Ποιος θυμάται τα "Ναρκωτικά" της ΕΡΤ στα μέσα των '80ς

 Ποιος θυμάται τα "Ναρκωτικά" της ΕΡΤ στα μέσα των '80ς Facebook Twitter
9

 Ποιος θυμάται τα "Ναρκωτικά" της ΕΡΤ στα μέσα των '80ς Facebook Twitter

 

Το 1986 προβλήθηκε από την ΕΡΤ μία συγκλονιστική σειρά με τίτλο ''Ναρκωτικά'' σε σκηνοθεσία Νίκου Παπαθανασίου. Συγκλονιστική, διότι για πρώτη φορά μιλούσαν στο φακό ηρωινομανείς χρήστες για το διάολο με τον οποίο πάλευαν. Ήμουν στα 12 όταν παιζόταν η σειρά και θυμάμαι τους γονείς μου να με βάζουν να τη βλέπω με το ζόρι εξ αιτίας τού - συγκινητικού τότε φόβου τους - μη γίνει το παιδί τους πρεζάκι. Αντίθετα, θυμάμαι και κάποιους άλλους γονείς, φίλων μου, να κλείνουν την TV και να σταυροκοπιούνται, θορυβημένοι από τον δαίμονα που η ΕΡΤ έβαζε στα σπίτια τους κατά κάποιο τρόπο.

 

Βρισκόμασταν άλλωστα στα μέσα των 80s και οι θάνατοι από ναρκωτικά ήταν συνηθισμένο φαινόμενο στους κόλπους της νεολαίας, ενοχοποιώντας σε μεγάλο βαθμό την ελληνική rock σκηνή. Να το πω πιο λαϊκά, εκείνη την περίοδο στα μυαλά του κόσμου ο ροκάς σήμαινε ναρκομανής με την ίδια λογική που πολλές δεκαετίες πίσω ο καλλιτέχνης θεωρούταν παραστρατημένος γενικά. Κακά τα ψέματα, υπήρχε μεγάλη άγνοια για το θέμα. Ακόμη και στο χώρο του εμπορικού κινηματογράφου της εποχής, ένα τόσο σοβαρό ζήτημα αντιμετωπιζόταν με γραφικά ευτράπελα: Ας θυμηθούμε εκείνη την ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη - τα ''Τσακάλια'' πρέπει να ήτανε - όπου ο Σταμάτης Γαρδέλης τρώει ένα στεντόν, κοπανάει ένα ποτήρι ουίσκι, πίνει έναν μπάφο και μετά...πεθαίνει ή την άλλη, τον ''Πανικό στα σχολεία'' με τον Γιάννη Βόγλη νά'χει χάσει τον έφηβο γιο του μεσ' στο σχολείο και να βγαίνει παγανιά με το πυροβόλο, ξεκληρίζοντας τους αδίστακτους εμπόρους ναρκωτικών! Όποιος ήταν έξω απ' το χορό, έδειχνε ό,τι του κατέβαινε...Σαν και μία άλλη ταινία για τους αγώνες της Αριστεράς, το ''Κόκκινο Τραίνο'' του Τάκη Σιμονετάτου, φτιαγμένη από ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση με την Αριστερά και πήγαν απλά να πιάσουν το πολιτικό μεταπολιτευτικό κλίμα με κωμικά αποτελέσματα. Επιφυλάσσομαι για ένα άλλο post σχετικό με το απείρου κάλλους ''Κόκκινο Τραίνο''.

Όλοι οι καλλιτέχνες συμμετείχαν αφιλοκερδώς, ενώ για το σκοπό της έκδοσης ''συνεργάστηκαν'' πολλές δισκογραφικές εταιρείες.

 

Πίσω στο θέμα μας, δανείζομαι τα λόγια της ραδιοφωνικής παραγωγού και πρώην χρήστριας Θέκλας Τσελεπή από συνέντευξη που μου είχε δώσει το 2011: Αρχές του '80 πλακώθηκε κι ο Παύλος (σ.σ. ο Σιδηρόπουλος) στη ζαπρέ (σ.σ. Η πρέζα στην αργκό των τοξικομανών), τυχαίο ήτανε; Που τη βρήκαμε μπροστά μας την ουσία αυτή όλοι οι άνθρωποι; Ξυπνήσαμε ένα πρωί κι είπαμε "Α, ωραία, πα 'να πάρουμε ηρωίνη"; Παντού ξαφνικά γεμίσαμε από πρέζα...

 

Τα "Ναρκωτικά" στην ΕΡΤ-1 σημείωσαν μεγάλη θεαματικότητα. Αποτέλεσαν πρώτο θέμα συζήτησης, τόσο στα σπίτια, όσο και στα σχολεία της χώρας. Αλήθεια είναι, όσο αφελές κι αν ακούγεται, ότι συνέβαλαν στην ενημέρωση πολλών παιδιών που τότε έμπαιναν στην εφηβεία για το τι ακριβώς είναι η ηρωίνη και σε τι εξαθλίωση μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο.

 

 

Για χρόνια αναζητούσα τον δίσκο που είχε κυκλοφορήσει στα τέλη του 1986 και που όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του πήγαν υπέρ της οικονομικής ενίσχυσης της ειδικής θεραπευτικής κοινότητας ''Ιθάκη''. Τον ανακάλυψα πριν λίγο καιρό σε βινύλιο στο Μοναστηράκι, μια και - αν τα λέω σωστά - ποτέ δεν επανεκδόθηκε σε CD. Σαν όνειρο θυμάμαι το άνωθεν τηλεοπτικό σποτ για τη δισκογραφική έκδοση που ναι μεν περιείχε στη δεύτερη πλευρά γνωστά τραγούδια εκπροσώπων της ελληνικής rock σκηνής, περισσότερο ενδιαφέρον όμως παρουσίαζε στην πρώτη πλευρά με ηχητικά ντοκουμέντα και πρωτότυπες συνθέσεις σε μουσική και ενορχήστρωση του Γιώργου Σωτηρόπουλου.

 

Για την ακρίβεια, στην πρώτη πλευρά του δίσκου υπήρχαν τρία ντοκουμέντα - αποσπάσματα από την ηχητική μπάντα της σειράς. Μιλούσαν χρήστες ναρκωτικών, γονείς που αντιμετώπισαν το πρόβλημα με τα παιδιά τους, ένας θεραπευτής της ''Ιθάκης'' και αρκετοί νέοι - τρόφιμοι της κοινότητας στο στάδιο της αποτοξίνωσης. Ενδιάμεσα, ακούγονταν πέντε οργανικά θέματα του Σωτηρόπουλου και το ''Late at night'', ένα ατμοσφαιρικό αγγλόφωνο blues ερμηνευμένο από τον ίδιο.

 

 

Στη δεύτερη πλευρά, το τηλεοπτικό αυτό soundtrack συγκέντρωνε μερικά από τα πιο ηχηρά ονόματα του ελληνικού rock κυρίως: Τον Κώστα Τουρνά με τη ''Φλέβα'' από το άλμπουμ ''Λίγη αμαρτία'', τον Λάκη με τα Ψηλά Ρεβέρ με την αγαπημένη ροκαμπιλάδικη ''Φάλτσα Μενεξεδιά'' του, τους 2002GR με το hit ''Τι να σου προσφέρω ν' αλλάξεις'', τον Αντώνη Βαρδή με το ''Πάντα δραπέτης απ' το όνειρο'' σε μουσική και ερμηνεία δική του και σε στίχους Σάκη Μπουλά, τον συχωρεμένο Άγγελο Σκορδίλη (1959 - 2011) με τη ''Φευγάτη'' του και τον σούπερ σταρ Βασίλη Παπακωνσταντίνου με τον ''Κουρσάρο'' από το άλμπουμ ''Φοβάμαι'' του ΄82 σε μουσική Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους Παύλου Μάτεσι.

 

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι οι καλλιτέχνες συμμετείχαν αφιλοκερδώς, ενώ για το σκοπό της έκδοσης ''συνεργάστηκαν'' πολλές δισκογραφικές εταιρείες: από την CBS που κυκλοφόρησε τελικά το δίσκο μέχρι τη Lyra, τη MINOS, την Polygram, τη M.Box και τη Warner. Τη διανομή ανέλαβε η Diski CBS ΑΕΒΕ κατόπιν κλήρωσης, όπως αναγραφόταν στο οπισθόφυλλο.

 

Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά, με τον βλαβερό ρόλο της τηλεόρασης επιβεβαιωμένο και τους τηλεθεατές σε ρόλο αγριεμένου παθητικού δέκτη, εντύπωση μου είναι πως τα ''Ναρκωτικά'' στην ΕΡΤ-1 ήταν από τις σοβαρότερες προσπάθειες - συνδυασμός ντοκιμαντέρ, δημοσιογραφικής έρευνας και τηλεοπτικού ρεπορτάζ. Κι αν στα τότε παιδικά μυαλά μας η σειρά φαινόταν σχεδόν εφιαλτική, σαν ένα θρίλερ που θα μπορούσαμε κι εμείς να το ζήσουμε, κατάφερε να περάσει στο υποσυνείδητο μας και να μας κάνει να νιώσουμε απέχθεια για τις σκληρές και θανατηφόρες ναρκωτικές ουσίες. Δεν ήταν μικρό πράγμα αυτό...

9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

H ψευδαίσθηση της «ανακάλυψης» μουσικής στις επιμελημένες playlists του Spotify

Μουσική / Ανακαλύπτουμε πράγματι μουσική στο Spotify ή ζούμε μια ψευδαίσθηση;

Αρχικά, τις επιμελημένες playlists της δημοφιλούς πλατφόρμας τις έφτιαχναν επαγγελματίες, που προσλαμβάνονταν για το γούστο και την κρίση τους. Όμως, πια τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι. Και παρότι μας περιβάλλει ένας ωκεανός ήχων, το Spotify αρκείται στο να μας κρατά αποκλεισμένους στο νησί μας.
THE LIFO TEAM
Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (1840-1893)

Μουσική / Τσαϊκόφσκι: Πώς μπορεί ο κορυφαίος συνθέτης να ενοχλεί τη σημερινή Ρωσία;

Στη Ρωσία θεωρούν αδιανόητο το να φέρει η εθνική τους κληρονομιά ομοφυλοφιλική ταυτότητα, ακόμα κι αν πρόκειται για τον συνθέτη της «Λίμνης των κύκνων» και του «Καρυοθραύστη», καθώς και της «Παθητικής συμφωνίας», η οποία ίσως προμηνύει τη φημολογούμενη κρατική δολοφονία του. Με αφορμή την παράσταση που ανεβαίνει στην Εθνική Λυρική Σκηνή ανατρέχουμε στα νέα στοιχεία για τη ζωή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Λουκιανός Κηλαηδόνης (1943-2017): Μια ζωή

Μουσική / Λουκιανός Κηλαηδόνης (1943-2017): Μια ζωή

Σαν σήμερα πεθαίνει ο «φτωχός και μόνος κάου-μπόυ», που την εποχή της επικράτησης του πολιτικού τραγουδιού στη χώρα μας πρότεινε την επανασύνδεση με τον Αττίκ και τον Κώστα Γιαννίδη, αλλά και την αμερικανική τζαζ, country και σουίνγκ μουσική.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Βασίλης Λούρας: «Η Κάλλας θα είναι πάντα ένα σύμβολο δύναμης για τους φοβισμένους»

Μουσική / «Η Κάλλας θα είναι πάντα ένα σύμβολο δύναμης για τους φοβισμένους»

Το ντοκιμαντέρ «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία: Tα άγνωστα ελληνικά χρόνια της Κάλλας» που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Βασίλης Λούρας -και θα κυκλοφορήσει σύντομα στους κινηματογράφους από το Cinobo- είναι μια συναρπαστική ταινία για την Κάλλας που αποκαθιστά την αλήθεια για τα χρόνια της στην Ελλάδα αλλά και για τη θυελλώδη σχέση της με τη χώρα που η μεγάλη ντίβα θεωρούσε πατρίδα.
M. HULOT
67α Grammy: Βεντέτες, βραβεία που άργησαν και ομιλίες που δεν έκαναν γκελ

Μουσική / 67α Grammy: Βεντέτες, βραβεία που άργησαν και ομιλίες που δεν έκαναν γκελ

Η Beyoncé έδειξε να εκπλήσσεται όταν άκουσε το όνομά της από τα χείλη τής πάλαι ποτέ country artist και νυν βασίλισσας της pop, Τέιλορ Σουίφτ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έμειναν έκπληκτοι από μια γυμνή εμφάνιση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Θέλω τα τραγούδια μου να γίνουν καραόκε για να τα τραγουδούν με πάθος οι μεθυσμένοι θείοι»

Μουσική / «Θέλω τα τραγούδια μου να γίνουν καραόκε για να τα τραγουδούν με πάθος οι μεθυσμένοι θείοι»

Η Michelle Gurevich γράφει μουσική για την ψυχή και τις εμπειρίες της, με μια γερή δόση μαύρου χιούμορ και αφοπλιστικής ειλικρίνειας. Μιλά στη LiFO λίγο πριν από την εμφάνισή της στο Fuzz.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ

σχόλια

4 σχόλια
Βρε τι μου θυμίσατε....έφηβος ήμουν τότε....τα ναρκωτικά μόνο στα περίπτερα δεν τα έβρισκες....απίστευτες εποχές.... ναρκωτικά και κόντρες με τις μηχανές φάγανε πολύ κόσμο τότε....θυμάμαι και την ταινία "Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται" και ναι....τον έχω το δίσκο!!!!!!
''Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται'' - του 1984 νομίζω - ήταν σε σκηνοθεσία Ανδρέα Τσιλιφώνη, σκηνοθέτη και συνθέτη, φίλου επίσης της Φλέρυς Νταντωνάκη. Μέσα κει ακουγόταν και το ''Άσε με να κάνω λάθος'', μεγάλη επιτυχία του Β. Παπακων/νου, σε στίχους και μουσική Τσιλιφώνη.
Τι πήγες και θυμήθηκες; Ήμουν πιτσιρικάς στο δημοτικό. Οι γονείς μου είχαν αγοράσει (και αυτόν) τον δίσκο επηρεασμένοι -ομολογουμένως- από την τηλεοπτική-δημοσιογραφική σειρά ''Ναρκωτικά''. Αργότερα στο γυμνάσιο μας είχαν βάλει μία εργασία για τα ναρκωτικά. Θυμήθηκα ότι είχα αυτόν τον δίσκο και σκέφτηκα να απομαγνητοφωνήσω τις μαρτυρίες/συνεντεύξεις της πρώτης πλευράς για να τις περιλάβω στην εργασία μου. Τζίφος. Πουθενά ο δίσκος. Νοερά θυμήθηκα ξανά και πικρά ότι τον είχα δανείσει (δανεικός και αγύριστος...) σε κάποιον συμμαθητή μου (δημοτικό ακόμη) γιατί ήταν ξετρελαμένος με τον "Κουρσάρο" του Β. Παπακωνσταντίνου και ήθελε να αντιγράψει το κομμάτι σε κασέτα. Λυπάμαι που δεν τον έχω και που μάλλον δεν θα τον ξαναβρώ (μεταχειρισμένο). Υποθέτω ότι τον αγόρασες τον δίσκο, έτσι;Ένα από τα ντοκουμέντα από το δίσκο της σειράς:https://www.youtube.com/watch?v=cGLrB-wcfHw#t=72
Τον δίσκο τον αγόρασα μεταχειρισμένο στα τρία ευρώ σε ένα από τα παλιατζίδικα που βρίσκονται πίσω απ' την πλατεία Αβησσυνίας στο Μοναστηράκι. Νομίζω πως με λίγη υπομονή και επιμονή ξαναβρίσκεται - σ'το λέω γιατί τον ξανάδα από τότε.
Σε ευχαριστώ. Με χαροποιεί η απάντηση σου. Θα πάω να τον ψάξω. Σ.Σ.: Τι με βάζεις να κάνω τώρα...! Ταξίδι στον χρόνο!(Νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ και όσοι ψάχνουν, ξεφυλλίζοντας παλιά εξώφυλλα βανιλιών)...
Παρούσα! Το θυμάμαι και γω σαν όνειρο αν και ήμουν λίγο μεγαλύτερη. Θυμάμαι το σοκ, τις μουσικές, τις συζητήσεις στο σχολείο και ένα βράδυ που κάποιος μου δάνεισε το βινύλιο για να το ακούσω και να το γράψω σε κασσέτα όπως κάναμε τότε. Θυμάμαι πως αφού το άκουσα όλο, αποφάσισα να μην αντιγράψω τίποτα. Ήξερα πως δεν θα άντεχα ποτέ να το ακούσω ξανά.