ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Λονδίνο, 1967. Έλεγαν ότι ήθελαν μια επανάσταση και την είχαν! Facebook Twitter
Φωτογραφία

Λονδίνο, 1967. Έλεγαν ότι ήθελαν μια επανάσταση και την είχαν!

Δέκα συν μία φωτογραφίες από το φωτογραφικό αρχείο του Σίμου Τσομπανίδη, του αρχηγού των ελλήνων υπαρξιστών του '50

2
LIFOTEAM
LIFOTEAM

Το 1967, το Λονδίνο είναι καζάνι που βράζει. Οι νέοι βγαίνουν στους δρόμους, κρατώντας πανό και πλακάτ, βροντοφωνάζοντας κατά του Πολέμου στο Βιετνάμ. Οι Beatles στην πρωτοπορία, βγάζουν ένα κίτρινο υποβρύχιο, στα τελματωμένα νερά της «νορμάλ» κοινωνίας. Αντιψυχίατροι, οργανώνουν Συνέδριο για εξάλειψη κάθε μορφής βίας. Η Villa 21 του David Cooper. Η Carnaby Street, γίνεται η πολύχρωμη καρδιά του Swinging London. Μια τεράστια αλλαγή, στο γούστο, στην μόδα, στην μουσική, ανατρέπει σκουριασμένες ιδέες, και απελευθερώνει τον νου, από έναν (κοινωνικό και πολιτικό) προγραμματισμό που σκοτώνει.


Ο Ginsberg πυροδοτεί ηθικό πανικό συμμετέχοντας σε εκστρατεία για την νομιμοποίηση της μαριχουάνας. Νεαροί, αρχίζουν να καπνίζουν δημόσια, και οι αστυνομικοί επεμβαίνουν. Η νεανική επανάσταση χαρακτηρίζεται από έναν πρωτοφανή συγκρητισμό: Γιόγκα και χριστιανισμός πηγαίνουν μαζί, μαγεία και τελετές διεύρυνσης του νου, και μαγικά μανιτάρια.

Ο Σίμος Τσαπνίδης, αρχηγός των ελλήνων υπαρξιστών του 50, βρίσκεται τότε στο Λονδίνο. Καταγράφει σε χιλιάδες φωτογραφίες, τα γεγονότα εκεί, δημιουργώντας ένα μοναδικό υλικό τεκμηρίωσης Πηγή: www.lifo.gr


Οι Rolling Stones, διακηρύσσουν πως όλα είναι ένα Ουράνιο Τόξο. Παρεισφρέουν όμως και ομάδες που βλέπουν τον Σατανά ως την άλλη όψη Χριστού και εξασκούν σκοτεινές τελετές. Αυτή η επανάσταση είχε και το μαύρο και το άσπρο.

Ο Σίμος Τσαπνίδης, αρχηγός των ελλήνων υπαρξιστών του 50, βρίσκεται τότε στο Λονδίνο. Καταγράφει σε χιλιάδες φωτογραφίες, τα γεγονότα εκεί, δημιουργώντας ένα μοναδικό υλικό τεκμηρίωσης. Από το τεράστιο αυτό υλικό, επιλέγω δέκα συν μία φωτογραφίες, τις οποίες και περιγράφω. Καλωσήρθατε στο Λονδίνο του 1967.

Λονδίνο, 1967. Έλεγαν ότι ήθελαν μια επανάσταση και την είχαν! Facebook Twitter
Κάποιος έχει γράψει στον τοίχο Beatles 4 ever, και τα ονόματα των Σκαθαριών (Paul, George, John και Ringo). Ενθουσιασμένος από το τραγούδι Yellow Submarine, όπως δείχνουν οι λέξεις και το υποβρύχιο που σχεδίασε, κάτω, προς την αριστερή άκρη. Το 1967, είναι η χρονιά που οι Beatles, κυκλοφορούν το Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band, από τα καλύτερα δείγματα της ψυχεδελικής σκηνής της Αγγλίας. ©Σίμος Τσαπνίδης/ Λονδίνο 1967
Λονδίνο, 1967. Έλεγαν ότι ήθελαν μια επανάσταση και την είχαν! Facebook Twitter
Στο Piccadilly Circus (Πλατεία Πικαντίλι), κάποιος παίζει κιθάρα. Ο τόπος συνάντησης φρίκων. Καθισμένοι ή ξαπλώνοντας στα σκαλιά, δημιουργούσαν ονειρικό χώρο. Διαβάζοντας ποιήματα, κάνοντας φαντασιακές συζητήσεις και παίζοντας μουσικές, διέφευγαν από τον ανιαρό και μίζερο τρόπο ζωής της «νορμάλ» κοινωνίας. Η φωτογραφία συνάδει με το τραγούδι των Poll, Piccadilly Circus (1971). Ο συνθέτης του, Κώστας Τουρνάς, άντλησε έμπνευση, από διηγήσεις και μουσικές, νεαρής φίλης του, αγγλίδας. ©Σίμος Τσαπνίδης/ Λονδίνο 1967
Λονδίνο, 1967. Έλεγαν ότι ήθελαν μια επανάσταση και την είχαν! Facebook Twitter
Πωλητής Joss sticks και ψυχεδελικών αφισών. Η μεσαία αφίσα στον πάγκο, είναι έργο των βρετανών καλλιτεχνών Hapshash και Coloured Coat (μουσικοί και γραφίστες). Φτιαγμένη για την αντεργκράουντ μπουτίκ Hung on You, ψυχεδελικό μαγαζί, στο 430 της Kings Road. Το πόστερ που βρίσκεται στην άκρη δεξιά, είναι έργο των ίδιων καλλιτεχνών. Αναφέρεται σε δύο ψυχεδελικά (και ιστορικά πια) συμβάντα στο κλαμπ UFO: Την συναυλία των Crazy World of Arthur Brown και Soft Machine (16 Ιουνίου 1967) και Liverpool Love Festival, βραδιά ποίησης και μουσικής της σκηνής Λίβερπουλ (23 Ιουνίου 1967). ©Σίμος Τσαπνίδης/ Λονδίνο 1967
Λονδίνο, 1967. Έλεγαν ότι ήθελαν μια επανάσταση και την είχαν! Facebook Twitter
Δύο κορίτσια με ψυχεδελικό ντύσιμο στην Πλατεία Τραφάλγκαρ. Το ένα έχει ζωγραφισμένο στο μάγουλο, ένα λουλούδι. Αυτή, ήταν μία από τις προκαταρκτικές μορφές ψυχεδελικής ενδυμασίας, στην Αγγλία. Οι άγγλοι ακολούθησαν μόδα διαφορετική από την Αμερική, λόγω των εγχώριων συνθηκών και του διαφορετικού εμπορίου. Η μετάβαση από τους Mods στους άγγλους χίπηδες, έγινε με μοναδικά αγγλικό τρόπο. Τα πολύχρωμα αυτά λουλουδάτα ρούχα, τα αγόραζαν από αντεργκράουντ μπουτίκ, όπως ήταν οι Hung on You, Granny Takes a Trip, Mata Hari και πολλές άλλες. Τα ινδάλματα των νεαρών (Beatles,The Who, Jimi Hendrix, Rolling Stones, Bee Gees κ,α) φορούσαν ρούχα από αυτές τις μπουτίκ, επηρεάζοντας δραστικά την νεολαία. ©Σίμος Τσαπνίδης/ Λονδίνο 1967
Λονδίνο, 1967. Έλεγαν ότι ήθελαν μια επανάσταση και την είχαν! Facebook Twitter
Δυο αγόρια σε σκουτεράκι. Ανήκουν στην κουλτούρα των Mods, που λίγο πριν, είχε προκαλέσει σεισμό αλλάζοντας το προηγούμενο ήθος των τεντιμπόηδων. Οι Mods, εμφανίζονται στα τέλη του 1959 και κυριαρχούν στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 60, μέχρι να αλλάξουν σταδιακά σε χίπηδες, ύστερα από την ψυχεδελική αλλαγή στα συγκροτήματα της Αγγλίας, αλλά και την τεράστια γοητεία που άσκησε το Καλοκαίρι της Αγάπης. Τα αγόρια της φωτογραφίας, ακολουθούσαν μία υποκουλτούρα των Mods, που ονομαζόταν Scooter Boys. Παιδιά της εργατικής τάξης, ταξίδευαν σχεδόν πάντα με σκουτεράκια. ©Σίμος Τσαπνίδης/ Λονδίνο 1967
Λονδίνο, 1967. Έλεγαν ότι ήθελαν μια επανάσταση και την είχαν! Facebook Twitter
Δύο Ρόκερς (rockers). Οι Ρόκερς, ήταν οι ιδεολογικοί αντίπαλοι των Mods. Απεχθάνονταν τα σκουτεράκια και οδηγούσαν μοτοσικλέτες. Χαρακτηριστικό ρούχο τους, το μαύρο δερμάτινο μπουφάν, στολισμένο με καρφιά, και νεκροκεφαλές. Έβαζαν μπριγιαντίνη στα μαλλιά, άκουγαν ροκ εν ρολ του 50, σε αντίθεση με τους Mods, που αγαπούσαν τα συγκροτήματα της Βρετανικής Έκρηξης και που σταδιακά αποκτούσαν ψυχεδελικό ήθος. Σημειώθηκαν άγριες συμπλοκές μεταξύ Ρόκερς και Mods, οι οποίες προκάλεσαν ηθικό πανικό στην Αγγλία. ©Σίμος Τσαπνίδης/ Λονδίνο 1967
Λονδίνο, 1967. Έλεγαν ότι ήθελαν μια επανάσταση και την είχαν! Facebook Twitter
Αφίσες και πόστερ της εποχής. Βλέπουμε αφίσα που διαφημίζει το τέταρτο τεύχος του αντεργκράουντ περιοδικού, OZ. Το τεύχος αυτό, έκανε πάταγο, περιέχοντας Οδηγό για χίπικους γάμους αλλά και «Οδηγό για να ζεις στην αμαρτία».Χιουμοριστικό αλλά και καυστικότατο για τα ήθη της «υγιούς» κοινωνίας, επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την νεολαία. Ένας άλλος, επίσης μεγάλος επηρεασμός, ήταν το αντεργκράουντ περιοδικού, IT (International Times). Δίπλα από την αφίσα του OZ, υπάρχει πρόχειρο πόστερ που διαφημίζει το σόου του dj Mike Quinn, στο κλαμπ Tiles. To Tiles, βρισκόταν στην Oxford Street (νούμερο 79) και το 1967, ήταν ο ναός των Mods του Λονδίνου. ©Σίμος Τσαπνίδης/ Λονδίνο 1967
Λονδίνο, 1967. Έλεγαν ότι ήθελαν μια επανάσταση και την είχαν! Facebook Twitter
Κοπέλα παίζει κιθάρα έξω από το μπαρ Henekey’s. Δίπλα της κάποιος με σκυμμένο κεφάλι. Το ντύσιμο και των δύο, δεν παραπέμπει σε Mods ούτε σε ρόκερς. Τα ρούχα και το ύφος αντανακλούν San Francisco, και αμερικανική ψυχεδέλεια, που αρχίζει να επηρεάζει πολλούς στην Αγγλία. Το μπαρ Henekey’s βρισκόταν στη γωνία των οδών Portobello και Westbourne Grove. Στο μπαρ αυτό σύχναζε ο σπουδαίος ποπ καλλιτέχνης Peter Blake, ο οποίος έκανε και το εξώφυλλο του άλμπουμ Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band των Beatles. Υπήρξε καλλιτεχνικό στέκι. Στη νουβέλα του Len Deighton, Funeral in Berlin (1964), αναφέρεται το μπαρ Henekey’s, και περιγράφεται η Σαμάνθα να μπαίνει και να χαιρετά αμέσως «...μια δωδεκάδα ποιητές, ζωγράφους, ιμπρεσάριους, ένα μοντέλο και ένα φωτογράφο...». ©Σίμος Τσαπνίδης/ Λονδίνο 1967
Λονδίνο, 1967. Έλεγαν ότι ήθελαν μια επανάσταση και την είχαν! Facebook Twitter
Στο Πορτομπέλο (Portobello) το Γιουσουρούμ του Λονδίνου. Ο νεαρός φορά μαύρα ρούχα και μπέρτα. Πουλάει το περιοδικό Process της σκοτεινής οργάνωσης The Process Church of the Final Judgment. Η οργάνωση κατηγορήθηκε για ανάμιξη Σατανισμού με Χριστιανισμό, και ότι η λατρεία του Σατανά, κρυβόταν έντεχνα, κάτω από έναν ροκ μανδύα. Λέγεται πως βασικός ύμνος στις τελετές που έκαναν είχε τα λόγια : May the water give me life, Jesus Christ; Purify me with fire, Satan. Ο πωλητής, ίσως είναι ο Robert de Grimston, ο οποίος και ίδρυσε την οργάνωση, με την σύζυγό του Mary Ann MacLean. ©Σίμος Τσαπνίδης/ Λονδίνο 1967
Λονδίνο, 1967. Έλεγαν ότι ήθελαν μια επανάσταση και την είχαν! Facebook Twitter
. Στην αριστερή φωτογραφία του δίπτυχου, βλέπουμε τον ποιητή Allen Ginsberg τον Ιούλιο του 1967, στο Λονδίνο. Δίπλα του, ίσως είναι ο Graham Green, και ένας νεαρός που μοιάζει μπητνίκος. Ο αμερικανός ποιητής, βρισκόταν εκεί για να συμμετάσχει στο Dialectics of Liberation Congress, συνέδριο που διοργάνωσαν οι αντιψυχίατροι Dr. R. D. Laing, Dr. David Cooper, Dr. Joseph Berke και Dr. Leon Redler. Το Συνέδριο, έγινε από τις 15 μέχρι και τις 30 Ιουλίου 1967, και είχε στόχο την αποκήρυξη κάθε μορφής βίας, τον εντοπισμό των κοινωνικών συστημάτων που την προκαλούν και την ανάληψη δράσης. Στόχος ήταν ακόμα, η απελευθέρωση από τον κοινωνικό και πολιτικό προγραμματισμό, που μετέτρεπε τους νέους σε κουρδιστά ανθρωπάκια. Ο Allen Ginsberg, συμμετείχε επίσης, τον ίδιο μήνα στην Εκστρατεία για την Νομιμοποίηση της Μαριχουάνας που έγινε στο Hyde Park, με εκδηλώσεις συμπαράστασης σε όλο το Λονδίνο (16 Ιουλίου 1967). Η Εκστρατεία, έδωσε θάρρος σε πολλούς νεαρούς, να καπνίζουν μαύρο, σε δημόσιο χώρο. Προκλήθηκε ηθικός πανικός και η αστυνομία βγήκε για ελέγχους. Στην δεύτερη φωτογραφία του δίπτυχου, βλέπουμε δύο αστυνομικούς, να ελέγχουν νεαρούς στο Πικαντίλι, για κατοχή μαύρου. ©Σίμος Τσαπνίδης/ Λονδίνο 1967
Φωτογραφία

Tags

2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Φωτογραφία / Άγγελος Μπαράι: «Βλέπω τη φωτογραφία ως μέσο επούλωσης τραυμάτων»

Ο βραβευμένος φωτογράφος εστιάζει στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τη μετανάστευση και το προσφυγικό, δίνοντας φωνή σε ανθρώπους και ιστορίες που θα έμεναν στο σκοτάδι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο Παρίσι μετά τους Ολυμπιακούς, ο Σουρεαλισμός ήρθε να κατακτήσει την πόλη

Φωτογραφία / Μια επίσκεψη σε ένα Παρίσι που αναζητά την επόμενη μέρα

Στο ανακαινισμένο Grand Palais, με επίκεντρο τον σουρεαλισμό, την τέχνη και καλεσμένο τον Τζιμ Τζάρμους, η Paris Photo 2024 καθρεφτίζει μια πόλη που επαναπροσδιορίζεται πολιτιστικά μετά τους Ολυμπιακούς.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΣΕΦΕΡΟΓΛΟΥ
Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Πολιτισμός / Φωτογραφική έκθεση για την επανένωση της Γερμανίας 35 χρονια μετά από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την Πτώση του Τείχους (09.11.89) μια φωτογραφική έκθεση με τίτλο «Dream on- Βερολίνο, δεκαετία του 90» αποτυπώνει την κρίσιμη αυτή δεκαετία μετάβασης ανάμεσα στο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, την αισιοδοξία και το φόβο για το νέο Βερολίνο
ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Φωτογραφία / Η αθέατη Αίγυπτος του Denis Dailleux

Ο βραβευμένος Γάλλος φωτογράφος που έχει καταγράψει μοναδικά τις φτωχογειτονιές του Καΐρου, τους γονείς των Μαρτύρων της Επανάστασης, νεαρούς γυμνασμένους άντρες δίπλα σε μαυροφορεμένες μανάδες αλλά και λαμπερούς σταρ του κινηματογράφου, εξηγεί πώς ξεκίνησε η ιδιότυπη και πολύχρονη αυτή διαδρομή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Φωτογραφία / Ισπανία: Έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Ίρβινγκ Πεν στο Ίδρυμα MOP στη Λα Κορούνια

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία
LIFO NEWSROOM
Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Φωτογραφία / Ζήτημα ζωής και θανάτου: Το θρυλικό φωτογραφικό βιβλίο του Peter Hujar επανεκδίδεται μετά από σχεδόν μισό αιώνα

Το λεύκωμα «Portraits in Life and Death» εξελίχθηκε σε θρύλο τις δεκαετίες μετά τον θάνατο του φωτογράφου το 1987 και έγινε το σύμβολο ενός χαμένου κόσμου που ζούσε και δημιουργούσε στο νεοϋρκέζικο downtown.
THE LIFO TEAM
Enri Canaj, φωτογράφος

Φωτογραφία / Enri Canaj: «Δεν έχω εξοικειωθεί με τον πόνο»

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας
M. HULOT
Οι φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024 - σε εικόνες

Φωτογραφία / Η ζωή στην Αυστραλία μέσα από τον διαγωνισμό φωτογραφίας Australian Life 2024

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.
THE LIFO TEAM
Κοιτάζοντας τους άλλους: Η Μαρτίν Φρανκ στην Άνδρο 

Φωτογραφία / «Κοιτάζοντας τους άλλους»: Οι ανθρωποκεντρικές εικόνες της Μαρτίν Φρανκ σε μια έκθεση στην Άνδρο

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
2 σχόλια
maxmara
Ζηλεύω τους γονείς μου που έζησαν το 65 με 73 στο Λονδίνο...Αν και αντέχει ακόμα, η καταπληκτική αυτή πόλη έχει επηρεαστεί απο την παγκοσμιοποίηση: αντί για ψαγμένους νεαρούς, βλέπεις πλεον ρομπότ-τουρίστες βυθισμένοι σε μια οθόνη...