Η Λουβάνα Δίσκοι ή Louvana Records, είναι μια κυπριακή δισκογραφική που έχει την έδρα της στη Λευκωσία. Υπάρχει από το 2009 και τ’ όνομά της είναι δανεισμένο από ένα χαρακτηριστικό κυπριακό πιάτο, τη σούπα λουβάνα (που μοιάζει κάπως με τη δική μας φάβα, έτσι διάβασα). Αυτό από μόνο του, κάτι δηλώνει. Πως πέρα από το σύγχρονο rock, και τα όποια άλλα παρακλάδια του, η εταιρεία ενδιαφέρεται και για την κυπριακή μουσική, καθώς επεξεργάζεται τρόπους για να την ενσωματώσει στο τώρα. Ας δούμε κάπως αναλυτικότερα τον κατάλογό της…
Τα πιο πρόσφατα CD τής Λουβάνα είναι εκείνα του γυναικείου συγκροτήματος Belua και του γνωστού μας, από παλαιότερες ηχογραφήσεις, Λευτέρη Μουμτζή.
BELUA
Το “As Good a Time as Any” των Belua κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό – μέσα στο 2016. Το συγκρότημα είναι τετραμελές αποτελούμενο από τις Zara Der Arakelian (φωνή), Μικαέλα Τσαγκάρη (κιθάρες - φωνή), Αφροδίτη Νικολάου (μπάσο) και Μαριάννα Μουμτζή (ντραμς, κρουστά). Το CD αυτό είναι προφανώς το ντεμπούτο τους – ένα σεμνά κιθαριστικό άλμπουμ που αποτελείται από δέκα πρωτότυπα τραγούδια.
Τα φωνητικά είναι ένα πρώτο ατού των Belua, επειδή τόσο τα κύρια, όσο και τα πίσω είναι ωραία επεξεργασμένα. Υπάρχει δηλαδή ένα αρμονικό επιστέγασμα στα tracks, το οποίο δεν είναι αμελητέο. Κάτι που φαίνεται και στις a cappella στιγμές, αλλά και γενικότερα. Ξεκινώντας απ’ αυτή την καθ’ όλα σημαντική βάση οι Belua αρχίζουν να χτίζουν σιγά-σιγά τα κομμάτια τους, τα οποία εμφανίζουν στην πορεία πολλές και σωστά τοποθετημένες αναφορές (pop, rock, folk, blues, choral κ.λπ.).
Ο αγγλικός στίχος είναι απλός, σωστός και «κολλάει» με τις μελωδίες, οι οποίες θα μπορούσε να ήταν ακόμη περισσότερο ψαγμένες. Εκεί εντοπίζω ένα θεματάκι, που έχει να κάνει κυρίως με την… διακριτότητα των κομματιών, όπως εκείνα παρατάσσονται στη φάση ολοκλήρωσης ενός δίσκου. Μου άρεσε ιδιαιτέρως το εισαγωγικό “Reprise”, κυρίως όσον αφορά στον τρόπο χρήσης της κιθάρας, το… ψυχεδελικό άπλωμα στο “Waterlow” και βεβαίως όλη η διαχείριση στο “Uncanny”, που είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι τού “As Good a Time as Any”, λόγω, βασικά, τής… ποικιλότητας που εμφανίζει.
Μια μπάντα εν εξελίξει…
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΟΥΜΤΖΗΣ
Το “Now Happiness” του Λευτέρη Μουμτζή –η δεύτερη πολύ καινούρια κυκλοφορία της Louvana Records– είναι ένα ήσυχο, καθαρό και απέριττο άλμπουμ, που περιλαμβάνει μπαλάντες (ακουστικές και σεμνά ηλεκτρικές, κοντά σ’ ένα folk και folk-rock, δηλαδή soft-rock στυλ).
Τα τραγούδια ανήκουν όλα στον Μουμτζή, ο οποίος εκτός από το να τραγουδά, παίζει κλασικές και ηλεκτρικές κιθάρες, και ακόμη πιάνο, μπάσο, ντραμς και σύνθια. Παρά ταύτα υπάρχουν και guests στο “Now Happiness”, που προσθέτουν κι άλλες «πινελιές», όπως κιθαριστικές, ντραμιστικές, πληκτρονικές και φωνητικές. Άρα το άκουσμα έχει τις δικές του διαδρομές, που το πάνε πότε ’δω και πότε ’κει, προτείνοντας, βασικά, απλές μελωδίες, που ντύνονται συχνά από το ίδιο απλούς, και αισιόδοξους μέσα στην περιπέτειά τους στίχους.
Βεβαίως, οι ακροατές που έχουν υπ’ όψιν τους τις προηγούμενες δουλειές τού Μουμτζή, είτε κάτω από το όνομα J. Kriste/ Master of Disguise, είτε με τους Stelafi ή με τους Τρίο Τεκκέ μπορεί να παραξενευτούν κομματάκι στο άκουσμα του “Now Happiness”, παρότι η μπαλάντα δεν έλειψε ποτέ από τις αναφορές του Μουμτζή. Απλώς, στην περίπτωσή μας, είναι κυρίαρχο το συγκεκριμένο στοιχείο – εις βάρος να πούμε μιας περισσότερο ανακατωμένης (διάβαζε ψυχεδελικής) διαδρομής.
Υπάρχουν ωραία τραγούδια στο “Now Happiness”, ακόμη και με «μπητλικές» αναφορές, ενώ το CD κερδίζει όσο κυλάει προς το τέλος του, με τα τρία τελευταία tracks (“Monumental lie?”, “Under the sun”, “Old soul”), να μου θυμίζουν την ήσυχη και το ίδιο απέριττη τραγουδοποιία των βρετανών πιονιέρων του είδους και βασικά του Kevin Ayers.
Μεγάλη κουβέντα λέμε, αλλά ο Μουμτζής την αξίζει.
Ας ρίξουμε, όμως, επί τη ευκαιρία και μια ματιά στο παρελθόν τής Λουβάνα Δίσκοι…
Η κυπριακή εταιρεία εμφανίζεται το 2009 με το άλμπουμ «Η Λουβάνα Δίσκοι Παρουσιάζει...Την Πρώτη Της Συλλογή». Παράξενη αρχή… αν και πολύ σωστή. Η εταιρεία μέσω μιας συλλογής και όχι ενός «προσωπικού» άλμπουμ δείχνει τα χαρτιά της. Ονόματα διάφορα (Stelafi, Trio Tekke, Ylva Ceder, Adam Beattie & The Consultants…), που καταδεικνύουν τα αισθητικά πλαίσια της ετικέτας (rock, folk, ακουστικός ήχος, παράδοση).
STELAFI
Οι Stelafi ήταν/είναι ένα από τα πολλά εγχειρήματα του Λευτέρη Μουμτζή, ένα ελεύθερο τρίο που κυκλοφόρησε τον «Σιδεροκόφτη» του το 2011. Οι Stelafi, βασικά, ήταν τρεις, η Στέλα Φυρογένη (φωνή, στίχοι, μελωδίες), ο Ανδρέας Τραχωνίτης (κρουστά, φωνές, programming) και ο Λευτέρης Μουμτζής (κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, κρουστά, μελώδικα, μπουζούκι, recorder, ντραμς, programming, samples, στίχοι και συνθέσεις).
Μέσα στα σχεδόν 34 λεπτά που διαρκεί το CD οι Stelafi δεν καθιστούν μόνο σαφείς τις προθέσεις τους, τις σχετικές με τη μείξη των ειδών, καταθέτουν κιόλας μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση γύρω από το πώς ένα τραγούδι, ελληνόφωνο ή αγγλόφωνο, μπορεί να βαδίσει παράλληλα με τα σύγχρονα ή με τα λιγότερο σύγχρονα electro ρεύματα, τις avant πλοκές, το έντεχνο παρελθόν, το rock φυσικά, ακόμη και με την bossa nova, δίχως να χάνει την αμεσότητά του.
Τρεις μουσικοί λοιπόν, που χειρίζονται ένα κάρο όργανα, αλλά και άλλοι δέκα(!), που χειρίζονται άλλα… δύο κάρα (ανάμεσά τους ο Φώτης Σιώτας βιολί, βιόλα, ο James Adams και η Ρεβέκκα Κατσαρή τρομπόνια, ο Κώστας Παντέλης ηλεκτρική κιθάρα…) και κυρίως ένα περιπετειώδες άκουσμα, που πιάνει κορυφή με την «Ευκολία» (μιαν αίσθηση Λένας Πλάτωνος των eighties προς το πιο ροκίζον, με τις ίδιες, ή μάλλον με τις ανάλογες, υπόγειες μελωδίες), αλλά και με την bossa «Για χάρη σου». Στα συν ακόμη το ακατάτακτο “Seven flat-headed bubbles”, ο εντελώς… πλατωνικός «Σιδεροκόφτης» και το desert-rock “Lizard dance”.
ISAAC’S CELLO
Μία τελείως διαφορετική περίπτωση ήταν/είναι εκείνη των Isaac’s Cello και του “Here’s Your Ears” (2011). Διαφορετική παρότι συμμετέχουν εδώ ως guests ο Μουμτζής (moog, πλήκτρα) με τον Τραχωνίτη (κρουστά), οι οποίοι έχουν επιμεληθεί και την παραγωγή.
Τρεις είναι στο “Here’s Your Ears” και οι Isaac’s Cello (Zeyn Mroueh φωνή, κιθάρες, μπάσο, Jacob Papageorgiou κιθάρα, μπάσο, stylophone, Liam Iacovou ντραμς), ο ήχος τους όμως είναι διαφορετικός. Το συγκρότημα κινείται σ’ ένα ύφος heavy rock με progressive χαρακτηριστικά (με hard, αλλά κα με μελωδικά στοιχεία στις συνθέσεις του), που ξεκινά από την αγάπη του για τον Jimi Hendrix και τους Led Zeppelin (“Catching a rhino”) και καταλήγει στην αγάπη του για τους Radiohead. Φυσικά υπάρχουν και ενδιάμεσες «αγάπες», οι οποίες φιλτράρουν, αλλοιώνουν και προσανατολίζουν τον ήχο των Isaac’s Cello προς την κατεύθυνση του προσωπικού – ένα, κάποιες φορές στα όρια του stoner, rock, που αποδίδεται με γνώση και με δύναμη.
Τα 51 λεπτά τού “Here’s Your Ears” ρέουν με τη χαρακτηριστικότερη των ανέσεων, και με όλες τις παραμέτρους (συνθέσεις, στίχοι, ερμηνείες, «βοήθειες») να λειτουργούν στην εντέλεια. Εξαιρετικά τα δύο τελευταία tracks, το “Here’s your ears” και το “Outro”.
J. KRISTE, MASTER of DISGUISE
Ο J.Kriste/Master of Disguise είναι o Λευτέρης Μουμτζής, που γράφει μουσικές, στιχουργεί στην αγγλική, ερμηνεύει και ενορχηστρώνει, έχοντας δίπλα του τους Ανδρέα Τραχωνίτη κρουστά, Φώτη Σιώτα βιολί, Στέλιο Ρωμαλιάδη φλάουτο, Colin Somervell κοντραμπάσο, Σοφία Ευκλείδου τσέλο κ.ά.
Στο 'The Age of Now' (2012) o J. Kriste κάνει βήματα μπροστά (εν σχέσει με το “Girls, Ghosts and Gods” του 2009), παρουσιάζοντας μια σειρά από ιδιαίτερα και σε κάθε περίπτωση όμορφα τραγούδια, τα οποία δημιουργούν ένα ακόμη πιο στιβαρό και αδιαίρετο σύνολο.
Οι αρχές της τραγουδοποιίας του Μουμτζή μπορεί να εντοπισθούν στην αγγλόφωνη μπαλάντα από τα late sixties-early seventies, στο… krautfolk, όπως και στο progressive rock των King Crimson και των Van der Graaf Generator (ο Peter Hammill συνήθως είναι μιαν αφορμή, προκειμένου να πας πιο κάτω…).
Αν και μπορεί να εντοπίσεις κι άλλες αναφορές, ακόμη και μεταγενέστερες, όπως φερ’ ειπείν την αβαντγκαρντίστικη romance τής 4AD ή την αφηγηματικότητα της μουσικής τού David Sylvian στα πιο ηλεκτρονικά κομμάτια του, εκείνο που έχει σημασία να ειπωθεί είναι πως ο Μουμτζής γνωρίζει τον τρόπο να δημιουργεί καταστάσεις, μέσα από τις οποίες προβάλλεται, σχεδόν πάντα, ένας παλαιάς κοπής λυρισμός – μερικές φορές αυτός ακριβώς ο λυρισμός οδεύει και προς φιλοσοφικές ατραπούς, όπως στην περίπτωση του “Poems” ή του “At war” (ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του άλμπουμ).
Και λέω «ένα από τα ωραιότερα», καθότι το “The Age of Now” βρίθει τραγουδιών που μπορεί να ικανοποιήσουν στο έπακρο διαφορετικών εκκινήσεων ακροατές, όπως, ας πούμε το “The city that rules our mind”, που είναι από μόνο του κορυφαίο, με άπαντα τα συστατικά του να λειτουργούν στην εντέλεια, ή o folk-ψυχεδελικός ύμνος “Starseed”, που δείχνει τι σημαίνει fusion και ουσιαστική επικοινωνία των αντιθέτων.
Για όλα τα άλμπουμ τής Λουβάνα Δίσκοι να σημειώσουμε τα πολύ προσεγμένα επιμέρους στοιχεία τους (συσκευασίες, γραφιστικά, βιντεοκλίπ κ.λπ.), πράγμα που φανερώνει πως γίνεται πολύ σωστή δουλειά, ως προς όλες τις πλευρές, στη μεγαλόνησο.
Επαφή: www.louvana.com.cy
