Kαιρός για ροζέ!

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Το χρώμα τους είναι σομόν, κρεμμυδί ή τριανταφυλλί, όμως στην Ελλάδα έχουμε την τάση να τα παράγουμε ερυθρωπά... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
1

Επιτέλους, άνοιξη. Όλα πιο ανάλαφρα, έτσι και το κρασί μας. Όσο η θερμοκρασία θα ανεβαίνει, τόσο θα αρχίζουμε να αποχωριζόμαστε τα πληθωρικά ερυθρά κρασιά και θα αναζητούμε κάτι πιο ελαφρύ και ντελικάτο. Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα για ροζέ! Ναι, για ροζέ, που πλέον τα περισσότερα ελληνικά οινοποιεία παράγουν υψηλής ποιότητας. Λίγο με το χρώμα έχουμε ένα θέμα, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...


Τα ροζέ κρασιά προέρχονται από ερυθρές ποικιλίες –μαύρα σταφύλια–, ακολουθώντας την παραγωγή των λευκών κρασιών. Το χρώμα προκύπτει από το χρώμα του σταφυλιού και τα αρώματα από την ποικιλία του. Σε καμία περίπτωση τα ροζέ κρασιά δεν προέρχονται από ανάμειξη λευκών και ερυθρών κρασιών. Αυτά συμβαίνουν μόνο σε χύμα κρασιά, τα οποία πρέπει να αποφεύγουμε.

Είναι προσιτά και εύκολα μπορούν να απογειώσουν ένα γεύμα χωρίς επιτηδευμένες γκουρμεδιές. Όσο για απεριτίφ, δεν υπάρχει κάτι πιο ιδανικό.


Γενέτειρα των ροζέ είναι η νότια Γαλλία και ταιριάζουν αρμονικά με τις περισσότερες τοπικές κουζίνες της Μεσογείου. Το απόλυτο πάντρεμα είναι με τα λαδερά, που αποτελούν βασικό στοιχείο της ελληνικής γαστρονομίας.


Το χρώμα τους είναι σομόν, κρεμμυδί ή τριανταφυλλί, όμως στην Ελλάδα έχουμε την τάση να τα παράγουμε ερυθρωπά. Το ίδιο και στα αρώματα. Ο κανόνας τα θέλει διακριτικά, εμείς τα προτιμούμε πληθωρικά. Όπως και να 'χει, αξίζει πραγματικά να τα βάλουμε στο τραπέζι μας. Είναι προσιτά και εύκολα μπορούν να απογειώσουν ένα γεύμα χωρίς επιτηδευμένες γκουρμεδιές. Όσο για απεριτίφ, δεν υπάρχει κάτι πιο ιδανικό.


Σας προτείνουμε κάποια που μας εντυπωσίασαν σε πρόσφατες δοκιμές. Τολμήστε και καλή σας απόλαυση!

ΙΑΜΑ
Κτήμα Βρυνιώτη / Βραδυανό / 2014

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Σπάνια ερυθρή ποικιλία της Εύβοιας, η οποία δίνει κρασιά με έντονα φρουτώδη χαρακτήρα. Χρώμα ροδί, με αρώματα που θυμίζουν κεράσι, φράουλα και καραμέλα βουτύρου. Ισορροπημένη γεύση, με πικάντικες νότες κι ευχάριστη οξύτητα.

ΠΑΡΟΣ
Κτήμα Μωραΐτη / Μαύρο Αηδάνι - Μανδηλαριά / 2014

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Το ιδιαίτερο πάντρεμα αιγαιοπελαγίτικων ποικιλιών δίνει ένα στιβαρό ροζέ που στέκεται άριστα στο τραπέζι μας. Φρουτώδης γεύση, δροσιστική οξύτητα και ευχάριστη επίγευση διαρκείας.

ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ
Κτήμα Χαρλαύτη / Syrah / 2014

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Απαλό ροζέ, τύπου Προβηγκίας, με διακριτικά αρώματα τριαντάφυλλου, καραμέλας και κερασιού. Κομψό και φινετσάτο.

PETITE FLEUR
Οινοποιία Παρπαρούση / Σιδερίτης / 2014

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Χρώμα σομόν, λεπτά αρώματα λουλουδιών και αποξηραμένων φρούτων, με νύξεις μεταλλικότητας. Πολύπλοκη γεύση, τραγανή οξύτητα και ευχάριστη επίγευση. Αξίζει να γνωρίζετε ότι η σπάνια ποικιλία σιδερίτης έχει ρόδινο φλοιό και δίνει λευκά κρασιά.

IDYLLE D' ACHINOS
La Tour Melas / Αγιωργίτικο - Grenache Noir - Syrah / 2014

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Κομψά ανθικά αρώματα, με νύξεις εσπεριδοειδών και τροπικών φρούτων. Ζωηρό στο στόμα, με χαρακτηριστικό φρουτώδες τελείωμα. Η ετικέτα αυτή αποτελεί την έκπληξη της χρονιάς.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Κτήμα Φοίβος / Μαυροδάφνη Κεφαλληνίας / 2014

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο κρασί, που το αδικεί ο χαρακτηρισμός από τον παραγωγό του ως λευκό ξηρό κρασί, blanc des noirs. Κρεμμυδί χρώμα, με πρωτόγνωρα αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά και κυρίαρχα το κυδώνι και το αχλάδι. Νεύρο, τραγανή υφή και επίμονη επίγευση.

ΚΤΗΜΑ ΒΟΓΙΑΤΖΗ
Κτήμα Βογιατζή / Ξινόμαυρο - Μοσχόμαυρο - Τσαπουρνάκος / 2014


Πρωτότυπο χαρμάνι από το Βελβεντό Κοζάνης. Ζωηρό τριανταφυλλί χρώμα με ιώδεις ανταύγειες. Πλούσια γεύση, με κυρίαρχα τη φράουλα και το βύσσινο. Νόστιμο, με καλή οξύτητα.

1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Γεύση / Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Ένα τοπόσημο της πόλης αλλάζει ριζικά, επενδύει σε μια dream team και σε ό,τι κλασικό, από το φαγητό και το ποτό μέχρι την αρχιτεκτονική του, ακόμα και τη μουσική του μερικές φορές, και περιμένει τη νέα γενιά Αθηναίων, ακόμα κι εκείνους που δεν το είχαν στο ραντάρ τους μέχρι τώρα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Γεύση / Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Μπορεί ένα εστιατόριο να είναι μια ιστορία πάθους, ταλέντου, απανωτών δυσκολιών και επιμονής; Φυσικά και μπορεί. Ο restaurateur Κώστας Πισιώτης αφηγείται την πορεία του μικρού εστιατορίου του Συντάγματος, λίγο πριν αυτό ξεκινήσει το νέο του κεφάλαιο. 
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Γεύση / Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Το πιο κλασικό ελληνικό πρωινό, η τυρόπιτα, φτιάχνεται και ψήνεται μπροστά μας σε ένα μικρό μαγαζί που συνεχίζει τη θεσσαλική παράδοση στην Αθήνα. Την πρότεινε ο Σωτήρης Κοντιζάς και τη δοκιμάσαμε.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Ηχητικά Άρθρα / Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Φτιαγμένο με τα πιο απλά υλικά, αλεύρι, νερό και λάδι, συνδέθηκε, μαζί με την μπομπότα, με την Κατοχή. Ο M. Hulot περιγράφει τις αναμνήσεις που του φέρνει στο μυαλό αυτό το πολύ απλό «φαγητό των γιαγιάδων».
M. HULOT
Συνταγές με κουνουπίδι

Γεύση / Συνταγές με κουνουπίδι, με ένα από τα «δώρα» της χειμωνιάτικης κουζίνας

Ο σεφ Άγγελος Μπακόπουλος μοιράζεται ιδέες που έχουν το κουνουπίδι για πρωταγωνιστή, πιάτα που μπορούν να σταθούν τόσο στο καθημερινό όσο και σε ένα κυριακάτικο τραπέζι με φίλους.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Μουσουρλού μου η γλυκιά σου κουζίνα ανάβει φωτιές!

Γεύση / Ένα νέο γαστροκαφενείο στον Βύρωνα σερβίρει τη μικρασιατική παράδοση

Στη Μουσουρλού για τραγανά μύδια Κωνσταντινουπόλεως, τηγανητές πατάτες με κιμά και κασέρι, τυροκαυτερή «χτυπητή», κεμπάπ και ένα πιάτο εμπνευσμένο από τα παλιά Λαδάδικα της δεκαετίας του ’70.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ

σχόλια

1 σχόλια