Πώς να τα βγάλεις πέρα με τον πιο ζόρικο ταξιτζή των Σκοπίων ///

Πώς να τα βγάλεις πέρα με τον πιο ζόρικο ταξιτζή των Σκοπίων /// Facebook Twitter
8
Πώς να τα βγάλεις πέρα με τον πιο ζόρικο ταξιτζή των Σκοπίων /// Facebook Twitter

(Περίληψη προηγουμένου: «Να τι ξεχάσαμε! Τα διαβατήρια», είπαμε λίγο πριν ξεκινήσει το πούλμαν για να πάμε στη συναυλία του Morrissey στα Σκόπια -και για λίγες διακοπές σε πάμφτηνο πεντάστερο ξενοδοχείο-, παρόλα αυτά οι σχέσεις των δύο χωρών έχουν γίνει τόσο καλές που ταξιδέψαμε με κάτι παλιές ελληνικές ταυτότητες, λες και δεν πηγαίναμε καν στο εξωτερικό. Κι έτσι φτάσαμε κάποτε, νύχτα, στα Σκόπια...)

 

Η πόλη των Σκοπίων τη νύχτα είναι αριστοκρατική και όμορφη, τουλάχιστον όπως την είδαμε απ' το πούλμαν φτάνοντας. Φαρδύτατες λεωφόροι, υπέροχα παλιά κτίρια, ευρωπαϊκός αέρας. Ταυτόχρονα έμοιαζε με την Ελλάδα -είδαμε εμπορικά κέντρα με GOODY'S και JUMBO!- μόνο που η γλώσσα μας μπέρδευε. Στο σταθμό των λεωφορείων παντού υπήρχαν λέξεις και φράσεις με άγνωστα σε μας γράμματα που δεν έβγαζαν νόημα και κάπως στα τυφλά ρωτήσαμε αν χρειάζεται να πάρουμε ταξί για το ξενοδοχείο. «Ναι, πάρτε από εδώ απέξω, αλλά να έχετε δηνάρια». Από ένα ΑΤΜ βγάλαμε 3.000 δηνάρια -τόσα μας είπαν ότι είναι τα 50 ευρώ- και βγήκαμε για ταξί. 

Πώς να τα βγάλεις πέρα με τον πιο ζόρικο ταξιτζή των Σκοπίων /// Facebook Twitter

Όπως και στην Ελλάδα υπήρχαν διάφοροι ταξιτζήδες έξω και μακριά απ' τα αμάξια τους που προσπαθούσαν πιεστικά να σε καπαρώσουν. Σε αντίθεση με την Ελλάδα τα αμάξια τους δεν ήταν σε μία σειρά -για να ξέρεις ποιος είναι πρώτος και να πας εκεί- αλλά όλα μαζί χύμα σε μια αλάνα, χωρίς σειρά και λογική. Δεν θέλαμε να πάρουμε τον πρώτο τυχόντα, αλλά η αλάνα έμοιαζε γεμάτη πρώτους τυχόντες. 

«Τάξι; Τάξι;» είπε ένας μεσόκοπος κύριος με συμπαθητική φάτσα και ενδώσαμε. Μας πήρε κι αρχίσαμε να περπατάμε προς το τέρμα της αλάνας, ενώ σύντομα στην παρέα προστέθηκε ένας δεύτερος, ψηλός φουσκωτός με ξυρισμένο κεφάλι. Νόμισα ότι ήταν άλλος ταξιτζής, αλλά τελικά αυτοί οι δύο συνεργάζονταν. Συνέχισαν να μας οδηγούν στο σκοτάδι, αφού ρώτησαν σε ποιο ξενοδοχείο πάμε, και μίλησαν λίγο μεταξύ τους, σαν να διαφωνούσαν.

Πώς να τα βγάλεις πέρα με τον πιο ζόρικο ταξιτζή των Σκοπίων /// Facebook Twitter

Κάποτε φτάσαμε στο ταξί τους που -έκπληξη- δεν ήταν ακριβώς ταξί. Ήταν δίπλα σε διάφορα ταξί, που περίμεναν πελάτες με τις φωτεινές ταμπελίτσες τους TAXI στην οροφή τους, αλλά ήταν ένα κανονικό αυτοκίνητο, χωρίς κανένα διακριτικό. Ούτε ο Γιώργος ούτε εγώ είμαστε απ' τους πιο θαραλλέους ανθρώπους του κόσμου, οπότε δεν τολμήσαμε να το βάλουμε στα πόδια, και κάπως μας καθησύχασε το, μάλλον αφύσικο, γεγονός ότι ο ψηλός φουσκωτός άνοιξε το πορτ μπαγκάζ, έβγαλε μια ταμπελίτσα TAXI και την τοποθέτησε στον ουρανό του αμαξιού. Και ιδού. Είχε μετατραπεί σε ταξί. Απλώς μάλλον όχι νόμιμο. Απλώς. 

«Μισό λεπτό» είπα, «πόσο θα κοστίσει μέχρι το ξενοδοχείο;» Δεν ξέραμε αν ήταν κοντά -δεν είχαμε ακόμα ίντερνετ- και δεν ξέραμε και ποιες είναι οι λογικές τιμές. Ρώτησα έτσι, για την τιμή των όπλων. 

«750 δηνάρια» απάντησε σαν έτοιμος από καιρό αυτός. 

Τώρα που γράφω, είναι η επόμενη μέρα και ξέρω πάνω κάτω και πόσα είναι τα 750 δηνάρια και πόσο περίπου θα κόστιζε η διαδρομή του ταξί. (Γύρω στα 15 ευρώ, που στα Σκόπια είναι σα να λέμε 50 ευρώ για Ομόνοια μέχρι Σύνταγμα, και κανονικά η μέση ανάλογη διαδρομή θα κόστιζε άντε 100 ή 200 δηνάρια). 

Μην ξέροντας αν τα 750 ήταν πολλά ή λίγα, μπήκαμε στο ταξί ανυπομονώντας να φτάσουμε στο ξενοδοχείο. Τα περίεργα συνεχίστηκαν όταν στη θέση του συνοδηγού κάθησε και ο δεύτερος «ταξιτζής». Πρώτη φορά σε κούρσα συνοδευόμασταν από δύο άτομα, και ήταν τότε που άρχισα να τρώω τα νύχια μου. Οι μνήμες απ' την αυτοβιογραφία του Morrissey -περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια πως μετά από συναυλία στο Μεξικό ο οδηγός τον πήγε προς άλλη κατεύθυνση και σύντομα κατάλαβε ότι είχε πέσει θύμα απαγωγής και γλίτωσε με την επέμβαση του σωματοφύλακά του- ήταν ακόμη νωπές στο μυαλό μου. Και δεν είχαμε και σωματοφύλακα. 

Πώς να τα βγάλεις πέρα με τον πιο ζόρικο ταξιτζή των Σκοπίων /// Facebook Twitter

Έγινε λίγη κουβεντούλα, από που είστε, απ' την Ελλάδα, α, τι ωραία, μας αρέσει πολύ η Ελλάδα, δείτε περνάμε την πλατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μετά από κανά πεντάλεπτο διαδρομής φτάσαμε σε έναν ανηφορικό δρόμο με υπέροχα τείχη κάστρου -σα να πηγαίναμε προς την Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης- και ξαφνικά είδαμε μπροστά μας το ξενοδοχείο. Τζάμπα οι φόβοι! Οι άνθρωποι δεν ήταν απατεώνες τελικά. 

Πώς να τα βγάλεις πέρα με τον πιο ζόρικο ταξιτζή των Σκοπίων /// Facebook Twitter

Όταν ήρθε η ώρα της πληρωμής του (αστρονομικού για τα δεδομένα) ποσού των 750 δηναρίων, έδωσα χίλια και περίμενα ρέστα. 

«Δεν κατάλαβες» είπε αγριωπά ο φουσκωτός. «750 ο καθένας εννοούσα. Θέλω κι άλλα λεφτά αλλιώς δεν φεύγετε.»

Βγήκαμε έξω απ' το ταξί, και βγήκαν αυτόματα κι οι δύο τύποι. Σε τέτοιες φάσεις δε με νοιάζει το χρηματικό, αλλά το 'γαμώτο'. Από πού βρίσκω το θάρρος ποτέ δεν θα μάθω. 

«Πάμε στη ρεσεψιόν να το κανονίσουμε;» πρότεινα ευγενικά. Ήμασταν σ' ένα σκοτεινό πάρκινγκ, εκατοντάδες μέτρα και απ' τη ρεσεψιόν και από οποιονδήποτε άνθρωπο του ξενοδοχείου. 

«Όχι» το ξέκοψε ο φουσκωτός, «αυτό είναι το δικό μου αυτοκίνητο και εγώ λέω πόσο θα πληρώσεις».

«Δώστα» μουρμούρισε ο σώφρων Γιώργος, κι εγώ ζύγισα το πόσο μπορούσα να παζαρέψω πριν μου δώσουν καμιά μπουνιά ή κουτουλιά. «Ρώτησα στα λεωφορεία» είπα ψέματα, «και μου είπαν ότι είναι παράνομο να δώσουμε πάνω από 300 δηνάρια». 

«Δε με νοιάζει καθόλου» αγρίεψε ανυπόμονος ο φουσκωτός. «Δώσε τώρα». 

Ήμουν σχεδόν σίγουρος πια πως αν του έδινα το άλλο χιλιάρικο που είχα στην τσέπη μπορεί να μην έπαιρνα καν ρέστα, αλλά είχε έρθει η ώρα να παραδοθώ. «Αν μου λέτε ότι είναι απολύτως νόμιμο να σας δώσω άλλα 500...» είπα κι έβγαλα το χιλιάρικο. 

Δεν ξέρω γιατί, αλλά με το που είπα αυτό, ο τύπος υποκρίθηκε σα να θίχτηκε που τον είπα παράνομο -τον χτύπησα στο φιλότιμο του ανύπαρκτου επαγγελματισμού του;- και φώναξε τάχα πληγωμένος: «Κράτα τα λεφτά σου, δεν θέλω άλλα», και έκανε νόημα στον άλλον να μπουν στο αμάξι και σε μερικά δευτερόλεπτα (αφού αφαίρεσαν απ' την οροφή την πινακίδα TAXI) είχαν φύγει μακριά...

Στη ρεσεψιόν μάθαμε ότι με 1500 δηνάρια έπαιρνες αεροπορική πτήση που λέει ο λόγος, και μας έδωσαν τις απαραίτητες συμβουλές για το πώς θα διαλέγουμε ταξί, αλλά, τέλος πάντων, τίποτα απ' αυτά δεν είχε πλέον σημασία. 

Η όμορφη και ξεδιάντροπα kitsch αυτή πόλη μας περίμενε να την ανακαλύψουμε και μόνο αυτό μας ένοιαζε πλέον...

 

Πώς να τα βγάλεις πέρα με τον πιο ζόρικο ταξιτζή των Σκοπίων /// Facebook Twitter

 

 

[Συνεχίζεται]

 

 

8

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χίβα: Αναζητώντας τους Δρόμους του Μεταξιού

Ταξίδια / Ένα ταξίδι στο Ουζμπεκιστάν των παλατιών και των ερειπωμένων προμαχώνων

Οι έμποροι τρώνε γίδα βραστή για πρωινό, οι γυναίκες μοιάζουν με μικρά ουράνια τόξα, ενώ τιρκουάζ τρούλοι υψώνονται προς τον ουρανό. Εκεί, απ' όπου κάποτε περνούσε ο Δρόμος του Μεταξιού, η ζωή κυλάει ήσυχα.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Ταξίδι στην Οξφόρδη, στην πόλη που έχει μόνο νέους

Ταξίδια / Ένα τριήμερο στην Οξφόρδη των βιβλιοθηκών και του φοιτητόκοσμου

Μια ξενάγηση στην παλαιότερη πανεπιστημιούπολη της Αγγλίας, εκεί όπου ο Τόλκιν έγραψε τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» αλλά και στις τοποθεσίες όπου γυρίστηκαν οι ταινίες του Χάρι Πότερ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η Ζίτσα είναι το τέλειο μέρος για να χτίσεις μια γεμάτη ζωή»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η Ζίτσα είναι το τέλειο μέρος για να χτίσεις μια γεμάτη ζωή»

Ο Κώστας δεν έφυγε ποτέ από τη Ζίτσα, ενώ η Άννα άφησε τη δικηγορία και τη Νέα Υόρκη για να ζήσουν μαζί εκεί, να δουλεύουν τον φούρνο του χωριού, να κάνουν workshops και να φιλοξενούν συναυλίες στη φάρμα τους.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Πέτρος Κέλλας βρήκε τον παράδεισό του στο Περιβόλι Γρεβενών

Γειτονιές της Ελλάδας / Ο Πέτρος βρήκε τον παράδεισό του σε ένα από τα μεγαλύτερα Βλαχοχώρια

Μαζί με τη σύζυγό του μετακόμισαν στην καρδιά της Βάλια Κάλντα, στο Περιβόλι Γρεβενών, που τον χειμώνα μετρά μόλις δέκα μόνιμους κατοίκους – και δεν το μετανιώνουν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Μπουλούκι, ένα περιοδεύον εργαστήριο για τις παραδοσιακές τεχνικές δόμησης, βάζει το δικό του -σημαντικό- λιθαράκι στη διατήρηση της μνήμης και της ζωής στην ορεινή Ήπειρο

Γειτονιές της Ελλάδας / Δύο νέοι αρχιτέκτονες ανακατασκεύασαν τη στέγη ενός σχολείου στα Τζουμέρκα

Το Μπουλούκι, ένα περιοδεύον εργαστήριο για τις παραδοσιακές τεχνικές δόμησης, βάζει το δικό του -σημαντικό- λιθαράκι στη διατήρηση της μνήμης και της ζωής στην ορεινή Ήπειρο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δοτσικό Γρεβενών

Γειτονιές της Ελλάδας / Πήρε μόλις 5 δευτερόλεπτα στην Εύα για να αποφασίσει να αναλάβει το καφενείο στο Δοτσικό

Μια τριαντάχρονη διοργανώνει τέκνο πάρτι σε ένα καφενείο, σε ένα κυριολεκτικά «αγγελοπουλικό» σκηνικό με έξι μόνιμους κατοίκους στη Βόρεια Πίνδο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Στον Σίβα της Κρήτης βρίσκεται ένα από τα πιο ιδιαίτερα καφενεία της Ελλάδας

Ταξίδια / Στον Σίβα της Κρήτης βρίσκεται ένα από τα πιο ιδιαίτερα καφενεία της Ελλάδας

Στο προπολεμικό στέκι του Κώστα Αργυράκη, στην πεδιάδα της Μεσαράς, θα συζητήσεις για τον Νίτσε και τον Καζαντζάκη και θα θαυμάσεις έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
H συγκεκριμένη χώρα φίλτατε για όσους δεν γνωρίζουν και λυπάμαι που το λέω, είναι τ΄ αζήτητα των Βαλκανίων. Αυτή η απόρριψη είναι εντυπωμένη στο dna των βόρειων γειτόνων και δεν μπορούν να την ξεπεράσουν με τίποτα.3 ώρες παίρνει να τη διασχίσεις και πονάει το μάτι σου. Έρχεται στη συνέχεια και η Σερβία (άλλες 5 ώρες). κατεστραμένη, προσπαθεί να βρει τα πατήματά της. Μόνο όταν μπεις Ουγγαρία αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ένωση. Πετάς το διαβατήριό σου και μπορείς να ταξιδέψεις από Πορτογαλία μέχρι Φινλανδία χωρίς χαρτιά.Για το λόγο αυτό και μόνο (την απομόνωση) δεν θα μπορέσουμε να ενσωματωθούμε ποτέ με την υπόλοιπη Ευρώπη. Όπως πολύ εύκολα έκαναν άλλες χώρες τύπου Πολωνίας ή Κροατίας.Ο Άρης δεν έκανε τίποτα περισσότερο από κάτι που θα έκανε σε μια οποιαδήποτε σοβαρή Ευρωπαική χώρα.
Άλλη μια τραγική αποτυχία του παρελθόντος. Όταν ακόμη και γραβατωμένοι πρότειναν το "Βόρεια Μακεδονία" και οι γείτονες το δέχονταν, οι ηλίθιοι επέμεναν. Σήμερα 200 κράτη τους λένε Μακεδονία σκέτο και εμείς κοιτάμε. Όταν λες "Βόρεια Ιρλανδία" ή "Βόρεια Κορέα" αυτομάτως ρωτάει ο άλλος και που είναι η κυρίως (ή η νότια) Ιρλανδία?Όχι ότι με ενδιαφέρει εμένα προσωπικά, αλλά να τα λέμε κι αυτά για να βλέπουμε τη νοημοσύνη του καθενός.
Αμάν με αυτή την καραμέλα του "200 κράτη τους λενε Μακεδονία".... αντιστοίχως αργότερα "200 κράτη θα τους λένε όπως είναι να τους λένε".Το θέμα είναι εμείς να μην τους πουμε Μακεδονία. Αυτό γιατί ειναι τόσο δύσκολο να γίνει αντιληπτό;Εμάς που μας αφορά το όνομα (και φυσικά όοοοτι αυτό συνεπάγεται - γιατί εκεί είναι η ουσία), εμείς είμαστε που δεν πρέπει να 'υποχωρήσουμε' αμαχητί. Και το άλλο επιχείρημα που λέει "μα έκαναν λάθη οι προηγούμενες κυβερνήσεις!" και; Τι πρέπει να γίνει τώρα; να αυτομαστιγωθούμε, να αυτοτιμωρηθούμε επειδή έγιναν λάθος κινήσεις στο παρελθόν; ποιά η λογική σε αυτό;Πρόκειται για μια κατασκευασμένη, εθνικιστική πλαστογράφηση. Αυτό μόνο. Το θέμα δεν ειναι το ΟΝΟΜΑ! Το Θέμα είναι τι σέρνει μαζί του αυτό το ρημάδι το όνομα. Και ας προσπαθήσει οποιοσδήποτε να αποδείξει οτι οι γειτονες απλά και μόνο ένα όνομα διεκδικούν. και τιποτε παραπάνω.
Ο καθένας μπορεί να τους αποκαλεί όπως θέλει. Ο Ομπάμα μεταξύ τους μπορεί να τους λέει και Λάπωνες. Αλλά επίσημο όνομα "Μακεδονία" δεν θα έχουν, ούτε στον ΟΗΕ ούτε πουθενά. Το όνομά τους είναι "FYROM". Αλλά και κάτι άλλο: από όσα γλαφυρά έγραψε ο φίλτατος Αρης σε αυτό κόλλησες? Ασε που δεν ανέφερε την λέξη Μακεδονία. Ρε Αρη, δεν μας λες και μας πως σε είπαν να διαλέγεις ταξί μην την πατήσουμε και μεις?
Αμάν με αυτή την καραμέλα του "200 κράτη τους λενε Μακεδονία".... αντιστοίχως αργότερα "200 κράτη θα τους λένε όπως είναι να τους λένε".Το θέμα είναι εμείς να μην τους πουμε Μακεδονία. Αυτό γιατί ειναι τόσο δύσκολο να γίνει αντιληπτό;Εμάς που μας αφορά το όνομα (και φυσικά όοοοτι αυτό συνεπάγεται - γιατί εκεί είναι η ουσία), εμείς είμαστε που δεν πρέπει να 'υποχωρήσουμε' αμαχητί. Και το άλλο επιχείρημα που λέει "μα έκαναν λάθη οι προηγούμενες κυβερνήσεις!" και; Τι πρέπει να γίνει τώρα; να αυτομαστιγωθούμε, να αυτοτιμωρηθούμε επειδή έγιναν λάθος κινήσεις στο παρελθόν; ποιά η λογική σε αυτό;Πρόκειται για μια κατασκευασμένη, εθνικιστική πλαστογράφηση. Αυτό μόνο. Το θέμα δεν ειναι το ΟΝΟΜΑ! Το Θέμα είναι τι σέρνει μαζί του αυτό το ρημάδι το όνομα. Και ας προσπαθήσει οποιοσδήποτε να αποδείξει οτι οι γειτονες απλά και μόνο ένα όνομα διεκδικούν. και τιποτε παραπάνω.
Δυστυχως αγαπητε Μενη πολυς κοσμος απο την Ελλαδα ιδιεταιρα απο την αριστερα, παραβλεπουν μερικα πραγματα και λειτουργουν βλαπτικα εναντια στα συμφεροντα της ιδιας τους της Χωρας. Αυτο που παρα πολλοι εσκεμενα δεν λενε ειναι οτι αυτο που θα ισχυσει τελικα ειναι το ονομα που θα συμφωνησει η Ελλαδα. Ετσι και οι υπολοιπες χωρες θα αναγνωρισουν επισημα πλεον τα Σκοπια με το ονομα που θα συμφωνηθει. Ειτε αυτο λεγεται Σλαβομακεδονια , Ειτε Β αρδαρια, ειτε αλλοιως. Επομενως οπως σωστα αναφερεις, αυτο που εχει σημασια ειναι το τι θα συμφωνησει η Ελλαδα, διοτι με αυτο που θα συμφωνησει η Ελλαδα θα αναγνωριστουν τα Σκοπια απο παντου. Ολα τα αλλα ειναι φληναφληματα και ανοησιες αριστεριστικου τυπου, και μονο τον αλυτρωτισμο και την αδιαλλαξια των Σκοπιων ενισυχει, κανοντας τους να ζητουν ολοκληρο πολιτισμικο κομματι που δεν τους ανηκει. Δεν υπαρχει λογος να βαζουμε τρικλοποδιες στον ευατο μας δ\θετοντας τις βασεις για μελλοντικα προβληματα. Οι Σκοπιανοι διεκδικουν την μιση Ελλαδα, και σκοπιμα παραβλεπεται απο κατι αριστερους της πλακα δηθεν διεθνιστες. Και στο κατω κατω γιατι να δεχθουμε ενα ψεμμα ως αληθεια?
Συγγνώμη κύριοι αλλά η Μπακογιάννη ως ΥΠΕΞ είχε την άποψη να συμφωνεί στο Βόρεια Μακεδονία, σε αντίθεση με τις κραυγές Σαμαρά. Άλλος το θεωρεί διπλωματικό και διορατικό, άλλος λανθασμένο, δεκτό αυτό και να το συζητήσουμε. Αλλά αν θεωρείται την Μπακογιάννη "αριστερίστικου τύπου" κλπ τότε εγώ είμαι ο Βούδας.