«Ζωή, όχι επιβίωση!..»Το «εξαρχειώτικο» αυτό σλόγκαν ταιριάζει γάντι στην εκρηκτική ιδιοσυγκρασία της προέδρου της Βουλής, που «άναψε» πάλι τα αίματα αντιπαρατιθέμενη με αστυνομικούς των ΜΑΤ προχτές έξω από τη Βουλή.
Δεν είναι απλά ο «τρίτος τη τάξει» πολιτειακός παράγοντας, είναι η πιο προβεβλημένη κι αμφιλεγόμενη πολιτική προσωπικότητα της χώρας μετά τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών. Άλλοι την αγιοποιούν, άλλοι πάλι τη δαιμονοποιούν – έχει πάντως την ικανότητα να βρίσκεται διαρκώς στην επικαιρότητα και να ξεσηκώνει τόσο έντονα πάθη, ώστε σπάνια να συναντάς μια πραγματικά αμερόληπτη κριτική στα έργα και τις ημέρες της. Ομολογώ ότι, μ' όλες τις ενστάσεις μου, προσωπικά την «πάω» παρά τον πράγματι πληθωρικό της χαρακτήρα, αν όχι ακριβώς γι΄αυτόν! Ας προσπαθήσω όμως μια όσο γίνεται αντικειμενική προσέγγιση:
Ως γυναίκα έχει υποστεί τρελό bullying, χυδαίο και σεξιστικό, ανεξάρτητα πόσο συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί της: Πολιτικοί αντίπαλοι και κυρίαρχα ΜΜΕ την παρουσιάζουν από αλαζόνα, αγενή και γραφική έως φίλαρχη, νευρωτική κι επιθετική, αμφισβητώντας από τη θηλυκότητα έως τις διανοητικές της ικανότητες
• Καταρχήν δεν είναι τυχαία, ούτε «χτεσινή», παρότι νέα στον πολιτικό στίβο. Γεννημένη τον Δεκέμβριο του 1976, εξελέγη βουλευτής το 2012 στην Α' Αθήνας. Σπούδασε νομικά στη Σορβόννη, συμμετείχε στο πρόγραμμα επιμόρφωσης κρατουμένων στις γαλλικές φυλακές, έκανε πρακτική στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την πρώην Γιουγκοσλαβία, μεταπτυχιακά στις ΗΠΑ πάνω στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Διεθνές Δίκαιο, ενώ υπήρξε πρόεδρος της Επιτροπής Νέων Ποινικολόγων της Διεθνούς Ένωσης Ποινικού Δικαίου (2007-12). Είναι υπεύθυνη της Επιτροπής Ελέγχου Κυβερνητικού Έργου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για θέματα Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και μέλος της Επιτροπής Νομοθετικού Έργου και παρακολούθησης του Μνημονίου.
• Ως δικηγόρος, χειρίστηκε πολλές υποθέσεις που απασχόλησαν την κοινή γνώμη – υπήρξε μεταξύ άλλων συνήγορος του Νίκου Μαζιώτη την εποχή που εκείνος δικαζόταν για άρνηση στράτευσης, της οικογένειας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αλλά και ενός κατηγορούμενου που καταδικάστηκε για 4 βιασμούς γυναικών, πράγμα που στηλιτεύτηκε έντονα τόσο από το Δίκτυο Γυναικών του Σύριζα όσο κι από φεμινιστικές οργανώσεις, με τη Ζωή να απαντά ότι «όλοι οφείλουμε σεβασμό στο τεκμήριο της αθωότητας», παραθέτοντας παραδείγματα κατηγορούμενων ως βιαστών που εντέλει κρίθηκαν αθώοι. Τι να πω - σίγουρα δεν ήταν η ιδανικότερη επιλογή, ωστόσο κι ο χειρότερος εγκληματίας δικαιούται υπεράσπισης, όχι;
• Διαβασμένη, άοκνη κι «εκνευριστικά» επίμονη, όπως πάντα, είχε ως μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής για τη λίστα Λαγκάρντ το '13 «στριμώξει» βουλευτές και πολιτικούς αρχηγούς με τις μαραθώνιες «ανακρίσεις» της ώστε ήδη είχε αρχίσει να εισπράττει τη μήνη του πολιτικού κατεστημένου. Δεν «μάσησε» να παρά τις πιέσεις. Από τις πιο διάσημες «κόντρες» της ήταν αυτές με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Της προσάπτουν αυθάδεια, «υφάκι» και τουπέ, νομίζω όμως ότι συγκρινόμενη με κάτι απίθανους τύπους της προηγούμενης κυβέρνησης είναι... Αρσακειάδα. Και επιτέλους, ένας πολιτικός δεν κρίνεται από το πόσο μας ξινίζει ή όχι το ύφος του.
• Ως μέλος, πάλι, της σχετικής διακομματικής επιτροπής, επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο στη διεκδίκηση των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου. Λοιδωρήθηκε γι' αυτή την «παλιομοδίτικη» εμμονή της, οι εξελίξεις όμως φαίνονται να τη δικαιώνουν: στη Γερμανία ωριμάζει ολοένα περισσότερο η ιδέα ότι το ελληνικό αίτημα είναι ορθό και πρέπει να τακτοποιηθεί.
• Αμφισβητεί ανοικτά το ελληνικό χρέος. Σύστησε επιτροπή για τον λογιστικό του έλεγχο και τη διαγραφή του, έκανε μάλιστα και σχετικά τηλεοπτικά σποτάκια ερχόμενη σε αντίθεση με την κυβερνητική πολιτική που είχε σταματήσει να προβάλλει το συγκεκριμένο αίτημα. Εντάξει, δύσκολα θα υπάρξει κάποιο ουσιαστικό αντίκρισμα, όμως ένας τέτοιος έλεγχος εφόσον γίνει σύννομα δεν νομίζω να βλάψει κανέναν, εκτός ίσως από εκείνους που έχουν λόγους να φοβούνται.
• Αναβάθμισε το ρόλο του ΠτΒ, αυστηροποίησε τον κανονισμό της βουλής κι επανέφερε τους βουλευτές στα έδρανα, υποχρεώνοντάς τους να παραμένουν εκεί μέχρι... λιποθυμίας. Από την άλλη, η εμμονή στο γράμμα του νόμου και η «υπερδημοκρατική» της ευαισθησία κόντεψαν να ξαναβάλουν στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι τη ΧΑ.
• Ένα μεγάλο «φάουλ» της ήταν η επιθεώρηση στρατιωτικού αγήματος μαζί με τον υπουργό Άμυνας Πάνο Καμμένο. Όση πολιτική σκοπιμότητα και να είχε η κίνηση αυτή, τη βρήκα «κουφή» και κακόγουστη. «Φάουλ» θα είναι κι αν τελικά συνηγορήσει να τοποθετηθεί η μητέρα της Λίνας Αλεξίου στην προεδρία του ΕΣΡ, αφού ακόμα κι αν πράγματι πληροί τις προϋποθέσεις μια τέτοια εξέλιξη θα «εκθέσει» την ΠτΒ.
Καμία άλλη Ελληνίδα πολιτικός δεν έχει αντιμετωπιστεί τόσο σκαιά. Δεν είναι, οπότε, να απορείς αν ο θηλυκός... Ροβεσπιέρος, όπως την αποκαλούν, χάνει καμιά φορά την ψυχραιμία του.
• Ως γυναίκα έχει υποστεί τρελό bullying, χυδαίο και σεξιστικό, ανεξάρτητα πόσο συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί της: Πολιτικοί αντίπαλοι και κυρίαρχα ΜΜΕ την παρουσιάζουν από αλαζόνα, αγενή και γραφική έως φίλαρχη, νευρωτική κι επιθετική, αμφισβητώντας από τη θηλυκότητα έως τις διανοητικές της ικανότητες. Περισσότερη ενέργεια ξοδεύουν σε αυτή τη συστηματική προσπάθεια απαξίωσης παρά στη σοβαρή πολιτική αντιπαράθεση μαζί της. Καμία άλλη Ελληνίδα πολιτικός δεν έχει αντιμετωπιστεί τόσο σκιωδώς. Δεν είναι, οπότε, να απορείς αν ο θηλυκός... Ροβεσπιέρος, όπως την αποκαλούν, χάνει καμιά φορά την ψυχραιμία του με τους δημοσιογράφους, ως βέβαια μη όφειλε.
• Είναι αναμφίβολα ισχυρή προσωπικότητα, δυναμική, ευφυής, φιλόδοξη, οργανωτική, ετοιμόλογη και μεθοδική μέχρι κεραίας. Έχει δημιουργήσει μεγάλες συμπάθειες – ιδιαίτερα από τα «αριστερά» του Σύριζα και πέρα αλλά και στον απλό κόσμο – όπως επίσης ακραίες αντιπάθειες, γνώρισμα συνήθως ανθρώπων σοβαρού εκτοπίσματος.
• «Σύννεφα» βλέπουν οι... πολιτικοί μετεωρολόγοι στις σχέσεις της με το Μαξίμου, καθώς η Ζωή είπε «μολών λαβέ» στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη για τα αποθεματικά της βουλής, ενώ φέρεται να διαφωνεί σε μια σειρά κυβερνητικές επιλογές όπως η νέα διοίκηση της ΕΡΤ, η Διαύγεια, η χρηματοδότηση των κομμάτων και η δέσμευση των αποθεματικών της τοπικής αυτοδιοίκησης (ζήτησε να αποσυρθούν οι σχετικές τροπολογίες ως αντισυνταγματικές). Όντας ιδεολογικά πιο κοντά στην Αριστερή Πλατφόρμα, υπάρχουν βάσιμες υποψίες πως δεν θα καταπιεί εύκολα μια συμφωνία πέραν των τελευταίων, έστω, «κόκκινων γραμμών». Όμως δεν θυμάμαι να έφερε αντιρρήσεις στις δύο, μέχρι στιγμής, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, πρακτική που κατήγγειλε έντονα τόσο στην αντιπολίτευση, όσο και στην πρώτη ομιλία της ως ΠτΔ (6/2).
• Η γνωστή «ιστορία του βενζινάδικου» (που η ίδια ουδέποτε σχολίασε) φαίνεται πως ήταν τελικά τουλάχιστον τραβηγμένη, μ' όλο τον «πληθωρικό» χαρακτήρα της Ζωής. Αν βέβαια παρεκτράπηκε, ακόμα κι «ελαφρώς», ήταν λάθος της. Βλέποντας, όμως, το βίντεο από την αντιπαράθεσή της με τον επικεφαλής των ΜΑΤ έξω από τη βουλή - που κάποιοι έσπευσαν να παρομοιάσουν με αντίστοιχες συμπεριφορές του Κασιδιάρη -, σόρι αλλά ούτε «έξαλλη» τη βρήκα ούτε «τραμπούκικη». Με υπερβάλλοντα, έστω, ζήλο, θέλησε απλά να διευκολύνει τους διαδηλωτές που κατευθύνονταν στο Μαξίμου. Έπειτα, εκτός από ΠτΒ, η κ. Κωνσταντοπούλου είναι και βουλευτής ενός αριστερού κόμματος. Μπορεί να της προσάψει κανείς ότι «λαϊκίζει», όχι όμως ότι δεν είναι πιστή στις ιδέες και τον «ιδιαίτερο» προσωπικό ηθικό της κώδικα. Όχι, δεν θα τηλεφωνούσε στον Πανούση ακόμα κι αν είχαν τις καλύτερες σχέσεις (που πολύ αμφιβάλλω) – η Ζωή προτιμά να «καθαρίζει» μόνη της και το μέλλον είναι όλο μπροστά της.
σχόλια