Ανώνυμο
(αποδίδεται στη Madame de Mesgrigny)
Οι απολαύσεις στο Coblentz
Ιστορίες ακολασίας των Γάλλων εκπατρισμένων
[μετά τη γαλλική επανάσταση του 1789 -σ.σ.]
'Αγνωστη στην Ελλάδα την ίδια περίοδο, η ερωτική λογοτεχνία ήκμασε στη Γαλλία τον 18ο και 19ο αιώνα, όπως φαίνεται κι από τον πλούσιο κατάλογο της Wikisource.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΑΠΌ ΤΗΝ MADAME DE MESGRIGNY
ΠΡΟΣ ΤΗΝ MADAME DE SALUCES
τη φίλη της στο Παρίσι.
Mετά την έκρηξη που προκάλεσε η νέα γαλλική επανάσταση στο Παρίσι, οι σπίθες της οποίας έβαλαν φωτιά σε ολόκληρη τη Γαλλία και αναστάτωσαν τους ηγεμόνες της Ευρώπης, η ανώτερη εύπορη τάξη, ανήσυχη για τα προνόμια και τις περιουσίες της, πήρε την απόφαση του εκπατρισμού. Επέλεξε κατ' αρχάς την πρωτεύουσα του Πιεμόντε, αλλά το σύνθημα για γενικό αντάμωμα δόθηκε (όπως γνωρίζετε) για τη Γερμανία, εκεί συνέρευσαν όλοι από κάθε γωνιά, αφού τακτοποίησαν τις υποθέσεις τους. Εκεί μετέφεραν τα πολυτιμότερα υπάρχοντά τους, και τα μέτρα που σοφά πήραν με τη συνδρομή πλούσιων τραπεζιτών και μεσιτών, εξασφάλιζαν και εξασφαλίζουν κάθε μέρα στους εκπατρισμένους τεράστια ποσά, για να καλύψουν τα υπέρογκα έξοδα που συνεπάγονται οι απολαύσεις.
Δεν θα σας κουράσω, αγαπητή μου φίλη, με τα πολιτικά σχέδια που εξυφαίνονται στα κρατίδια της Λιέγης, της Κολωνίας και της Μαγιένς. Είναι λάθος για τις γυναίκες να θέλουν να ανακατεύονται με τα μυστικά των γραφείων, διαφεντεύουν πιο άνετα στα μπουντουάρ και στα σοκάκια. Καθώς η αυτοκρατορία μας εκτείνεται μόνο στις καρδιές, δεν πρέπει να μας απασχολούν άλλες φιλοδοξίες. Όσο για μένα, δηλώνω ότι, αρκούμενη στις απολαύσεις των αισθήσεων, παραιτούμαι από κάθε άλλο προνόμιο με όλη μου τη ψυχή. Με ξέρετε και γνωρίζετε καλά τη συμπεριφορά μου στο Παρίσι. Παραβρεθήκατε στο γάμο μου, αλλά αφότου χήρεψα μετά από έξι μήνες, έχοντας γίνει κύρια του εαυτού μου και ανεξάρτητη από την κοινή γνώμη, δεν θέλησα να συνάψω άλλους δεσμούς. Επεδίωκα μόνο να διασκεδάζω και θεωρούσα τον γάμο μια χίμαιρα επινοημένη από την πολιτική συγκρότηση των κρατών και τα συμφέροντα των πριγκίπων. Δέχτηκα τις φιλοφρονήσεις του Μαρκήσιου ντε Φοντέν, τον άκουσα και σύντομα συνθηκολόγησα. Δεν είμαι σεμνότυφη και, μακριά από το να ντρέπομαι για μια αδυναμία που υπάρχει στη φύση, μπαίνω στον πειρασμό να καυχηθώ γι' αυτήν, επειδή ο μαρκήσιος διέθετε τα πάντα για να αρέσει. Όμορφος, νέος, καλοφτιαγμένος, δυνατός, πρόθυμος, πώς μπορεί μια γυναίκα στην ηλικία των επιθυμιών να μην ενδώσει στα ηδονικά αιτήματα ενός ιππότη που παρουσιάζει τόσα προσόντα; Έτσι, δεν είχε εκείνος τίποτα να επιθυμήσει, ικανοποιούσα το πάθος του, και από εκείνη τη στιγμή και μετά, η φλόγα μας, χωρίς να αμβλυνθεί διόλου από την ηδονή, μοιάζει να δυναμώνει με ακόμη μεγαλύτερη ζωντάνια. Ο εραστής μου, υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία στην αυλή με το βαθμό του διοικητή, τάχθηκε υπέρ του κόμματος των ευγενών, και βλέποντας τον εαυτό του ζημιωμένο από τις συνέπειες της επανάστασης, έφυγε με τους φίλους του για το Coblentz, απ' όπου μου έγραψε να έρθω να τον συναντήσω. Μου είχε ζητήσει να ολοκληρώσω τις υποθέσεις του στο Παρίσι, ώστε να μπορέσει να λάβει το μεγάλο κεφάλαιο από δύο κτήματα που είχε πουλήσει· πραγματοποίησα τις παραγγελίες του σύμφωνα με τις επιθυμίες του, του έστειλα ένα υπέρογκο ποσό μετρητών με είκοσι διαφορετικά μέσα και του έφερα τα υπόλοιπα. [...]
Συγκεντρωθήκαμε σε ένα μεγαλοπρεπές σαλόνι φωτισμένο με λαμπρότητα για το πιο πλούσιο γεύμα και την πιο απόλυτη ακολασία που μπορεί να φανταστεί κανείς· γιατί είναι αδύνατο να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο με το να θέλουμε απλώς να γίνει, γεννιέται μόνο από τις περιστάσεις ή από τους ανθρώπους που παρευρίσκονται. Δεν αργήσαμε να γνωριστούμε μεταξύ μας. Είχαμε μαζευτεί για να διασκεδάσουμε, όχι για να μελετήσουμε ο ένας τον άλλον, και από το δεύτερο σερβίρισμα και μετά, όταν μια εξαίσια μουσική έφερε μια μαγευτική αναταραχή στις ψυχές, εγκαταλείψαμε το είδος της επισημότητας που θα μπορούσε να γίνει πληκτική, και υιοθετήσαμε τον τόνο της παιχνιδιάρικης ευθυμίας, με την οποία θα συντασσόταν ολόκληρη η παρέα μας. Οι ευχάριστες κουβέντες κύλησαν πρώτα γύρω από τον έρωτα, και από εκεί στην ιπποτική ερωτοτροπία· πάνω σε αυτό το θέμα, που δεν θα μπορούσε να στερέψει, είπωθηκαν μερικά ανάλαφρα λόγια πολύ ευχάριστα που δεν έπρεπε να κουράσουν: οι μουσικοί και οι υπηρέτες στη συνέχεια αποσύρθηκαν, και σύντομα απολαύσαμε όλη την ελευθερία που μας εγγυόταν το μότο των θυρών.
Η υπερβολική ζέστη της ημέρας, αυτή του δωματίου και της συζήτησης φάνηκε να προσφέρει σε όλες τις γυναίκες το πρόσχημα και την αφορμή για να αφαιρέσουν μεμιάς τα μαντήλια τους, και σε μια στιγμή είδαμε να εμφανίζονται πολύ ακάλυπτες, δεκαέξι ρώγες που έκαναν τη συζήτηση να διολισθήσει αισθητά από το ευγενικό φλερτ στην αισχρότητα. Όλοι σταμάτησαν για να χαϊδέψουν, και εκμεταλλευόμενοι την ευκολία με την οποία κανείς ψεύδεται, έκαναν θαύματα με τη γλώσσα τους και διηγήθηκαν τα κατορθωματά τους. [...]
Αυτό όμως που αξίζει ιδιαίτερης περιγραφής είναι η θαυμάσια τέχνη που στόλισε και ξεπέρασε τη φύση. Φανταστείτε, καλή μου φίλη, ότι σε μια τετράγωνη αίθουσα περίπου εκατό τετραγωνικών ποδιών, υπήρχε ένας χλοερός τάπητας φυτεμένος με πορτοκαλιές και λεμονιές μέσα σε αυτό το ψυχρό κλίμα. Οι έντονες ευωδιές που σκόρπιζαν ανέβαιναν στα ήδη εξημμένα κεφάλια, και τα μάτια θαμπωμένα από τη μαγεία των χιλίων φαναριών, των οποίων το λαμπερό φως αντανακλούσε στα φύλλα και τους καρπούς, έπειθαν και τα δύο φύλα ότι είχαν μεταφερθεί σε ένα ξένο ημισφαίριο ή σε μια ουράνια κατοικία. Πιστέψαμε ότι είχαμε φύγει από αυτή τη γη για να πάμε σε έναν νέο κόσμο, όπου τα πάντα έμοιαζαν με θαύμα. Οι μαγεμένες καρδιές ήταν εκστασιασμένες· δεν έμενε στις γυναίκες άλλη δύναμη παρά μόνο αυτή που χρειαζόταν για να παραδοθούν, και στους άντρες το θάρρος για να κάνουν τα πάντα και να τολμήσουν τα πάντα. Το γκαζόν αυτό, με τα διάσπαρτα λουλούδια διαφόρων χρωμάτων, σχημάτιζε μέσα στον κύκλο του μικρές εξέδρες, των οποίων η κλίση, ευνοϊκή για τις πράξεις ισχύος, διευκόλυνε τη νίκη των παθιασμένων δραστών και την ήττα των Ηγερίων τους. Παίζοντας, κυλιόμασταν οι μεν πάνω στους δε, και με μια φυσική και εκούσια κίνηση, συνέβαινε να είμαστε πάντα από κάτω. Χωρίς να αναζητούμε στάσεις που να ευνοούν μυστηριώδεις θυσίες, αυτό το χλοερό κρεβάτι, υπερυψωμένο στη μία άκρη, έπαιρνε τη θέση του μαξιλαριού, έτσι ώστε να είμαστε στην πιο βολική θέση για να προσφέρουμε στους εραστές μας λάγνες κατακτήσεις και για να τους κρατάμε στην αγκαλιά μας εκείνες τις πολύτιμες στιγμές που το στόμα τους κολλημένο στα χείλη μας, και τα χέρια τους που φτερούγιζαν πάνω στο στήθος μας δεν ήταν παρά το προοίμιο για τις λάγνες δονήσεις των σωμάτων μας, την ίδια στιγμή που το νεύρο του έρωτα διαπερνούσε τα φλεγόμενα κελύφη μας. Ουρανοί, τι ηδονές! Τι θεϊκή απόλαυση! Λιποθυμούσαμε από χαρά και ηδονή. Οι πιο τρυφερές εκφράσεις, τα πιο ερωτικά βλέμματα, τα πάντα χρησιμοποιήθηκαν και η αναρροφητική μας αντλία δεχόταν με ακόρεστη επιθυμία τα κύματα του γόνιμου ποτού. Οι δύο ψυχές μας ενώνονταν πλέον σε μία και τα σώματά μας, εξουθενωμένα από τους γλυκούς σπασμούς, είχαν χάσει τη δύναμή τους, αλλά διακατέχονταν πάντα από την επιθυμία να επαναλάβουν τις εξαίσιες αυτές πράξεις της ηδονής.
Αναμφίβολα, μετά από αυτή την πιστή διήγηση, θα μετανιώνετε, καλή μου φίλη, που δεν ήσασταν μέρος της παρέας μας, όπου θα σχηματίζατε ένα πιο ηδονικό ντουέτο από εκείνα που συνηθίζετε να κάνετε πάνω στους αφράτους καναπέδες σας. Βλέπετε λοιπόν ότι αυτή η χώρα είναι η χώρα της μέθης και της μαγείας. Έχετε τέτοιες γλυκές ασχολίες στο Παρίσι; Ο εραστής σας εξαντλεί τη φαντασία του για να κάνει τις απολαύσεις σας τόσο ζωηρές, και αφού σας τρελάνει με χάδια, σας γεμίζει χρυσάφι προσφεροντάς σας τα πιο πολύτιμα και ιπποτικά δώρα; [...]
Ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, καθόμουν κάτω από ένα κοντινό δέντρο και γελούσα με όλη μου την καρδιά με αυτές τις γραφικές σκηνές, όταν ο Μαρκήσιος ήρθε και γονάτισε μπροστά μου, και κάνοντάς μου μια δήλωση ζωηρή όσο και πονηρή, θέλησε να μου αποδείξει την ειλικρίνειά του, γλιστρώντας το χέρι του κάτω από τις φούστες μου: Μαρκήσιε, του είπα, παλεύοντας, σε παρακαλώ, τελείωνε, με γαργαλάς, άφησέ το, με πονάς, τελείωνε λοιπόν, μου τσαλακώνεις τα ρούχα, κοίτα πως με έκανες. Συνέχιζε να μου επιτίθεται, κι εγώ να αμύνομαι, αλλά με μια κίνηση πολύ πιο γρήγορη από τα λόγια, άρπαξε τις τρίχες του conin μου [αιδοίο -σ.σ.]. Αχ! αχ! καρδούλα μου, σε έπιασα τώρα: δεν θέλεις να σε γαμήσω; καλή μου, παραδέξου ότι καίγεσαι από πόθο. Ω, Θεέ μου, όχι, δεν θέλω· αρνείσαι να το παραδεχτείς, αλλά η αλήθεια είναι αυτή, και το βλέπω στα όμορφα μάτια σου. Όχι, σου λέω, αφησέ με. -Θα με θεωρούσες τρελό αν σταματούσα εδώ. -Κάνε ό,τι θέλεις, τελείωνε λοιπόν. Με παίδευε. -Κάνε ό, τι θέλεις, αλλά για όνομα του Θεού, δεν θέλω άλλο σεξ, δεν με αγαπάς; -Δεν έχω κανένα λόγο γι' αυτό. -Τι είδους τρέλα είναι αυτή; 'Οσο επιχειρηματολογούσε, κουνιόταν με τρόπο πολύ εύγλωττο. Σε αυτή την περίπτωση, είπε, είμαι τόσο τρυφερός εραστής όσο και υποτακτικός, αλλά ως καρπός της επιείκειάς μου, δεν θα μου αρνηθείς να δω και να χαϊδέψω το λοφίσκο σου, που μου φαίνεται όλο και πιο όμορφο και μαλλιαρό. Δεν είχε καν ξεστομίσει αυτή τη φράση, που περιέφερε κιόλας τα παιχνιδιάρικα χέρια του και τα άπληστα μάτια του πάνω σε όλα τα κοσμήματα του έρωτα, λέγοντάς μου, ομορφιά μου: θα χαιδευτούμε. Παραδίδοντας αυτό το πειθήνιο κομμάτι νεύρου, που όλο και μάκρυνε, σκλήρυνε από το άγγιγμά μου, και θωπεύοντας με τα δάχτυλά του τους μηρούς και την κοιλιά μου, βύθισε ένα από αυτά τόσο βίαια στο κωνικό μου κέντρο που η ταραχή που μου προκάλεσε με έκανε να αφήσω το δείκτη του ρολογιού που κρατούσα στα δικά μου.
Πρόθυμος να εκμεταλλευτεί την αδυναμία μου, ήταν έτοιμος να ανέβει πάνω μου, να αναρριχηθεί στο χάσμα ανάμεσα στα δύο μεγάλα δάκτυλα των ποδιών μου, και ένιωθα ήδη το υδραυλικό μηχάνημά του που χανόταν στις πυκνές τούφες του μαύρου πάρκου μου, όταν έξαλλη, με ένα απότομο τίναγμα της μέσης μου αχρήστευσα την επίθεσή του, γιατί απομακρύνοντας τη γλώσσα από αυτό το θηλυκό κλαδί που πάντα χάσκει, έχει γένια και καθόλου δόντια, έδιωξα έτσι το φόβο και ταυτόχρονα την επιθυμία που είχα να με ιππεύσουν. Πράγματι, η κίνησή μου έκανε τον αφρό της Αφροδίτης να τρέξει στους μηρούς μου. Δεν ήταν αυτή ακριβώς η πρόθεσή μου, και καθώς με πείραξε λίγο που πίστεψα ότι με περιφρονούσαν, η αταξία διπλασίασε τις δυνάμεις μου, και νιώθοντας έτοιμη για την έκρηξη του σπερματικού υγρού, πήρα αμέσως την αντίθετη στάση, ξάπλωσα πάνω του με όλο μου το σώμα, και άπλωσα το ερωτικό νέκταρ πάνω στο κλαδί της βελανιδιάς του και στα δύο βελανίδια του· είχε γίνει πολύ αδύναμο για να φυτευτεί στη γη μου και στην κατάσταση που βρισκόταντου έκλεινε το στόμιο της φλεγόμενης κοίλης περιοχής μου. [...]
