To φιλοδώρημα στα χρόνια της κρίσης

Facebook Twitter
31

Βαρέθηκε τις τηλεοπτικές παραγωγές και τις μεγάλες εταιρίες που δίνουν 2 δολάρια σε παραγγελίες 90 δολαρίων, βαρέθηκε τα σεντς που παίρνει για να μεταφέρει ένα σάντουιτς μέσα σέ κατακλυσμούς και χιονοθύελλες και είπε να κάνει την αγανάκτησή του γνωστή.

Στο μπλογκ «≤15%» ο 20χρονος σχεδιαστής Larry Fox από τη Νέα Υόρκη δεν ξεμπροστιάζει μόνο κακούς πελάτες (των οποίων τα ονόματα και διευθύνσεις τελικά κατέβηκαν από το blog) αλλά απαντάει και σε ερωτήσεις αναγνωστών με ετοιμότητα και χιούμορ. Προσωπικά πιστεύω ότι για ορισμένες κατηγορίες επαγγελμάτων το φιλοδώρημα είναι απαραίτητο, και αυτό είναι ένα από αυτά.  Βέβαια στην Αμερική είναι διαφορετικά τα πράγματα, καθώς ένα φιλοδώρημα μεταξύ 15%-20% είναι αυτονόητο αν ήσουν ευχαριστημένος από το σέρβις, γιατί αυτή είναι και ουσιαστικά η αμοιβή του εργαζόμενου. Στην Ελλάδα το ποσοστό είναι σημαντικά χαμηλότερο, αλλά φαντάζομαι ότι και στη χώρα μας οι σερβιτόροι, ντελιβεράδες κλπ. (ζητώ συγνώμη για τη λέξη σε περίπτωση που δεν είναι δόκιμη, αλλά ποιά είναι η δόκιμη ελληνική; Ταχυμεταφορέας ίσως;) μέσα στην φουρτουνιασμένη μας οικονομία, βασίζονται αρκετά στα φιλοδωρήματα. Αν υπάρχει αναγνώστης που μπορεί να μας διαφωτίσει περισσότερο, παρακαλώ να το κάνει.

Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα του μπλογκ;

"Είμαι χωρισμένη μητέρα και επιβιώνω μήνα με μήνα αλλά πάντα, πάντα, ΠΑΝΤΑ αφήνω φιλοδώρημα. Είναι μέρος των εξόδων που μπορώ να διαθέσω για φαγητό και ποτό εκτός σπιτιού. Οπότε δείχνω λίγη (εντάξει, ΚΑΘΟΛΟΥ) κατανόηση για όσους δεν αφήνουν καθόλου φιλοδώρημα. Και μία συμβουλή γι’ αυτούς: αν δεν αφήνεις φιλοδώρημα και είσαι αγενής στους σερβιτόρους, το πιο πιθανό είναι η γυναίκα που έχει βγει για πρώτη φορά μαζί σου να μην ξαναβγεί."

"Τι ωραίο site. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος δεν αφήνει φιλοδώρημα, ειδικά για το φαγητό από ντελίβερι. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να εκτιμάς τη δουλειά κάποιου. Είναι κάτι που μου εμφύσησε ο πατέρας μου όταν ήμουν μικρότερος και μου έλεγε ιστορίες από τότε που δούλευε ως σερβιτόρος, μόλις μετανάστευσε στην Αμερική. Από τον πατέρα μου έμαθα να δίνω τουλάχιστον 20% φιλοδώρημα. Η απάντηση για τους φοιτητές που λένε ότι δεν έχουν αρκετά λεφτά για φιλοδώρημα η απάντησή μου είναι ότι αν δεν έχω αρκετά λεφτά για φιλοδώρημα, δεν θα παραγγείλω φαγητό. Θα μαγειρέψω."

"Για όσους δεν καταλαβαίνουν: ο κόσμος είναι κακομαθημένος. Νομίζουν ότι το να τους φέρνουν φαγητό είναι δικαίωμα, και όχι προνόμιο. Αν έχεις τα λεφτά για να πληρώσεις κάποιον να σου μαγειρέψει, τότε μπορείς και να πληρώσεις κάποιον για να στο φέρει στον τεμπέλικο κώλο σου. Τέλος. Αν μπορείς να βγεις για φαγητό και να πληρώσεις 10 ευρώ για ένα πιάτο ομελέτα τότε μπορείς να αφήσεις και φιλοδώρημα. Αν δεν το κάνεις είναι επειδή είσαι τσιγκούνης. Βρίσκεις τρόπους για να δικαιολογήσεις την τσιγκουνιά σου και την τεμπελιά σου, αλλά αυτός είσαι τελικά. Αν δεν σου φτάνουν τα λεφτά για το φιλοδώρημα φτιάξε το φαγητό μόνος σου. Το ίδιο ισχύει για όλες τις περιπτώσεις που πληρώνεις κάποιον για να κάνει κάτι που θα μπορούσες να κάνεις και μόνος σου, όπως τα ταξί. Αν έχεις αρκετά λεφτά ώστε να πληρώσεις κάποιον να σου κάνει μια δουλειά, ΔΩΣΕ ΦΙΛΟΔΩΡΗΜΑ! Αλλιώς είσαι μαλάκας. Τέλος."

"Από ανώνυμο: Εντάξει, θα αρχίσω να μαγειρεύω το φαγητό μου όπως μου συστήνετε, και αν κάνουν το ίδιο όσοι πιστεύουν ότι δεν αφήνουν καλά φιλοδωρήματα τότε σε λίγο δεν θα έχετε δουλειά. Μερικές φορές ο κόσμος διαμαρτύρεται χωρίς να καταλαβαίνει πόσο ηλίθιος είναι στην πραγματικότητα. Αν μου συνιστάς να τρώω μόνο το φαγητό που φτιάχνω στο σπίτι, τότε μου ζητάς να σε βοηθήσω να μείνεις άνεργος. Γιατί είσαι τόσο βλάκας;

Απάντηση: η πλειονότητα του κόσμου δίνει καλά φιλοδωρήματα. Θα με διευκόλυνες αν σταματούσες να παραγγέλνεις φαγητό, άχρηστε τσιγκούνη."

 

Εδώ βρήκα ένα απόσπασμα που περιγράφει την ελληνική πραγματικότητα:

«Σου δίνουν 300 ευρώ και τη βενζίνη, βάζεις το μηχανάκι σου, σου λένε ότι θα δουλεύεις μαύρα και ότι τα υπόλοιπα θα τα κερδίζεις από τα πουρμπουάρ και έπειτα σε κράζουν όταν νομίζουν ότι άργησες λίγο. Εσύ τρέχεις με την ψυχή στο στόμα για να μη χάσεις το νυχτοκάματο και βέβαια κινδυνεύεις 1000% περισσότερο να πάθεις κάποιο ατύχημα. Όταν συμβεί αυτό, το ατύχημά σου δεν καταχωρίζεται ως εργατικό, αλλά ως τροχαίο δυστύχημα, αφού εσύ είσαι ανασφάλιστος. 
Από την άλλη θέλανε οι εταιρείες να βάλουν στον μεταφορέα με μηχανάκι ένα ρουφιανομηχάνημα, το pda. Σου λέει, του δίνω την περιουσία μου κι εκείνος παίρνει το μηχανάκι για να πάει για τα ψώνια του; 
Ωραία και καλά να ελέγχεις αν οι υπάλληλοί σου δουλεύουν, δε λέω, αλλά γιατί πάντα τα αφεντικά να βρίσκουν τρόπους να ελέγχουν καλύτερα τον εργαζόμενο, ενώ οι εργαζόμενοι (π.χ. ντελιβεράδες) να μη μπορούν να ελέγξουν τα αφεντικά; 
Δεν ξέρω τι λύση θα βρεθεί, αλλά ο ντελιβεράς είναι από τα πιο ταλαιπωρημένα και βασανισμένα επαγγέλματα. Όλοι οι πελάτες θέλουν το σουβλάκι και την πίτσα στην ώρα τους, αλλά δεν αναλογίζονται πώς λιώνει ο εργαζόμενος για να τους εξυπηρετήσει.»

Γεύση
31

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Dr. George Soleas εξηγεί πώς έγινε ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς έγινα ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

O Dr. George Soleas, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του LCBO, του μεγαλύτερου εισαγωγέα κρασιών και οινοπνευματωδών ποτών στον κόσμο, αφηγείται στην Υρώ Κολιακουδάκη (Dip WSET) και τον Παναγιώτη Ορφανίδη την κινηματογραφική ζωή του.
THE LIFO TEAM
Το κρητικό φαγητό είναι πολιτισμικός πλούτος, κληρονομημένη γνώση, καταστάλαγμα εμπειριών, και πηγή έμπνευσης

Βιβλίο / Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
Proveleggios

Γεύση / Ο Αλέξανδρος Καρακάτσανης έχασε πολλά σε μια νύχτα, αλλά επιστρέφει δυναμικά στο Proveleggios

Ο νεαρός και ταλαντούχος σεφ που είδε το πρώτο του μαγαζί στην Αθήνα να καίγεται ολοσχερώς δεν το έβαλε κάτω στιγμή. Πρόσφατα ανέλαβε να αλλάξει την κουζίνα του δημοφιλούς εστιατορίου και θέλει να αφηγηθεί τις αναμνήσεις όλης της ομάδας που τον υποδέχτηκε μέσα από τα πιάτα του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Το κρασί με απλά λόγια / Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Τι είναι το Aszu, το Szamorodni, το Furmint και το Harslevelu; O Robert Kindl, γενικός διευθυντής του θρυλικού Oremus, εξηγεί στην Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET τον Παναγιώτη Ορφανίδη γιατί το Tokaj είναι μια από τις σημαντικότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της Ευρώπης.
THE LIFO TEAM
Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Ιστορία μιας πόλης / Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Φιξ, Μετς, Κλωναρίδη. Τρία τοπωνύμια, τρεις περιοχές της Αθήνας που σχετίζονται με τη ζυθοποιία. Επιχειρήσεις που έμαθαν στην αθηναϊκή κοινωνία να πίνει μπίρα, να την απολαμβάνει κατ’ οίκον ή σε πάρκα. H Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Βασίλη Νάστο για τη ζυθοποιία Κλωναρίδη και την εξέλιξη της περιοχής των Πατησίων.
THE LIFO TEAM
Alchemist

Γεύση / Στο Alchemist, ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, η δυσφορία είναι στο μενού

Σε ένα εστιατόριο της Κοπεγχάγης σερβίρονται ωμές μέδουσες και παγωτό από αίμα γουρουνιού ενώ στην οροφή προβάλλονται βίντεο σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Πρόκειται για «γαστρονομική όπερα» ή για μια ηδονιστική υπερβολή;
THE LIFO TEAM
Kennedy

Γεύση / Kennedy: Για γαλλικά κρασιά, ψωμί με βούτυρο και ακροάσεις δίσκων

Στο νέο wine bar του κέντρου -που έχει πάρει το όνομα του από το biannual περιοδικό του Chris Kontos- θα βρίσκουμε κρασιά που δεν παίζουν αλλού στην Αθήνα ενώ η μουσική και ο ήχος θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Γεύση / Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Ο σταρ σεφ που όλοι θεωρούν «δικό τους άνθρωπο», σε μια συνέντευξη για την κατάσταση της εστίασης στην Αθήνα και την επιλογή του να αποχωρήσει από τρία από τα μαγαζιά που έστησε στο κέντρο της πόλης.
M. HULOT

σχόλια

6 σχόλια
Διαβασα καποια απο τα σχολια και σαν ντελιβερας τους τελευταιους 7-8 μηνες δικαιουμαι να πω την αποψη μου.Το βασικοτερο ειναι πως στον κλοδο και γενικοτερα στην εστιαση δεν υπαρχει κανενας ελεγχος και οι ιδιοκτητες καταστηματων κανουν οτι θελουν και στην ουσια εκβιαζουν τους υπαλληλους: η μαυρη εργασια ειναι δεδομενη, ρεπο δεν υπαρχει για πολλους, 10 και 12 ωρες την ημερα δουλειας ειναι το νορμαλ για τους περισσοτερους ενω για αλλους το να δουλεψουν 10 ωρες την βδομαδα (πχ δυωρα καθε μερα).Το επιπεδο των ντελιβεραδων ειναι απελπιστικα χαμηλο, αυτο ειναι δεδομενο και γι΄αυτο δεν υπαρχει καμια διεκδικηση και ανεχονται ολα τα παραπανω συν το οτι τις περισσοτερες φορες ειναι ειτε ανθρωποι που βρισκονται στην αναγκη και κανουν αυτη την δουλεια ειτε ειναι πιτσιρικαδες που το κανουν για λιγους μηνες, σε καθε περιπτωση κανεις δεν το βλεπει ως κατι μονιιμο και γι΄αυτο δεν δικδικουν καλλιτερες συνθηκες εργασιας και αμοιβες.Προς αυτους που λενε οτι και αυτοι εργαζονται σκληρα και σιγα μωρε τι κανει ο διανομεας απλα να αναφερω οτι εχω δουλεψει σε τραπεζα (ναι εχω πτυχιο) και σε αλλες δουλειες γραφειου και μαντεψτε ποια ειναι πιο κουραστικη, με τα μισα λεφτα θα ξαναγυρνουσα σε τετοια δουλεια αντι να τρεχω με την ψυχη στο στομα μεσα στο κρυο με τρεις στρωσεις ρουχα πανω σε ενα κακοσυντηρημενο μηχανακι και με κινδυνο ατυχηματος για να φαει καποιος μια σαλατα και μια μπαγκετα που μπορει να κοστιζει περισσοτερο απο οσο βγαζω σε μια μερα δουλειας και να μου την λεει και απο πανω οταν αργει η παραγγελια ασχετα του αν φταιω εγω η το μαγαζι που εχει μονο εναν διανομεα για να ριξει το κοστος και οι παραγγελιες στοιβαζονται γιατι οσο και να τρεξεις ποσες να πας, δεν βγαινει.Sorry για το σεντονι και τα οποια λαθη αλλα το εγραψα στα γρηγορα, η ουσια για μενα ειναι κατι που ειπε καποιος παραπανω: το φιλοδωρημα τουλαχιστον για μενα δεν ειναι απαραιτητο, καταλαβαινω τον αλλον οτι απλα θελει να φαει κατιι δεν ειναι υποψρεωμενος να δωσει αλλα ο σεβασμος ειναι αυτος που απαιτω. Οταν φερνω το φαγητο στην πορτα σου δεν σου κανω χαρη, ειναι η δουλεια μου και απαιτω τουλαχιστον να με αντιμετωπιζεις σαν ανθρωπινο ον και οχι σαν σκουπιδι και να κοιτας υποτιμιτικα λες και θα σε δαγκωσω, αυτα.
Άσχετα με το τι κάνει ο καθένας - αφήνει, δεν αφήνει -, αυτό που σκέφτομαι εγώ είναι ότι κάθε επιχείρηση θα έπρεπε να πληρώνει τους εργαζόμενους για τις υπηρεσίες που προσφέρει.Το θέμα δεν είναι αν αφήνουμε tips αλλά να μάθουν οι εργοδότες να πληρώνουν τους υπαλλήλους τους. Σε αυτούς πρέπει να γίνουν τα παράπονα. Όταν πηγαίνεις στην τράπεζα και σε εξυπηρετεί ο ταμίας δεν θα του "δώσεις κάτι για τον κόπο του", τον πληρώνει η τράπεζα για να είναι εκεί και να κάνει τη δουλειά του.Αν εγώ αποφασίσω να ανοίξω μία επιχείρηση που θα προσφέρει υπηρεσίες και θα θέλω άτομα να δουλεύουν για μένα θα τους δίνω ένα μισθό και τα έξοδα θα συμπεριλάβω στην τιμή. Δεν θα πω, θα δουλεύεις για μένα αλλά θα περιμένεις να σου δίνει ο καθένας ό,τι έχει ευχαρίστηση.
Θυμάμαι τη αγαπημένη μου γιαγιούλα μου τη Σμυρνιά που όταν την πήγαινα στην τράπεζα για να πάρει τη συνταξή της, πάντα άφηνε ένα μικρό φιλοδώρημα στον/στην ταμία. «Να, αυτό για εσένα, για να φας ένα γλυκάκι!», τους έλεγε...! : )
Εμένα μου άρεσε πως το αιτιολόγησαν, αλλά και πάλι δε νομίζω ότι θα αφήνω μπουρμπουάρ, γιατί ο φόρος έπεσε στο 13%, αλλά οι τιμές στα περισσότερα μαγαζιά είναι προ κρίσης πχ 3,5 ευρώ ο καπουτσίνο, 8 ευρώ η πίτσα, 2,5 ευρώ η πίτα. Αν θέλουν να γκρινιάξουν σε κάποιον ας γκρινιάξουν στο αφεντικό τους, που δε ρίχνει τις τιμές και δεν αφήνει περιθώρια κέρδους για τον κλάδο τους. Και φυσικά έχω ένα ευρώ παραπάνω, να δώσω στον διανομέα, αλλά αν αισθάνομαι θύμα που χρησοπληρώνω σε εποχές κρίσης, θα το σκεφτώ διπλά. Και μη βιαστείτε να με πείτε τσιγκούνη, γιατί προ κρίσης άφηνα παντού τουλάχιστον 1 ευρώ, σε εστιατόρια παραπάνω. Ωραία τα λέτε λοιπόν φίλοι μου, αλλά αν τα αφεντικά σας έχουν πρόβλημα, επειδή το 95% των επιχειρήσεων πλέον είναι fast food ή καφετέρια κ έχουν μειωμένο, δε θα την πληρώσω εγώ τη ζημιά.
Νόμιζα ότι είναι σαφές ότι είπα ότι "άλλο στην Αμερική, άλλο η Ελλάδα". Αλλά αφού δεν είναι:Άλλο η Αμερική, άλλο η Ελλάδα. Στην Αμερική δίνουν μέχρι 20% ΣΤΟΥΣ ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΥΣ - όχι στους ντελιβεράδες. Στην Ελλάδα το μισό ευρώ ή ακόμα και λιγότερο είναι αρκετό. Πιστεύετε ότι είναι πολλά; Φαίνεται ότι ναι, πολλοί αυτό πιστεύουν.Το γιατί το θεωρώ δεδομένο είναι κάτι που πιστεύω είναι θέμα κουλτούρας. Δε νομίζω ότι είμαι η μόνη. Αλλά φοβάμαι ότι είναι αδύνατη η ψύχραιμη συζήτηση όταν διαβάζω τα "αν εσάς ΕΚΕΙ σας φτάνουν να δίνετε 20% φιλοδώρημα." Επίσης ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά είναι "Φουτσιτζή" :)
Είμαι άνθρωπος που έχει δουλέψει στον επισιτιστικό κλάδο. Είναι λάθος να βασίζεις τα οικονομικά σου πάνω στην καλοσύνη του πελάτη.Ξεκινάς με την προϋπόθεση του μεροκάματου και αυτό είναι. Εγώ ήμουν ευτυχής είτε με το 1 ευρώ είτε με το μισό είτε με το 20λεπτο γτ είναι λεφτά τα οποία δεν είχα υπολογίσει και μπορούν να καλύψουν άλλες τρύπες. Απο την άλλη ώντας χαμηλόμισθος κατανοώ απόλυτα αυτόν που δεν δύναται ή δεν θέλει να αφήσει.Όπως το γκαρσόνι-ντελιβεράς έχει αποδεχθεί τους όρους της δουλειάς του έτσι πρέπει να κατανοήσω κι αυτός οτι ο κάθε άνθρωπος πίσω απο την κλειστή του πόρτα δεν ειναι 100ευρα σε πάκο.
Aπαντηση στον φιλο ΑΝΩΝΥΜΟ 21.2.2012 | 11:01 1) Αν ο "ο ντελιβεράς ζέχνει ή είναι αγενής ή αργεί" φυσικα και δεν του δινεις ουτε την καληνυχτα σου2) Αν "οι ντελιβεράδες και οι σερβιτόροι γκρινιάζουν" φυσικα και δεν τους δινεις τιποτα γιατι το φιλοδωρημα ειναι σα την εμπιστοσυνη, κερδιζεται δεν απαιτειται.3) Σχεδον ολοι οι "κλάδοι είναι κακοπληρωμένοι" αλλα μονο στους σερβιτορους και στους διανομεις τα καλα τους αφεντικα υπολογιζουν τον μισθο τους υπολογιζοντας και τα φιλοδωρηματα π.χ. "Θα σου δινω 20 ευρω την ημερα και αλλα 20 απο μπουρμπουρια, μια χαρα θα εισαι..."4) Δεν ειναι καθολου "μαλακία το επιχείρημα "μην παραγγέλνεις άμα δεν σου φτάνουν"!!!!! " γιατι αν εχεις 9 ευρω να δωσεις για pizza σιγουρα εχεις αλλο 1 να δωσεις για tip. Λες οτι "κοστολογώ την πίτσα που θα παραγγείλω π.χ. 10 ευρώ. Τόσα θεωρώ ότι αξίζει. Συνυπολογίζοντας τα πάντα. Αν κάνει 9, θα δώσω φιλοδώρημα. Αν κάνει 10, δεν θα δώσω. " , αν κανει 11 τι θα κανεις δηλάδη ? θα αφησεις πιστολι 1 ευρω γιατι "Τόσα θεωρεις ότι αξίζει" ?5) Πιστεψε με στο 90% " δεν αρέσει η δουλειά του" αλλα με 2.000.000 ανεργους δεν μπορεις να του πεις " να μην την κάνει ". Ασε που η συντριπτικη πλειοψηφια των διανομεων και των σερβοτορων, ιδιως οσοι ειναι πανω απο 35, το κανουν σαν δευτερη δουλεια γιατι δεν βγαινουν αλλιως, οποτε το φιλοδωρημα σου, στις περισσοτερες των περιπτωσεων θα πιασει τοπο.6) Αν ο μπαρμαν ειναι "φοιτητής που δεν μπορεί να βάλει δυο ποτά σωστά και όλο το βράδυ χαζεύει τις γκόμενες που περνάνε " να εισαι σιγουρος φιλε μου οτι θα δουλεψει ενα το πολυ δυο βραδια και μετα θα εξελθει του μπαρ με το σημαδι της σολας του (πρωην) αφεντικου του στον κωλο...Αφου κι εσυ "Δούλευες χρόνια σέρβις" ξερεις πολυ καλα πως λειτουργουν τα πραγματα στην νυχτα - απο το '94 εως το '01 δουλευα κι εγω - οποτε ισως θα πρεπει να δινεις πιο ευκολα tips, παντα σε λογικα πλαισια κι οπου αξιζει, ιδιως τωρα που ολα ειναι αβεβαια πια και κανεις δεν ξερει τι του ξημερωνει. Αφου μας δινανε παλαιοτερα μπουρμπουαρ, ας δωσουμε κι εμεις τωρα γιατι δυστυχως μπορει να χρειαστει να μας ξαναδωσουνε...ΦιλικαΔημητρης