Το Νέο Ηράκλειο, από τη Μαίρη Ρετσίνα

Το Νέο Ηράκλειο, από τη Μαίρη Ρετσίνα Facebook Twitter
16
  • Μαίρη Ρετσίνα, παρουσιάστρια & ραδιοφωνική παραγωγόςΜένω στο Νέο Ηράκλειο, κοντά στα σύνορα με Καλογρέζα, πέντε λεπτά με τα πόδια από τoν Ηλεκτρικό, από την κάτω πλευρά του σταθμού. Και τονίζω το κάτω, γιατί σε όσους λέω πού μένω, μου απαντούν: «Α, εκεί στις καφετέριες». Όχι, παιδιά, δεν μένω στις καφετέριες, έχει κι άλλη πλευρά ο σταθμός. Αλλά και πολλές καφετέριες – να λέμε τις αλήθειες. «Μικρό χωριό» θα το χαρακτήριζα, αλλά με μια εσάνς εκμοντερνισμού, καθώς τώρα πια έχουμε και frozen yogurt.
  • Τα περισσότερα χειμωνιάτικα πρωινά η περιοχή μυρίζει ξύλο, χώμα και μια παιδική ανάμνηση, μάλλον από Πάσχα στο χωριό, έρχεται αυτόματα στο μυαλό μου. Βγάζει ένα συναίσθημα ασφάλειας. Ξέρεις ότι εδώ είναι το σπίτι σου. Με άλλα λόγια, εδώ στη γειτονιά έχει πουλάκια, πεύκα, νεραντζιές, γλυκούλες γιαγιάδες με καροτσάκια και, πάνω απ' όλα, ησυχία, εκτός από τις μέρες που κάνει πάρτι ο απέναντι.
  • Μου αρέσει πάρα πολύ να πίνω καφέ στην Essence, στον σταθμό του Ηρακλείου, καταρχάς επειδή φτιάχνει εξαιρετικό καπουτσίνο και επειδή στο εσωτερικό της έχει μικρά κουκλόσπιτα βασισμένα σε παραμύθια, όπως η Κοκκινοσκουφίτσα – άλλωστε, και το ίδιο το μαγαζί είναι σαν κουκλόσπιτο. Επίσης, αγαπώ πολύ τα μικρά καφενεία της γειτονιάς που τα βλέπω από μικρό παιδί και είναι γεμάτα με κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ, και μάλιστα με τους ίδιους ανθρώπους. Αναρωτιέμαι τι μπορεί να λένε κάθε μέρα, τόσες ώρες.
  • Λίγο πιο πάνω από το σπίτι μου είναι η πρώην πλατεία Όθωνος, νυν Μανδηλαρά. Μια μικρή πλατεία με τα δέντρα, τα μεζεδοπωλεία, τις κούνιες, τα ποδήλατά της... Πάντα μου άρεσε να κάνω τον κύκλο της και μετά να χάνομαι στα στενά μέχρι τη Μαρίνου Αντύπα, παράλληλα με τις γραμμές του τρένου και το ΟΑΚΑ.
Το Νέο Ηράκλειο, από τη Μαίρη Ρετσίνα Facebook Twitter
Η οδός Μαρίνου Αντύπα
  • Ανάμεσα στις οδούς Γαλήνης και Σοφίας βρίσκεται το γνωστό πολιτιστικό κέντρο «Βίλα Στέλλα». Πολλοί μπορεί να θυμούνται το όνομα από την κατάληψη του 1981. Ένα παλιό εγκαταλελειμμένο διατηρητέο που έχει μεταμορφωθεί σε ένα σύμβολο πολιτιστικής προβολής.
  • Αυτήν τη στιγμή, η μασκότ της γειτονιάς είναι ο Νικόλας. Ο Νικόλας λοιπόν είναι παπαγάλος από αυτούς που έχουν και γνώμη. Πέρα από το καθημερινό σφύριγμα, φωνάζει όλη μέρα τα ονόματα των αφεντικών του, και μάλιστα τους μαλώνει όταν καβγαδίζουν. Πρόσφατα ο Νικόλας εκλάπη κι έπεσε πλερέζα στη γειτονιά. Γείτονες, συγγενείς, γνωστοί, όλοι ψάχναμε τον παπαγάλο. Τελικά, μια γριούλα που έμενε δίπλα στους δράστες ειδοποίησε τους ιδιοκτήτες και τώρα ο Νικόλας είναι καθημερινά μαζί μας με αυτό το ευχάριστο σφύριγμα που σε ξυπνάει ακόμα και τις Κυριακές στις 08.00.
  • Προσωπικά, είμαι μεγάλη θαυμάστρια του κυρίου «Τα καρπούζια του Βαγγέλη είναι ζάχαρη και μέλι», ο οποίος ενίοτε πουλάει και σαρακοστιανά, φανουρόπιτες και οτιδήποτε άλλο δεν ταιριάζει με το καρπούζι. Δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική του, αλλά είμαι true fan.
  • Έχω συνδυάσει τη γειτονιά μου με το τραγούδι «Besame Mucho».Το τραγουδάει τα Σαββατοκύριακα ένας κύριος με ακορντεόν εδώ και χρόνια. Μόνο αυτό το τραγούδι, στο repeat. Το βρίσκω φοβερά ρομαντικό.
Η Γειτονιά μου
16

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Η Γειτονιά μου / Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Φάνης Παυλόπουλος, ηθοποιός. Αν μπορούσε θα καθάριζε κάθε μέρα την Πλατεία, θα έβαζε μια τάξη στην πιάτσα των ταξί και θα έφτιαχνε έναν ελεγχόμενο χώρο για τους χρήστες. Ακούει κανείς;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Η Γειτονιά μου / Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Ο stand up comedian μιλά γλυκόπικρα για τη γειτονιά της καμίας αρχιτεκτονικής, του γκρίζου και των παραλληλόγραμμων κτιρίων, που, όμως φιλοξένησε τα πρώτα παιδικά του παιχνίδια στους δρόμους της
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Η Γειτονιά μου / O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Συγγραφέας, αγαπά να περπατά παράλληλα με τις γραμμές του τρένου, να πίνει τσίπουρο με μεζέ στο «Μανταλάκι», να βλέπει το σούρουπο στις μπασκέτες των Τριών Αστέρων
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

11 σχόλια
Έζησα στο Ν. Ηράκλειο έξι χρόνια. Από το 2006 ως το 2012. Εκεί ηταν το πρώτο μου σπίτι μετά το πατρικό μου. Στο Ν. Κόσμο μεγάλωσα. Μετακομίζοντας εκεί μου φάνηκε πραγματικά ότι πήγα στην εξοχή. Πράσινο, πουλακια... ο Βαγγέλης βεβαίως-βεβαίως! Και τονίζω κι εγω πως εμενα στην κάτω πλευρά του σταθμού κοντά στη Μανδηλαρά. Τώρα χρειάστηκε να μετακομίσω πάλι σε μια ακομη "καλύτερη" περιοχή, αλλά το Ηράκλειο δε μπορω, και δε θέλω, να το βγάλω απο την ψυχή μου!...
η Βίλλα Στέλλα δεν ηταν εγκαταλειμένο διατηρητέο.. Ηταν διατηρητέο πού το έκανε δωρεα η Στελλα (δεν ξερω το επώνυμο) στον Δήμο.. Εκείνη την εποχή, το πρωτο πού σκεφτηκε ο δήμος ήταν πως θα λαμογιάσει την/με την βιλλα Στελλα και άρχισαν τα σχέδια.. Οπως στο Μαριχουάνα Στοπ.. να το κάνουμε μπαρ.. Οχι να το κάνουμε καφέ.. γιατι να το κάνουμε καφέ? Δε συμφέρει.. Και τι συμφέρει? να το κάνουμε τεκέ.. Με αυτά και με αυτα, εγινε η κατάληψη της Βιλλας απο "αναρχικά στοιχεία" με την απαίτηση να γίνει κατι σαν κοινόβιο και τελικά πολιτιστικό κέντρο .. εμεινε έτσι αρκετό καιρό ώσπου ο δήμος την έκανε πιλιτιστικό κεντρο γιατι δεν μπορούσε να την κανει τιποτα άλλο. ετσι έληξε και η κατάληψη. Η πλατεία με τις καφετεριες δεν ήταν πάντα έτσι.. Αρκετα παλιότερα, περιπου 40 χρόνια πρίν, υπήρχε απλά ενα ΠΟΛΥ μεγαλο δέντρο και το καφενείο τού Ηλία.. Εκεί λιώναμε στο τάβλι. Πολύ τζάνκι εκείνη την εποχή όμως... γύρω απο το συντριβάνι για ένα καιρό περπάταγες και έκανε κράτσα κρούτσα απο τις σύριγγες.. περασαν αυτα όμως.. νομίζω τουλάχιστον.. αργότερα ο δήμος νοίκιαζε τα τραπεζοκαθίσματα και εφτιαξε και την "γεφυρα τού μπρουκλιν" εκείνο το πράσινο κατασκεύασμα πριν το 2004 για να περνας απέναντι γιατι οπως σε όλη την αθήνα, οι οδηγοί ειναι εξαιρετικά γαιδούρια.. Πολύ μηχανάκι, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ μηχανάκι με εξτρα τσιμπουκόφωνο για να κάνει φασαρία, ποζεριά και δηθενιά.. Ωραιο μέρος αλλα ο κόσμος του καράβλαχος.. Το μικρό χωριό..
γειτονοιιιιιιιιιιιιιιιιι αν και οταν πρωτοηρθα εμενα στη αγια τριαδα μετακομισα πολυ πολυ πολυ κεντρικα πλεον απο την πανω πλευρα του σταθμου 3 λεπτα απο τις καφετεριες! το αγαπω το ηρακλειο. ως φοιτητρια οπου μπορουσα να παω να μεινω οπου θελω διαλεξα το νεο ηρακλειο. οι τοτε φιλοι μου με θεωρησαν παραλογη που παω να μεινω στο "χωριο" και να θελω μια ωρα μεχρι το τει αθηνας οπου σπουδαζα. αλλα εγω δεν το αλλαζω... και ας με ταλαιπωρει με τις αλλεργιες μου καθε ανοιξη. και ας με ξυπνανε τα γαλλικα των συμπολιτων μου ή τα μηχανακια που εχουν δει τη γεφυρα ρουμελης ως ραλι ακροπολης. το χαιρομαι που τους βλεπεις ολους μια παρεα. παω στην πλατεια γιαννετακη και ειναι ενα σωρο παιδακια και μεγαλοι οπου παιζουν ή αραζουν. που εχουμε μια τεραστια αγορα για ολες τις τσεπες στη Λ. ηρακλειου οποτε δεν χρειαζεται να παμε κεντρο για το πιο φτηνο. το χαιρομαι οπου ειμαι σε ολα οσα χρειαζομαι πολυ κοντα και οπου παντου μπορω να παω με τα ποδια. κι εδω εχουμε και το διλλημα... πως να αλλαξουμε γειτονια μετα απο 5 χρονια αγαπης? ετσι γι ακομα μια φορα προτιμαμε να κανουμε μια ωρα και μεχρι τα σπατα απο το να αφησουμε το σπιτακι μας, τη γειτονια μας...
Ως κάτοικος Ν. Ηρακλείου και εγώ , με τη σειρά μου, επιβεβαιώνω την ομορφιά της...από την κάτω πλευρά του σταθμού... περιοχής, επισημαίνω όμως οτι και στην απο πάνω πλευρά, λίγο μακρύτερα απο τις καφετερίες, υπάρχουν γειτονιές άξιες προσοχής.Η Βίλα Στέλλα, με το εργαστήρι ασπρόμαυρης φωτογραφίας, είναι ένα παράδειγμα!
Αχ τη μου θυμησες τωρα... 14 Χρονια μεταναστης στην Αθηνα στο Νεο Ηρακλειο. Απιστευτα χρονια με καταπληκτικους φιλους, απο το γυμνασιο μεχρι στο λυκιο. Μου θυμησες τωρα εποχες που με την παρεα μου αραζαμε στης καφετεριες κοντα στο The Web αλλα και ποιο παλια περιστατικα, οπως η Bien και η καφετερια που ηταν πριν την Rich αλλα τωρα δεν μπορω να θυμηθω το ονομα. Η οταν ειμασταν πιτσιρικαδες και αραζαμε σε νετ οπως ΝΒΑ και ΙνΣποτ... Δεν θα αλαζα ποτε το Νεο Ηρακλειο αν και το περισσοτερο καιρο το περναγα στο Μαρουσι. Αχχχ τη μου θυμησες...
Όταν έφυγα απο Θεσσαλονίκη για σπουδές,η θεία μου μου,είπε μια καλαμαριώτισα μόνο στο Ν.Ηράκλειο θα μπορούσε να νιώσει σαν στο σπίτι της. Και όντως στο στενάκι της Αντιγόνης έζησα δύο πανέμορφα φοιτητικά χρόνια. Με αξιολάτρευτους γείτονες που μου διώχνανε τις ακρίδες που έμπαιναν απο την πρασιά μες το σπίτι.
Αυτος ο βαγγελης εδω μου καθεται καθε φορα που στριβει εξω απο το σπιτι μου, 2 φορες εχω μετακομισει αλλα ο "βαγγελης" σταθερα ο καρπουζας της γειτονιας. Απορω που δεν φαινομαι στην φωτο της μαρινου αντυπα, ειδικα φετος τον εχω λιωσει τον δρομο πανω κατω.. Παντως δεν θεωρω οτι ειναι τοσο ομορφα "τελευταια", αν δεν περπατας αδιαφορα και στον κοσμο σου δεν μπορεις να μην προσεξεις την εμφανιση ανθρωπων περαστικων να ψαχνουν στα σκουπιδια για κατι "χρησιμο".. σκληρες εικονες..
Αν οντως το αφηνουν για να το βρει καποιος/α ειναι πολυ καλο εστω και υπο αυτη την μορφη ειναι σημαντικη βοηθεια.. Εμενα με πιανει η καρδια μου οταν τους βλεπω να ψαχνουν στα σκουπιδια, δεν μπορω.. Η΄ ακομα χειροτερα οταν δουλευα σε καταστημα και ερχοντουσαν οι γιαγιαδες να πληρωσουν την δεη κ περνανε κατι ρεστα 10 ευρω και σου λεγανε αυτα ειναι τα λεφτα μου για το μηνα ηθελα να ανοιξει η γη να με καταπιει... :(
Ε όχι, ε όχι! Σαν πολύ κοντινός γείτονάς σου (όπως το λες και εσύ "από την άλλη, όχι από τις καφετέριες"), θέλω να εφαρμόσω τακτικές βασανισμού τύπου "Saw" στον ζάχαρη-και-μελι καρπουζά! Για να μην μιλήσω για τον κύριο με το ακορντεόν, το προσωπικό μου Σαββατιάτικο ξυπνητήρι γκρρρρρρ....
Δεν σε βλέπω να ηρεμείς σύντομα γιατί ο Βαγγέλης έχει κάνει την επιχείρηση franchise!Δεν το είχα πάρει χαμπάρι ότι είναι παραπάνω από ένας μέχρι που είδα δυο αυτοκίνητα με την ίδια χαρακτηριστική ταμπέλα να έχουν σταματήσει και να συζητάνε.