Στρατός εξαγριωμένων πλιατσικολόγων
'Ολο και περισσότερα δημοσιεύματα και μαρτυρίες πολιτών αναφέρουν συστηματικές επιδρομές και λεηλασίες από Ρώσους στρατιώτες (βλ. και την ανάλυση του Γάλλου πολιτιλόγου Olivier Roy σε προηγούμενο ποστ: Από το Αφγανιστάν στην Ουκρανία, αναμνήσεις από τους ρωσικούς πολέμους)
Γιατί τα κάνουν αυτά. 'Η το μέλλον του Πούτιν.
André Markowicz
Fb - 9 Απριλίου 2022
*
Είναι η μόνη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό, γιατί τα κάνουν αυτά, γιατί είναι αδύνατον να φανταστείς ότι υπάρχουν άνθρωποι ικανοί για αυτά. Σκοτώνουν και λεηλατούν. Κλέβουν τα πάντα, όχι μόνο τηλέφωνα ή τηλεοράσεις, - φορτώνουν ψυγεία πάνω σε τανκς και το βάζουν στα πόδια, κλέβουν ψάθινα καλάθια, παιδικά παιχνίδια (ακόμη και σπασμένα), κλέβουν, όσο απίστευτο κι αν είναι, κλέβουν εσώρουχα, - λεηλατούν διαμερίσματα, ψάχνουν παντού, ψάχνουν στα βρώμικα ρούχα (που δεν πρόλαβαν να πλύνουν οι άνθρωποι που κυνηγήθηκαν ή σκοτώθηκαν), και κλέβουν, και τα στέλνουν στη Ρωσία, στην οικογένειά τους, η οποία, προφανώς, τα καλοδέχεται. Σκοτώνουν, έτσι απλά, όπως τους έρχεται. Αδιανόητες μαρτυρίες, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς. Βγάζουν όλες τις πόρτες ενός κτιρίου, απολύτως όλες τις πόρτες, εξωτερικές και εσωτερικές, σκοτώνουν ή πετούν έξω τους ανθρώπους, ή παίρνουν τις γυναίκες, τις κοπέλες, τα μικρά κορίτσια, τις βιάζουν, τις εκτελούν και ζουν εκεί, δίπλα στα πτώματα, μια ολόκληρη εβδομάδα ή και περισσότερο. Οι επιζώντες τα διηγούνται, σαν να μην μπορούν να το πιστέψουν οι ίδιοι (παρότι είναι η τρομερή αλήθεια), οι δημοσιογράφοι που συλλέγουν τις μαρτυρίες δεν μπορούν να πιστέψουν στα αυτιά τους, και όμως έτσι είναι. Και τα κάνουν αυτά, προφανώς, παντού. Όπου κι αν φτάσουν, κάνουν το ίδιο πράγμα.
Υπάρχει αρχικά η ιδέα, την οποία εξηγούν ο Πούτιν και οι θεωρητικοί του (μεταξύ των οποίων κι αυτός ο Timoféï Serguéïtsev) ότι πρέπει να τους σκοτώσουμε, ή να σκοτώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους, επειδή είναι Ναζί, υποτίθεται, και ότι, επομένως, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε μ' αυτούς - ακριβώς ό, τι έλεγαν οι ίδιοι οι Ναζί για τους Εβραίους, στην ίδια αυτή Ουκρανία και παντού αλλού στην Ανατολή, - απλά, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Μπορούμε να βιάσουμε, μπορούμε να σκοτώσουμε, αν θέλουμε, δεν υπάρχει πρόβλημα. Και αυτός είναι ένας επαρκής λόγος: στην πραγματικότητα, δεν βιάζουν ανθρώπινα όντα, βιάζουν, δεν ξέρω τι ακριβώς, - απλά το τίποτα. Και έτσι, αν είναι το τίποτα, δεν υπάρχει έγκλημα, - μόνο το τίποτα. Οι ίδιοι είναι, όπως είδα γραμμένο σε έναν τοίχο, στα αγγλικά, μία Meat Team, ψάχνουν για κρέας, και είναι κρέας, τροφή για κανόνια. Οι ίδιοι δεν είναι τίποτα. Δεν είναι τίποτα, επειδή τους φέρονται σαν να είναι τίποτα οι αξιωματικοί τους, οι οποίοι μεταχειρίζονται κι αυτοί σαν να είναι τίποτα από τους ανωτέρους τους, και, σε κάθε περίπτωση, από κάπου πρέπει να βγουν τα σπασμένα, από τον λαό δηλαδή. Πρέπει να αποζημιωθούν, έτσι δεν είναι;
Υπάρχει αυτό. Υπάρχει η ανείπωτη μιζέρια μέσα στην οποία ζουν, στη Ρωσία - όχι, γενικά, στις πόλεις, αλλά στην πιο απομακρυσμένη ύπαιθρο, χωρίς νόμους που να προστατεύουν τους ίδιους ή τις οικογένειές τους, επειδή η Ρωσία δεν είναι η "Ενωμένη Ρωσία" του κόμματος του Πούτιν, αλλά ένα συνονθύλευμα τοπικών δυνάστων. Ο Πούτιν έχει παραδώσει τη χώρα σε πολέμαρχους, σε αρχηγούς μαφίας, οι οποίοι είναι ελεύθεροι να παχαίνουν υπό τον όρο ότι θα στέλνουν τακτικά "κασέτες", αυτή είναι η λέξη, νομίζω, στη Μόσχα, όπου υπάρχει η υπηρεσία της διοίκησης του Προέδρου που φροντίζει γι' αυτό, για τη συλλογή των "κασετών", από όλη τη χώρα, γιατί, ναι, είναι ακριβώς όπως τα υποαφεντικά της μαφίας που πλήρωναν το ποσοστό τους στον αρχηγό της οικογένειας. Και αυτή είναι η Ρωσία. Αυτοί, οι βιαστές, οι δολοφόνοι, μόνα αυτά ξέρουν- συν ο αλκοολισμός, σε διαστάσεις που δεν μπορούμε εδώ να φανταστούμε. Και φτάνουν στην Ουκρανία: γι' αυτούς, στο Ελντοράντο, και εκεί, τους κυριεύει το μίσος, και εξαγριώνονται, και διασκεδάζουν και περνάνε καλά. Και η βία του στρατού ως τέτοια, η οποία είναι ένα από τα βασικά όπλα της βαθιάς πλύσης εγκεφάλου, αυτή η ενδημική βία, η οποία σκοτώνει, ακόμη και σε περιόδους ειρήνης, χιλιάδες νέους ανθρώπους κάθε χρόνο. Ακριβώς επειδή δεν μπορούν να αντέξουν τη λεγόμενη "dedovshchina" - τα συστηματικά καψόνια.
Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Όσο περισσότερο σκοτώνουν, τόσο πιο καλυμμένοι είναι, και τόσο περισσότερο μπορούν να συνεχίσουν τον πόλεμο. Γιατί, μετά από αυτούς τους παροξυσμούς, ποια ειρήνη είναι δυνατή; Ποια ειρήνη, πρώτα απ' όλα σε μια εντελώς κατεστραμμένη χώρα, μια χώρα στην οποία θα χρειαστούν χρόνια μόνο για να καθαριστούν οι νάρκες (δεν μιλάω για ανοικοδόμηση), δηλαδή για να επιστρέψουν οι άνθρωποι στα σπίτια τους; - Ποιος καλύτερος τρόπος για να καταστραφεί η χώρα από το να γίνει αυτό; Και το χειρότερο: όσο περισσότερο τα κάνουν, τόσο πιο ασφαλείς αισθάνονται. Θα κρυφτούν στη Ρωσία, και στη Ρωσία, τι; Ποιος θα εισβάλει στη Ρωσία για να τους αναζητήσει - παρόλο που, με τεχνικές που μας φαίνονται αστείες, μπορούμε να τους γνωρίζουμε όλους, με το όνομα και το επώνυμό τους, με, ναι, με γεωγραφικό εντοπισμό σε πραγματικό χρόνο. Ενάντια σε αυτό τι μπορείς να κάνεις;
Τα κάνουν αυτά επειδή θέλουν να κερδίσουν τον πόλεμο που χάνουν, μόνο και μόνο για να καταστρέφουν. Επειδή αυτό είναι το μόνο που ξέρουν να κάνουν και αυτό είναι το μόνο που θέλουν.
Και γι' αυτό πρέπει να τους καταστρέψουμε, όλους. Γι' αυτό πρέπει, ναι, το συντομότερο δυνατό - δεν ξέρω πόσο καιρό θα πάρει - τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν στη Ρωσία, αυτό το καθεστώς μαφιόζικης τρομοκρατίας πρέπει να καταρρεύσει οριστικά. Κι αυτό είναι μία άλλη πλευρά του τρόμου: πώς μπορεί να καταρρεύσει; Με εξωτερικό πόλεμο; Όχι, ασφαλώς, ακόμη κι αν η Ρωσία χάσει στρατιωτικά αυτόν τον πόλεμο. Από έναν εσωτερικό πόλεμο; Ίσως. Με χιλιάδες και χιλιάδες θανάτους. Γιατί τότε ο Πούτιν, ακόμη κι αν καταστραφεί, θα νικήσει, όπως νίκησε ο Χίτλερ, αυτοκτονώντας στο καταφύγιό του, με τον θάνατό του να εξουσιάζει γενιές ολόκληρες.
*
Τηλεοράσεις, ηλεκτρικά πατίνια, μπαταρίες αυτοκινήτων, εξοπλισμός ψαρέματος... Στο βίντεο, τα λεηλατημένα, ασυνήθιστα μερικές φορές, αντικείμενα μπαινοβγαίνουν ασταμάτητα. Με παραδειγματική οργάνωση. Οι στρατιώτες πηγαίνουν στα ταχυδρομεία της πόλης Mazyr, στο Νότο της Λευκορωσίας, περίπου τριάντα χιλιόμετρα από τα ουκρανικά σύνορα. Στη συνέχεια στέλνουν τα συσκευασμένα κλοπιμαία στις περιοχές της Ρωσίας όπου μένουν. Μέσα σε μία μόνο μέρα, περισσότεροι από δύο τόνοι αντικειμένων που κλάπηκαν στην Ουκρανία από τις ρωσικές δυνάμεις πέρασαν από ένα μικρό ταχυδρομείο στο δρόμο τους προς τη Ρωσία. Αυτές οι εντυπωσιακές εικόνες από το απόγευμα της 2ας Απριλίου ανακτήθηκαν και αναρτήθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα από ακτιβιστές του Hajun Project.
Το τρίωρο αυτό βίντεο, το οποίο αριθμεί πλέον περισσότερες από ένα εκατομμύριο προβολές, δείχνει Ρώσους στρατιώτες να διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Κάποιοι φορούν το έμβλημα του 56ου συντάγματος αεροπορικής επίθεσης των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Στο βάθος, κουτιά και σακούλες συσσωρεύονται στο δωμάτιο. Ο ένας μετά τον άλλον, οι στρατιώτες δίνουν τα στοιχεία τους στο γκισέ, επιτρεποντάς μας έτσι να ακούσουμε τα ονόματα και τις διευθύνσεις τους, καθώς και τα είδη των αντικειμένων που αποστέλλονται. Τα δέματα, τα οποία κυμαίνονται από 40 έως 450 κιλά, πηγαίνουν στη Ρωσία μέσω της ρωσικής υπηρεσίας ταχυμεταφορών CDEK, η οποία εξυπηρετεί 36.000 σημεία στη χώρα. Η πλειονότητά τους πηγαίνει στην περιοχή των Αλτάι στη νότια Σιβηρία, απ' όπου προέρχονται οι περισσότεροι στρατιώτες στο βίντεο.
Τις τελευταίες εβδομάδες, η Λευκορωσία φαίνεται να έχει γίνει το κέντρο διακίνησης των λεηλατημένων αντικειμένων στην Ουκρανία, τόσο από τα διαμερίσματα των πολιτών όσο και από τα καταστήματα. Ωστόσο, η λεηλασία απαγορεύεται από το διεθνές δίκαιο και θεωρείται έγκλημα πολέμου. Μπουκάλια με αλκοόλ, ηλεκτρονικός εξοπλισμός, κοσμήματα, ακόμη και παιδικά παιχνίδια είναι αντικείμενα που μπορούν να φανούν δελεαστικά. Στα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης και στα κοινωνικά δίκτυα, οι μαρτυρίες πληθαίνουν. Όπως αυτή της δημοσιογράφου Anastasiia Lapatina, η οποία αφηγείται τη λεηλασία του σπιτιού της οικογένειάς της: "Πήραν τον υπολογιστή της μαμάς, όλα τα παπούτσια της, τη φωτογραφική της μηχανή - ένα δώρο από τον μπαμπά, ο οποίος πέθανε το 2017. Ένας Θεός ξέρει τι άλλο πήραν. Φανταστείτε ένα μέρος όπου μεγαλώσατε και ζήσατε τις καλύτερες στιγμές σας να το ρημάζουν με αυτόν τον τρόπο".
'Εχοντας υποκλέψει συνομιλίες Ρώσων στρατιωτών που ανέφεραν λεπτομερώς μέσω τηλεφώνου στους συγγενείς τους τι πράγματα είχαν κλέψει στην Ουκρανία, οι ουκρανικές υπηρεσίες πληροφοριών είχαν διαβεβαιώσει στις αρχές Απριλίου ότι στήνονταν αγορές σε πόλεις της Λευκορωσίας, ώστε οι στρατιώτες να μπορούν να πωλούν τα κλεμμένα που δεν ήθελαν να στείλουν στην πατρίδα τους. Στη μικρή πόλη Mazyr, ρωσικά στρατιωτικά φορτηγά, σύμφωνα με παρατηρήσεις των ουκρανικών υπηρεσιών πληροφοριών, φαίνεται πως πηγαινοέρχονται τακτικά μεταξύ Ουκρανίας και Λευκορωσίας, για να επιτρέψουν στους στρατιώτες να μπορούν να ξεφορτώνουν τα λεηλατημένα αντικείμενα.
Όσο για τους στρατιώτες στις εικόνες της 2ας Απριλίου, αναγνωρίστηκαν με τη χρήση εργαλείων αναγνώρισης προσώπου, όπως το ρωσικό λογισμικό FindClone. Τα προσωπικά τους δεδομένα αποκαλύφθηκαν στη συνέχεια από τις υπηρεσίες πληροφοριών και τους ακτιβιστές. Ο Ουκρανός αναπληρωτής πρωθυπουργός Mykhailo Fedorov έχει δώσει μεγάλη έμφαση στα ψηφιακά εργαλεία για να πιέσει τη Ρωσία. Είπε στο Facebook: "Η τεχνολογία μπορεί να βρει τους πάντες. Δεν θα συγχωρήσουμε ποτέ. Λήστεψαν και σκότωσαν πολίτες και μετά έστειλαν όλα τα λάφυρα στις οικογένειές τους".
Αλλά η παρουσία των Ρώσων στρατιωτών στο Mazyr θα μπορούσε να είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου των λεηλασιών στην Ουκρανία, οι οποίες θα μπορούσαν να αφορούν κι άλλες περιοχές στις οποίες δραστηριοποιούνται οι Ρώσοι, όπως ο Νότος της χώρας. Προς το παρόν, είναι δύσκολο να εξακριβωθεί η ακριβής προέλευση των αντικειμένων και αν αυτά τα εγκλήματα πολέμου είναι έργο ενός οργανωμένου συστήματος πέρα από μεμονωμένες πρακτικές.
Η λίστα που έδωσε το Hajun Project με τους Ρώσους στρατιώτες που έστειλαν μεγάλα δέματα σε διάφορα μέρη της Ρωσικής Ομοσπονδίας, τα οποία σχεδόν σίγουρα περιείχαν όσα είχαν κλέψει στην Ουκρανία:
Kovalenko Yevgeny Yevgenievich sent 450 kg. of tools, music speakers, a table, a tent, etc. to Rubtsovsk. Phone number: +79130213100
Lazarev Artyom Petrovich sent 255 kg. of spare parts and an electric scooter to Rubtsovsk. Phone number: +79132257343
Nikolayev Pavel Aleksandrovich sent 205 kg. of tools, a TV and a chair to Rubtsovsk. Phone number: +79235652819
Serdtsev Andrei Nikolayevich sent 150 kg. of tools, clothes and a TV to Rubtsovsk. Phone number: +79831816692
Valiyev Georgy Muratovich sent 150 kg. of tools and clothes to Rubtsovsk. Phone number: +79133660555
Stepanov Nikolai Nikolayevich sent 140 kg. of spare parts and air conditioners to Ussuriysk. Phone number: +89146747822
Kanbolatov Eldar Arslanovich sent 140 kg. of tools and clothes to Rubtsovsk. Phone number: +79230096646
Zhukovsky Roman Aleksandrovich sent 130 kg. of tools, clothes and a TV to Rubtsovsk. Phone number: +79133615429
Chuchalin Yevgeny Viktorovich sent 100 kg. of tools, clothes and a few TVs to Rubtsovsk. Phone number: +79230018617
Voloshchuk Ivan Ivanovich sent 95 kg. tools, clothes and a TV to Rubtsovsk. Phone number: +79627939791 (wife’s/mother’s phone number)
Kolotsei Sergey Aleksandrovich sent a 90 kg. trunk lid to Ulyanovsk. Phone number: +79378814554 (relative’s number)
Yushin Vladimir Sergeyevich sent 85 kg of clothes to Chita. Phone number: +79243830515
Grigorian Artur Ashotovich sent 60 kg. of clothes, batteries and spare parts for PC to Gornyak. Phone number: +79831066239
Shulaikin Nikolai Nikolayevich sent 60 kg. of clothes and fishing supplies to Birobidzhan. Phone number: +79142155101
Datsyuk Ivan Andreyevich sent 60 kg of clothes to Rubtsovsk. Phone number: +79137976731
Kuzmin Igor Sergeyevich sent 50 kg. of tools and clothes to Rubtsovsk. Phone number: +79236497934
