Τέλος Αυγούστου στη Νίσυρο
Τέλη Αυγούστου, αντιγράφοντας από πινακίδα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Νισύρου: Φασί δε την Νίσυρον απόθραυσμα είναι της Κω προσθέντες και μύθον ότι Ποσειδών διώκων ένα των γιγάντων Πολυβώτην αποθραύσας τη τριαίνη τρύφος της Κω επ αυτόν βάλοι και γένοιτο νήσος το βληθέν η Νίσυρος υποκείμενον έχουσα εναυτή τον γίγαντα ], Στράβων Χ, 489.
Σε ελεύθερη απόδοση: Την περίοδο της Γιγαντομαχίας, ο Ποσειδώνας έφτασε στην Κω καταδιώκοντας τον Γίγαντα Πολυβώτη. Στην Προσπάθεια του να τον εξοντώσει απέκοψε ένα κομμάτι της Κωακής Γής και το εκτόξευσε στον Πολυβώτη, το οποίο και τον καταπλάκωσε. Αυτό το κομμάτι της Γης θεωρείται ότι είναι η Νίσυρος.
Κεντρικός κρατήρας στο Λακκί –τη λεκάνη με τους κρατήρες του νησιού– είναι ο Στέφανος, μικρός και μεγάλος Πολυβώτης οι δύο μικρότεροι στη βόρεια πλευρά. Εκτός από την έντονη μυρωδιά (θειάφι ανάμεικτη με κλούβιου αυγού) το όλο πεδίο είναι ό,τι πιο κοντά σε μια μεσογειακή απόδοση του πλανήτη Άρη.
Συνοδευτικά η νησίδα Γυαλί, (η δωδεκανησιακή εκδοχή του Λαυρίου με εξόρυξη ελαφρόπτερας), τα Λουτρά, ο Αντρίκος και γάτες, πολλές γάτες.
