Όταν πήγαινα σχολείο δεν τολμούσα καν να το ξεστομίσω. Οι Θρακιώτες στην Αθήνα δεν είναι πολλοί, σπάνια θα βρεις κάποιον με καταγωγή πάνω από τη Θεσσαλονίκη, μετά πήγαμε και στη Γερμανία, άστα να πάνε. Στην ερώτηση «τι τρώτε τα Χριστούγεννα» με έπιανε τρομερή αμηχανία, πώς να πεις τη λέξη, και πώς να εξηγήσεις και τι είναι, το σύνολο δεν είναι καθόλου σικ.
Τώρα, ίσως είναι που μεγάλωσα, παραλίγο γέρασα, ίσως είναι που οι Έλληνες ξεπέρασαν το αμόκ της κρέμας γάλακτος και εκτιμούν και πάλι τα παραδοσιακά φαγητά, όταν με ρωτάνε τι τρώμε τα Χριστούγεννα, ξεκινάω μακροσκελή ανάλυση. Τρώμε Μπάμπω. Και το γράφω με κεφαλαία, γιατί είναι σπουδαίο φαγητό. Η Μπάμπω είναι Χριστούγεννα, και μόνο οι γονείς μου ξέρουν να το φτιάχνουν.
«Μπάμπω» είναι η γιαγιά ή η μαμή, πρόσωπο με μεγάλο κύρος. Στις 8 Ιανουαρίου οι γυναίκες τιμούσαν τη μαμή του χωριού σε μία γιορτή που έχει αρχαίες ρίζες, από τότε που οι άνθρωποι γιόρταζαν τις γονιμοποιές δυνάμεις της φύσης. Εκείνη την ημέρα οι γυναίκες που είχαν αποκτήσει παιδιά πήγαιναν δώρο στη μαμή κάτι που ήταν χρήσιμο στη δουλειά της, όπως παπούτσια, για να πηγαίνει γρήγορα, ή πετσέτες ή σαπούνι, μαζί με μεζέδες κι ένα δώρο για την ίδια. Το γλέντι συνεχιζόταν στο καφενείο, αλλά χωρίς τους άντρες, με τη μπάμπω να σέρνει το χορό.
Το πώς συνδέεται αυτή η λέξη με αυτό χριστουγεννιάτικο φαγητό δεν έχω καταλάβει ακόμα, όσο κι αν έχω ρωτήσει, και αν υπάρχει αναγνώστης από τη Θράκη τον παρακαλώ να μας διαφωτίσει. Γεγονός είναι ότι ετοιμάζεται από την προηγούμενη ημέρα γιατί είναι μπελαλίδικο και θέλει μεγάλη τέχνη. Κάθε χρόνο πριν τα Χριστούγεννα οι οικογένειες έσφαζαν το γουρούνι τους, το οποίο το έτρωγαν με διάφορους τρόπους, αλλά τα εντόσθια γινόταν Μπάμπω.
Η Μπάμπω είναι ένα λουκάνικο που φτιάχνεται από το έντερο και γεμίζεται παραδοσιακά με τα εντόσθια μαζί με μπαχαρικά και πλιγούρι. Εμείς πλέον στο σπίτι μας τρώμε μια πιο εξευγενισμένη υποθέτω εκδοχή, με συκώτι αλλά και κρέας χοιρινό και μοσχαρίσιο, με ρύζι και πράσα. Τα μπαχαρικά είναι πολύ σημαντικά, αλλιώς δεν είναι Μπάμπω, αλλά πρόκειται για μυστικό που κατέχει αποκλειστικά ο πατέρας μου. Δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω τη συνταγή εδώ, γιατί απευθύνεται μόνο σε μάγειρες με σοβαρό σκοπό: αν σας ενδιαφέρει, στείλτε μου mail. Θα σας δώσω όμως τη συνταγή της Στέλλας Σπανού, για να πάρετε μια ιδέα:
Υλικά για 4 άτομα:
- ½ κιλό έντερο χοιρινό,
- 300 γραμμάρια χοιρινό συκώτι,
- 200 γραμμάρια πλιγούρι,
- 1 πράσο,
- 1 μέτριο κρεμμύδι,
- αλατοπίπερο,
- κόκκινο πιπέρι,
- ρίγανη,
- σάλτσα ντομάτας,
- χοντρό αλάτι,
- 1 φλιτζανάκι ξύδι,
- χυμός ενός λεμονιού,
- ελαιόλαδο.
• Πλένετε πολύ καλά με κρύο νερό το έντερο πρώτα από έξω και εν συνεχεία με ένα ξυλάκι το γυρνάτε και το πλένετε και από μέσα, το τρίβετε με το χοντρό αλάτι.
• Ξεπλένετε και το τοποθετείτε για μερικές ώρες μέσα σε νερό χυμό του λεμονιού, το ξεπλένετε ξανά πολύ καλά και το βάζετε σε ένα τρυπητήρι για να στραγγίσει και το περιχύνετε με λίγο ξύδι
• Ζεματάτε το συκώτι και το κόβετε σε μικρά κυβάκια.
• Σοτάρετε το ψιλοκομμένο κρεμμύδια και πράσο , προσθέτετε τα μπαχαρικά και στη συνέχεια το συκώτι και κατόπιν το πλιγούρι με λίγο νερό.
• Αφού έχουμε σοτάρει όλα σας τα υλικά δένετε το έντερο από την μία του άκρη με κλωστή και από την άλλη τοποθετείτε ένα χωνί και με την βοήθεια ενός κουταλιού γεμίζετε το εντεράκι σας
• Προσέξετε να μην γεμίσετε πολύ το έντερο γιατί μπορεί να σπάσει όταν το πλιγούρι στο ψήσιμο θα απορροφήσει νερό.
• Το τοποθετείτε σε ένα ταψί, η σε κατσαρόλα , το τρυπάτε με μια οδοντογλυφίδα και ρίχνετε μέχρι την μέση περίπου με νερό, προσθέτετε την σάλτσα ντομάτας, τη ρίγανη, αλατοπίπερο και το ψήνετε στους 180C για δύο ώρες περίπου
σχόλια