Άστεγοι στα υπόγεια τούνελ του Λας Βέγκας

Facebook Twitter
10

Οι άστεγοι στο Λας Βέγκας έχουν φτάσει τους 14 χιλιάδες ενώ μόλις πριν από δύο χρόνια ήταν 12 χιλιάδες. Όμως οι σχετικοί ξενώνες μπορούν να χωρέσουν μόλις χίλια κρεβάτια, οπότε οι άστεγοι έχουν καταφύγει στα τούνελ που έχουν κατασκευαστεί για να διοχετεύεται το σπάνιο, αλλά ιδιαίτερα ορμητικό νερό της βροχής.

 

Κάτω από την πόλη υπάρχει ένας λαβύρινθος που φτάνει σε μήκος τα 320 χιλιόμετρα, έξι μέτρα κάτω από το επίπεδο του δρόμου. Εκεί ζουν εκατοντάδες, ίσως και χίλιοι άνθρωποι προκειμένου να γλιτώσουν από το κλίμα της ερήμου και της αγριότητας του δρόμου.

 

Ο δημοσιογράφος Matthew O’Brien έγραψε ένα βιβλίο για το θέμα το οποίο προσέλκυσε ενδιαφέρον – χάρη σ’αυτό το βιβλίο δημιουργήθηκε η με κερδοσκοπική οργάνωση HELP of Southern Nevada η οποία στόχο έχει την επανένταξη αυτών των ανθρώπων, δίνοντάς τους προσωρινές κατοικίες.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Φωτογραφία
10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Πολιτισμός / Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την Πτώση του Τείχους (09.11.89) μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Dream on- Βερολίνο, δεκαετία του 90» αποτυπώνει την κρίσιμη αυτή δεκαετία μετάβασης ανάμεσα στο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, την αισιοδοξία και το φόβο για το νέο Βερολίνο
ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Φωτογραφία / Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM
Enri Canaj, φωτογράφος

Φωτογραφία / Enri Canaj: «Δεν έχω εξοικειωθεί με τον πόνο»

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας
M. HULOT
Οι φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024 - σε εικόνες

Φωτογραφία / Η ζωή στην Αυστραλία μέσα από τον διαγωνισμό φωτογραφίας Australian Life 2024

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.
THE LIFO TEAM
Κοιτάζοντας τους άλλους: Η Μαρτίν Φρανκ στην Άνδρο 

Φωτογραφία / «Κοιτάζοντας τους άλλους»: Οι ανθρωποκεντρικές εικόνες της Μαρτίν Φρανκ σε μια έκθεση στην Άνδρο

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 χρόνια από τη γέννηση του Ρόμπερτ Φρανκ

Φωτογραφία / 100 χρόνια από τη γέννηση του Ρόμπερτ Φρανκ

Κατέγραψε την πραγματική Αμερική, έβρισκε τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες ανάμεσα στους λιγότερο προνομιούχους, κατάφερε να αλλάξει για πάντα την πορεία της φωτογραφίας και του κινηματογράφου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Μάρτιν Παρ επιστρέφει για να φωτογραφίσει το ελληνικό καλοκαίρι

Φωτογραφία / Ο Μάρτιν Παρ ετοιμάζεται να φωτογραφίσει ξανά το ελληνικό καλοκαίρι

Ένας από τους πιο σημαντικούς Βρετανούς φωτογράφους θα εκθέσει έργα του στο Hyper Hypo και θα υπογράψει βιβλία και αναμνηστικά που θα είναι διαθέσιμα για όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.
M. HULOT

σχόλια

7 σχόλια
Ναι οι περισσότεροι όμως έχουν καταλήξει έτσι εξαιτίας του τζόγου...Γιατί τόση συμπόνια λοιπόν? Ο καθένας κάνει τις επιλογές του στη ζωή και πρέπει να μπορεί να υποστεί τις συνέπειες...
Δέν παύει και δεν θα παύει ποτέ να με εκπλήσει το πόσο 'κρύα' αντιμετωπίζουμε μερικοί-μερικοί τα βάσανα των άλλων. Ας πούμε, εσύ Sofia Pagka τώρα πως κατέληξες ότι είναι άστεγοι εξαιτίας του τζόγου; θα μου πείς, επειδή ζουν στο Λας Βέγκας φυσικά, (λες και σε πόλεις που δεν υπάρχουν καζίνο "σε κάθε γωνία" δεν υπάρχει φτώχια και συνεπώς άστεγοι!), αλλά άντε, σου λέω εγώ, πως μερικοί όντως κατέληξαν στους δρόμους εξαιτίας του τζόγου... θες να μου πεις ότι δεν αξίζουν συμπόνια γιατί έκαναν λάθος επιλογές;Ωραία. Έτσι να αναθρέψεις και το παιδί σου. Αν ποτέ τρέχει και σκοντάψει γιατί βαριόταν να δέσει τα κορδόνια του, και το γόνατό του είναι μες στο αίμα, να του πεις "καλά να πάθει". Ζει της επιλογές του. Ας έδενε τα κορδόνια του. Εξάλλου, "πόσες φορές του το είχες πει..."
Salazar, καλά τα λες. Πραγματικά άξιον απορίας πως δεν δημιουργεί ούτε ένα ίχνος συμπόνοιας κ δέους το θέαμα ανθρώπων χωρίς καμία ασφάλεια και χωρίς καμία απολύτως προστασία στη ζωή τους απ'όλες αυτές που ο μέσος άνθρωπος με σπίτι και δουλειά θεωρεί αυτονόητα κεκτημένα.
Ένα μικρό κομμάτι μόνο από τον πλούτο να "σπαταληθεί"! Ένα... Τόσο δύσκολο είναι; Με πιάνουν που και που οι αφελείς ρομαντισμοί μου.. Η προτελευταία φωτογραφία, η αξιοπρέπεια που εκπέμπει, σου σφίγγει το στομάχι. Δε μοιάζουν με "επαγγελματίες" άστεγοι. Σε κάνει να αναρωτιέσαι τι ρόλο βαράν οι κυβερνήσεις. Γιατί δεν κάνουν κάτι ουσιαστικό;
Πόλη εκατομμυρίων, και με τόσο πλούτο, και έχει ΧΙΛΙΑ μόνο κρεβάτια για τους άπορους?... Όσο και αν γνωρίζω πως είναι τα πράματα, πάντα θα με πιάνει η απορία κάθε φορά που βλέπω κάτι σχετικό.
Θυμήθηκα τώρα κάτι cult ντοκιμαντέρ τύπου b-movies (mondo), όπως το περίφημο για την εποχή του, "Αυτή είναι η Αμερική", με ανατριχιαστικές σκηνές από την υπόγεια Νέα Υόρκη και τους αστέγους της: αντίστοιχα, μία πόλη κάτω από την "κανονική". Μόνο που τότε ήταν '70''s.