» Παρά τον απειλητικό καιρό, που φέτος έχει πλήξει όλα τα θερινά, και μιαμουδιασμένη αρχή τις δύο πρώτες μέρες, το Ταινιόραμα που οργανώσαμε στο σινέΔεξαμενή πήγε καλά και μας χαροποίησε, για το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή τωναναγνωστών της LIFO. Ειδικάτο Σάββατο, με την προβολή του Death Proof του Ταραντίνο, έγινε το αδιαχώρητο, με κόσμο να παρακαλεί να μπει και ναπληρώσει γιατί δεν ήξερε το σύστημα με τα sms και δεν είχε προμηθευτεί τηνεφημερίδα. Στο τέλος χειροκρότησαν, όπως ακριβώς και στην πρώτη ευρωπαϊκήπροβολή στις Κάννες.
»Δεν μπορώ να συμφωνήσω πως το καλοκαίρι παίζονται μόνοσκουπίδια, όσο κι αν εμείς οι κριτικοί κλαιγόμαστε και ξεβολευόμαστε, μαθημένοιστις 10 συνολικά ταινίες πρώτης προβολής που έβγαιναν πριν από μια δεκαετία.Και στη χειμερινή σεζόν βγαίνουν τίτλοι που αρμόζουν περισσότερο στις προθήκεςτων βιντεοκλάμπ, ή φιλμ που στριμώχνονται στην τούρλα, μόνο και μόνο γιατίυπάρχει συμβατική υποχρέωση να διανεμηθούν στις αίθουσες πρώτα- σε εύθετο χρόνοπου καθορίζεται από την έξοδό τους και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.Το καλοκαίρι που διανύουμε, υπάρχουν μικρές και τεράστιες ταινίες, πολύ καλέςκαι κάκιστες, μια δικαιοσύνη στην κατανομή και παράλληλα μιά πιεστικήυπενθύμιση πως αν τα εισητήρια πρέπει να φανούν περισσότερα στη σούμα τηςχρονιάς, μόνο από τους περισσότερους προσφερόμενους τίτλους είναι εφικτό κάτιτέτοιο. Έπειτα, έχουν δημιουργηθεί αρκετές μικρότερες εταιρείες που κι αυτέςπαρουσιάζουν ταινίες και δεν έχουν την ευελιξία ιδιόκτητων ή καπαρωμένωναιθουσών τον χειμώνα για να παίξουν μπάλα όπως και όποτε θέλουν
» Αν όλα πάνε καλά, το Ταινιόραμα των αβάν πρεμιέρ θα επαναληφθεί με καλύτερηκαι πιο έγκαιρη οργάνωση από πλευράς μας, του χρόνου το καλοκαίρι. Όπως βγάζωαλλεργία στη λέξη φεστιβάλ, άλλη τόση έχω και στη λέξη θεσμός, όποτεχρησιμοποιείται επί ματαίω, γι' αυτό και δεν την προφέρω. Προτιμώ να πιστεύωπως με αυτη την εκδήλωση, οι αναγνώστες ενός εντύπου που ενδιαφέρεται για τοσινεμά και είναι ανοιχτό σε πολλά ρεύματα και όλες τις τάσεις, προσφέρει έναμικρό δώρο στους αναγνώστες και τους συγχρονίζει γύρω από την κοινή τους αγάπηγια τις ταινίες.
» Τελικά, διαπιστώνω πως μια ταινία έχει κοινό ακόμη και μετά θάνατον.Κλήθηκα να προλογίσω το Κάτω ο Έρωτας,του Πέιτον Ριντ, για το αφιέρωμα Σινεμάστο Πιάτο που οργανώνει ο Σάκης Παπακωνσταντίνου και η Γιόλα Χρηστούλα, πάλιστη Δεξαμενή και στο εστιατόριο Frame. Αυτό τον τεχνικολόρ και σινεμασκόπ φόρο τιμής στις σοφοστικέ σεξοκομεντίτου Ροκ Χάντσον και της Ντόρις Ντέι, είχε πρωτοβγεί στις αίθουσες το 2003 μεεκκωφαντική αδιαφορία από κριτικούς και θεατές ανά τον κόσμο. Ούτε και στοβίντεο είχε δουλέψει ιδιαίτερα, παρά την ενεργητική παρουσία της Ρενέ Ζελβέγκερκαι του Γιούαν Μακγρέγκορ, τα εξωφρενικά κοστούμια και τα ζαχαρωτά 60ς σκηνικά.Κοινώς, DOA. Πέθανε άμα τη αφίξει, άκλαυτηκαι ατραγούδιστη. Την περασμένη Δευτέρα, κάτω από την οργάνωση της εκδήλωσηςκαι το δέλεαρ του νεϋορκέζικου δείπνου αμέσως μετά που επιμελήθηκε ο ΘύμιοςΒούλγαρης, με 27 ευρώ συνολική τιμή, περίπου 200 άτομα είδαν και καταχάρηκαντην ταινία και φαντάζομαι αναρωτήθηκαν γιατί δεν την είχαν πάρει χαμπάρι. Χειμώναείχε βγεί, με τη διαφήμισή της και τη σωστή προώθηση, αλλά δεν χτύπησε φλέβα.Σημασία έχει πως όσοι ήλθαν δεν το μετάνιωσαν, γέλασαν και διασκέδασαν- δενείναι για παραπάνω το εν λόγω φιλμ. Με καθυστέρηση 4 ετών, το κοινό ανέστησεένα νεκρό προϊόν που ανασύρθηκε από την Ταινιοθήκη της Ελλάδας, ούτε η εταιρείαδεν είχε την κόπια. Να πω την αμαρτία μου, δεν περίμενα πως θα εμφανίζοντανπάνω από 20 θεατές. Κι όμως. Η κατάλληλη αφορμή κρύβει πάντα ευχάριστεςεκπλήξεις.
σχόλια