Πώς οι αθηναϊκές ταβέρνες πήραν ξανά τα πάνω τους

Πώς οι αθηναϊκές ταβέρνες πήραν ξανά τα πάνω τους Facebook Twitter
Είναι το φαγητό της μαμάς παράδοσης, είναι ο κεφτές με τον δυόσμο, η αληθινή πατάτα και το σουτζουκάκι, είναι η μνήμη του οικογενειακού φαγητού από τον τόπο σου που σε γυρίζει στη μητρική φροντίδα
1

Τις εποχές που ανθούσε αυτό που λέμε lifestyle γεννιούνταν το bar-restaurant και η λευκή νεο-ταβέρνα, η δημιουργική κουζίνα και το σούσι ήταν στα σπάργανα, οι πλούσιοι και οι in (όπως τους λέγαμε τότε) θεωρούσαν ντροπή μεγάλη να πουν ότι πού και πού πήγαιναν για κανένα παϊδάκι σε κάποιο εξοχικό ταβερνείο, με όρκο σιωπής και φόβο μην τους δει κανένα μάτι.

Τότε όλοι πιστεύαμε ότι η αθηναϊκή ταβέρνα είχε κοιμηθεί διά παντός μαζί με τους ιδιοκτήτες της, ένα είδος προς μελέτη για τους κοινωνιολόγους του μέλλοντος.

Τα νέα ήθη την ξέθαψαν από τη λήθη της, την έφεραν στο καθημερινό προσκήνιο, χίπστερ και μικρότερες ηλικίες αντιμετωπίζουν σαν κυνήγι του χαμένου θησαυρού το να βρουν το πιο χαμένο στη συνοικιακή λήθη κουτούκι, το πιο underground ταβερνάκι.

Τα νέα ήθη την ξέθαψαν από τη λήθη της, την έφεραν στο καθημερινό προσκήνιο, χίπστερ και μικρότερες ηλικίες αντιμετωπίζουν σαν κυνήγι του χαμένου θησαυρού το να βρουν το πιο χαμένο στη συνοικιακή λήθη κουτούκι, το πιο underground ταβερνάκι.

Ξαφνικά γύρω μας κυκλοφορεί μια εντυπωσιακή ταβερνολογία και είναι να απορείς πόσες ταβέρνες κατάφεραν να καβαντζάρουν τα κύματα του χρόνου και να επιβιώσουν.

Η ταβέρνα είναι μια εύκολη και φτηνή έξοδος, αλλά δεν είναι μόνο το πορτοφόλι που αποφάσισε το τέλος του δικού της Μεσαίωνα. Είναι το φαγητό της μαμάς παράδοσης, είναι ο κεφτές με τον δυόσμο, η αληθινή πατάτα και το σουτζουκάκι, είναι η μνήμη του οικογενειακού φαγητού από τον τόπο σου που σε γυρίζει στη μητρική φροντίδα, σε εποχές ασφαλείς, χωρίς χρέη και ανασφάλεια.

Το στοργικό φαγητό μαγειρεύεται απαράλλαχτο όπως παλιά, ξέρεις τη γεύση του πριν τη δοκιμάσεις, δεν πειραματίζεσαι όταν δεν το έχεις καθόλου όρεξη.

Επιπλέον, η ταβέρνα είναι σχεδόν πάντα μια οικογένεια. Έχει πρόσωπο και μπέσα, επιλέγοντας πάντα την καλύτερη πρώτη ύλη για να μην εκτεθεί στον μόνιμο θαμώνα, έχει αφεντικό με ονοματεπώνυμο που θα σε υποδεχτεί προσωπικά, ενίοτε κάνει ακόμη μόνη της το σπάνιο είδος βαρελίσιας ρετσίνας, μπορεί να συνδυάσει με επιτυχία στο ίδιο τραπέζι όλες τις γενιές, είναι χαλαρή και άμα πιάσει και το μπουζούκι εξελίσσεται σε ολοκληρωμένο γλέντι στη φιλικότερη τιμή.

Γεύση
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Από Άγιο Όρος στην Κρήτη: Πώς μαγειρεύει η Ελλάδα τον μπακαλιάρο

Γεύση / Από το Άγιο Όρος στην Κρήτη: Πώς μαγειρεύει η Ελλάδα τον μπακαλιάρο

Σε μακαρονάδα ή παστός με ρεβίθια, ή λεμονάτος με ολόκληρα κρεμμύδια: Από το ένα πέλαγος στο άλλο, το τελετουργικό μας πιάτο παίρνει διαφορετικές μορφές, αποτελώντας ένα εκλεκτό έδεσμα της ελληνικής cucina povera.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ