Η Αλεξάνδρα Κ* θα μας κάνει να ξαναδούμε ελληνική τηλεόραση!

Η Αλεξάνδρα Κ* θα μας κάνει να ξαναδούμε ελληνική τηλεόραση! Facebook Twitter
Πλέον δεν χρειάζεται να παριστάνεις ότι ζεις κάπως, να πιέζεσαι να δείξεις ότι είσαι επιτυχημένος, ότι τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, ότι όλα στη ζωή σου είναι τέλεια... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
6

Με την έλευση του 2015 μάλλον συντελέστηκε μια άτυπη συμφωνία στα εγχώρια τηλεοπτικά δρώμενα, ώστε να αρχίσει πάλι κάτι να κινείται. Πολλοί από εμάς έχουμε χρόνια, ίσως πάνω από δεκαετία, να παρακολουθήσουμε ελληνικό σίριαλ. Φέτος, με την «Εθνική Ελλάδος» του Γιώργου Καπουτζίδη, την πολυαναμενόμενη επιστροφή της «10ης Εντολής» του Πάνου Κοκκινόπουλου και, φυσικά, τις πολυσυζητημένες «Ηρωίδες» της Αλεξάνδρας Κ* συντονιστήκαμε και πάλι στους δέκτες μας. 

Η Αλεξάνδρα είναι πανέμορφη και πιτσιρίκα, μόλις 29 ετών. Από κοντά φαίνεται η πραγματική της ηλικία, γιατί στο σίριαλ την κάνουν να δείχνει κάπως πιο ώριμη, παρόλο που υποδύεται την 30άρα. «Καλό είναι να μην υπάρχει απόλυτη ταύτιση ρόλου και ανθρώπου» μου λέει.

Ξεκίνησε να γράφει τις «Ηρωίδες» πριν από δύο περίπου χρόνια, ενώ αυτό που βλέπουμε είναι η τρίτη επανεγγραφή του σεναρίου. Το φορμάτ άλλαξε πολλές φορές. Η αρχική πρότασή της ήταν για δέκα 25λεπτα επεισόδια σε στυλ μίνι σειράς, στην πορεία τής ζητήθηκε ολόκληρη σεζόν με είκοσι πέντε 45λεπτα επεισόδια και τελικά κατέληξαν σε δεκαπέντε 45λεπτα επεισόδια, οπότε χρειάστηκε να προσαρμόσει ανάλογα το σενάριο και τους χαρακτήρες που άλλαζαν συνεχώς. Αν το σίριαλ πάρει παράταση, το σενάριο θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί εκ νέου.

 

Κανείς άνθρωπος δεν είναι απόλυτα συμπαθής, αν τον συναντήσεις περισσότερες από τρεις φορές. Εγώ δεν μπορώ να ταυτιστώ με κάποιον που είναι μόνο καλός. Ρωγμές έχουμε όλοι.

«Φαίνεται ότι παίρνει λίγο μπρος το πράγμα. Οι συνθήκες δεν έχουν βελτιωθεί, ό,τι βλέπουμε εξακολουθεί να γίνεται με ελάχιστο μπάτζετ και πολύ περισσότερο κόπο» μου λέει αναφορικά με την αλλαγή του τοπίου. Με δεδομένα τα ελάχιστα χρήματα που διαθέτουν οι παραγωγές, θεωρώ ότι το βασικότερο πρόβλημα στις σειρές της ελληνικής τηλεόρασης είναι τα κακά σενάρια. Υστερικοί χαρακτήρες που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, ευνοιοκρατία σε 4-5 ανθρώπους που εξακολουθούν να κάνουν τηλεόραση με τον ίδιο τρόπο που έκαναν στα ’90s, καταστάσεις και χιούμορ που δεν αφορούν κανέναν, πέραν ίσως όσων έχουν πατήσει προ πολλού τα πρώτα -ήντα.

Γιατί, λοιπόν, χρειάστηκαν 10 και πλέον χρόνια για να γραφτούν σενάρια που να προσεγγίζουν την ελληνική πραγματικότητα; «Πιστεύω ότι είναι ένα από τα αποτελέσματα της κρίσης. Πλέον δεν χρειάζεται να παριστάνεις ότι ζεις κάπως, να πιέζεσαι να δείξεις ότι είσαι επιτυχημένος, ότι τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, ότι όλα στη ζωή σου είναι τέλεια. Αυτό συμβαίνει και σε παγκόσμιο επίπεδο. Επίσης, βλέπουμε πια τόσες ξένες σειρές στις οποίες το επίπεδο είναι στον Θεό – αυτές είναι πια οι αναφορές μας».

Η Αλεξάνδρα Κ* θα μας κάνει να ξαναδούμε ελληνική τηλεόραση! Facebook Twitter
Δεν έχω τον πιο γαμάτο ρόλο! Ο δικός μου χαρακτήρας είναι ψύχραιμος, λογικός, με ελάχιστες στιγμές ακραίων συναισθημάτων... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Η Αλεξάνδρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα, σε μια τυπική μικροαστική οικογένεια που ζούσε σε μια τυπική εργατική συνοικία, κατεξοχήν «παιδί του ΠΑΣΟΚ», με γονείς που δούλευαν στην τράπεζα. Η γειτονιά και το σχολείο της ήταν ψιλολούμπεν και μου εξομολογείται ότι έχει φάει bullying επειδή διάβαζε κι έπαιζε σκάκι. Δεν ήταν πολύ εύκολα τα παιδικά χρόνια και ανυπομονούσε να φύγει, περισσότερο λόγω κοινωνικών συναναστροφών. «Ότι κάτι άλλο υπάρχει εκεί έξω και πρέπει να το ανακαλύψουμε, ε» της λέω συμμεριζόμενος τις εφηβικές της ανησυχίες και συμφωνεί. Πριν από 4 χρόνια που επέστρεψε για λίγο καιρό στο νησί, είδε μεγάλες αλλαγές. «Έχει γίνει πολύ πιο ευρωπαϊκή η Κέρκυρα, μπορώ να πω ακόμα και multi-culti, γιατί πολλοί Ευρωπαίοι μένουν πια μόνιμα εκεί. Έχει απίστευτη κουλτούρα αυτός ο τόπος, που ως παιδάκι δεν την είχα ζήσει».

Κάποια στιγμή μετακόμισαν οικογενειακώς στην Πάτρα, όπου τελείωσε το Λύκειο. «Ακόμα πιο μικροαστικά εκεί! Πέρασα, όμως, ωραία γιατί άρχισα να ασχολούμαι με το θέατρο. Το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας είχε δημιουργήσει ερασιτεχνικό τμήμα που απευθυνόταν σε φοιτητές, με μαθήματα που γίνονταν μετά τις 12 το μεσημέρι. Εγώ, λοιπόν, επειδή ήμουν πολύ καλή μαθήτρια στο σχολείο, φλώρος και απουσιολόγος, έπαιρνα άδεια και πήγαινα στα μαθήματα. Πέρασα στην Καλών Τεχνών, Θεατρολογία στη Θεσσαλονίκη. Ήθελα να γίνω θεωρητικός. Τότε, μια παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, ένας Άμλετ με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Χρειάζονταν αντικατάσταση και πήραν εμένα. Αποφάσισα να το προσπαθήσω, έδωσα στο ΚΘΒΕ και πέρασα. Το θεωρητικό κομμάτι του θεάτρου δυστυχώς το παράτησα, αλλά κάποια στιγμή θα με ενδιέφερε πολύ να το συνεχίσω. Τον χειμώνα του ’06 (σ.σ. περίοδος που έχει αναφερθεί εκτενώς στη σειρά) τον θυμάμαι ως τον πιο ανέμελο χειμώνα μου. Φοιτήτρια σε μόνιμο hangover! Έπειτα, ήρθα στην Αθήνα, όπου το πάλεψα δύο χρόνια ως ηθοποιός. Έκανα ελάχιστο θέατρο, δεν μου πήγαινε καθόλου. Πάθαινα κρίσεις πανικού επί σκηνής. Όλες οι φάσεις της ακρόασης, το να πρέπει συνεχώς να αποδεικνύω τον εαυτό μου, με διέλυαν. Από το να γίνω άλλος άνθρωπος, αποφάσισα να το παρατήσω. Ευτυχώς, ήδη είχα ξεκινήσει να γράφω περιστασιακά στη “Voice” και στο “Υποβρύχιο”. Βρέθηκα τότε, σε πολύ κακή προσωπική φάση, στη Νέα Υόρκη. Δεκέμβρης του ’08, σκληρή εποχή. Πήγα για να κάνω workshops και αποφάσισα ότι θα μείνω εκεί και θα δουλέψω ως μετανάστρια, χωρίς να έχω κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Απλώς ήθελα να φύγω από την Ελλάδα. Στην Αμερική εργάστηκα στο σέρβις ελληνικού εστιατορίου, έγραφα διαφημιστικά και παράλληλα έκανα μαθήματα σεναρίου. Λόγω έρωτα γύρισα στην Ελλάδα, έκανα την κόρη μου και το γύρισα τελείως στο γράψιμο, που ήταν το μοναδικό πράγμα που μπορούσα να κάνω παράλληλα με το μεγάλωμα του παιδιού μου. Τότε ασχολήθηκα με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων και θεατρικών, κάποιες παραγγελίες φίλων. Το σίριαλ το άρχισα για πλάκα, μόλις μεγάλωσε λίγο η μικρή».

Η Αλεξάνδρα Κ* θα μας κάνει να ξαναδούμε ελληνική τηλεόραση! Facebook Twitter
Η Έντα Γκάμπλερ, η Νόρα και η Δεσποινίς Τζούλια είναι οι πρώτες γυναίκες που φαίνεται ότι κάποτε θα κατακτήσουν τον κόσμο. Δεν τον κατακτούν, βέβαια, πεθαίνουν ή φυγαδεύονται, αλλά από εκείνες ξεκινά ο σπόρος για την εξέλιξη της γυναίκας... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Διατηρώντας τη μακροβιότερη στήλη στο ελληνικό «Cosmopolitan», το «Sex and the single girl», η Αλεξάνδρα μου εξηγεί ότι το έντυπο που την ανέδειξε είναι παρεξηγημένο. Τα Cosmo Girls από τη μία και η κληρονομιά του «Sex and the City» από την άλλη έχουν αναγάγει τον φεμινισμό σε ένα μάλλον περίεργο συνονθύλευμα, της λέω και μου εξηγεί: «Οι περισσότεροι έχουν ταυτίσει το περιοδικό αποκλειστικά με το πώς να ευχαριστεί μια γυναίκα τον άντρα. Το “Cosmopolitan” ξεκίνησε με φεμινιστική χροιά. Ήταν το πρώτο έντυπο που μίλησε για τον γυναικείο οργασμό, για την απόλαυση του σεξ και τη διεκδίκησή του από την πλευρά της γυναίκας. Στα ’90s έγινε, κακώς, μια στροφή σε πιο “εύκολη” θεματολογία. Τον τελευταίο χρόνο έχει συμφωνηθεί, σε παγκόσμιο επίπεδο, ότι θα είμαστε πολύ πιο προσεκτικές με το τι προτείνουμε στις γυναίκες. Ο ρόλος των τίτλων μας προφανώς είναι καθαρά εμπορικός, αλλά διαβάζοντας πέντε πράγματα που γράφουμε στα άρθρα μας μπορεί ένα κορίτσι στην επαρχία να καταλάβει ότι δεν είναι ok να τη δέρνει ο πατέρας της». Ζητά λίγο έξτρα κέικ με τον καφέ από τον σερβιτόρο. Της φέρνει σχεδόν ένα γεμάτο πιάτο. Γελάει. «Τώρα αυτό ήταν και λίγο του τύπου “πάρ’ τα, μωρή, που τόλμησες να ζητήσεις κι άλλο, φά’ το όλο τώρα”».

Μόλις η συζήτηση φτάνει στις καλλιτεχνικές της αναφορές, ενθουσιάζεται. «Έχω τρέλα με τον Στρίντμπεργκ, τον Ίψεν και τον Τσέχοφ, τους διαβάζω από 15 χρονών, τους ξέρω απ’ έξω». Εντυπωσιάζομαι, καθώς περίμενα να μου πει κάτι λιγότερο κλασικό, κάτι σε Σάρα Κέιν, ας πούμε. «Στο θέατρο είναι πολύ κλασικές οι αναφορές μου. Επίσης, Σαίξπηρ με τρέλα, Μαριβώ, Ρασίν, Κορνέιγ, όλοι αυτοί που λάνσαραν το νέο είδος γυναίκας. Από εκεί ξεκινά, για μένα, ο φεμινισμός. Η Έντα Γκάμπλερ, η Νόρα και η Δεσποινίς Τζούλια είναι οι πρώτες γυναίκες που φαίνεται ότι κάποτε θα κατακτήσουν τον κόσμο. Δεν τον κατακτούν, βέβαια, πεθαίνουν ή φυγαδεύονται, αλλά από εκείνες ξεκινά ο σπόρος για την εξέλιξη της γυναίκας. Κινηματογραφικά λατρεύω τον Γούντι Άλεν και τη νουβέλ βαγκ. Την Περιφρόνηση του Γκοντάρ, το Σημασία έχει ν’ αγαπάς του Ζουλάφσκι, που είναι η αγαπημένη μου ταινία. Από σενάρια, Νόρα Έφρον και Λίνα Ντάναμ». Αναφέρει πως βλέποντας το «Girls» ένιωσε να απελευθερώνεται και να μπορεί να πει ό,τι θέλει. Διακρίνω ότι αυτό που κάνει η Αλεξάνδρα στις «Ηρωίδες» ενέχει έναν ιδιότυπο παπακαλιατικό ή γουντιαλενικό «εγωκεντρισμό». Έχει γράψει το σενάριο κι έχει κρατήσει τον πιο ενδιαφέροντα χαρακτήρα με τις πιο cool ατάκες για τον εαυτό της. Διαφωνεί. «Είχα στο μυαλό μου ότι θα ήθελα να παίξω, μάλλον επειδή είχα περάσει πολύ καιρό κλεισμένη στο σπίτι, μπροστά στον υπολογιστή. Μου αρέσει πολύ η ατμόσφαιρα του γυρίσματος και ήθελα να την ξαναζήσω. Δεν έχω τον πιο γαμάτο ρόλο! Αυτός είναι η Λούκι, θα ήθελα πολύ να παίξω τον ρόλο της, αλλά υποκριτικά έχει πολλές απαιτήσεις και δεν ήθελα να με δυσκολέψει ή να μην το φέρω σωστά εις πέρας. Ο δικός μου χαρακτήρας είναι ψύχραιμος, λογικός, με ελάχιστες στιγμές ακραίων συναισθημάτων. Είναι βατός ο ρόλος μου, ή τουλάχιστον για μένα, που έχω κοινά βιώματα αναφορικά με τη μητρότητα και τη δουλειά».

Η Αλεξάνδρα Κ* θα μας κάνει να ξαναδούμε ελληνική τηλεόραση! Facebook Twitter
Έκανα ελάχιστο θέατρο, δεν μου πήγαινε καθόλου. Πάθαινα κρίσεις πανικού επί σκηνής. Όλες οι φάσεις της ακρόασης, το να πρέπει συνεχώς να αποδεικνύω τον εαυτό μου, με διέλυαν. Από το να γίνω άλλος άνθρωπος, αποφάσισα να το παρατήσω... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Οι «Ηρωίδες» μιλούν ελεύθερα για drugs, πηγαίνουν σε σεξ πάρτι, κάνουν παρέα με τρανς και γκέι ζευγάρια που δεν είναι καρικατούρες αλλά παρουσιάζονται όπως είναι στην πραγματικότητα. Σε ρεαλιστικές βάσεις προσεγγίζονται και όλες οι υπόλοιπες θεματικές της σειράς – η διαφθορά των ελληνικών media, η μητρότητα που δεν βρίσκεται σε ροζ συννεφάκι, ο κολωνακιώτικος νεοπλουτισμός, και όλα αυτά σε τρία μόλις επεισόδια. Ίσως είναι η πρώτη φορά που μια ελληνική σειρά, ακόμα κι αν προβάλλεται αργά το βράδυ, αναφέρεται με τόση ειλικρίνεια σε τόσο «επικίνδυνα» θέματα για την ηθική του μέσου πουριτανού θεατή. Ως τώρα, είτε θα παρουσιάζονταν με εκνευριστική εξιδανίκευση είτε απλώς θα υπονοούνταν. «Δεν φοβήθηκες ότι αυτό που τους πρότεινες δεν επρόκειτο ποτέ να πάρει έγκριση;» τη ρωτώ. «Το κομμάτι, ας πούμε, για τα ναρκωτικά ούτε που το σκέφτηκα ποτέ. Ως προς τους γκέι ρόλους, είχα πραγματικά μεγάλη αγωνία και χαίρομαι που το λες. Δεν αντιλαμβανόμουν ότι μπορεί να είναι επικίνδυνα όλα αυτά. Τώρα παρατηρώ ότι βρίζουν πολύ ή ότι έχει πολύ σεξ η σειρά. Γενικά, δεν σκέφτομαι έτσι. Με έχει σώσει μάλλον το ότι έχω πολλά χρόνια να δω ελληνική τηλεόραση. Μόνο μια φορά μπήκα στη διαδικασία να διαβάσω σχόλια κάτω από άρθρο που αφορούσε τη σειρά και δεν το ξανακάνω. Έχω τρελό πρόβλημα με τον hate speech. Πάντως, δεν είναι καθαρά αυτοβιογραφικό το σενάριο, αλλά σίγουρα έχει πολλά στοιχεία της ζωής μου μέσα. Ό,τι μου έχει κάνει εντύπωση από τα γύρω-γύρω, ιστορίες φίλων, στις οποίες έχουν γίνει τροποποιήσεις, χάριν μιας πιο κουλ αντιμετώπισης».

Καθώς μου μιλά, αλλάζει στάσεις στον καναπέ, αράζει, κουνιέται, είναι ένα παιδί στην τσίτα, με νεύρο και ζωή. Άλλο ένα αντισυμβατικό στοιχείο της σειράς νομίζω πως είναι το γεγονός ότι οι τρεις ηρωίδες της δεν είναι συμπαθείς με την εύκολη και ευρεία τηλεοπτική έννοια. «Κανείς άνθρωπος δεν είναι απόλυτα συμπαθής, αν τον συναντήσεις περισσότερες από τρεις φορές. Εγώ δεν μπορώ να ταυτιστώ με κάποιον που είναι μόνο καλός. Ρωγμές έχουμε όλοι. Μια καλή κίνηση ενός ήρωα αποκτά άλλη σημασία όταν το προηγούμενο λεπτό αυτός ο ήρωας είναι πολύ μεγάλος μαλάκας. Γράφοντάς το, δεν είχα σκοπό την ταύτιση. Απλώς κατέγραφα τη δική μου πραγματικότητα, χωρίς να έχω στο μυαλό μου το “φίλτρο” ότι αυτό το πράγμα θα βγει. Περνούσα τόσο καλά κατά τη συγγραφή του, χωρίς στόχο, γι’ αυτό και τα πρώτα drafts είχαν ξεφύγει πολύ περισσότερο! Αυτό που βλέπετε είναι αρκετά μαζεμένο, όχι από το κανάλι, αλλά από εμένα, που έπρεπε να εξομαλύνω πρόσωπα και καταστάσεις”.

Η Αλεξάνδρα Κ* θα μας κάνει να ξαναδούμε ελληνική τηλεόραση! Facebook Twitter
Ο ρόλος των τίτλων μας προφανώς είναι καθαρά εμπορικός, αλλά διαβάζοντας πέντε πράγματα που γράφουμε στα άρθρα μας μπορεί ένα κορίτσι στην επαρχία να καταλάβει ότι δεν είναι ok να τη δέρνει ο πατέρας της... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Από τα λεγόμενά της αντιλαμβάνομαι ότι δεν στόχευε ιδιαίτερα σε κάποιο συγκεκριμένο target group. Η ίδια είναι παιδί του κέντρου που κινείται σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων, δεν έχει αυτοκίνητο και δεν χρησιμοποιεί συχνά τα ΜΜΜ – δεν ήξερε ότι η κόκκινη γραμμή του μετρό είχε φτάσει ως το Ελληνικό! Της λέω ότι ο πυρήνας των θεατών που έχουν εκθειάσει τη σειρά φαίνεται να είναι οι άνθρωποι που ζουν και κινούνται στην Αθήνα, και μάλιστα στο κέντρο της, αυτοί εν ολίγοις που διαβάζουν και τα free press! Δεν μπήκε στη διαδικασία να γράψει σκεπτόμενη μια ευρύτερη αποδοχή; «Το πιστεύεις ότι θεωρούσα πως η σειρά θα είναι εντελώς uncool για εκείνους; Εγώ φοβόμουν ότι αυτές οι τρεις γκόμενες είναι πολύ uncool γι’ αυτό το crowd. Δεν θα πήγαιναν στην Κολοκοτρώνη, γιατί δεν νιώθουν στα νερά τους! Ήταν οι losers του σχολείου. Μάλλον εγώ φοβάμαι λίγο αυτό τον πυρήνα, δεν έχω νιώσει ποτέ να είμαι μέλος κάποιας κλίκας. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση ότι αυτό το κοινό φαίνεται να έχει αγκαλιάσει τη σειρά. Θεωρούσα ότι θα έχει ανταπόκριση σε κορίτσια της επαρχίας, που το όνειρό τους είναι να μεταναστεύσουν στη μεγάλη πόλη».

Τη ρωτώ αν σκέφτηκε ποτέ να καθοδηγήσει την κόρη της, που πάνω-κάτω έχει την ίδια ηλικία με το τηλεοπτικό της παιδί, στο να παίξει στη σειρά, γνωρίζοντας ότι οι παιδικοί ρόλοι είναι συνήθως πολύ προβληματικοί στην Ελλάδα – άλλο ένα στοιχείο που μας διαφοροποιεί ιδιαίτερα από τις παραγωγές του εξωτερικού, όπου βλέπεις πολύ ταλαντούχα παιδιά-ηθοποιούς σε αντίθεση με εδώ, που τα περισσότερα παίζουν απλώς σαν να απαγγέλλουν ποίημα σε σχολική γιορτή. «Είναι πραγματικά τραγική η εμπειρία της αναζήτησης παιδιών. Τα βρίσκεις από πρακτορεία και βλέπεις ότι τα περισσότερα έχουν πιεστεί πάρα πολύ να έρθουν στο κάστινγκ, το κάνουν σαν αγγαρεία, για να πάρουν μετά ως αντάλλαγμα παγωτό ή McDonald’s ή παιχνίδια. Τους το επιβάλλουν οι φιλόδοξοι γονείς. Για να παίξει καλά κάποιος, σε οποιαδήποτε ηλικία, πρέπει να τα έχει καλά με τον εαυτό του. Ευτυχώς, η μικρή μου στη σειρά προέρχεται από μια υγιή οικογένεια που την προστατεύει και η ίδια γουστάρει πολύ! Εγώ δεν ήθελα καθόλου να στρέψω την κόρη μου προς τα εκεί. Το θεωρώ πολύ επικίνδυνο. Θα μπερδευόταν πάρα πολύ ανάμεσα στο τι συμβαίνει στην πραγματικότητα και τι στο σίριαλ».

Καθώς μιλά, στην καφετέρια της Βουλιαγμένης όπου καθόμαστε γίνεται χαμός. Βλέπει μια τυπική οικογένεια των νοτίων προαστίων, νεαρούς γονείς ντυμένους στην πένα με τα μικρά παιδιά τους. «Τους χαζεύω. Παιδάκια με γυαλιά ηλίου μες στο μαγαζί. Αυτοί έχουν αποφασίσει από χθες το βράδυ τι θα φορέσουν. Θα δείξουν προς τα έξω ότι είναι μια υπέροχη οικογένεια, ενώ οι ίδιοι παραμένουν υπεργκόμενοι, έχουν κάνει παιδιά χωρίς να χάσουν το sexiness και το coolness τους. Θα ήθελα πάρα πολύ να δω το inbox αυτού του τύπου και αυτής της γκόμενας! Εκεί θα ήταν το τρελό ενδιαφέρον».

Οθόνες
6

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΡΕΝΙΑ ΛΟΥΙΖΙΔΟΥ

Οι Αθηναίοι / Ρένια Λουιζίδου: «Οι επιτυχίες στην τηλεόραση είναι ένα νόμισμα με δυο όψεις»

Η αγαπημένη ηθοποιός κάνει μια αναδρομή στους σταθμούς της ζωής της, μιλώντας για τη χρυσή τηλεοπτική δεκαετία του ’90, τις κακοποιητικές συμπεριφορές στον χώρο του θεάτρου και την ανάγκη να καταπιαστούμε με σύγχρονα θέματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οθόνες / Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οι κατηγορίες εναντίον του Φράνκο για σεξουαλική κακοποίηση έβαλαν στον γύψο όχι μόνο την καριέρα του στο Χόλιγουντ αλλά και τη στενή φιλία του με τον επί εικοσαετίας κολλητό και συνεργάτη του.
THE LIFO TEAM
15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / 15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Πάμελα Άντερσον, Αριάν Λαμπέντ, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σινεφίλ τέρατα και όλη η νέα ελληνική κινηματογραφική παραγωγή της χρονιάς στην 65η διοργάνωση που για δέκα μέρες (31/10-10/11) θα μεταμορφώσει τη Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Paul Morrissey (1938-2024)

Απώλειες / Ο Paul Morrissey (1938-2024) έδωσε φωνή στα «ανθρώπινα σκουπίδια»

Ο εμβληματικός σκηνοθέτης της cult τριλογίας «Flesh» - «Trash» - «Heat» ταυτίστηκε με τον Άντι Γουόρχολ και το νεοϋορκέζικο αβανγκάρντ των ’60s, ως ο πιο ανεξάρτητος από τους ανεξάρτητους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Οθόνες / 10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Δέκα ταινίες που εξασφαλίζουν δέκα ξεχωριστές προβολές, απαραίτητες για κάθε σινεφίλ, από συγκινητικά δράματα και γαλλικά policier μέχρι καλαίσθητα ντοκιμαντέρ και ατμοσφαιρικά θρίλερ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες μας σε μια χορταστική συνέντευξη για τη ζωή, το έργο και τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει εδώ και έξι δεκαετίες πίσω από την κάμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Οθόνες / Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Ένα νέο ντοκιμαντέρ ρίχνει για πρώτη φορά φως στους 18 μήνες που ο πρώην Beatle και η Γιόκο Όνο εγκαταστάθηκαν σ΄ ένα ταπεινό διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη, στο οποίο συνέβαιναν καθημερινά έντονες ριζοσπαστικές ζυμώσεις.
THE LIFO TEAM
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
fight club

Οθόνες / «Με συνάντησες σε μια πολύ παράξενη περίοδο της ζωής μου»: 25 χρόνια μετά, ακόμα ζούμε στον κόσμο του Fight Club

Παρότι πραγματεύεται τα δεινά και τις ανησυχίες της Generation X, στα 25 χρόνια που πέρασαν από την κυκλοφορία της η ταινία έχει εισχωρήσει βαθιά στην κουλτούρα και έχει (παρ)ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως.
THE LIFO TEAM

σχόλια

5 σχόλια
Εμενα μου αρεσει αυτο το σηριαλ. Παρόλο που σε κάποια σημεία είναι σουρρεάλ (εσκεμμένα απ'ότι καταλαβαίνω), κάποιοι διάλογοι και κυρίως κάποιοι μονόλογοι έχουν ένα βάθος και μια ειλικρίνεια που εμένα τουλάχιστον με έκαναν να κανω rewind και να ξαναδω τις σκηνές. Ανυπομονώ για τα επόμενα επεισόδια!
Ίσως το περιορισμένο budget, στο οποίο αναφέρεται και η ίδια η Αλεξάνδρα, ίσως το παραμετροποιημένο σενάριο, ίσως η αδυναμία του κοινωνικού συνόλου, στο οποίο ανήκουμε, να αποδεχτεί την ωμή πραγματικότητα....δεν μπορώ να αποφασίσω τι είναι αυτό που με κάνει να αισθάνομαι ότι η συγκεκριμένη σειρά δεν μπορεί να προσφέρει κάτι σε αντίθεση με την «Εθνική Ελλάδος» που σε ένα μόλις επεισόδιο παρουσιάστηκε, επεξηγήθηκε και καυτηριάστηκε η νέα ελληνική πραγματικότητα! Δεν είμαι συντηρητικός...ούτε έχω «θέματα» με το διαφορετικό από εμένα...ίσα ίσα που το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον...ο κόσμος θα ήταν ακόμη πιο βαρετός αν είμασταν όλοι ίδιοι. Σε όσους πιστεύουν ότι η σειρά παραθέτει τα γεγονότα και τις καταστάσεις αυτούσιες χωρίς το φιλτράρισμα για να είναι ευπαρουσίαστες, έχω να πω ότι συμβαίνει ακριβώς το ίδιο όπως μας έχει συνηθίσει η ελληνική τηλεόραση εδώ και χρόνια. «Τι να κάνουμε για να προσελκύσουμε κοινό και να συζητηθούμε στα μέσα; Χμμ ας βάλουμε λίγους γκέι, τρανς και λεσβίες...αυτά σοκάρουν! Τώρα θα πουλήσει! »Γενικά, διαβάζοντας το άρθρο ανακάλυψα αρκετά κοινά με την ιδεολογία της Αλεξάνδρας, όμως και μία σημαντική διαφορά!Πιστεύω ότι κανένας δεν είναι σε θέση να κρίνει τον άλλο όχι για την προσωπικότητα του...αλλά για τον τρόπο συμπεριφοράς του! Ο μηχανισμός της κοινωνίας μας είναι αρκετά αντικειμενικός στο θέμα αυτό...σχεδόν αυτόματα περιθωριοποιεί κάποιον ή κάτι που προσβάλλει την κοινή αισθητική...Δε λέω ότι είναι απόλυτα ορθό..όμως έτσι είναι..και αν δεν το αποδεχτείς.....Στο θέμα αναφορικά με τη Βουλιαγμένη: Εκνευρίζομαι με όσους από τη μία θέλουν να παρουσιάζονται «κουλ και χύμα» και ΔΗΘΕΝ απεχθάνονται τη λεγόμενη «καλή ζωή» γιατί σύμφωνα με αυτούς δεν είναι ενδιαφέρουσα αλλά μία ανιαρή και πλασματική ευτυχία. Γιατί hater της ζωής των νοτίων προαστίων επιζητάς την εξόρμηση σε ανάλογα μέρη; Αν περιμένεις να δεις κάτι διαφορετικό από αυτό που τους πρέπει είσαι γελασμένος...Βέβαια ίσως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να πεις την αγαπημένη σου φράση και να φανείς κοινωνικός,κουλ και παιδί της πιάτσας! «ΠΟΛΥ ΔΗΘΕΝ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!»
Είδα τα πρώτα επεισόδια από τις Ηρωίδες και πέρα από την υπέροχη ερμηνεία του χαρακτήρα τραβεστί, βρήκα τη σειρά κάτω του μετρίου. Μου φάνηκε "κάπως" να εναλλάσονται σκηνές με παιδάκια και φτηνά πλάνα σεξ στο καπάκι. Απογοητεύτηκα που για άλλη μια φορά, οι urban γυναίκες παρουσιάζονται υστερικές, αλλοπρόσαλλες και μπερδεμένες, καθώς μου θύμισε την γραφική πια επανάληψη της περσόνας του χαριτωμένου κουνιστού γκέι στην ελληνική τηλεόραση.
Νομιζω οτι και η ερμηνεία του γκέι με τα μουσια(συγνώμη δεν συγκρατήσα όνομα )είναι πολύ πολύ καλη και φυσική σε αντίθεση με πολλές σκηνές που απλα "δεν γίνονται". Ας μου απαντήσει καποιος αθηναιος ποσο πια κανει ο εσπρέσσο στην Αθήνα το πακέτο γιατί εδώ πανω με 2.50 παίρνεις μια χαρά καφέ
Πολύ έξυπνη και ψαγμένη η Αλεξάνδρα. Μόλις παρακολούθησα το πρώτο επεισόδειο και πάω για το δεύτερο (μένω εξωτερικό άρα δεν μπορώ να το δω την μέρα προβολής του). Είναι μια διαφορετική σειρά που το κανάλι πρέπει να την προωθήσει περισσότερο.