Μoβ φαλλοκλειτορίδες

φεμινισμος Facebook Twitter
Το φεμινιστικό αδιέξοδο μοιάζει με το ΛΟΑΤΚΙ+ αδιέξοδο των «κοινών» διεκδικήσεων. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0



ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΩ
 όλα τα φεμινιστικά βιβλία που έχω διαβάσει, μάλλον έμαθα τον φεμινισμό από τον τρόπο που η μάνα μου αγαπούσε τη μάνα της, την αδελφή της και την κόρη της: λαϊκά επιθετικά και καλιαρντά. «Μωρή Ερωφίλη», αυτό ήταν το επίσημο καλωσόρισμα στη θηλυκότητα και η σφραγίδα αποδοχής τους. Από τότε έχω βρεθεί σε πορείες συνελεύσεις και κουβέντες με τον φεμινισμό στην ατζέντα. Έχω ακούσει φεμινιστικό ραπ, έχω δει φεμινιστικό θέατρο, έχω διαβάσει φεμινιστικά βιβλία, έστω και εν αγνοία μου, έχω πιει βότκες σε φεμινιστικά πάρτι, έχω συμμετάσχει ως ομιλήτρια σε φεμινιστικά φεστιβάλ.

Έχω περάσει ατελείωτες ώρες κουβεντιάζοντας προβληματικές συμπεριφορές τρανσμισογυνισμού σε παρέες, επαγγελματικούς χώρους, πολιτικές ομαδες, σεξεργασία και στα γκομενικά. Όλες διαφορετικές εκδοχές ή και επιτελέσεις φεμινισμού και τρανσφεμινισμού.

Δεν δηλώνω ποτέ φεμινίστρια, δεν συμμετέχω ποτέ σε συζητήσεις για την αναπαραγωγή, δεν με ενδιέφερε ποτέ. Όπως δεν με ενδιαφέρουν το σύμφωνο συμβίωσης, ο γάμος και η τεκνοθεσία. Προφανώς και πιστεύω πως όλα αυτά θα έπρεπε να είναι επιλογές ζωής, όχι θεσμικά δικαιώματα και έμφυλα παράσημα.

Eγώ και άλλες γυναίκες μοιραζόμαστε το ίδιο άγχος για την ώρα, την ίδια ενόχληση για το στρίμωγμα, την ίδια υποτίμηση της ύπαρξης και της εργατοώρας, όπου καταλήγει η καθεμία να την επενδύσει. Και αυτό το μοίρασμα είναι ταξικό και έμφυλο, και είναι θηλυκό. 

Όμως κάθε πρωί που τρέχω να προφτάσω το 11, το 3 ή το 054 στην Πατησίων, εγώ και άλλες γυναίκες μοιραζόμαστε το ίδιο άγχος για την ώρα, την ίδια ενόχληση για το στρίμωγμα, την ίδια υποτίμηση της ύπαρξης και της εργατοώρας, όπου καταλήγει η καθεμία να την επενδύσει. Και αυτό το μοίρασμα είναι ταξικό και έμφυλο, και είναι θηλυκό.

Δεν βγάζω ποτέ τα γυαλιά ηλίου μου και όμως, σε ανύποπτες στιγμές οι ματιές μας συναντιούνται, γιατί τα σώματά μας εκπέμπουν τα ίδια κύματα στρες. Από αυτό αναγνωρίζουμε η μία την άλλη, από το πόσο δύσκολα ή άνετα θα καταφέρουμε να κατέβουμε τις σκάλες στη «Βικτώρια». Φοιτήτριες, μητέρες που σπρώχνουν καρότσια με μωρά στις αφιλόξενες στάσεις, εργάτες και εργάτριες που κοντοστέκονται μπροστά στις μπάρες εισόδου του μετρό, γιατί μπορεί το 1,20 να είναι ένα ακόμα έξοδο.

Στην οθόνη της αποβάθρας γράφει ότι ο επόμενος συρμός περνάει σε 12 λεπτά. Στρίβω τσιγάρο απελπισμένη και στέλνω μήνυμα στην ομαδική της δουλειάς «Θα αργήσω λίγο».

Ο σεκιουριτάς με ρωτάει αν πάλι άργησα και τι δουλειά κάνω και γιατί δεν βγάζω μηνιαία κάρτα γιατί πια με βλέπει χρόνια να ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες, βρίζοντας ή τραγουδώντας.

Οι τουρίστες ξεχνάνε για λίγο τις βαλίτσες τους και τη στάση που είναι ο προορισμός τους και μας κοιτάζουν με απορία, όσο εμείς τρέχουμε μετρώντας μεροκάματα, χρέη, όνειρα, ταξίδια, έρωτες και φεμινισμούς κάτω από τον αθηναϊκό ήλιο.

Από τα 25χρονα ετεροφυλόφιλα αγόρια του Tinder, που δηλώνουν τον «Φεμινισμό» στα ενδιαφέροντά τους μέχρι τις δευτεροκυματικές φεμινίστριες που μας μεγάλωσαν ως εκπαιδευτικοί συγγενείς και φιλενάδες, και από τις τρανς και gay καρικατούρες της τηλεόρασης των ’90s μέχρι τα παιδιά που κάνουν εράνους φυλομετάβασης στο TikTok, ποιος είναι ο φεμινισμός και γιατί δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να συναντηθούμε όλες, όλοι και όλα μέσα σε αυτόν;

Το φεμινιστικό αδιέξοδο μοιάζει με το ΛΟΑΤΚΙ+ αδιέξοδο των «κοινών» διεκδικήσεων. Ένα αφήγημα «περηφάνιας» που συνήθως ένας gay άντρας, από μια παρέα gay αντρών που διαθέτουν τα ίδια προνόμια –cis ομοκανονικοί επιχειρηματίες, αγαπημένοι των ΜΜΕ, προσκείμενοι στη δεξιά–. αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει μια κοινότητα στην οποία είναι ο πιο ορατός, ο πιο προνομιούχος και ο λιγότερο πολιτικοποιημένος. Διαφημίζει τα ίσα δικαιώματα, όπως μπορεί να διαφημίζει τσίχλες με γεύση δυόσμου.

Αναρωτιέμαι αν οι δευτεροκυματικες φεμινίστριες σήμερα κάνουν κάτι ανάλογο στο όνομα της υπεράσπισης της γυναικείας ταυτότητας και της «κατοχύρωσης» του όρου «γυναίκα» κόντρα σε ένα queer non binary άφυλο ρεύμα που έρχεται από τα κάτω, αμφισβητώντας και παραμερίζοντας, για λίγο ή πολύ, την έμφυλη αυτοκυριαρχία μπροστά στην επιβίωση· αμφισβητώντας την ίδια τη «μήτρα» που το γέννησε.

Επιστρέφοντας στο σπίτι μετά το οκτάωρο, ξανά στα ίδια βαγόνια, στις ίδιες γαλέρες του ΟΑΣ, όλες εμείς, με τα μάτια μισόκλειστα και τα κινητά στα χέρια, τσεκάρουμε πότε θα περάσει το ακριβοθώρητο 035. Ανάμεσα στα δρομολόγια σκάνε dm από φιλαράκια και γκομενάκια, κανένα δεν ρωτά αν είμαι φεμινίστρια ή αν έχω μήτρα, αλλά όλα θέλουν κάτι από τη ζωή μου, τον χρόνο μου και το σώμα μου. Δεν έχω φεμινιστικό εγχειρίδιο αλλά έμαθα να τζινάβω τη ζωή, γεννήθηκα ένα «τίποτα» και θα πεθάνω γυναίκα. Όχι γιατί με ανέθρεψε ο παραδοσιακός φεμινισμός, αλλά γιατί τον άντεξα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Μπερναρντίν Εβαρίστο στη LIFO: «Αν είστε θυμωμένες, καλώς είστε!»

Βιβλίο / Η Μπερναρντίν Εβαρίστο στη LIFO: «Αν είστε θυμωμένες, καλώς είστε!»

Η πολυβραβευμένη λογοτέχνιδα σε μια χειμαρρώδη συζήτηση στη LiFO για το νέο της βιβλίο «Ξανθές ρίζες» (εκδόσεις Gutenberg), για τον πολιτικό αντίκτυπο της πατριαρχίας στην αποσιώπηση των γυναικών, για τη δημιουργική γραφή και τη σημασία του ακτιβιστικού φεμινισμού.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
H Barbie φεμινίστρια: το πιο ακριβό ανέκδοτο του κόσμου

Οπτική Γωνία / H Barbie φεμινίστρια: Το πιο ακριβό ανέκδοτο του κόσμου

Τώρα που καταλαγιάζει (κάπως) η λύσσα για τον φεμινιστικό θρίαμβο της Barbie, ας δούμε λίγο γιατί δεν θα συγγενέψουμε ποτέ (ούτε ιδεολογικά) με ένα brand που μπορεί να πουλήσει τα πάντα: ακόμα και φεμινιστική αλληλεγγύη.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πρακτικά Νομικά: Θα πάω φυλακή αν σκοτώσω τον θύτη μου; 

Οπτική Γωνία / Θα πάει φυλακή μια γυναίκα που θα σκοτώσει τον κακοποιητή της;

Μια συζήτηση με τη δικηγόρο Μαριάννα Βασιλείου για το «Σύνδρομο Κακοποιημένης Γυναίκας», τη δευτερογενή θυματοποίηση, και τη σημασία της άμυνας στο ελληνικό ποινικό δίκαιο.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ο γιατρός της Σερίφου που έδωσε τα πάντα, μέχρι που δεν άντεξε άλλο

Οπτική Γωνία / Ο γιατρός της Σερίφου που έδωσε τα πάντα, μέχρι που δεν άντεξε άλλο

Ο Θανάσης Κοντάρης ήρθε από τη Σουηδία για να συμβάλει στη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας στις Κυκλάδες, μετέτρεψε την κλινική της Σερίφου σε μια πρότυπη μονάδα, αλλά αναγκάστηκε να φύγει ξανά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Οπτική Γωνία / Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και βλέπει την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επαναφέρει τα σενάρια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Πόσο ρεαλιστικά όμως είναι όλα αυτά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Πορνό

Οπτική Γωνία / «Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι παίζω τον ρόλο που είδαν σε μια ταινία πορνό»

Τρεις γυναίκες μιλούν για το πώς αντιμετώπισαν το θέμα της συστηματικής παρακολούθησης πορνογραφίας από τον ή την σύντροφό τους και για τις επιπτώσεις που είχε στη σχέση τους.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Ρεπορτάζ / Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εξόρυξη αντιμονίου στη Βόρεια Χίο έχει φέρει σε αντιπαράθεση την τοπική κοινωνία με την κυβέρνηση. Τι υποστηρίζει κάθε πλευρά και πόσο πιθανός είναι ο περιβαλλοντικός κίνδυνος;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τις επόμενες μέρες Θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη / «Τις επόμενες μέρες θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ερντογάν εναντίον Ιμάμογλου: Η αρχή ή το τέλος μιας σκληρής σύγκρουσης; O διευθυντής της Milliyet, ο ανταποκριτής της «Süddeutsche Zeitung» και πολίτες περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη και το χάος που απειλεί τη χώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Eνηλικίωση, αυτή η αναπόφευκτη

Οπτική Γωνία / «Όταν, μεγάλος πια, χάνεις έναν γονιό, είσαι πολύ μεγάλος για να μεγαλώσεις»

Βγάζεις ταυτότητα στα 12, παίρνεις δίπλωμα οδήγησης μετά το λύκειο, έχεις δικαίωμα ψήφου στα 17. Όμως η αληθινή ενηλικίωση έρχεται όταν δεν είσαι πια το παιδί κάποιου.
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη» Ή «Δεν λείπει η άποψη αλλά η έρευνα και η νηφάλια σκέψη»

Συνέντευξη / Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη»

Ο διευθυντής σύνταξης της κυριακάτικης έκδοσης της «Καθημερινής» δίνει την πρώτη του συνέντευξη και μιλά για το μέλλον των εντύπων, την ποιοτική δημοσιογραφία, τα social media αλλά και την κριτική που έχει δεχθεί κατά καιρούς το μέσο στο οποίο εργάζεται. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ