γερμανικής οργάνωσης "Επαναστατικοί Πυρήνες".
Ψεύτικα εισητήρια, καμμένα αυτόματα μηχανήματα, αγώνας για δωρεάν μεταφορές (1975)
"Το 1975, σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις, τα εισητήρια των μέσων μεταφοράς αυξήθηκαν. 'Υστερα από την κινητοποίηση στους δρόμους, στο τέλος του καλοκαιριού, δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στο Αννόβερο και την Χαϊδελβέργη, όλες οι προσπάθειες αντίδρασης πέρα από την αριστερά κατεστάλησαν από τη στρατιωτική δύναμη του κράτους. Διαδηλωτές ξυλοκοπήθηκαν, άτομα που μοίραζαν προκηρύξεις συνελήφθησαν, και πρόσφατα στο Μόναχο αφισοκολλητές τέθηκαν υπό κράτηση. Θα ήταν βέβαια λάθος να πιστέψει κανείς πως οι εταιρείες δημόσιας μεταφοράς, οι οποίες στην πλειοψηφία τους είναι δημοτικοί ή κρατικοί οργανισμοί θα τύχαιναν υποστήριξης στο θέμα της αύξησης των εισητηρίων ή της καταστολής κάθε διαμαρτυρίας. Κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να εγκρίνει υψηλές τιμές. Η αντίσταση, ατομική ή μέσα από μικρές ομάδες, αυξήθηκε και εκφράζεται ιδίως μέσα από τρία στοιχεία:
- ο αριθμός των λαθρεπιβατών αυξήθηκε. Δεν είναι τυχαίο που ο αριθμός των ελεγκτών πολλαπλασιάστηκε σε πολλές πόλεις.
- κατά τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς, σε πολλές πόλεις, ακυρωτικά μηχανήματα και αυτόματα μηχανήματα έκδοσης ειστηρίων υπέστησαν για πρώτη φορά φθορές.
- γίνονται περισσότερες συμπλοκές με τους ελεγκτές που μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε ιδιωτική αστυνομία.
Αν και όλες αυτές οι δράσεις παραμένουν γενικά ανοργάνωτες και χωρίς συνέχεια, δηλώνουν, περισσότερο πάντως από τις προφορικές διαμαρτυρίες της αριστεράς, ότι ο αγώνας για τη μηδενική τιμή είναι κάτι συγκεκριμένο και δεν μπορεί να αναβληθεί. Η πάλη ενάντια στις υψηλές τιμές δεν είναι ζήτημα μιας καμπάνιας, αλλά ενός καθημερινού και σταθερού αγώνα. Δεν οφείλεται η λαθρεπιβίβαση στις αυξήσεις των εισητηρίων, αλλά στο γεγονός ότι πρέπει να πληρώνεις για να πας στη δουλειά σου ή να κάνεις τα ψώνια σου. Με τον ίδιο τρόπο που θα έπρεπε διαρκώς να αγωνίζεται κανείς ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση μέσα αστο εργοστάσιο, είναι αναγκαίο να το κάνει και έξω απ' αυτό. Πόσο μάλλον που ανακοινώθηκε πως οι αυξήσεις στα δημόσια μέσα μεταφοράς θα γίνονται στο εξής κάθε χρόνο. Οι Επαναστατικοί Πυρήνες συμμετείχαν στην αντίσταση αυτή με διάφορες πρωτοβουλίες, προσπάθησαν να την διευρύνουν και ανέπτυξαν προτάσεις για νέες μορφές αγώνα.
− Στο Δυτικό Βερολίνο, μοιράσαμε δυό φορές, στις 16 Ιουλίου και 17 Νοεμβρίου 1975, συνολικά 100.000 εισιτήρια για πολλαπλές διαδρομές, αξίας 60.000 DM. Στις εργατικές συνοικίες, τα εισιτήρια μοιράστηκαν στα γραμματοκιβώτια μαζί με μια προκήρυξη των Επαναστατικών Πυρήνων. Μοιράσαμε έτσι περισσότερα εισιτήρια απ' όσα διαθέτει η ίδια η εταιρεία δημοσίων μεταφορών του Βερολίνου. Γύρω από τις δύο αυτές ημερομηνίες, μεταδώσαμε μέσω του πομπού μας UKW κατανοητά ενημερωτικά και μουσικά προγράμματα σε μια ακτίνα περίπου 10χμ.
− Ενώ ήταν εφικτό στο Δυτικό Βερολίνο να επανεκτυπώσουμε εισιτήρια, εφ' όσον αυτά ακυρώνονται στο λεωφορείο, το μετρό και το προαστειακό, στην Φρανκφούρτη η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Το 1974, η εταιρεία της Φρανκφούρτης (FVV) τοποθέτησε σε κάθε στάση ένα αυτόματο μηχάνημα με τυπωμένα εισιτήρια. Αν τα μηχανήματα αυτά δεν λειτουργούν, κανείς δεν μπορεί να αγοράσει εισιτήριο και κανείς δεν χρειάζεται να έχει εισιτήριο. Στις 8 και 10 Οκτωβρίου, καταστρέψαμε 10 απ' αυτά τα αδηφάγα ρομπότ με αυτοσχέδιους μηχανισμούς. Παντού, σε όλη την Φρανκφούρτη, δώσαμε συμβουλές μοιράζοντας προκυρήξεις για το πως θα μπορούσαν να αχρηστευτούν τα αυτόματα μηχανήματα με απλά μέσα, τουλάχιστον κοντοπρόθεσμα.
- Στις 16 Οκτωβρίου, στην Κολωνία, επιχειρήσαμε να καταστρέψουμε αυτόματα μηχανήματα, αλλά χωρίς επιτυχία, απειδή δεν αναφλέγησαν. Οι δράσεις των Επαναστατικών Πυρήνων αποσκοπούσαν στο να δώσουν μια απάντηση στην αντίφαση ανάμεσα στη γενική διαμαρτυρία ενάντια στις αυξήσεις και την πλήρη άγνοια σχετικά με τις μορφές αγώνα που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Δημιούργησαν μία δυνατότητα ταύτησης που οι κουβέντες και τα σλόγκαν δεν αρκούν μόνα τους να προκαλέσουν.
Είναι γελοίος και εντελώς εκτός πραγματικότητας ο ισχυριμός που ακούστηκε πρόσφατα στο Δυτικό Βερολίνο ότι η αστική γκερίλα είναι ανέφικτη, εξαιτίας του γεγονότος ότι τα εισιτήρια που μοιράσαμε επιστράφηκαν όλα στους μπάτσους. Είναι τόσο ηλίθιο που ακόμα και οι μπάτσοι απέφυγαν να το ισχυριστούν. Από τα 100.000 εισιτήρια, επιστράφηκαν το πολύ 15. 000, κι απ' αυτά τα 10.000 βρίσκονταν σε σάκους που αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε. Ούτε το 10% των εισιτηρίων δεν επιστράφηκε. Πολλοί εργαζόμενοι και νοικοκυρές που ψηφίζουν CDU και SPD, ταξίδεψαν συνειδητά με ψεύτικα εισιτήρια που μοίρασε μία παράνομη επαναστατική οργάνωση. Δεν το θεωρούμε αυτό δείγμα μιας αδυναμίας αστικής γκερίλας στη Δυτική Γερμανία, αλλά σαν ένα μικρό παράδειγμα της δυνατότητας που υπάρχει να εναντιωθούν στην αστική κοινωνία και τους τρόπους συμπεριφοράς της αντιστάσεις που γεννιούνται στις συνειδήσεις, ώστε να σφυριλατηθεί μία πραγματική ταξική ενότητα. Στη δική μας γερμανική περίπτωση, θεωρούμε πολύ σημαντικό που μερικές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κάνουν κάτι παράνομο, και ακόμη καλύτερα το υποστηρίζουν.
Δεν ήταν μόνο οι Επαναστατικοί Πυρήνες που αναγνώρισαν και εκμεταλλεύτηκαν τις δυνατότητες παράνομης πολιτικής. Στο Μόναχο, 70 μηχανήματα καταστράφηκαν με ασβέστη, ενώ είχαν αφαιρεθεί προηγουμένως τα χρήματα και τα εισιτήρια. Σε πολλές πόλεις, επιτροπές λαθρεπιβατών δημιουργήθηκαν και ανακοινώθηκαν, συχνά κάτω από το καμουφλάζ "επισήμων" ανακοινώσεων των συγκεκριμένων εταιρειών δημόσιας μεταφοράς."
Revolutionäre Zellen (Επαναστατικοί Πυρήνες)
