ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

Πώς κυλούν οι μέρες στα Κάτω Πατήσια;

Πώς κυλούν οι μέρες στα Κάτω Πατήσια; Facebook Twitter
12
Πώς κυλούν οι μέρες στα Κάτω Πατήσια; Facebook Twitter
Φωτο: Αλέξανδρος Ακρίβος/ LIFO

  • Η γειτονιά μου είναι τα Κάτω Πατήσια, μια τυπική ήσυχη λαϊκή γειτονιά, ανάμεσα σε γκρι πολυκατοικίες ανομοιογενούς κατασκευής. Αντίθετα από αυτό που πολλοί νομίζουν, δεν είναι καμιά κακόφημη και επικίνδυνη γειτονιά.
  • Μένω εδώ τα τελευταία 3-4 χρόνια. Όταν πρωτοκατέβηκα από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, το 2009, έμεινα στα Άνω Πετράλωνα, γιατί ήθελα να αντικαταστήσω τη γραφική γειτονιά μου με μια αντίστοιχα όμορφη στην Αθήνα. Μετά από δυο χρόνια παραμονής εκεί, μετακόμισα στα Κάτω Πατήσια. Η κοπέλα μου είχε το σπίτι της εδώ και λόγω και της περιόδου ήταν μια καλή και βολική οικονομικά λύση. Σώγαμπρος φάση κι έτσι...

Οι πολυκατοικίες είναι αρκετά κοντά μεταξύ τους και μερικές φορές καλύπτουν και το φως της μέρας. Με αυτό τον τρόπο μπορείς να αναπτύξεις σχέσεις με τους γείτονες – θες, δεν θες. Οι περισσότεροι γνωριζόμαστε φυσιογνωμικά και μερικές φορές ανταλλάσσουμε δειλά και μια «καλημέρα».

  • Αυτό που μου αρέσει πολύ είναι ότι είναι όλα κοντά, σχεδόν στα πόδια μου: Ηλεκτρικός, σινεμά, σούπερ-μάρκετ, ταχυδρομείο, φαρμακείο, ΙΚΑ, τράπεζες κ.λπ. Μπορείς να κινηθείς εύκολα και σχετικά ακούραστα για να κάνεις τις καθημερινές σου δουλειές. Εδώ ζουν αρμονικά και ήσυχα οικογένειες Ελλήνων και κάποιων λίγων μεταναστών. Μερικά εναπομείναντα χαμηλά σπιτάκια και νεοκλασικά κτίρια μεταφέρουν τον αέρα μιας παλιάς, ένδοξης εποχής στη γειτονιά.
Πώς κυλούν οι μέρες στα Κάτω Πατήσια; Facebook Twitter
Η βόλτα που με κέρδισε είναι αυτή παράλληλα και κάτω από τις γραμμές του τρένου... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
  • Οι πολυκατοικίες είναι αρκετά κοντά μεταξύ τους και μερικές φορές καλύπτουν και το φως της μέρας. Με αυτό τον τρόπο μπορείς να αναπτύξεις σχέσεις με τους γείτονες – θες, δεν θες. Οι περισσότεροι γνωριζόμαστε φυσιογνωμικά και μερικές φορές ανταλλάσσουμε δειλά και μια «καλημέρα».
  • Υπήρχε ένα βίντεο στο YouTube, το οποίο είχε γίνει viral, με κάτι πιτσιρίκια που τραγουδούσαν σκυλο-λαϊκά με πολύ αστείο τρόπο και συναίσθημα για την ηλικία τους. Μια φορά, λοιπόν, που γυρίζαμε από το σούπερ-μάρκετ τα πετύχαμε, τους μιλήσαμε φυσικά και αυτά μας αφιέρωσαν τη μεγάλη τους «επιτυχία» στη μέση του δρόμου.
  • Όταν πρωτοήρθα στα Κάτω Πατήσια, ήθελα να περπατήσω κάθε στενάκι και γειτονιά, να ανακαλύψω την αισθητική, την αρχιτεκτονική, τα μικρά μαγαζάκια, τα σουβλατζίδικα, τις μυρωδιές, τα ταβερνάκια και ό,τι άλλο θα μπορούσε να μου δώσει το στίγμα της περιοχής. Η βόλτα που με κέρδισε είναι αυτή παράλληλα και κάτω από τις γραμμές του τρένου. Η βόλτα μέχρι τον Κολωνό, όπου συναντάω παλιές, όμορφες γειτονιές, με χαμηλά και γραφικά σπιτάκια.
Πώς κυλούν οι μέρες στα Κάτω Πατήσια; Facebook Twitter
Στην πλατεία του Αγίου Νικολάου γίνεται το πάντρεμα των διαφόρων εθνικοτήτων... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
  • Μου αρέσει η λαϊκή, εκεί κάνω τις αγορές μου. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάτι εδώ τριγύρω σε café-εστιατόριο που να ικανοποιεί το γούστο μου. Είναι όμως δίπλα το Gagarin, ένα μέρος που επισκέπτομαι κάθε φορά που φιλοξενεί κάποιο live που με ενδιαφέρει, και το σινεμά Oscar. Επίσης, υπάρχει μια κίνηση πολιτών-κατάληψη σε μια παλιά βίλα που βρίσκεται Πάτμου και Καραβία, όπου το καλοκαίρι μπορείς να πιεις την μπιρίτσα σου στην ωραιότατη και καλοδιατηρημένη από τους ανθρώπους της γειτονιάς αυλή της, να παρακολουθήσεις δρώμενα, να πάρεις μαθήματα ξένων γλωσσών και να γνωρίσεις ανθρώπους. Λίγο πιο δίπλα, κοντά στα Θυμαράκια, υπάρχει και ένα περίεργα διακοσμημένο μπαρ με κίονες, black light και led φωτισμό. Αναπόφευκτα, σου κεντρίζει το ενδιαφέρον...
  • Κάποιον που δεν ξέρει τα Κάτω Πατήσια θα τον πήγαινα στην πλατεία του Αγίου Νικολάου, εκεί όπου γίνεται το πάντρεμα των διαφόρων εθνικοτήτων: εκεί παίζουν τα παιδιά των Ελλήνων και των μεταναστών, εκεί αναμειγνύονται οι γεύσεις, ανάλογα με την κουλτούρα και τον πολιτισμό κάθε ψητοπωλείου, εκεί συνυπάρχουν τα διάφορα παραδοσιακά ελληνικά καφενεία, εστιατόρια και οι διακοσμημένες από άλλη εποχή καφετέριες-μπαρ.
Πώς κυλούν οι μέρες στα Κάτω Πατήσια; Facebook Twitter
Το highlight στη γειτονιά μου είναι ένας δωδεκαώροφος, '80s ουρανοξύστης, στα πρότυπα αρχιτεκτονικής τύπου USSR. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
  • Από παλιότερους εδώ στη γειτονιά ακούω αρκετές ιστορίες για την πάλαι ποτέ αριστοκρατική συνοικία της Πατησίων. Αυτό το διαπιστώνω κι εγώ κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπος με ένα πανέμορφο, αλλά δυστυχώς παρατημένο νεοκλασικό αριστούργημα. Το highlight, πάντως, στη γειτονιά μου είναι ένας δωδεκαώροφος, '80s ουρανοξύστης, στα πρότυπα αρχιτεκτονικής τύπου USSR.
  • Μια φορά, ένας μετανάστης είχε προσπαθήσει να κλέψει την τσάντα μιας γυναίκας στον δρόμο. Μετά τις φωνές και την αφύπνιση των περαστικών, τελικά τον έπιασαν λίγα μέτρα πιο κάτω. Έπεσε όλη η γειτονιά πάνω του με απίστευτη μανία και βιαιότητα. Στήθηκε ένα ολόκληρο λαϊκό δικαστήριο και ο κοσμάκης έβγαζε, δικαιολογημένα ή και αδικαιολόγητα, το άχτι του και τις φοβίες του.
  • Η γειτονιά έχει 2-3 ανθρώπους που ξεχωρίζουν. Πρώτος απ' όλους, ο τύπος που έχει το καθαριστήριο, που είναι πολύ φιλικός και μοιάζει με τον Σούπερ Μάριο. Μάλιστα, μια μέρα πήγα να πάρω το παλτό μου και συνειδητοποίησα ότι πίσω από την κουρτίνα υπήρχε ένα πλούσιο και μερακλίδικο «μεζεδοπωλείο». Η περίεργη φιγούρα, που κατά διαστήματα συναντώ και σε άλλες περιοχές της Αθήνας, είναι ο μυστηριώδης τύπος που έχει το λογιστήριο. Αμίλητος και προσηλωμένος, στον κόσμο του.
Πώς κυλούν οι μέρες στα Κάτω Πατήσια; Facebook Twitter
Αυτό που μου αρέσει πολύ είναι ότι μπορείς να κινηθείς εύκολα και σχετικά ακούραστα για να κάνεις τις καθημερινές σου δουλειές... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Info: Ο νέος δίσκος του Monsieur Minimal βγαίνει στις 23 Μαρτίου και θα παρουσιαστεί ζωντανά στο six d.o.g.s στις 3 Απριλίου. Το βίντεο από το πρώτο single «Never give it up», γυρισμένο στο Λονδίνο, κυκλοφορεί ήδη στο YouTube.

Η Γειτονιά μου
12

ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Η Γειτονιά μου / Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Φάνης Παυλόπουλος, ηθοποιός. Αν μπορούσε θα καθάριζε κάθε μέρα την Πλατεία, θα έβαζε μια τάξη στην πιάτσα των ταξί και θα έφτιαχνε έναν ελεγχόμενο χώρο για τους χρήστες. Ακούει κανείς;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Η Γειτονιά μου / Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Ο stand up comedian μιλά γλυκόπικρα για τη γειτονιά της καμίας αρχιτεκτονικής, του γκρίζου και των παραλληλόγραμμων κτιρίων, που, όμως φιλοξένησε τα πρώτα παιδικά του παιχνίδια στους δρόμους της
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Η Γειτονιά μου / O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Συγγραφέας, αγαπά να περπατά παράλληλα με τις γραμμές του τρένου, να πίνει τσίπουρο με μεζέ στο «Μανταλάκι», να βλέπει το σούρουπο στις μπασκέτες των Τριών Αστέρων
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

10 σχόλια
Αυτό το έφυγα από τη γραφική γειτονιά στη Θεσσαλονίκη και ήρθα σε άλλη γραφική γειτονιά των Πατησίων (?!) απλά με ξεπερνάει.. Μεγάλωσα σε αυτές τις γειτονιές των Κάτω Πατησίων, πήγα Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο εκεί. Όσο σκέφτομαι τα χρόνια που πέρασα εκεί (ξανα-τονίζω όσο ήμουν μικρή, είμαι του '83) τα σκέφτομαι με νοσταλγία, στην Πλατεία Αγ. Νικολάου έπαιζα με το πρώτο μου ροζ ποδηλατάκι με βοηθητικές, πέρασα πολλά Πάσχα, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιές στην εκκλησία εκεί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πανηγύρια στις 6 Δεκεμβρίου που πηγαίναμε να πάρουμε μαλλί της γριάς και να χαζέψουμε παιχνίδια και να ανέβουμε στις μεταλλικές βαρκούλες που την εποχή εκείνη το θεωρούσαμε λούνα παρκ. Πήγα φροντιστήριο δίπλα από το Hotel Roy στην Αχαρνών και είχα πολλές αξέχαστες βόλτες στα Θυμαράκια και πολλές μάσες στα ουζερί τριγύρω με τους γονείς μου. Όλα αυτά τα ωραία σταμάτησαν κάπου το 2008, μπορεί να κάνω και λάθος με το έτος. Πλέον το σκεφτόμουν να βγω βράδυ έξω και όταν βγαίναμε κοριτσοπαρέα θα είχαμε τουλάχιστον 2 μαντραχαλάδες μαζί για να μην μας βάλει κανείς στο μάτι. Είχαν αυξηθεί βλέπεις στην περιοχή τα κρούσματα ληστειών, αρπάγματα τσάντας, κλέψιμο κινητών ή χρημάτων και πολλές φορές με την απειλή μαχαιριού ή χειρότερα. Στα ΜΜΜ πλέον δεν έμπαινα μιας και οι πορτοφολάδες είχαν την καλύτερή τους. Δεν λεω από πάντα υπήρχαν αλλά είχε παραγίνει το κακό. Οπότε ήρθε το σωτήριο έτος 2010 για μένα όπου έφυγα ολοκληρωτικά από το χάλι της Αθήνας και ήρθα Θεσ/νίκη (το αντίθετο δηλ. από τον monsieur minimal) και επιτέλους ανάσανα! Διότι βγαίνω στο μπαλκόνι μου και βλέπω πλέον πράσινο, δέντρα και όχι τον απέναντι να ξύνει.. το κεφάλι του. Πρακτικά σε 3-5 λεπτά με τα πόδια έχω αγορά με τράπεζες, καφέ, φαγάδικα. Στον ίδιο χρόνο κατεβαίνω παραλία για βόλτα ή περπάτημα. Δεν μπορώ να συγκρίνω καν την περιοχή που έμενα με αυτή που μένω τώρα. Στα Πατήσια μας είχαν κλέψει το μηχανάκι μέρα μεσημέρι και δεν ενδιαφέρθηκε κανείς. Εδώ που είμαι μας τράκαραν και την κοπάνησαν αλλά μια γειτόνισσα είδε την πινακίδα και μας ειδοποίησε. Υπάρχει αίσθημα αλληλεγγύης πρώτα από όλα, άλλος κόσμος άλλη νοοτροπία. Θα ακούσεις να σου λένε καλημέρα και να εύχονται να είσαι καλά. Οι ρυθμοί είναι πιο χαλαροί όπως και οι άνθρωποι επίσης. Αφού όταν πρωτοήρθα μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι στα φανάρια κανείς δεν κορνάρει και περιμένουν όλοι όμορφα και ωραία να ξεκινήσει ο πρώτος. Δεν κάνω πλεον 1μιση και 2 ώρες να φτάσω στη δουλειά μου παίρνοντας όλα τα ΜΜΜ που υπάρχουν. Ακόμα και με ένα ποδήλατο τα καταφέρνεις και πάλι κάνεις κάτω από 40'. Θέλετε και άλλα παραδείγματα; Γιατί μπορώ να γράφω ως αύριο :PΠροσωπικά το καλύτερο πράγμα που έκανα ήταν να φύγω από την Αθήνα και δεν μου λείπει τίποτα από αυτήν παρά μόνο οι φίλοι μου που άφησα πίσω..
Λοιπόν, Το ποια περιοχή είναι "ωραία" μπορεί να οριστεί ως εξής: Που θα έμενες αν είχες οικονομική άνεση;... Πιθανές απαντήσεις: Φιλοθέη, Παπάγου, Κηφισιά, Γλυφάδα, Πλάκα... ΚΑΛΩΣ Ή ΚΑΚΩΣ αυτές είναι οι όμορφες περιοχές τι να κάνουμε τώρα; Να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια της καλής ποιότητας ζωής; Sorry, αλλά δεν είναι ωραίο να απλώνεις τα ρούχα σου μες στη βρωμιά και στη μύτη του διπλανού σου, να μην υπάρχει πράσινο, τσιμέντο πάντου, να μην έχεις να παρκάρεις το αμάξι σου, να έχει άπειρο κόσμο σε όποια δημόσια υπηρεσία πας...κοκ. Μην εξιδανικεύουμε την ασχήμια, την κακογουστιά και τα κουτιά που προσπαθούμε να δούμε ως σπίτια! Αλλιώς οι πλούσιοι θα χτυπιόντουσαν να μείνουν στα Πατήσια και στην Κυψέλη!
Εγω παντως δεν ειμαι ελληνιδα ομως μεγαλωσα στα κατω πατησια...πολυ ροδινα μας τα λεει ο κυριος... προσωπικα τελευταια φορα που επισκεφτηκα την Αθηνα με κυριευσε φοβος να βγω εξω.. μπορει ν υπερβαλλω αλλα ετσι ενιωσα... παλια οντως ηταν ροδινα... λυπαμαι ετσι οπως καταντησε η Αθηνα γενικα...
Αυτό που μας κρατάει στο μέρος που ζούμε είναι η τάση να εξιδανικεύουμε και να αμβλύνουμε τις δυσκολίες, προκειμένου να ζήσουμε όσο το δυνατόν πιο ''αναίμακτα'' εκεί. Αυτός νομίζω πως το παράκανε. Παρουσίασε μία περιοχή τελείως ουτοπικά.
Ζω ανελλιπώς στη συνοικία αυτή. Τον παλιό καλό καιρό λοιπόν, στις πλατείες του Αγίου Νικολάου, της Αμερικής και των Θυμαρακίων, συνυπήρχαμε τα σαββατοκύριακα, αρμονικά, όλες οι οικογένειες. Ωστόσο, τα δάνεια για σπίτια που μοίραζαν απλόχερα οι τράπεζες την περίοδο των παχιών αγελάδων, η άναρχη δόμηση και η μαζική κάθοδος των μεταναστών, κλυδώνισαν για πάντα τη συνύπαρξη αυτή. Μέχρι το έλευση του φαρμάκου (με τις παρενέργειες και την άσχημη γεύση) που λέγεται «Κρίση», οι απόφοιτοι του Πολυτεχνείου, Δεξιοί κι Αριστεροί (ναι, μη χαίρεστε!), αντιδρούσαν σε κάθε συζήτηση περί ομαλού αστικού περιβάλλοντος και απαιτούσαν να εξακολουθούν να κατασκευάζουν αίσχη, ακόμα και στην υπερκορεσμένη αυτή περιοχή.Και μπορεί ολόκληρη η χώρα να έχει γεμίσει με αντιρατσιστές και ηθικολόγους εκ του ασφαλούς. Ωστόσο, θεωρούν υποτιμητικό και επικίνδυνο (ναι και οι Αριστεροί, μη χαίρεστε!), η συνοικία τους να καταντήσει «Κάτω Πατήσια». Αλλά εξακολουθούν να κατηγορούν εμάς, τους λίγους Έλληνες που συμβιώνουμε, μέρα και νύχτα, με τους πολλούς αλλοδαπούς…
Εκεί που γέλασα περισσότερο με το άρθρο ήταν η πρόταση "Εδώ ζουν αρμονικά και ήσυχα οικογένειες Ελλήνων και κάποιων λίγων μεταναστών". Δεν γέλσα με το αρμονικά, αυτό το συζητάμε, αλλά με το "λίγων μεταναστών".
Η πλατεία Αμερικής ήταν από τις αριστοκρατικότερες περιοχές της εποχής στα 70'$ μάλιστα λεγόταν τότε πλατεία Αγάμων, καθώς εδιναν ραντεβού οι ερωτευμενοι σ'αυτήν την πλατεία. Πλήθος καλλιτεχνών διεμενε στην πετιοχή των Πατησίων γενικότερα, ήταν περιοχή εφάμιλης της Κηφισιάς. Ήταν ότι καλύτερο για εκείνητην εποχή, όσοι γνωρίζουν θα συμφωνήσουν.
Σιγά που ήταν ποτέ τα Κάτω Πατήσια η αριστοκρατικότερη γειτονιά της Πατησίων. Η αριστοκρατικότερη περιοχή της Πατησίων ήταν η Μαυρομματαίων, η στάση Αγγελοπούλου κι η Φωκίωνος Νέγρη. Όλη η "αριστοκρατία" σταμάταγε στην πλατεία Αμερικής. Τα Κάτω Πατἠσια ή Λιόσα δεν ήταν ποτέ αριστοκρατικά.
Να σου πω, εαν δε ξερεις καλυτερα να μην γραφεις πραγματα που δεν ισχυουν. Τα Πατησια ηταν μια αριστοκρατικη γειτονια. Κανε μια βολτα στα υπολοιπα Πατησια, δες τα νεοκλασσικα κτιρια - αυτα που εχουν μεινει τελοσπαντων, διαβασε λιγο ιστορια, κανε μια αναδρομικη μελετη για τις δεκαετιες 60', 70', 80' μεχρι και 90', ρωτα κανεναν ηλικιωμενο γερο και θα ανακαλυψεις τι ηταν αυτη η γειτονια πριν εμφανιστουν οι περιοχες Αγιος Στεφανος, Κορωπι που τοτε ηταν απλα χωραφια.