Άριστα 10
Στο πρωινό μακροβούτι, μπερδεύτηκα κάπως. Σα να ήμουν στην Ομπρέλα, μικρό παιδί, η ίδια αίσθηση της καθαρής θάλασσας. Μεγάλη ανακούφιση, σχεδόν ευτυχία. Και μια διαπίστωση (θυμοσοφίες του γέροντα που ενδεχομένως είναι γτπ, αλλά τις χρειάζεται ο νους για να εξηγήσει το χαμό των εξελίξεων που χτυπάει αστροπελεκηδόν τον άνθρωπο- κυρίως το κορμάκι του): Καμμιά από τις ενήλικες ευτυχίες, τις νοθευμένες με πανουργία και στόχους, δεν μπορεί να συγκριθεί με την καθαρή, αστόχαστη ευτυχία που νοιώσαμε παιδιά.
Άριστα 10, η ζωή μου σήμερα!
