Αν και οι πρώτες εκδόσεις του Χόμπιτ του Τόλκιν συνοδευόταν από τα σκίτσα του συγγραφέα, και παρά τις πολλές παραλλαγές που σχεδίασε, στο πέρασμα των χρόνων οι εικόνες του πέρασαν σε αχρηστία. Οι περισσότερες εικόνες βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια στην βιβλιοθήκη της Οξφόρδης. Το 2011 με αφορμή τα 75α χρόνια του Χόμπιτ τα έργα του δημοσιεύτηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο «Art of the Hobbit».
Όταν ο David Brawn της HarperCollins εξέτασε τα αρχεία της βιβλιοθήκης ανακάλυψε 110 εικονογραφήσεις (με μελάνι, νερομπογιές, σκίτσα με μολύβι, χάρτες και εναλλακτικές εικόνες), όλες από τον συγγραφέα. Το βιβλίο «δείχνει ότι η δημιουργικότητα του Τόλκιν πήγαινε πέρα από τη συγγραφή και ήταν ένα πλήρες οικοδόμημα. Όταν γράφει για τα σπίτια των Χόμπιτ "in a hole in the ground there lived a hobbit. Not a nasty, dirty, wet hole, filled with the ends of worms and an oozy smell, nor yet a dry, bare, sandy hole with nothing in it to sit down on or to eat: it was a hobbit-hole, and that means comfort", τα σχεδιάζει. Και σχεδιάζοντας κάνει την περιγραφή ακόμη πιο ζωντανή. Ο Τόλκιν ήταν ένας πολύ καλός ερασιτέχνης ζωγράφος. Ήταν θαυμαστής του Arthur Rackham και αυτό φαίνεται στα σκίτσα του.»
Δείτε πώς φαντάστηκε τη Μέση Γη ο δημιουργός της.
«The White Dragon Pursues Roverandom and the Moondog» FacebookTwitter
O δράκος Σμάουγκ στον ουρανό και οι Νάνοι στο έδαφος FacebookTwitter
Η πρώτη από τις τέσσερις απεικονίσεις του Σμάουγκ πάνω από το βουνό, που φαίνεται να διαδραματίζεται τη μέρα, αν και στο βιβλίο ο Σμάουγκ πετάει μόνο τη νύχτα. Ο δράκος είναι μαύρος, όπως και η είσοδος του βουνού. Στο ποτάμι είναι τα απομεινάρια της παλιάς γέφυρας που ο Μπίλμπο και οι νάνοι διέσχισαν πιο πριν ('most of its stones were now only boulders in the shallow noisy stream')
Μια εικόνα με νερομπογιές, παρόμοια με την προηγούμενη.
FacebookTwitterΕδώ η αλλαγή είναι στην πορεία του ποταμού, μια αλλαγή που έγινε και στο κείμενο όταν το βιβλίο ήταν σε διαδικασία εκτύπωσης
FacebookTwitterΤο Μοναχικό Βουνό τη νύχτα, ενώ ο δράκος είναι λευκός στον σκοτεινό ουρανό.
Διαβάστε για τις αγωνίες και τις αμφιβολίες του Τόλκιν κατά τη διάρκεια της συγγραφής του έργου του εδώ.
1η Φεβρουαρίου 1938, προς τους εκδότες του:
«Θα μπορούσατε να ρωτήσετε τον κύριο Unwin αν ο γιος του, ο οποίος είναι πολύ καλός κριτικός, θα μπορούσε να διαβάσει το πρώτο κεφάλαιο της συνέχειας του Χόμπιτ; Το δακτυλογράφησα. Δεν πιστεύω ότι είναι καλό, αλλά αν αυτός πιστεύει ότι αποτελεί μια καλή αρχή, θα βοηθούσε την ιστορία που σχηματίζεται.»
Και πολλές ακόμα εικονογραφήσεις του συγγραφέα από τις πρώτες εκδόσεις, παρακάτω, μαζί με τις συνοδευτικές τους λεζάντες: Το Χόμπιτ, ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και το Σιλμαρίλιον.
Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για σεναριακές αστοχίες στις ταινίες, αλλά η καλλιτεχνική διεύθυνση βασίστηκε στους δύο πιο γνωστούς εικονογράφους του Τόλκιν, τον Alan Lee και τον John Howe, και χάρη σ' αυτούς οι ταινίες θεωρήθηκαν οπτικά άρτιες. (Ίσως σ' αυτό συνέβαλε ότι πολλοί αναγνώστες των βιβλίων τα έχουν ταυτίσει με την αισθητική αυτών των δύο εικονογράφων.) Τα σχέδια και οι ακουαρέλες του Τόλκιν την δική τους καλλιτεχνική αξία, αλλά το στυλ τους είναι δύσκολο να αποδοθεί σε ταινία.
Εξαιρετικές εικόνες.Θυμάμαι διάβασα μέσα σε ένα χρόνο και τα 4 βιβλία (Χόμπιτ συν τριλογία), γύρω στα 13 μου.Περίμενα πώς και πώς να μαζέψω λεφτά και μετά να έρθει στο συνοικιακό βιβλιοπωλείο ο κάθε τόμος για να διαβάσω τη συνέχεια (δεν υπήρχαν μεγάλα στοκ τότε στα μέσα του '80). Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη συγκίνηση κάθε φορά που έπιανα στα χέρια μου έναν νέο τόμο, και ιδίως όταν πήρα στα χέρια μου την Επιστροφή του Βασιλιά.Από τότε τα έχω ξαναδιαβάσει 3-4 φορές. Διάβασα και την αγγλική έκδοση, και μετά το Silmarilion στα αγγλικά.Ένας μαγικός κόσμος που περίμενα πώς και πώς να δω στο σινεμά αλλά τελικά διαπίστωσα ότι χάνει τη μαγεία του στην οθόνη. Ιδίως το Χόμπιτ που, για να βγει τρεις τρίωρες ταινίες, είναι τραβηγμένο από τα μαλλιά στις πατούσες του.
σχόλια