Το σπίτι στον καταρράκτη, η κατοικία Kaufmann (1935), ίσως αφομοίωσε περισσότερο από κάθε άλλο έργο του τις ευρωπαϊκές αρχές του κινήματος De Stijl. Ο καταρράκτης τρέχει δίπλα και κάτω από αυτό το σπίτι, ενώ από τους κατακόρυφους πέτρινους όγκους του βγαίνουν μπετονένιοι πρόβολοι που εκτείνονται ελεύθερα στο τοπίο. Η φύση εισέρχεται μέσα στο σπίτι (συχνά κυριολεκτικά: το ρυάκι φουσκώνει και το σπίτι πλημμυρίζει) με τους τοίχους και τα πατώματα φτιαγμένα από την τοπική πέτρα και βράχους να αναδύονται (αντί για φλοκάτες) με φυσικότητα από κάτω.
Το 1991 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων έδωσε στο Fallingwater τον τίτλο του «καλύτερου κτιρίου που σχεδιάστηκε ποτέ από Αμερικανό αρχιτέκτονα».
σχόλια