Μαγικά ’60s

Μαγικά ’60s Facebook Twitter
1

Σαν μικρά, νοσταλγικά μανιτάρια ξεπήδησαν την τελευταία πενταετία τρεις αμερικανικές σειρές με φόντο αλλά και θέμα τη δεκαετία του '60. Για το «Mad Men» έχουν γραφεί ήδη πολλά. Ο πρωταγωνιστής, Ντον Ντρέιπερ, cool, διεισδυτικός και γοητευτικός, εκπροσωπεί τη μετάβαση του alpha male από τον πόλεμο και τον συντηρητισμό στη νέα κοινωνία. Με αργή εξέλιξη και καταπληκτική αναπαράσταση των χώρων και της εποχής, οι αλλαγές και οι επιπτώσεις περνούν διακριτικά στις ζωές της παρέας αυτής μέσα από τις μουσικές και τον οργανικό σχολιασμό στα γεγονότα, κάνοντας το «Mad Men» ένα χρονικό της δεκαετίας, εκτός από ένα δράμα που υπνωτίζει όποιον έχει μπει στον κόπο να το παρακολουθήσει με υπομονή. Τα βραβεία έπεσαν βροχή (για να είμαστε ειλικρινείς, θα έπρεπε να πάει για Όσκαρ αντί για Έμμυ, αν υπήρχε δικαιοσύνη) και, παρότι προβάλλεται σε καλωδιακό κανάλι, το AMC, η τηλεθέαση γιγαντώνεται όσο περνούν τα χρόνια. Στην έκτη του σεζόν, θεωρείται δίκαια κλασικό, ένας θρίαμβος της σκεπτόμενης τηλεόρασης έναντι της παρατεταμένης εφηβείας του σινεμά. Το βασικό του ατού είναι ότι, επειδή προβάλλεται από ένα κανάλι που βολεύεται με 1-3 εκατομμύρια τηλεθεατές για κάθε επεισόδιο, δεν φορτώνεται με το άγχος του ανταγωνισμού και έχει δώσει χρόνο για την ανάπτυξη και την εμβάθυνση των χαρακτήρων - στοιχεία που σπανίζουν επικίνδυνα σε ταινίες.

Αντίθετα, το «Pan-Am», βασισμένο σε χαρακτήρες που κινήθηκαν γύρω από την ιστορική αεροπορική εταιρεία, παίχτηκε στο ABC και δεν κατάφερε να στεριώσει, χάνοντας σταδιακά τους θεατές που το παρακολούθησαν στην αρχή, αλλά το βαρέθηκαν με την πάροδο των πρώτων εβδομάδων.

Το «Magic City» είναι ελαφρώς διαφορετική υπόθεση, μια πιο pulp διασταύρωση δράματος με θρίλερ, με αρκετό γυμνό και συνειδητή προσήλωση στη δράση - χωρίς αυτό να σημαίνει πως βλέπουμε περιπέτεια. Μοιάζει κάπως με το «Mad Men», κυρίως στην αρχική χρονική τοποθέτηση, αλλά με μια πρέζα από «Sopranos», καθώς τα '60s παραμένουν, οι γκάνγκστερ προστίθενται στην εξίσωση και το σκηνικό μετατοπίζεται από τη Νέα Υόρκη στο αμαρτωλό, νοτισμένο Μαϊάμι, την Πρωτοχρονιά του 1959, με τον Φρανκ Σινάτρα να ετοιμάζεται να εμφανιστεί σε ένα μεγάλο ξενοδοχειακό θέρετρο, ενώ μαίνεται μια δυναμική απεργία και ο Κάστρο όπου να 'ναι ανατρέπει τον Μπατίστα αλλά και τις ισορροπίες των Αμερικανών επιχειρηματιών στην Κούβα. Ο πρωταγωνιστής (Τζέφρι Ντιν Μόργκαν, γνωστός από το «Grey's Anatomy») είναι ο εβραϊκής καταγωγής ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου Μίραμαρ Πλάγια, ένας Τζορτζ Κλούνι της εποχής, με πανέμορφη νέα σύζυγο (Όλγα Κουριλένκο), μια μικρή κόρη και δύο νέους γιους από τον προηγούμενο γάμο του - ο ένας είναι καλό παιδί και ο άλλος ερωτύλος, που δυστυχώς γουστάρει τη σέξι σύζυγο του συνεταίρου του πατέρα του, ενός αυταρχικού, πάμπλουτου μαφιόζου (Ντάνι Χιούστον, γιος του θεϊκού bon vivant σκηνοθέτη Τζον, αδελφός της Αντζέλικα και εγγονός του Γουόλτερ, υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα για τον ρόλο), ονόματι «Χασάπης», που είναι ένας οξυδερκής καρχαρίας με αντίληψη και τάση αποκτήνωσης που ταιριάζουν σε παρακμιακό Ρωμαίο Αυτοκράτορα. Κι ενώ ο δημιουργός του «Mad Men», ο Μάθιου Γουάινερ, επιβεβαιώνει τη ρήση που λέει πως κάθε έργο εποχής ουσιαστικά «ανακρίνει» την εποχή υπό το πρίσμα των σημερινών δεδομένων, ο Μιτς Γκλέιζερ, ο άνθρωπος πίσω από τη «Μαγική Πόλη», δραματοποιεί προσωπικά βιώματα, καθώς άκουσε πολλές παρόμοιες ιστορίες και τις είδε με τα μάτια του όταν δούλευε από πιτσιρικάς ως παιδί για τα θελήματα σε ένα τέτοιο ξενοδοχείο στο Μαϊάμι. Όταν τον ρωτάνε για τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο σειρές, απαντά πως τον κολακεύει να βρίσκεται στην ίδια πλατφόρμα με ένα σίριαλ «υψηλής σύλληψης και εκτέλεσης», αλλά γι' αυτόν οι ομοιότητες σταματάνε στην εποχή.

Ο Γκλέιζερ δίνει τη δική του εξήγηση για την προτίμηση του κοινού στα '60s: «Οι θεατές έλκονται από την έλλειψη πολιτικής ορθότητας, τον πιο ελεύθερο τρόπο ζωής και την περισσότερη λάμψη. Επίσης, αν και προσωπικά πιστεύω πως η περίοδος που έζησα πιο έντονα ως νέος, δηλαδή η δεκαετία του '70, ήταν άγρια, γεμάτη ναρκωτικά και ακρότητες, πηγαίνοντας πίσω στο 1959 ανακάλυψα (γιατί ήμουν μόλις 7 ετών τότε) πως συνέβαιναν ανήκουστα πράγματα. Πόρνες νοίκιαζαν στασίδια στο μπαρ του ξενοδοχείου Φοντενεμπλό με τη σεζόν και μάνες με τις κόρες τους εκδίδονταν μαζί, χρησιμοποιώντας παιδικά καλλιστεία ως βιτρίνα». Ίσως είναι και κάτι ακόμα. Η δεκαετία του '60 υπήρξε μια συμπυκνωμένη φέτα ιστορίας με απίστευτη ποικιλία, σχιζοφρενική σχεδόν, και συναρπαστική για όλα τα γούστα. Το «Magic City» είναι ένα σέξι μωσαϊκό από υπόκοσμο, χυμώδεις γκόμενες και σκληρούς που κρύβουν την ηθική τους πίσω από το ύφος του σκληρού που πουλάει την ψυχή του και πληρώνει το τίμημα, σε ένα κυνήγι επιβίωσης και επιβολής. Δεν είναι έργο τέχνης αλλά κομμάτι καθαρής, διασκεδαστικής τηλεόρασης με πολλές αναφορές, τέλεια ρούχα, flashy αυτοκίνητα, συμμετρικές πόζες, λάγνα βλέμματα και ωραία κορμιά, ανενδοίαστη δοξολογία της καλλίγραμμης επιφάνειας, προφανής προσωπική επένδυση του Μιτς Γκλέιζερ και φόρος τιμής στους μυθικούς ήρωες της παιδικής του ηλικίας, που δεν είναι ούτε ενάρετοι ούτε παραδείγματα προς μίμηση. Γι' αυτό και τους αγαπάει η τηλεόραση.

Pulp Fiction
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ιστορίες Εγκλεισμού: H Berlinale στον ρυθμό του κορονοϊού

Pulp Fiction / Ιστορίες Εγκλεισμού: H Berlinale στον ρυθμό του κορονοϊού

Επαγγελματίες απ' όλο τον κόσμο έγιναν κοινωνοί ταινιών απ' όλο τον κόσμο, αψηφώντας μια επιδημία που ξεκινούσε τα φονικά της βήματα στην Ευρώπη, και απουσίαζε ο Ιρανός Μοχάμεντ Ρασούλοφ που έμελλε να κερδίσει το κορυφαίο βραβείο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεν Λόουτς: Τo μελό στην υπηρεσία του πολιτικού σινεμά

Αποκλειστική συνέντευξη / Κεν Λόουτς: Τo μελό στην υπηρεσία του πολιτικού σινεμά

Ο πολυβραβευμένος Βρετανός σκηνοθέτης Κεν Λόουτς μιλά αποκλειστικά για τη νέα του ταινία αλλά και για τη χρυσή ευκαιρία που του έδωσε η κρατική τηλεόραση να στρώσει μια μεγάλη καριέρα σε έναν χώρο που έχει καταληφθεί ανεπιστρεπτί από την εφηβοκεντρική ψυχαγωγία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Έργο χωρίς δημιουργό: η περίπτωση του Γερμανού σκηνοθέτη Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ

Pulp Fiction / Έργο χωρίς δημιουργό: η περίπτωση του Γερμανού σκηνοθέτη Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ

Ο σκηνοθέτης του εξαιρετικού «Οι ζωές των άλλων» και του «Μη χαμηλώνεις το βλέμμα», που προβάλλεται αυτές τις μέρες στις αίθουσες, μιλά στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
O Μίκης Θεοδωράκης στο σινεμά

Pulp Fiction / O Μίκης Θεοδωράκης στο σινεμά

Η συνεργασία του με τον Μιχάλη Κακογιάννη στις τρεις τραγωδίες, η προέλευση του πιο γνωστού μουσικού θέματος που συνέθεσε στην καριέρα του, που δεν είναι άλλο από το συρτάκι στον Ζορμπά, και η προοπτική μιας χολιγουντιανής σταδιοδρομίας που δεν συνέβη ποτέ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τσερνόμπιλ: το χρονικό μιας τραγωδίας έγινε μια εξαιρετική μίνι σειρά

TV & Media / Τσερνόμπιλ: το χρονικό μιας τραγωδίας έγινε μια εξαιρετική μίνι σειρά

Βουτηγμένο στον πράσινο, μουχλιασμένο τρόμο ενός Φίντσερ, μακάβρια κλειστοφοβικό, στημένο σαν προλεταριακή επιστημονική φαντασία, το «Τσερνόμπιλ» ποντάρει στο απροσποίητο σασπένς
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βέρνερ Χέρτσογκ: Ο μεγάλος τυχοδιώκτης του σινεμά στη Στέγη

Pulp Fiction / Βέρνερ Χέρτσογκ: Ο μεγάλος τυχοδιώκτης του σινεμά στη Στέγη

Ένας από τους πιο ασυμβίβαστους καλλιτέχνες της εποχής μας έρχεται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση για μια ζωντανή συζήτηση, ενώ μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες του θα προβάλλονται παράλληλα. Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος συγκεντρώνει μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για εκείνον και το έργο του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια