Ζωές
Ο Γιωργάκης, η μάνα του η Νικολίτσα («βράχος!») κι ο μεγαλύτερος αδελφός του, σε μια θάλασσα έξω από την Πάτρα. Τέλη δεκαετίας '50. Κομμουνίστρια με περγαμηνές από την Λευκάδα, δίχως άντρα, μεγάλωσε τα παιδιά της ξενοπλένοντας.
Μου την έστειλε μόλις στο facebook, επειδή τον ρώτησα πάνω απ΄το σεβίτσε, αν την σκέφτεται και πώς, 3 χρόνια μετά το θάνατό της. («Την σκέφτομαι», απάντησε, «αλλά χωρίς θεατρικότητες... Είναι εκεί, ένα κιβώτιο στο δωμάτιο που την περιέχει, ούτε το ανοίγω ούτε το κλείνω»).
Μια ολόκληρη εποχή σε αυτή τη φωτογραφία, τόσο ανυπόστατη πια, που μοιάζει με ταινία, ψεύτικη.
Για ορισμένους, όμως, αυτό ήταν η ζωή τους.
