» Συγκίνησηκαι δέος για τη Μήδεια του Παπαϊωάννου.Δεν την είχα δει στο παλιό της ανέβασμακαι το τράνταγμα ήταν διπλό. Ο Παπαϊωάννουδεν είναι στο απυρόβλητο, όπως νομίζουνκάποιοι. Έχει δικαίωμα στην αποτυχία,την καλλιτεχνική και την εμπορική. Δεντου έχει συμβεί όμως τίποτε από τα δυο.Αντίθετα, επελαύνει με μια τσαρουχική,αρχαϊκή, οπερετική, δραματική χορογραφίαπου τρυπάει τις πλούσιες αναφορές τηςκαι γίνεται ένα vigormortis(με σκηνοθετική rigeur)θρίλερ με λυρικό σασπένς, εντελώς δικότου, ένα πανκ τρίπτυχο μύθων-ενστίκτων-θανάτουτου πολιτισμού. Είναι το μόνο θέαμα πουέχω δει από Έλληνα που συνορεύει μεσυμφωνία. Αρμονική και ταραγμένη. Καιη Ευαγγελία Ράντου, η Μήδεια, πέρα απόλόγια, αποκάλυψη, αγέλαστη, ακροβατούσεστο κενό του τεράστιου δράματος μετέρατα να την περιμένουν εντός καιεκτός της. Τον ευχαριστώ τον Παπαϊωάννουιδιαίτερα για τον Μουρνάου (τα αλυχτά,τους stroboσπασμούς, το ασπρόμαυρο ρίγος) που μουπροσέφερε στην αρχή του έργου - είχα νασυναντήσω το Γερμανό Θεό εδώ και μερικάχρόνια, όταν είδα σε DVDτο Tabu,το τελικό πετάρισμα της ψυχής του σταγυμνά κορμιά των χαρούμενων ιθαγενώνστις νότιες θάλασσες.
»Και όποτετυχαίνει να πρέπει να απαντήσω στοκλασικό κι ενοχλητικό ερώτημα που δενέχει απάντηση, ποιες είναι οι καλύτερεςταινίες όλων των εποχών, ή ακόμηχειρότερα, να επιλέξω μια, πάντα ανόηταξεχνώ το Νοσφεράτου. Και την Αυγή, αυτότο υπέροχο βουβό, το ταξίδι από τη φάρμαστην πόλη και πάλι πίσω, το ξεμυάλισμαενός λεβέντη από τη σειρήνα της νύχτας,και η επιστροφή στη γυναίκα του, από τηγεύση της τρέλας στη νηφαλιότητα τηςοικογενειακής έκτασης, η πρώτη τουαμερικανική ταινία, μια θάλασσα απόφώτα και σκιές, το κιαροσκούρο του σεμια σύνθεση που είναι απόκοσμα ευρωπαϊκήμε τη φλόγα όμως του νέου κόσμου, ταχώματα με την άσφαλτο και οι ζωντανοίμε τους νεκρούς.
»Ζόμπι καιστην Αθήνα. Το Κακό συνεχίζεται. ΟΓιώργος Νούσιας ξαναχτυπάει και η μόνηψυχαγωγική σπλάτερ ταινία που έχειγυριστεί στην Αθήνα τώρα και με μεγαλύτερομπάτζετ και την προσθήκη του Μπίλι Ζέιναπό τον Τιτανικό (και ελπίζω να μην έχειχάσει τη διάθεσή του για πλάκα καιτρομάρες) θέλει και περιμένει με χαράκαι τη δική σας συμμετοχή. Διαβάστελοιπόν: Την Κυριακή 12 Οκτωβρίου οιπρωταγωνιστές της ταινίας θέλουν νατους δαγκώσετε στην τελική μάχη τουσίκουελ του Κακού. Τα γυρίσματα είναιστον παλιό Ιππόδρομο στο Φάληρο, γωνίαΣυγγρού και Ποσειδώνος. Ραντεβού στη1 το μεσημέρι στο πάρκινγκ. Μην κουβαλήσετετσάντες και άλλα αντικείμενα προςφύλαξη. Το γύρισμα προβλέπεται νατελειώσει γύρω στις 7 το απόγευμα. Ένδυμαχαλαρό και πρόχειρο. Φάτους όλους.
»Χωρίς να έχωδει ούτε ένα καρέ από τη φετινή ελληνικήκινηματογραφική παραγωγή, είμαιαισιόδοξος έτσι που τη χάζευα στιςσελίδες του ειδικού τεύχους του«Αθηνοράματος» που επιμελήθηκανο Μήτσης και οι άλλοι συνεργάτες τουπεριοδικού. Έχουμε την άτυπη μονομαχίατου Αγγελόπουλου με τον Γαβρά στηνπρώτη του ελληνική συμπαραγωγή, μικρέςεναλλακτικές ιδέες με ωραία θέματα,δηλαδή τον Κούτρα, τον Φραντζή, τονΚώστα Ζάπα που είναι μια κατηγορία απόμόνος του τώρα που ο Μαζωμένος αποφάσισενα κάνει κάτι πιο mainstream,την Αλεξανδράκη που φτιάχνει ταιδιοσυγκρασιακά της εργόχειρα στηνπεριφέρεια, την επιστροφή του Λάνθιμουπου η προηγούμενη ταινία του με είχεκερδίσει, τα μικροαστικά, τα μεσοαστικά,την παλιά φρουρά, τον Λυκουρέση, τονΜαραγκό, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, τονΝίκο Παναγιωτόπουλο που η ταινία τουΑθήνα-Κωνσταντινούπολη θα μπορούσε νασυνδυάζει χιούμορ και περιήγηση στούφος του Αυτή η Νύχτα Μένει, και φυσικάτα εμπορικά και τις κωμωδίες, που είναισυνήθως ένα και το αυτό. Έχουμε τηνανάσταση της Φίνος με τον Ηλία του 16ου,το ensembleτων Ρέππα-Παπαθανασίου που έχει τρομερόpremise,και πολλά άλλα που ελπίζω να έχουνωριμάσει στις προθέσεις και στη σεναριακήτους τοποθέτηση. Με λίγα λόγια παρατήρησαμια πλούσια παραγωγή που καλύπτει όλατα γούστα. Το μόνο που λείπει είναι ημεγάλη ελληνοκεντρική παραγωγή. Ε, αςκάνουμε κι ένα διάλειμμα, νομίζω πως οΠαντελής Βούλγαρης θα μας αποζημιώσειτου χρόνου και ο Σμαραγδής ήδη ψάχνειγια το νέο του φιλμ. Δεν ξέρω αν θέλω ναείναι καλύτερα τα πράγματα, αλλά παρακάτωαπό την περσινή χρονιά, δύσκολα θα πάμε.
σχόλια