Ο Tony Fouhse, ένας φωτογράφος από την Οτάβα του Καναδά, απαθανάτισε καρέ καρέ τον αγώνα της Stephanie, μιας νεαρής γυναίκας που πάλευε να απεξαρτηθεί από την ηρωίνη.
Επί έναν ολόκληρο χρόνο, ο Fouhse και η σύζυγος του φιλοξένησαν στο σπίτι τους την Stephanie, ενώ ο φωτογράφος κατέγραφε μήνα με τον μήνα την προσπάθεια της Stephanie να ξανακερδίσει την ζωή της, και να δώσει στον εαυτό της μία δεύτερη ευκαιρία.
Ένα χρόνο αργότερα ο Fouhse εξέδωσε το λεύκωμα Live Through This, με όλες τις φωτογραφίες της επίπονης διαδικασίας.
Εικόνες σκληρές, που καταδεικνύουν την εξευτελιστική βαρβαρότητα του εθισμού, και την ανθρώπινη αδυναμία..
FacebookTwitter "H ημέρα που γνώρισα την Stephanie.Ottawa, 15 Ιουνίου 2010."
«Την είχα φωτογραφίσει τρεις ή τέσσερις φορές στον δρόμο όταν τελικά αποφάσισα να την ρωτήσω αν υπήρχε τίποτα που μπορούσα να κάνω για να την βοηθήσω.
Μου ζήτησε βοήθεια για να μπει σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης, και τα υπόλοιπα είναι ιστορία..»
FacebookTwitter "Το δωμάτιο της Stephanie, Ottawa, Νοέμβριος 2010"
FacebookTwitter "Η Stephanie κάνει χρήση ηρωίνης. Ottawa, 10 Νοεμβρίου 2010"
FacebookTwitter "Βουρτσίζοντας στα μαλλιά της Steph, στο σπίτι μου. 1 Απριλίου 2011"
FacebookTwitter "Καπνίζοντας κρακ στο σπίτι μου. 2 Απριλίου 2011"
FacebookTwitter " Μετά από ένα ντουζ, στο σπίτι μου. 12 Απριλίου 2011"
Πριν προλάβει να μπει στο πρόγραμμα αποτοξίνωσης οι γιατροί ανακάλυψαν ότι η Stephanie είχε ένα εγκεφαλικό απόστημα το οποίο και έπρεπε να αφαιρεθεί χειρουργικά για να μην αποβεί μοιραίο..
«Μετά την επέμβαση της μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι ήθελε να πάει σπίτι. Τη ρώτησα πού ήταν το σπίτι της, κι αυτή είπε, ''εκεί που είναι και το δικό σου''».
FacebookTwitter " Το σημάδι από την εγχείρηση του εγκεφαλικού αποστήματος που έπρεπε να αφαιρέσει η Stephanie πριν ξεκινήσει την αποτοξίνωση. 13 Απριλίου 2011" FacebookTwitter "Σημείωμα. 14 Απριλίου 2011" FacebookTwitter "Το σπίτι όπου μεγάλωσε η Stephanie, στο Glasgow του Καναδά. 19 Ιουνίου 2011" FacebookTwitter "Melmerby Beach, New Glasgow, Καναδάς 20 Ιουνίου 2001" FacebookTwitter "Τρεις μήνες μετά την εγχείρηση. 21 Ιουνίου 2011" FacebookTwitter "Ετοιμασία για την βραδινή έξοδο. 21 Ιουνίου 2011" FacebookTwitter "Η Stephanie στο δωμάτιο της. 23 Ιουνίου 2011" FacebookTwitter "Ένας χρόνος μετά. Απεξαρτημένη πια. 12 Ιουλίου 2012"
η φραση "καμμενο χαρτι" σας εθιξε? γι' αυτο πεσατε να τον φατε αυτον που το ειπεο εθισμος επερχεται επειδη εσυ ο ιδιος δοκιμασες φιλε μουοτι και να σε εριξε στα ναρκωτικα δεν αποτελει ελαφρυντικο για μενα προσωπικαμπραβο της που απεξαρτητοποιηθηκεμπραβο της αν μεινει καθαρη και το διατηρησειμπραβο σε ολους που προσπαθουν να βγουν απ' ολο αυτοαλλα απο τη στιγμη που δοκιμαζεις κατι τοσο "αγριο" με δικη σου ευθυνη (και μην ακουσω τιποτα ηλιθιοτητες τυπου "τον/την παρεσυραν", γιατι ο καθενας πρεπει να εχει βουληση να μενει εξω απο αυτον τον θανατο) μπαινεις στη λιστα των "καμμενων χαρτιων" γιατι λιγοι γλιτωσαν απο δαυτο δυστυχως.
Κάποιος που δεν καλυπτει ανάγκες ( συναισθηματικες ) , δεν κολλάει με τα ναρκωτικά.Να στο πω λιανά ,όσοι είχαν μια υγιή συναισθηματική ζωη ( και ) μέσα στην οικογένεια,δεν κόλλησαν.Δεν λέω οτι όσοι είχαν προβλήματα στην οικογένεια πήγαν και ήπιαν,αλλά όσοι είναι εθισμένοι,ειχαν 100% πρόβλημα στο σπιτι.Από εκεί ξεκινάει.Οι γονείς έχουν τουλάχιστον την μισή ευθύνη.Συμφωνείς/διαφωνείς,σ'αρέσει δεν σ'αρέσει ,δεν με ενδιαφέρει,γιατί αυτή είναι η αλήθεια,και αν θες μπορείς να το διασταυρώσεις κι όλας.Και ναι,με θίγει,γιατι ήμουνα 14 χρονια χρήστης,κοντεύω τα 5 100% ΚΑΘΑΡΟΤΑΤΟΣ,εχω κοψει τσιγάρα,αγχολυτικά κλπ , οπότε με το "καμμένο χαρτί" μπορεί να σκουπίζει τον ποπό του,και οχι να χαρακτηριζει ανθρώπους έτσι.Παντως εγω εχω δει ανθρώπους που εχουν περάσει από αυτόν τον Γολγοθά , να γίνονται πολύ καλύτεροι άνθρωποι,από εσάς τους; καθαρούληδες.
νομιζω δεν ειδες το κομματι που λεω μπραβο της που απεξαρτητοποιηθηκεμαγκια σου που ξεμπλεξες, αλλα ξεμπλεξες εσυ και πολυ λιγοι ακομαμην αρνεισαι το γεγονος οτι οταν μπλεκεις με ναρκωτικα βυθιζεσαι στα σκατα σιγα σιγαο ορος "καμμενο χαρτι" δεν ειναι προσβλητικος οταν εσυ ο ιδιος επιλεγεις να τα παιρνειςεσυ φερνεις τον εαυτο σου σε τετοια καταστασηολοι εχουνε προβληματα (ειτε μεσα ειτε εξω απο την οικογενεια) και συμφωνω οτι ως επι το πλειστον τα προβληματα ξεκινουν απο την οικογενεια αλλα δεν πεφτουν ολοι στα ναρκωτικα γιατι προσωπικα τα θεωρω "ευκολη λυση"ο ανθρωπος καλειται καθημερινα να ξεπερασει δυσκολες καταστασεις γι' αυτο πρεπει να ειναι δυνατος οχι να γινεται χρηστης με οτι εμποδιο βρεθει στο δρομο τουμπραβο σου που εισαι καθαρος (γιατι το πιστευω οτι ειναι γολγοθας να φυγεις απ' ολο αυτο) και μακαρι να συνεχισεις ετσι γιατι ξερεις καλυτερα απο τον καθενα ποσο βαναυσο ειναι ολο αυτοκανεις δεν ειναι "καθαρουλης" και εσυ σιγουρα δεν αποτελεις "καμμενο χαρτι" απο τη στιγμη που ξεμπερδεψες μ' αυτοkeep up.
Κοιτα,δεν είναι συνειδητή επιλογή το "τι να κάνω τώρα,έχω τόσα προβλήματα,ας πέσω στα ναρκωτικά".Και το ποιός πίνει τελικά,και ποιός όχι,είναι από μόνο του πολύ περίπλοκο,κι εξαρτάται απο παρα πολλους παραγοντες.Η ευασθησία παιζει εναν πολύ μεγάλο ρόλο.Σαφώς και όταν μπλέκεις βυθιζεσαι στα σκάτα,το έχω βιώσει πολύ καλά αυτό,και ουδέποτε δεν το αρνήθηκα. Η ένστασή μου είναι ότι κανείς δεν μπορεί να κρίνει αν κάποιος είναι καμμένο χαρτί ή όχι.Ακόμα και ο τελευταίος πρεζάκιας,κάτι έχει να σου δώσει.Και ανα πάσα στιγμή,σε αυτόν τον άνθρωπο μπορεί να δημιουργηθεί το αίτημα για απεξάρτηση,και να φύγει απ'όλο αυτό.Λυπηρό είναι οτι δεν τα καταφέρνουν όλοι,όπως επίσης οτι πάνε να κλείσουν δημόσιες μονάδες απεξάρτησης που έχουν βοηθήσει τόσο κόσμο,και αυτό γιατι παίζουν φραγκάκια στο κόλπο. Ενας παράγοντας που (μπορεί να μη) βοηθάει καποιον να πεσει στη χρήση,αλλα και που σιγουρα δεν βοηθάει τον χρήστη να βγει από αυτή,είναι ο κοινωνικός ρατσισμός.
εγω προσωπικα εχω δει ναρκομανη γνωστο μου να θελει να αυτοκτονησει και να κρεμεται απο τα καγκελα της βεραντας του που ευτυχως ητανε στον πρωτο οροφο..του φωναζαμε να μην το κανει να ανεβει ξανα επανω ,οτι θα τα καταφερει και μπορει και οι γονεις του ειχαν εξαντληθει να τον κρατανε πλεον απο τα χερια να μην πεσει..ο ανθρωπος ητανε ενας ζωντανος νεκρος απο τη στιγμη ομως που αποφασισε πως θελει να ζησει και το μετανοιωσε βρηκε την ψυχικη δυναμη και την σωματικη να ξανασκαρφαλωσει τα καγκελα..συμπερασμα: οσο καμμενο χαρτι και αν ειναι καποιος αξιζει μια ευκαιρια για βοηθεια γιατι ισως και να ειναι αυτο που περιμενει ενα χερι να τον πιστεψει οτι μπορει να βγει απο το βουρκο..ενα χερι..απλωσε το και το αποτελεσμα μπορει να σε δικαιωσει και να σε εκπληξει ταυτοχρονα.
Ξέρεις τι λένε τα πρεζάκια σε όσους έχουν τέτοιες απόψεις ;(ή όπου βιώνουν ρατσισμό)_Να δούμε αν το παιδί σου γίνει πρεζάκιας,και έρθει το πρόβλημα να σου χτυπήσειτην πόρτα,θα έχεις την ίδια αντίληψη; Εγώ δεν θα στο ευχηθώ,γαιτί ή φάση αυτή είναι η ίδια η δυστυχία ,και για τον χρήστη και για τους γύρω του.Σου εύχομαι λοιπόν να μην χρειαστεί να αλλάξεις άποψη με τον άσχημο τρόπο,θεωρόντας ότι αν γινει ποτέ το παιδί σου πρεζάκι,δεν θα το θεωρείς καμμένο χαρτί,και θα το βοηθήσεις με όποιον τρόπο μπορείς.
Χωρίς παρεξήγηση,θεωρώ τα ζάκια καμένα χαρτιά αλλά αυτή φράση [«Μετά την επέμβαση της μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι ήθελε να πάει σπίτι. Τη ρώτησα πού ήταν το σπίτι της, κι αυτή είπε, ''εκεί που είναι και το δικό σου''»] με ανατρίχιασε...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
θεωρείς τα ζάκια καμένα χαρτιά.....μα δεν είναι αν βοηθηθούν έγκαιρα.... δεν είναι τίποτα άλλο από άρρωστοι άνθρωποι και θέλουν βοήθεια όπως όλοι οι ασθενείς!
Συμφωνώ αλλά είναι δέσμια του πάθους τους που κατά ένα μεγάλο ποσοστό τα οδηγεί στην καταστροφή (θάνατος) Το ίδιο συμβαίνει και με άτομα που έχουνε ανάλογα πάθη (βλέπε τυχερά παιχνίδια ή αλκόολ)
"Καμένο χαρτί" είσαι εσύ δυστυχώς. Ένας ναρκομανής μπορεί να βρει την δύναμη και να ξεγλιστρήσει. Εσύ έχεις την δύναμη να δεις μέσα από την κούφια σου αυτοπεποίθηση, ότι δεν είσαι και τίποτα σπουδαίο;
<<"Καμένο χαρτί" είσαι εσύ δυστυχώς.>> Σε σχέση με ένα πρεζάκι,όχι.Σε σχέση με κάποιο άτομο ίδιας ηλικίας καλύτερο από εμένα,ναι. <<Ένας ναρκομανής μπορεί να βρει την δύναμη και να ξεγλιστρήσει.>> Συμφωνώ αλλά είναι ελάχιστοι και αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα.<<Εσύ έχεις την δύναμη να δεις μέσα από την κούφια σου αυτοπεποίθηση, ότι δεν είσαι και τίποτα σπουδαίο;>> Το ξέρω ότι δεν είναι τίποτα το σπουδαίο.Σιγά το πράμα.Ένας απλός άνθρωπος,από τα δισεκατομύρια που έχουνε περάσει από αυτόν τον πλανήτη.Όταν πεθάνω και πεθάνουν και αυτοί που με θυμούνται θα είναι σαν μην έχω υπάρξει ποτέ...
Πώς συναντάς μια δυστυχία στο δρόμο και στο τέλος της λες "έλα να μείνεις σπίτι μου να βαράς εκεί"... Δεν κατάλαβα ακριβώς τι ρόλο έπαιξε ο φωτογράφος εκτός της λήψης φωτογραφιών στην απεξάρτηση της κοπέλας, εύχομαι να απεξαρτήθηκε όντως με ή χωρίς τη βοήθειά του.
Διάβασες το πρώτο σημείωμα που έγραψε στον φωτογράφο; Αυτό; «Μετά την επέμβαση της μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι ήθελε να πάει σπίτι. Τη ρώτησα πού ήταν το σπίτι της, κι αυτή είπε, ''εκεί που είναι και το δικό σου''». Διάβασέ τα και θα δεις ποιον ρόλο έπαιξε.
σχόλια