Κλείσαμε δέκα χρόνια από την προβολή του Safe Sex, της ταινίας που άλλαξε τον χάρτη του νέου ελληνικού σινεμά. Όσο κι αν παραπονιούνται από ενόχληση οι δημιουργοί δραματικών και πιο δύσπεπτων ταινιών, αν δεν ήταν το Safe Sex, ανεξάρτητα από την αξία του, πολλές από αυτές δεν θα είχαν καν γυριστεί, μιας και το κοινό γύριζε επιδεικτικά την πλάτη σε ό,τι ελληνικό σχετιζόταν με το σινεμά, θεωρώντας το ανυπόληπτο και ύποπτο αφόρητης ανίας και δηθενιάς. Η κωμωδία αποσπασματικής πλοκής των Ρέππα-Παπαθανασίου αποτέλεσε εισπρακτικό φαινόμενο και αξιοποίησε μια διπλή τάση της αγοράς: την έκρηξη των πολυκινηματογράφων και την αγάπη του μεγάλου κοινού στα αστέρια της ιδιωτικής τηλεόρασης. Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, θεατρικούς ηθοποιούς που είχαν κυρίως διακριθεί στην κωμωδία και μπήκαν στα σπίτια από την τηλεόραση, γέμισε τα multiplex και δημιούργησε μια τάση από το μηδέν. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί πέρασαν κι αυτοί έναν μικρό μήνα του μέλιτος με τον φυσικό τους αντίπαλο, αγκαλιάζοντας όχι μόνο ως χορηγοί επικοινωνίας αλλά και ως παραγωγοί μια σειρά από ταινίες, που εκτείνονταν από το Γέλιο βγήκε από τον παράδεισο μέχρι το Beautiful People, που ουδεμία σχέση είχε με κωμωδία, αλλά τρύπωσε στη φόρα. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, τα κανάλια απογοητεύτηκαν και βασικά αποχώρησαν από την ολισθηρή διαδικασία της χρηματοδότησης.
Ακολούθησε ο μιμητισμός, αν και όχι ακριβώς στο ύφος του δημιουργικού διδύμου, καθώς δεν είναι εύκολο να κοπιαριστεί η γραφή τους. Μετά το μπουμ, παρατηρήθηκε γενική κάμψη και οι περισσότεροι βιαστήκαμε να προβλέψουμε τον κορεσμό και την αποσύνθεση ενός είδους που κάλυψε την ανάγκη ανθρώπων που δεν είχαν τη συνήθεια να πηγαίνουν σινεμά, και ειδικά σε ελληνικές ταινίες. Διαψευστήκαμε εν μέρει. Όπως συνήθως συμβαίνει με τα απογειωτικά φαινόμενα, μετά την ύφεση έπεται η σοφότερη επιλογή, προϊόν λογιστικής ψυχραιμίας.
Η δεύτερη άνοιξη ήρθε με το νέο ρεκόρ, από τις Σειρήνες του Αιγαίου. Από τότε, κωμωδίες που λίγο πολύ επιθυμούν να μπάσουν τον κόσμο της επαρχίας και των εμπορικών κέντρων στις αίθουσες έρχονται σε σταθερό ρυθμό - το Bank Bang και το Πεθαίνω για σένα είχαν έξυπνα στοιχεία και άρεσαν. Πρόσφατα είδαμε και περίπου ξεχάσαμε το Όλα θα πάνε καλά, το Γκίνες, το Στο βάθος κήπος και στις επόμενες εβδομάδες αναμένονται η Κληρονόμος, η Νήσος, και στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς το I love Καρδίτσα. Με τη δραματική μείωση των σίριαλ, οι κινηματογραφικοί παραγωγοί μπορούν να προσελκύσουν πιο ξεκούραστους ηθοποιούς, άρα και πιο πρόθυμους να δουλέψουν full time για μια ταινία και να εκμεταλλευτούν την τρύπα της μυθοπλασίας στην ελληνική show business.
Στο μεταξύ, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, οι άνθρωποι του σινεμά πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και η νέα (όχι πως υπήρχε και παλιότερη) Ακαδημία Κινηματογράφου είναι γεγονός επίσημο και με τη βούλα. Με επίτιμα μέλη τους Κακογιάννη, Γαβρά, Κούνδουρο και Κατσουρίδη, έχει ήδη προσωρινό Διοικητικό Συμβούλιο μέχρι τις πρώτες εκλογές στις 21 του μηνός και φιλοδοξεί να δώσει τα βραβεία κάπου στον Απρίλιο. Σε αντίθεση με τις αντίστοιχες Ακαδημίες άλλων χωρών, θα περιλαμβάνει και κριτικούς κινηματογράφου και φυσικά, τα βραβεία σε όλους τους επαγγελματικούς τομείς δεν θα συνοδεύονται από χρηματικό έπαθλο. Επηρεασμένη από την κίνηση της Ομίχλης, σχηματίστηκε στο περιθώριο των σωματείων και των κρατικών διεργασιών, με συνοπτικές και ταχύτατες διαδικασίες και δίχως περιττή γραφειοκρατία, δείχνοντας τον δρόμο της δράσης στον κύριο Γερουλάνο, ο οποίος ομιλεί συνετά αλλά βρίσκεται σε στάση αναμονής, προφανώς θεωρώντας πως πρώτα πρέπει να ακούσει και να δει και μετά να αποφασίσει. Οι εξελίξεις όμως για πρώτη φορά τρέχουν πραγματικά. Αγκαλιάζοντας όλους τους ενεργούς επαγγελματίες του ελληνικού σινεμά, αυτούς που αποδεδειγμένα έχουν δουλέψει και δουλεύουν ακόμη στον χώρο, η νεοσύστατη Ακαδημία θα έχει ευρύ έμψυχο δυναμικό (συνεπώς, περιορίζει το κάθε λογής μαγείρεμα, θεωρητικά και στατιστικά μιλώντας) και δίνει ελπίδες πως θα κάνει παραπάνω πράγματα από το να τιμήσει τους καλύτερους της χρονιάς. Η εκπαίδευση αποτελεί μέρος του όρου «ακαδημία».
σχόλια