Το 1985 οι γονείς αγόρασαν το «οικόπεδο στον Γέρακα». Κατά καιρούς πηγαίναμε να το δούμε. Τότε ο Γέρακας ήταν γεμάτος άχτιστα, ανθισμένα οικόπεδα. Το δικό μας ήταν γεμάτο λευκές μαργαρίτες και σπαρτά που το καλοκαίρι γίνονταν κίτρινα στάχυα. Το διπλανό σπίτι είχε ένα κοτέτσι και οι αλανιάρες κότες του έκαναν συχνά βόλτα και σ' εμάς. Γύρω γύρω υπήρχαν λίγες, μικρές, παλιές μονοκατοικίες.
Το σπίτι έκανε να φτιαχτεί ακριβώς δέκα χρόνια. Στα χρόνια αυτά ο μπαμπάς μου ο Στέλιος έδωσε την ψυχή του γι' αυτό το σπίτι. Υδραυλικά, ηλεκτρολογικά, βαψίματα, μερεμέτια, όλα αυτά από έναν συνταξιούχο, απόφοιτο της Βιομηχανικής, ουσιαστικά αυτοδίδακτο σε αυτά. Αλλά το τσιγάρο, τσιγάρο. Τη μέρα της μετακόμισης στο καινούργιο σπίτι ο μπαμπάς είχε ήδη διαγνωστεί με ανεγχείρητο όγκο στον δεξί του πνεύμονα. Έζησε έναν χρόνο στο σπίτι αυτό, περιμένοντας το τέλος...
Έχοντας μετακομίσει από τα Κάτω Πατήσια, αρχικά ένιωθα ότι ήμουν πολύ μακριά από οτιδήποτε, καθώς, εκτός από δύο μίνι μάρκετ, δεν υπήρχε τίποτε άλλο. Τον καιρό που μετακομίσαμε γίνονταν και τα έργα για την Αττική Οδό και τα πάντα γέμιζαν με κοκκινόχωμα, αφού ήταν πολύ κοντά διάφορα εργοτάξια. Οπότε, το μαύρο που έβγαινε από το καυσαέριο στα Κάτω Πατήσια στα παντζούρια εδώ έγινε καφέ. Κάτι ωραίο ήταν το δροσερό αεράκι στο μπαλκόνι –ειδικά το βράδυ– και το ότι έβλεπες τρία βουνά, τον Υμηττό, την Πάρνηθα και την Πεντέλη. Σήμερα, βέβαια, η κίνηση στην Κλεισθένους έχει χειροτερέψει και το καυσαέριο είναι πολύ ενοχλητικό.
Στη βιολογική λαϊκή που γίνεται κάθε Πέμπτη κοντά στη λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως βρίσκεις τα πάντα. Ψωμί, εποχικά φρούτα και λαχανικά από πιστοποιημένους βιοκαλλιεργητές. Για καφέ, ποτό ή φαγητό είναι πολύ όμορφα στην κεντρική πλατεία του Γέρακα, που είναι μεγάλη με δροσερό σιντριβάνι.
Η αγαπημένη μου βόλτα είναι να περπατάω με τα παιδιά μου δίπλα στην Εθνικής Αντιστάσεως, έναν δρόμο με μια υπέροχη νησίδα γεμάτη δέντρα, όπου υπάρχει ένας ήσυχος παράδρομος. Αγαπημένος προορισμός του γιου μου είναι, αν και είναι πολύ μικρός γι' αυτό, το γήπεδο skateboard που βρίσκεται κοντά στο σπίτι μας – τον εξιτάρουν τα κεκλιμένα του επίπεδα. Για να καθαρίσει το μυαλό, δεν υπάρχει καταλληλότερο μέρος από το Δημοτικό Κολυμβητήριο του Γέρακα. Ανοιχτό, πεντακάθαρο. Μπαίνοντας μέσα στο νερό ξεχνάς τα πάντα ή, τουλάχιστον, τα βλέπεις αλλιώς. Κι αυτό είναι ανεκτίμητο!
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο στις περισσότερες γειτονιές του Γέρακα είναι η ποικιλομορφία του τοπίου. Θα συναντήσεις άκτιστα οικόπεδα –ναι, υπάρχουν μερικά ακόμα–, νεόκτιστες, απούλητες λόγω κρίσης, μεζονέτες, κατοικημένες μεζονέτες ή διπλοκατοικίες, φθαρμένες παλιές χαμηλές μονοκατοικίες, όλα δίπλα δίπλα. Γενικά, στον πληθυσμό συνυπάρχουν –όχι πάντα αρμονικά– οι παλιοί κάτοικοι του Γέρακα, οι οποίοι έχουν ζήσει και τις μεγάλες αλλαγές της περιοχής και διεκδικούν ορισμένα προνόμια (π.χ. θέσεις πάρκινγκ μπροστά στο σπίτι τους), και οι νεοφερμένοι, οι οποίοι χρυσοπλήρωσαν την αγορά της κατοικίας τους, οι περισσότεροι μέσω στεγαστικών δανείων, και έχουν και ανάλογες απαιτήσεις από την περιοχή.
σχόλια